Sans Attendre

Ακόμα ένα πεπερασμένο σύνολο ημερών, που ονομάζουμε χρόνο, τελείωσε. Και αμέσως ένας καινούργιος χρόνος ξεκινά. Ποτέ δεν σταμάτησε ο χρόνος! Όταν ένα πράγμα επαναλαμβάνεται με τέτοια συχνότητα είθισται να μαθαίνει κανείς πράγματα κι όμως τόσα χρόνια και ακόμα να μάθουν μερικοί.

Και μερικοί άνθρωποι, αν όχι όλοι, έχουμε απαιτήσεις διαφόρων ειδών και από πολλά πράγματα! Ακόμα και από μια απρόσωπη χρονιά που χαρακτηρίζεται εδώ και αιώνες μόνο με έναν αριθμό. Περιμέναμε να συμβεί κάτι σε έναν από αυτούς τους αριθμούς... Και να σου, που το 2012 μεγαλώνει και προχωράμε στην επόμενη στάση, το 13, γιατί πρώτα απ' όλα μας μάθανε να μετράμε.

Ξέρετε πως μου την δίνουν οι απολογισμοί έτους, δεν είναι κάτι καινούργιο, απλά η περίοδος με βρίσκει λιτό -ακολουθώ τις τάσεις της μόδας και ενίοτε και τις στάσεις. Και δεν είναι και η κατάλληλη περίοδος και στιγμή να φιλοσοφήσω... Δεν μου βγαίνει ή μου παραβγαίνει!

Με γαλλικό τραγούδι αποχαιρέτησα το '11, με γαλλικό και το '12! 

Η χρονιά θα 'ναι καλή, αν είστε και εσείς καλοί!

Καλή βδομάδα! Καλό ξεκίνημα!

Καλά να περάσετε!

12 days of Christmas

Χρόνια Πολλά! (σαν Μενεγάκη το είπα)

Να 'μαι και εγώ μετά τα γενέθλια του μπλοκακίου μου (αγάπη, αγάπη και χειροκρότημα) και προφανώς ακόμη σε μια κατάσταση τύπου post-εξεταστική shock (ο ύπνος μου πρέπει να φτιαχτεί ασάπ χθες όμως).

Τι ζήτησα από τον Άγιο Βασίλη; Παγκόσμια ειρήνη! Κλισέ, ναι αυτό είναι για τα καλλιστεία, συγγνώμη συγχύζομαι. Φέτος για ένα περίεργο λόγο δεν ήθελα κάτι συγκεκριμένο, ίσως ήθελα δυο κομμάτια ρούχα για να έχω ποικιλία, αλλά μου φαίνεται περίεργο. Εγώ νόμιζα πως θα είχα και δικό μου χώρο μέχρι τώρα ή θα είχα σχέση, αλλά τέτοια πράγματα δεν τα φέρνει ο Άγιος Βασίλης, ειδάλλως φορτωτική θα ήθελε ο άνθρωπος... μόνο για μένα!

Πες με και αχάριστο τώρα. Πίσω από τις φαινομενικά αχάριστες ευχές μου κρύβονται οι ευχές -κοινότυπες και χιλιοειπωμένες- του κάθε ανθρώπου, να ζω με χαρά και αγάπη. Δεν ζήτησα ποτέ -κατηγορηματικά- έναν δίμετρο καλλονό από Σκανδιναβική χώρα (εντελώς τυχαίο το παράδειγμα)... Φυσικά αν μου ερχόταν τυλιγμένος, με φιογκάκι ή χωρίς, εγώ δεν θα 'χα πρόβλημα καλέ! Αλλά έλα, η αγάπη είναι αγάπη. Το νόημα είναι αυτό, ξέρω πόσο έχει κουτουπωθεί το μυαλουδάκι σου και θέλεις πάντα να σου λέμε τι εννοεί ο ποιητής και τι θέλει να πει ο ποιητής, αλλά το βασικό είναι πως η αγάπη δεν κοιτάει φύλο.

Δες με εμένα, μουσάτος, καινούργιο λουκ, μου πάει! Γουστάρω άνθρωπο με γένια... Θα έλεγα κάτι άλλο που έχει, αλλά είμαστε σοβαρό μπλοκ όχι τίποτα άλλο... Εντάξει, ναι, το κατάλαβα προ καιρού ότι ο Άγιος Βασίλης δεν είναι προξενήτρα! Πως; Βλάκας είμαι; Απλά και εγώ άνθρωπος είμαι, θέλω να νιώθω ωραία, οικεία, να έχω μια σχέση, να βγαίνω έξω, να ξέρω ότι έχω και εγώ τον άνθρωπο μου. Θα έλεγα τώρα κάτι με γάμο γιατί πάει πακέτο αλλά δεν βιάζομαι... Σιγά-σιγά!

Τα πράγματα αλλάζουν με τις εποχές... Να προχθές η Tinks μας έλεγε για δυο φίλους της που θέλουν να επισημοποιήσουν την σχέση τους. Αν και δεν επιτρέπεται, δεν είναι πουθενά γραμμένο ότι συζούν και ότι είναι σε σχέση και τέτοια, απλά για το καλό της υπόθεσης το είπανε. Για να γίνει αυτό πρέπει να πάνε σε άλλη χώρα. Και όσο να 'ναι είναι δύσκολο να φεύγεις από την χώρα σου. Και εγώ το έχω σκεφτεί, να φύγω, να πάω κάπου που θα νιώθω και εγώ πιο άνετα, αλλά που να αφήσω την έρμη την μάνα μου, αυτό σκέφτομαι.

Είναι αργά να ζητήσω κάτι (άλλο) από τον Άγιο Βασίλη τώρα... Αλλά θα ζητήσω από, εσάς που διαβάζετε το μπλοκ μου ή άλλα μπλοκς να συνεχίσετε να είστε ανοιχτόμυαλοι, γιατί για να μας διαβάζετε κάτι σημαίνει. Επίσης κάτι άλλο θέλω να σας ζητήσω, όταν ακούτε κάποιον να μιλάει με μίσος σταματήστε τον! Είναι βασικό, αρκεί να γίνει η αρχή. Δεν πειράζει αν δεν μπορείτε να επιχειρηματολογήσετε στο έπακρον αλλά σταματήστε τους, κάτι είναι και αυτό...

Να το άρχισα πάλι το παράπονο. Καλέ, άσε με τώρα... Κουραμπιέδες και μελομακάρονα έπρεπε να χω αλλά δεν κάναμε φέτος! Λιτό και το τραπέζι μας... Πάω για κουλουράκια, ή ό,τι έμεινε τελοσπάντων! Και έχουμε πάρει καινούργια φόρμα για γλυκό, θέλω να δω αν βγαίνει το σχήμα, είναι υπερπαραγωγή, καταλαβαίνεις!

Χρόνια σας πολλά ελπίζω να περνάτε καλά!!!

Ithaki 0-5

Γιορτάζουμε σήμερα!

Και απλά και λιτά, λόγω εποχής και όχι μόνο...

5 χρονάκια!

Η πιο μακροχρόνια μου δέσμευση είναι αυτό το μπλοκ και το αγαπάω...

Και δεν θα 'ταν το ίδιο αν δεν είχα και εσάς να αφήνετε κανένα σχόλιο από κάτω!

Μην με πιάσουν τώρα οι μελοδραματισμοί μου γιατί θα το μετονομάσω σε κλαψ-κλαψ!!! Ξέρω πως τον τελευταίο καιρό παραπονιέμαι ιδιαιτέρως αλλά διακοπές ξεκινάνε!

Σας χιλιοευχαριστώ, όσοι περάσατε, όσοι σχολιάσατε, όσοι θα σχολιάσουν τώρα και δεν θα κάνουν αναφορά στο ότι είμαι παραπονιάρης

:)

Καλή συνέχεια!

Two iLight

Αγαπημένε μου αναγνώστη,

σήμερα έχω επέτειο! Τι επέτειο; Δυο βδομάδες βλέπω αυτούς τους τοίχους και τα βιβλία... Αλλά αυτή η σχέση δεν μπορεί να πάει άλλο, αντιλαμβάνεσαι, δεν προχωράει. Εγώ βλέπω τους τοίχους, οι τοίχοι με βλέπουνε (αν και η παροιμιώδης λαϊκή έκφραση ισχυρίζεται πως με ακούνε) και δεν προχωράει, καταλαβαίνεις, δεν έχει μέλλον αυτή η σχέση με τους τοίχους και τα βιβλία! Ναι, το ομολογώ έχουν πεταχτεί στην μέση τα βιβλία και έχω να σου πω πως ούτε με αυτά περνάω καλά...

Αυτές τις μέρες δεν έχω αφήσει μάθημα, συγγραφέα βιβλίου και μερικούς εκλεκτούς καθηγητές άβριστους! Έχω ρίξει ούτε και εγώ δεν ξέρω πόσες χριστοπαναγιές (οπ-οπ-οπ-οπ-οπ όπα άθεος στάιλ) και η αλήθεια είναι πως έχει πέσει πολύ βρισίδι και χαίρομαι που δεν μιλάνε βιβλία, που οι συγγραφείς είναι οι περισσότεροι νεκροί (ευτυχώς μερικοί εδώ και αιώνες) και δεν μου ανταποδίδει κανείς βρισιές και κατάρες... Η αλήθεια όμως είναι πως δεν κάνω και πολύ σοβαρό διάβασμα.

Και το πρόγραμμα μου είναι χάλια, ειδικά οι ώρες που κοιμάμαι. Βαμπίρι θα καταντήσω και δεν θα παίξω καν στο Τουάι-λάιτ... Φέρτε μου ένα (κιλό) κονσίλερ. Και άσε που νυστάζω όταν διαβάζω και όταν ξενυστάζω δεν μπορώ να διαβάσω. Ό,τι να ναι αυτό το εξάμηνο, πραγματικά, ό,τι να 'ναι! Φυσικά εγώ περίμενα προ πολλού πως αυτές τις μέρες να κάνω μπουμ αλλά δεν έκανα, έκανα; Και όσο πλησιάζει το τέλος της εξεταστικής αυτής τόσο πιο πολύ απομακρύνομαι από μια πιθανή έκρηξη! Τι έκρηξη; Έκρηξη φρεσκάδας που διαρκεί! Τι έκρηξη καλέ; Εντάξει και οι Μάγια έλεγαν πως θα καταστραφεί ο κόσμος; Ίδωμεν!

Λοιπόν και το διάβασμα συνεχίζεται, όπως η ζωή συνεχίζεται, εντός ή εκτός σπιτιού!

Καλή βδομάδα!

One-Two (x3)

Εν μέσω εξεταστικής σου γράφω αγαπημένε μου αναγνώστη,

δεν έχω τίποτα να σου γράψω αλλά γράφω για να μην νομίσεις πως κρέμομαι από κανα φωτιστικό!

Περιληπτικά τι έγινε στο προηγούμενο επεισόδιο:

Η τεχνολογία είναι είτε πλανεύτρα είτε θαύμα και μας κάνει χάρες. Και εκεί που είσαι με το touch κινητό σου και θες να στείλεις σε κάποιον ένα μήνυμα με γλυκόλογα να το στέλνεις σε έναν άλλον. Και όχι δεν ήμουν ο αποστολέας, ήμουν ο λήπτης. Αλλά σου ανοίγει τα μάτια η τεχνολογία, αλλά μόνο τα μάτια!

Το φέισμπουκ έχει καταστρέψει τις καλύτερες οικογένειες. Εκεί που κάθεσαι αμέριμνος και ανοίγεις το φέισμπουκ να περάσει λίγο η ώρα σου βλέπεις στο νιουζ φετ σου ότι ένας φίλος σου έχει πάει έξω, αν και πριν λίγο σου λεγε πως θα μείνει σπίτι γιατί κουράζεται, και κάνει και τσεκ-ιν το ζώον για να σου σπάσει τα νεύρα σου.

Συμπέρασμα: η τεχνολογία μας κάνει δειλούς! Φοβόμαστε να πούμε στον άλλο κατάμουτρα αλήθειες, και κρυβόμαστε πίσω από τα δάκτυλα μας! Μπράβο εύγε! Τόσα εκατομμύρια χρόνια ζούμε σε αυτόν τον πλανήτη ακόμα θα βρούμε την ισορροπία... Ελεεινό enough!

Και πάνε μέρες να βγω από το σπίτι γιατί διαβάζω. Πρώτη φορά διαβάζω τόσο πολύ! Δηλαδή θαυμάζω τον εαυτό μου... Ποιος να μου το 'λεγε. Να δεις που θα θέλω κι άλλο αφού τελειώσει (μη χε)!

12 του 12 του 12 και σχεδόν 12

Καλά να 'μαστε!

Have to catch up...

Εθελοντές θέλω τώρα...

Diciembre

Καλό μήνα, πολύ καλό μήνα!

Αυτό μόνο...

Και να θυμάστε το HIV είναι ο εχθρός μας και όχι οι άνθρωποι που τον κουβαλάνε!

Άνθρωπος και εγώ

Αν το κάθε ποστ ήταν εκπομπή, και ιδιαίτερα αν ήταν σατιρική, αυτό το ποστ θα ξεκινούσε με εμένα ντυμένο σαν την Ευριδίκη της πάλαι εποχής, υπολόγισε 1994, και με το αντίστοιχο άουτφιτ (άσπρο φόρεμα αγνώστου υλικού και χάλια παπούτσι) θα ερχόμουν κοντά σου και θα ξεκινούσα το άσμα... Μέρα γιορτινή δεν περιμένω να 'ρθει... Όχι δεν σου ανακοινώνω πως θέλω να φάω την δουλειά του Ζαχαράτου, καμία σχέση απλά το άσμα μου ήρθε ξαφνικά στο μυαλό μου και δεν λέει να ξεκολλήσει. Και για να λέμε την αλήθεια και του στραβού το δίκαιο το άσμα είναι ρεαλιστίκ. Και σε όποιο context και να το βάλεις “δουλεύει”.

Όχι όχι η σημειολογία δεν είναι για μένα, φορκέτ ιτ, δεν θα προβώ σε κανενός είδους ανάλυσης του τραγουδιού. Απλά ήθελα να το πω γιατί με κάποιο τρόπο ξεκινάνε όλα τα ποστ, δεν είναι ακέφαλα. Κάνω ένα διάλειμμα από τα πάντα αλλά πάλι μέσα σε αυτά θα με βρεις. Είχα πει πως θα σταματήσω προς το παρόν να ψάχνω για δουλειά αλλά πάλι ανακατεύομαι, είχα πει πως θα σταματήσω να διαβάζω αλλά πάλι διαβάζω (άσχετα με το πανεπιστήμιο πράγματα), επίσης είχα πει πως θα κάνω ένα διάλειμμα από τις εξόδους γιατί λεφτά... υπάρχουν αλλά λιγοστεύουν αλλά πάω συχνότερα θέατρο. Άλλοι έχουν ψυχαναλυτές άλλοι φάρμακα εγώ θέατρο... Τι να κάνουμε; Άνθρωπος είμαι και εγώ!

Και μετά κάθομαι και βλέπω το μπλογκ... Νοέμβριος πάει να τελειώσει... 3 αναρτήσεις! Τι να πεις;

Από την μια σκέφτομαι πως δεν μπορώ να γράψω κάτι ωραίο, πάει καιρός από την τελευταία ωραία ανάρτηση μου, τον τελευταίο καιρό μόνο άγχος βγάζουνε και πιστέψτε με μόνο αγχώδης τύπος δεν είμαι. Για παράδειγμα δες με, δες τι ώρα είναι, σου φαίνομαι εγώ πως έχω εξέταση αύριο; Ότι θα πήγαινα πανεπιστήμιο για να μάθω να παπαγαλίζω δεν το περίμενα ποτέ! Από την άλλη σκέφτομαι ότι η πρωτοτυπία είναι περιορισμένη αυτή την περίοδο και μας έχει φάει εκείνο το Πουλάκι Τσίου. Άνθρωπος και εγώ είμαι, και ανησυχώ καλέ...

Τις τελευταίες δυο μέρες έχω κοιμηθεί συνολικά 9 ώρες... Για μένα αυτό είναι παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έπρεπε το σύνταγμα να προβλέπει την απαγόρευση της έλλειψης ύπνου! Και νομίζω δεν υπάρχει κάποιος που να διαφωνεί. Και να 'μαι, αν και με τόση έλλειψη ύπνου, αν και έλεγα ότι θα κοιμάμαι μέχρι μεθαύριο, να κάθομαι και να γράφω. Οι λόγοι είναι πολλοί. Μπόρεσα νομίζω να αποδείξω στους καθηγητές μου ότι τα νέα μου αποκτήματα, τα μαυροσάκουλα κάτω από τα μάτια μου, δεν είναι τεχνητό εφέ και ότι είναι οι συνέπειες του διαβάσματος που έριξα τις τελευταίες μέρες με αποκορύφωμα τις δυο τελευταίες νύχτες. Εντάξει ένας καθηγητής είχε τις αμφιβολίες του και με πέρασε με βάση στην μεσοεξέτασή του, δεν έχω να πω κάτι σε αυτόν παραμόνο ότι λυπάμαι... Γιατί είμαι και εγώ άνθρωπος και κάνω λάθη, αλλά τόσα λάθη δεν το περίμενα.

Δεν ξέρω, αυτή η περίοδος είναι περίεργη. Από την μια λέω πως πρέπει να σταματήσω να διαβάζω τα ζώδια γιατί αν και πάνε μια χαρά τα πράγματα τα διαβάζεις όλα εκείνα και καταστρέφεις τα πάντα και από την άλλη σκέφτομαι πως απλά θέλω διακοπές. Ε μα, φέτος πήγα μια βδομάδα διακοπές μετά από ενάμιση χρόνο, τι να μου κάνει, άσε που έχει σταματήσει η RyanAir τα δρομολόγια της Λάρνακας... Και έχουν βγει κάτι προσφορές κόλαση. Ουφ!

Under Pressure

Το μυαλό μου κάνει τόσες στροφές που με πιάνει ναυτία. Δεν φαντάζεσαι... Όταν βρεθούν 2 άτομα να σου αλλάξουν το πρόγραμμα τα πράγματα μπορούν να γίνουν χειρότερα. Εγώ που είχα μια βδομάδα να προετοιμαστώ για μια παρουσίαση, μέσα σε αυτές τις 7 ημέρες βρέθηκα να έχω ακόμα μια παρουσίαση και μια εξέταση. Και αυτές οι 7 μέρες φαίνονται όσο οι δυο σελίδες στο ημερολόγιο... Και αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται, τώρα που σου γράφω κάνω διάλειμμα. Ουφ και πάνω που πήγα να φτιάξω το πρόγραμμα του ύπνου!

Καλά εντάξει, μην φαντάζεσαι ότι είμαι και στα όρια που θα εκραγώ. Ο Σεπτέμβρης πέρασε αστραπιαία, ο Οκτώβρης λίγο κουτσός αλλά ο Νοέμβριος είναι κράτα με να σε κρατώ. Άντε και ο Δεκέμβριος με ένα πόνο. Για αυτό δεν γράφω, γιατί με το που ανοίγω το παράθυρο να γράψω αρχίζω τα παράπονα! Απλά σκέφτομαι ότι αυτή τη βδομάδα έχω την αφορμή να κλείσω το κινητό και όποιον πάρει ο Χάρος... Ε αφού διακοπές σε κάποιο εξωτικό νησί δεν μπορούμε να κάνουμε (και η Κύπρος απέχει μακράν από το να γίνει Χαβάη ή Σεϋχέλλα) ας κάνουμε διακοπές στο τηλεπικοινωνιακό επίπεδο.

Χθες κοιμήθηκα 10 ώρες σαν το πουλάκι (όχι το τσίου) και θέλω σήμερα να ρίξω κανά ύπνο έτσι για τα βερεσέ αϋπνίας της βδομάδας που πέρασε... Από την μια λέω πως η πίεση μ' αρέσει γιατί με κάνει να δουλεύω περισσότερο αλλά από την άλλη σκέφτομαι πως έχω που έχω 6 μαθήματα και είναι μια πίεση το καθένα και μου ανεβαίνει εμένα η πίεση. Α δεν ξέρω... 

Παν μέτρο άριστο... Και το πολύ διάβασμα προκαλεί κακό!

Suspiciousness

Σε αυτή την οικογένεια το έχουμε να μην σκεφτόμαστε αμέσως το πιο απλό πράγμα. Ο νους μας πάει στο χειρότερο more or less... Όταν η αδερφή μου έβλεπε την διαφήμιση της Cyta με τα αρχαία ελληνικά και προσπαθούσε να καταλάβει. Στο τέλος της διαφήμισης ακούγεται ήχος ειδοποίησης (είναι ο ήχος που έχουν τα σαμσούνγκ) και ξεκινάει η εξής κουλή συζήτηση:

- Άκουσες κινητό;
- Μπαρτόν; (διάβαζα, δεν έδινα σημασία στην τηλεόραση)
- Άκουσα ένα ήχο κινητού;
- Τι ήχο;
- Χμ... Έχεις δεύτερο αριθμό;
- Τι λες; (ακτιουάλυ την ρώτησα Μα να 'μπου λαλείς κόρη μου)
- Άκουσα ήχο κινητού! Δεν είμαι τρελή. Δεν είναι η πρώτη φορά
- Χαλάρωσε! Στο τέλος της διαφήμισης παίζει αυτός ο ήχος!

Την δεύτερη φορά που είδε την διαφήμιση το κατάλαβε. Έρχεται σήμερα η μάνα μου, ούτε καλημέρα (δεν είν' πρωτότυπο ετούτο) ούτε τι κάνεις, μόλις ξύπνησα και μου λέει:

- Ποια ξέχασε το κινητό της;

- Δεν καταλαβαίνω τι λες!

- Μην με κοροϊδεύεις εμένα!

- Μπορείς να μου εξηγήσεις;

- Μια φίλη σου ξέχασε το κινητό της. Ποια είναι;

- Ποιο κινητό;

- Περίμενε! (φεύγει και έρχεται με ένα κινητό στο χέρι) Ποιανού είναι αυτό; Το βρήκα στο αυτοκίνητο!

- Και γιατί πρέπει να ξέρω εγώ;

- Μην με κοροϊδεύεις! Πες μου ποιανής είναι!

- Δεν ξέρω, πρώτη φορά το βλέπω

- Με κοροϊδεύεις!!!

Ενημερώνω την αδερφή μου μήπως κάποιος που μπήκε στο αυτοκίνητο αναφέρθηκε πως έχασε το κινητό του. Και τι μου απαντά;

- Είσαι σίγουρος ότι δεν είναι δικό σου; Άκουγα κινητό εγώ στο σπίτι! Σου το 'λεγα δεν σου το 'λεγα;

Και άντε εσύ να μην έχεις νεύρα μετά από αυτό!

Καλή βδομάδα!

Nov-Hombre

Βρε! Βρε! Τι μου κάνεις; Προφανώς δεν μου κάνεις κάτι αλλά είναι καιρός να ετοιμάζεσαι να μου κάνεις δώρο. Χριστούγεννα πλησιάζουν. Ναι ξέρω, είναι ειρωνικό να λες πως είναι Χριστούγεννα σε λίγες μέρες φορώντας κοντομάνικο μπλουζάκι αλλά το ημερολόγιο λέει πως λιγοστεύουν οι μέρες. Καλά ότι θα γράφουμε 2013 σε λίγο ποιος να μου το έλεγε... Μη! Μην πατήσεις το Χ. Όχι, έλα εδώ. Βάλε τον δείκτη του ποντικιού σου εδώ! Να τον βλέπω. Γιατί φοβάσαι καλέ, όχι δεν θα κάνω απολογία έτους, χαλαρά. 

Αχ καλέ τώρα που σου γράφω έχει συννεφιάσει, το μάτιαξα ο βλάκας!

Με βλέπεις που είμαι χαλαρός; Αχ και να 'ξερες πόσες θυσίες έκανα για να είμαι τόσο κουλ. Ανθρωποθυσίες θα αρχίσω σε λίγο, ειδικά αν συνεχίσουν καθηγητές να συμπεριφέρονται σαν Τροϊκανοί και φοιτηταί σαν παιδαριώδεις έφηβοι. Όπως και να έχει είμαι χαλαρός διότι απαξιώ για τα ουράνια πράγματα, έκλειψη λέει, ου να μου χαθεί. Ντροπής πράγματα. Εγώ Celineάζομαι μονάχα, ο καινούργιος της δίσκος είναι... Τι να σου λέω. Όλα Γαλλικά, το ένα καλύτερο από το άλλο αλλά μου λείπει εκείνο το Γαλλικό που θα σου πάρει τα μυαλά. Φυσικά είναι το Ne me quitte pas μέσα, δεν είναι δικό της όμως. Αν θες album review να σου το ετοιμάσω... Στο πόδι τώρα να αξιολογήσουμε δίσκο της Celine, ντροπής πράματα.

Θέλω να κάνω τόσα πολλά πράγματα και νιώθω πως δεν μπορώ... Είναι δύσκολο πράγμα να οργανώνεις πράγματα που θες να κάνεις. Ιδιαίτερα τώρα που όλα περιστρέφονται γύρω από τα λεφτά, τα οποία δεν υπάρχουν. Έχω εδώ στο πλάι μου 20 ευρώ και πρέπει να αγοράσω ένα βιβλίο 25 ευρώ για ένα μάθημα. Σιγά που θα πάρω το βιβλίο, με αυτά τα 20 ευρώ πάω τρεις φορές θέατρο! Χα! Δεν σου τα 'πανε καλά.

Λοιπόν αρκετά είπα τώρα. Επιστρέφω στο μάθημα! Είναι εκείνη η ώρα της μέρας που θέλω ενέσιμη καφεΐνη!

Βρε! Βρε! Καλή βδομάδα!

Και Καλό Μήνα (σου το χρωστάω)!

Winterish post

Κάτι μου λέει ότι αυτός ο χειμώνας θα 'ναι όντως χειμώνας. Πάει αγαπημένε μου αναγνώστη ο χειμώνας της Κύπρου που είχαμε 10 βαθμούς και κάναμε χαρά όταν ανάβαμε θέρμανση... Πέρσι μας έβρεξε αρκετά, φέτος προβλέπω πως η θερμοκρασία θα μας κάνει επίδειξη λίμπο, και σε αντίθεση με τους πολιτικούς, θα εκπλαγούμε ιδιαιτέρως για το πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει... Φυσικά δυο φορές λύπη για μας γιατί δεν υπάρχει ακόμα θέρμανση που να δουλεύει χωρίς ρεύμα ή χωρίς πετρέλαιο, αντιλαμβάνεσαι τι έχει να γίνει! Θα τυλιγόμαστε τις κουβέρτες για να κυκλοφοράμε στο σπίτι. Σκέφτηκα και κάτι άλλο αλλά άσε... Δεν είναι ώρα.

Χόρτασα βροχές αυτές τις μέρες. Πράγματι χαρά να βλέπεις νερό. Έκαναν πρεμιέρα και τα μποτάκια (γιατί τα σταράκια γίνονται χάλια με το νερό και βρωμάνε και οι κάλτσες) θεαματικά, από την χαρά μου πατούσα σε όποια λακκούβα έβρισκα. Η οδήγηση φυσικά είναι πρόβλημα, τους πεζούς σκέφτομαι (τους τολμηρούς δηλαδή) μην τους κάνω παπιά όπως οδηγάω γιατί αυτά τα όμβρια ύδατα δεξιά και αριστερά του δρόμου είναι κόλαση. Από την μια θέλω να τρέξω λίγο να πεταχτεί το νερό (είμαι σπλατσουριάς, τι να κάνουμε;) και από την άλλη φοβάμαι μην πεταχτεί κανάς πεζός (είμαι και γκαντέμω, τι να κάνουμε;)...

Όπως και να έχει, το ελάχιστο διάβασμα αποδίδει φέτος καλύτερα από το πολύ και εξαντλητικό. Τι ανάποδο αυτό το εξάμηνο... Προβληματίζομαι και ταυτόχρονα βαριέμαι. Έχω να προετοιμάσω και κάτι παρουσιάσεις... Κουράζομαι αλλά τι να κάνουμε; Να ξεμπερδέψουμε τουλάχιστον από κάποια πράγματα να πάμε να δούμε και κανά θέατρο, λίγο πολιτισμό, έπηξα με τα τούβλα και βούρλα! Ε μα... Θα κάνω ένα διάλειμμα από το διάβασμα και από την άλλη βδομάδα ξεκινάω και πάλι. Μια ανάσα να πάρω και εγώ, να κοιμηθώ και λίγο παραπάνω! Λοιπόν για περισσότερες πληροφορίες εντός της βδομάδας!

Καλή βδομάδα!

The Cute Factor

Σήμερα θα αφήσουμε κάθε γαλλικούρα και μελώ καταστάσεις και θα ασχοληθούμε με ένα ευχάριστο, αιθέριο θέμα. Δηλαδή εμένα. Άκου να δεις τι γίνεται! Δεν έχω το Cute Factor... Μα καθόλου. Και δεν το έχω βγάλει αβίαστα αυτό το συμπέρασμα αγαπημένε αναγνώστη. Είναι αποτέλεσμα συστηματικής παρατήρησης φωτογραφιών με ή χωρίς φλας και μελέτης διαφόρων φαινομένων ακραίων ή μη -και δεν αναφέρομαι στον κυκλώνα που χτύπησε πρόσφατα την Κύπρο.

Καταρχάς σκέψου εκείνη τη σκηνή, την κλισέ, κοινότυπη, ότι θες πες την, όπου δυο εραστές τρίβουν τα πόδια τους... Βάλε εμένα στην εικόνα με ταίρι! Που να πάρω καλέ την ποδάρα μου και να φαίνεται χαριτωμένη; Ναι, ναι, αν θυμάσαι καλά σου είχα πει πως θα ήμουν πρώτης τάξης μοντέλος για καλτσάκια και ακόμη το πιστεύω, δηλαδή το ποδάκι μου με καλτσάκι είναι το κάτι άλλο, είναι ο ορισμός του σέξυ αγάπη μου! Δεν με πιστεύεις; Άνοιξε λεξικό! Όπως και να έχει, φαντάσου ένα ζευγάρι και να βλέπεις την ποδάκλα την δική μου, νούμερο 43, να τρίβεται σε άλλο πόδι. Φυσικά και θα φοβηθείς καλέ μου, είναι απολύτως αναμενόμενη η αντίδραση: τι-να-ν-αυτό-που-τρίβεται-πάνω-μου-ανησυχώ-τσιρίζω. Εκτός και αν ο άλλος έχει μεγαλύτερο πόδι, αλλά δύσκολο... (εκτός και αν είναι καλαθοσφαιριστής ή κάτι τέτοιο, δεν θα πω όχι). Άντε να έχουμε και ίδιο νούμερο παπούτσι, δέχομαι (να γλυτώσουμε κανά λεφτό από τα παπούτσια).

Δεύτερον δεν έχω baby face, δεν εννοώ ηλικιακά απλά, δεν υπάρχει τελωσπάντων εκείνο το ούαο κεχαριτωμένο... Εκτός οι βλεφαρίδες μου, μην τα ξαναλέμε αυτά, έπρεπε να τα ξέρεις απ' έξω... Εντάξει όχι, το παίρνω πίσω, και τα μάτια μου είναι ωραία, και το χαμόγελο μου μ' αρέσει τελευταία. (Βελτιώνομαι). Αλλά βρε παιδί μου, δεν με βλέπει κανείς και το πρώτο πράγμα ή από τα πρώτα πράγματα που θα σκεφτεί θα είναι “Ω, τι γλυκούλης...”. Είναι και το σχήμα του προσώπου μου, έχω ένα μέτωπο να... Να δεις και να χορτάσεις... Και με κάνει να φαίνομαι μεγαλύτερος και δύσκολα βρίσκω κούρεμα που να μου πάει, και με τα γυαλιά... έχουμε μεγάλο πρόβλημα.

Και άκου τώρα κουλό: Έτυχε και σε μια άκυρη στιγμή κάπου έξω να ρθει κάποιος σε μια παρέα και να μου πει το εξής κουλό “Φαίνεσαι τόσο...” [περίμενα και εγώ να ακούσω γλυκός, χαριτωμένος, έστω χαρούμενος] “ώριμος” and I was like... ΤΙ ΛΕΣ ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΟΥ; Είχε μαχαίρι δίπλα μου αλλά κρατήθηκα. Και δεν κατάλαβα, για να ΄χουμε καλό ρώτημα, γιατί στα διάολα είπε τέτοιο πράγμα;

Η αλήθεια είναι πως μερικές φορές βγάζω μια μετριότητα, άλλες φορές βγάζω κάτι σοβαρό και άλλες φορές φαίνομαι ο wannabe διανοούμενος. Αλλά γλυκός σπάνια! Δεν ξέρω. Είναι που είμαι και εκφραστικός σαν άνθρωπος (εννοώ έχω εκφραστικό πρόσωπο, δεν εννοώ μιλάω και εκφράζομαι) αλλά έχω αυτό το σοβαρό λουκ... Δυσκολεύομαι τώρα να σου το εξηγήσω. Να ξέρεις πως υποστηρίζω ότι το body language πρέπει να ερμηνεύεται ατομικά...

Και τρίτον δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον να με λέει “Ζουζουνάκι” και άλλα σε -άκι εξαιρουμένων πάντα των ζωάκι, υφάκι, κουταβάκι, βαμβάκι, γοβάκι, παγάκι, λαδάκι, παϊδάκι, γιδάκι, φιδάκι, κρεμμυδάκι, χωριουδάκι, βαζάκι, πρεζάκι, ρυζάκι, τζάκι, παγκάκι, πιθηκάκι, σοκάκι, σκάκι, σαραβαλάκι, καρφάκι, Βικάκι, χωραφάκι, συκωτάκι κ.ά. Γιατί όταν ακούω κάποιον να λέει πως είμαι γλυκούλης, ξινίζω, αυτόματα.

Από την μια δεν τα βλέπω να συμβαίνουν σύντομα (ούτε ζουζουνάκι να ακουστεί, ούτε πόδια να τρίβονται, ούτε μέλια και ζουμιά) και από την άλλη δεν ξέρω τι να πεις και εσύ καημένε που δεν με έχεις δει... Τον έχω, δεν το έχω τον φάκτορα!

It means...

Κατανόηση σημαίνει να σου λέω κάτι και για 2η και 3η φορά!

Προνοητικότητα σημαίνει να σου λέω τούτο το πράμα για 4η φορά!

Έλλειψη επικοινωνίας σημαίνει να σου λέω ένα πράγμα 3 φορές να μου λες πως κατάλαβες αλλά την 4η φορά που το είπα να μου λες “Α! Έτσι έγινε;”

Υπομονή σημαίνει κάτι απαραίτητο για τα παραπάνω.

Μαλακία σημαίνει να σου λέω κάτι και να αποφασίζεις μετά από τόση ώρα συζήτησης πως θες να αλλάξεις θέμα.

Μαζοχισμός σημαίνει να βλέπεις τα βιντεάκια από το Άννα Καρένινα και την Μπουμπουλίνα της Ντενίση.

Γκάφα σημαίνει να στέλνεις το μήνυμα σε άλλον αποστολέα από εκείνον που ήθελες, και άντε τώρα εξήγα...

Αμάζευτα είναι εκείνα που εξηγάς αλλά δεν εξηγιούνται.

Καλό timing σημαίνει το επιδόρπιο να έρχεται λίγο πριν ξεράσεις φαγητό.

Κακό timing σημαίνει να θυμηθείς κάτι στην μέση του δρόμου και να σταματάς.

Τύχη σημαίνει να μην έχεις πάθει κάτι σοβαρό ακόμα (α) από φαγητό ή (β) από αυτοκίνητο.

Νύστα σημαίνει θέλω να κοιμηθώ από τις επτά και να ξυπνήσω αύριο-μεθαύριο!

Απερίγραπτη αγάπη σημαίνει αυτό που νιώθω για εσένα που τα διαβάζεις αυτά, να μην καταλαβαίνεις τι ακριβώς έγινε, αλλά να συμφωνείς.

Σχόλιο σημαίνει αυτό που μόλις σκέφτηκες.

Αφήνω σχόλιο σημαίνει γράφεις κόσμια και σε συνάρτηση με το ποστ αυτό που μόλις σκέφτηκες

Χαίρομαι που με διάβασες σημαίνει να σου εύχομαι καλή βδομάδα και να το εννοώ

Parler à mon père

Τσα!

Πάω στοίχημα πως αυτό δεν το περίμενες! Ναι, μετά από καιρό ο Ιθάκη-μαν έχει ποστ Δευτεριάτικο! Δεν ξέρω τι συμβαίνει, είναι που είναι Δευτέρα, είναι που βρήκε λίγη χαρά τούτο το σπίτι, είναι που έχει Νέα Σελήνη; Σήμερα δεν είναι αυτό; Καλά, λες και αν είναι αύριο με χαλάει! Ετοιμάζομαι να κάνω μπάνιο και να ανανεωθώ, η θέλησις υπάρχει, το (ζεστό) νερό υπάρχει, το ψαλίδι για τα νύχια υπάρχει, είμαστε κομπλέ. Μόνο κανένα βιβλίο πρέπει να ανοίξω και να αρχίσω διάβασμα γιατί είμαι πολύ πίσω στην ύλη.

Είμαι με ένα φραπέ και γράφω λες και είμαι ένα βήμα πριν να βγάζω καπνούς, αλλά μια χαρά, θα μου δώσει ώθηση η καφεΐνη να διαβάσω όταν επιστρέψω από το πανεπιστήμιο. Βρε, βρε, βρε ακόμα δεν το χωνεύω ότι γράφω ποστ Δευτεριάτικα και μάλιστα σκοπεύω να το δημοσιεύσω κι όλας! Η αλήθεια είναι πως με ξύπνησε το τηλέφωνο αλλά δεν βαριέσαι... Σηκώθηκα και είδα λίγη τηλεόραση για περαιτέρω χαλάρωση (από αυτό αντιλαμβάνεσαι πως δεν είδα Κυπριακή τηλεόραση ή ειδήσεις).

Τον τελευταίο καιρό έχω κολλήσει με το θρυλικό Ne me quitte pas του Jacques Brel και αναμένω την ηχογράφηση του τραγουδιού από την Celine Dion στο καινούργιο της άλμπουμ! Αλλά σήμερα είναι η μέρα που ακούμε το Parler à mon père γιατί παρά την θλίψη του τραγουδιού εγώ βλέπω και μια αισιοδοξία. Και θα σας τα χαλάσω, αλλά να μην λέμε μόνο πως περνάμε τις μέρες μας, να λέμε και πράγματα που σκεφτόμαστε. Όταν άκουσα το τραγούδι έλεγα πως είναι δακρύβρεχτο, μετά το άκουσα στο ράδιο (ναι εδώ στην Κύπρο, how cool is that) και έδωσα λίγη περισσότερη προσοχή στα λόγια, όσο καταλαβαίνω τελοσπάντων γαλλικά, μην φαντάζεσαι ότι πήραμε και διπλώματα.

Οι γονείς είναι μεγάλο κεφάλαιο στην ζωή μας, σχεδόν όλα ξεκινούν με αυτούς! Και δεν είμαι δα παιδί και ξέρω πως μια μέρα όπως όλοι οι γονείς μου, και εγώ και ο γείτονας και ο πρόεδρος και ο διάσημος, θα φύγουμε. Και τους γονείς μου, όσα βάσανα, όσα προβλήματα, τους αγαπώ, όμως έχουν και αυτοί τα θεματάκια τους, μην ξεχνιόμαστε. Για αυτό και θεληματικά δεν τους μιλώ για μένα... Άλλους γονιούς δεν θα βρω, και αυτοί άλλο γιο δεν θα βρουν. Δεν θέλω να ανοίξω το στόμα μου και να γίνει η αιτία να μην μιλιόμαστε (γιατί αυτό θα γίνει, με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα αλλά έννοια σου και δεν κάθομαι με τα χέρια σταυρωμένα).

Και τώρα που το σκέφτομαι, δεν μεγάλωσα με εξωγήινους, έβαλαν και αυτοί το λιθαράκι τους για να γίνω ο εαυτό μου (και είμαι ακόμα έργο ον πρόγκρες ελληνιστί...). Και μερικές φορές σκέφτομαι πως ο πατέρας μου είναι πιο χαλαρός από την μητέρα μου, αλλά πάλι δεν αλλάζει τίποτα, έχουν πολλή δουλειά να κάνουν. Αναπτύξαμε μέσα από τα χρόνια μια υγιή σχέση με τους γονείς μου, πάνω κάτω αφού έκλεισα τα 15 μου (άλλοι στην εφηβεία δεν μιλάνε με τους γονείς τους και εγώ... είμαι και πολύ πνεύμα αντιλογίας τελικά!) και η γλυκιά σχέση που έχω με τον πατέρα μου θέλω να είναι το μίνιμουμ που θέλω να επιτύχω εγώ αν ποτέ θελήσω -και καταφέρω- να γίνω πατέρας.

Και αυτό το τραγούδι το σκέφτομαι από την μια πλευρά σαν το τραγούδι που θα αφιέρωνα στον πατέρα μου για να του μιλήσω ακόμα και τώρα, και από την άλλη πλευρά σαν το τραγούδι που θα αφιέρωνα στον εαυτό μου μια μέρα, (ότ)αν θα 'μαι και εγώ πατέρας, γιατί θα βλέπω στον καθρέφτη, βιολογικά, κομμάτια του πατέρα μου.

Θα 'θελα να επιβραδύνω για να καθίσω,

να βρω στα βάθη των ενθυμήσεων μου,

τις φωνές εκείνων που μου έμαθαν

ότι κανένα όνειρο δεν είναι άπιαστο.

(...)

Μα πριν τα κάνω όλα αυτά,

θα 'θελα να μιλήσω στον πατέρα μου.

Χρόνια Πολλά μπαμπά! Σ' αγαπώ!

Καλή βδομάδαααα!

Atomic Kitten

Σας είπα για το φιλοζωικό ένστικτο των γονιών μου που επειδή ερχόταν ένα γατί στην αυλή πήγαν και πήραν γατοτροφή; Και όταν τους λέω εγώ θέλω bean sprouts για να μαγειρέψω κάτι γκουρμέ μου κάνουν πρόβλημα, όπως και να 'χει... Το γατί που δεν κατάλαβα ακόμη αν είναι αρσενικό ή θηλυκό πρέπει να έχει περάσει πολλά, φοβάται το καημένο και έρχεται κάθε μέρα στην αυλή εδώ και περίπου 1 μήνα. Εγώ με τα ζώα είναι σούπερ, τα αγαπώ και τα σέβομαι.

Πολλές φορές είχαμε συζητήσει να πάρουμε σκυλί γιατί καταρχάς ένα ζώο εκτός από εμάς εδώ μέσα θα κάνει καλό. Μιας και όλοι αγαπάμε τα σκυλιά, ο πατέρας μου όταν ήταν μικρός είχε πολλούς σκύλους και η μαμά τα αγαπάει αρκεί να μην την γλύφουν γιατί γαργαλιέται (μα έλα που είναι εκεί η χαρά) θα ήταν η καλύτερη αφορμή για τους γονείς μου που βγαίνουν με σύνταξη σε λίγα χρόνια να μην πάθουν -κι άλλη- κατάθλιψη και να κρατούν τον εαυτό τους φιτ, ο σκύλος πρέπει να πάει βόλτα ξέρεις!

Ποτέ όμως δεν έφτασε η κουβέντα σε γατάκι. Εγώ προσωπικά βρίσκω τους γάτους ενοχλητικά πολυγαμικούς, όχι αγάπη μου, δεν θα σε ταΐζω, να σε φροντίζω, να σε χαϊδεύω και εσύ να πηγαίνεις αλλού και να κάνεις τα ίδια πράγματα! Ψυχολογικά είναι; Ανοησίες είναι; Δεν ξέρω αλλά δεν το μπορώ αυτό το σύστημα... Και σε κάποια φάση το γατί εξαφανίστηκε και 2 μέρες χωρίς να δώσει σημεία ζωής και να 'χω την μάνα μου να μου λέει πως θα χει φύγει και τον πατέρα μου να σκέφτεται τι θα κάνει με την γατοτροφή. Και εννοείται του κρατούσα μούτρα όταν επέστρεψε.

Μια μέρα κάθομαι έξω και βλέπω το γατί να τρίβεται στις καρέκλες και μετά τριβόταν στην γλάστρα. Απλώνω το χέρι μου, πάει 8 βήματα πίσω. Ξανακάνει την διαδρομή καρέκλα-γλάστρα και κάθομαι στο περβάζι, πάει 6 βήματα πίσω. Ξανακάνει την διαδρομή καρέκλα-γλάστρα και απλώνω το χέρι μου, προ στιγμής φοβάται αλλά με αφήνει. Και περάσαμε μισή ώρα... Χθες βράδυ οι γονείς μου έλειπαν αλλά του έβαλαν φαγητό και όταν επέστρεψα σπίτι, βάζω τα κλειδιά στην πόρτα της βεράντας για να ανοίξω να πάρει αέρα το σπίτι και πετάγεται το γατί.

Το θεωρώ ψυχοφθόρο αυτό το περιστασιακό όποτε-με-θυμάσαι ή όποτε-θέλω... Αλλά γατί είναι μωρέ, μην συγχύσουμε τις βούρτσες με τις... λούτσες!

Thus days

Θέλω να κάνω μήνυση σε αυτήνα του 50 αποχρώσεις του γκρίζου αλλά θα χάσω γιατί δεν πρόλαβα να το γράψω πρώτος... Πως να διεκδικήσω τώρα τα πνευματικά δικαιώματα; Φυσικά μπορεί η κυρία να το είχε γράψει όντως πρώτη και να έφτασε στα αυτιά μου η πλοκή με εύλογη καθυστέρηση λόγω μιας -σταθερής- καθυστέρησης διάδοσης πληροφοριών. Ξέρεις τώρα, επιλεκτικά διαδίδονται τα περισσότερα... Όπως και να έχει, περιμένετε λίγο να βγει και το τελευταίο εκείνο με τα βαμπίρια και που ξέρεις θα δεις κανά τρέιλερ να κόβει βόλτες στο ίντερνετ...

Αχ αυτές οι βροχές! Πόσο τις αγαπώ... Ε μα, μανίτσα μου, μετά από ένα τέτοιο εξουθενωτικό καυτό καλοκαίρι (για τις θερμοκρασίες μιλάω μόνο, δυστυχώς για εσάς) η βροχή αγάπη μου είναι φάρμακο. Δεν είναι και δα πανάκια από την άλλη, μη μεγαλοστομούμε (μεγάλες κουβέντες, μην ξεφεύγεις) ακόμη χρειάζομαι διακοπές... Και δεν θα αντέξω να ξανακάνω ένα χρόνο να ξαναμπώ σε αεροπλάνο, θα αρχίσουν βίδες να πετάγονται από δω και από 'κει, θα με δεις σε μια έξαλλη κατάσταση που δεν με έχεις ξαναδεί ποτέ... Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα αρχίσω να μιλάω όπως έγραφε ο Παπαδιαμάντης.

Να τα παρατήσω όλα και να γίνω πορνοστάρ;

Έλα σταματώ όλο στο πονηρό έχει πάει το μυαλό μου και από πουριτανός τώρα φαίνομαι... ΜΗ! Μην το πεις... Δεν έχω και μια Μαρούσκα να εκτονώνομαι τουλάχιστον. Είναι η παράκρουση, παν μέτρον άριστο, έλεγαν κάποιοι και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εξαιρείται το διάβασμα! Σε καμία όμως. Και έχω ήδη αρχίσει να νιώθω το δωμάτιο να κινείται, σημάδι που μου λέει να φύγω και να πάω για ύπνο.

Πάει το ωρολόγιο του ύπνου, το... γα... γαλούχησα!

Και έκανα και μια βδομάδα να γράψω ποστ, δείρε με, φτύσε με, κάνε κάτι!

OCT, 03

Διαβάζω 6 γραμμές κείμενο και έχω ήδη πονοκέφαλο... Και έχω πιει και καφέ για να αντέξω!

Αχ, αγαπημένε μου αναγνώστη, είδες τι παθαίνει κανείς όταν επιλέγει μαθήματα οτινάναι απλά για να τελειώνει; Όπως και να 'χει, όσο την παλεύει το ασύρματο ίντερνετ να ενωθεί, εγώ σου γράφω λίγα πραγματάκια... Καταρχάς ή κάτι έχει πάθει η σύνδεση και πέφτει το σήμα του ασύρματου ή τώρα συνειδητοποιώ πως δεν πάει καλά! Ένα από τα δυο τελοσπάντων, το οποίο πρέπει να αλλάξει άμεσα. Δεν γίνεται! Αντιλαμβάνεσαι...

Και έχει φτάσει Τετάρτη να σου γράψω... Δηλαδή... Άστα! Ποιος; Εγώ που κάποτε κάθε Δευτέρα ήμουν εδώ και σου τα έπρηζα πως είναι καινούργια βδομάδα και καινούργιες ευκαιρίες και άλλα τέτοια κουλά ή μη. Τώρα η αλήθεια είναι πως δεν έχω την διάθεση να φαίνομαι ο μαστουρωμένος λαγός του δάσους -από το γνωστό ανέκδοτο ναι- και ούτε να σε ταλαιπωρήσω καημένε, δεν αντέχω.

Στο Πανεπιστήμιο δεν τα πάω καλά με τους καθηγητές, φέτος θα πέσει βρισίδι να μου το θυμηθείς, το χω δει όραμα, μπροστά μου, την ώρα που μίλαγε η wannabe λέκτορας, πως, άκου τώρα, σηκώθηκα και σαν η αρσενική βερζιόν της Ντένης -μια είναι η Ντένη ζώον- να της λέω: “Αν και μου είναι ιδιαιτέρως συμπαθής η μειονότις των ηλιθίων, για σένα ειδικά θα κάνω μια εξαίρεση... Σε οικτίρω... χαμούρα, απολειφάδι, δεν σηκώνω απειλές εγώ, αει στο διάολο, ανάγωγη!”... Γουστάρω... αλλά αν βάλεις το μυαλουδάκι σου να δουλέψει θα κατανοήσεις σε χρόνο dt πως αν γίνει κάτι τέτοιο δεν θα πάρω ποτέ -των ποτών- πτυχίο.

Όπως και να έχει εγώ την δουλειά μου κάνω (δηλαδίς διαβάζω λες και δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω) και θα τα περάσω τα καταραμένα... με έναν καθηγητή έχουμε από πέρσι ένα θεματάκι άρα το μάθημα εκείνο το έχω με ερωτηματικό, τα υπόλοιπα όμως δεν γίνεται θα τα περάσω!

Εσύ πες μου τι κάνεις τώρα...

Καλό μήνα και καλή βδομάδα (έχει ακόμα)

Like & Dislike Vol. 33

Πίστεψε το ή όχι μου ήρθε η ιδέα να γράψω ένα Like & Dislike και το γράφω χθες... Και μπαίνω σήμερα να το ποστάρω και ψάχνω πότε ήταν το τελευταίο Like & Dislike για να γράψω αριθμό, και τι να δω; Ότι το έγραψα ακριβώς ένα χρόνο μετά το τελευταίο! Τυχαίο; Δεν νομίζω...

Μ' αρέσει... που κάνω πράγματα...

Δεν μ' αρέσει... που μετράω ήδη αντίστροφα για την μέρα που κλείνει το Πανεπιστήμιο!

Μ' αρέσει... το θέατρο... Ίσως ασκεί χρέη ψυχολόγου τον τελευταίο καιρό.

Δεν μ' αρέσει... που δεν μπορώ να κοιμηθώ σαν βόδι.

Μ' αρέσει... το γιαουρτοπαγωτό. Και όποιος λέει πως το παγωτό είναι μόνο για το καλοκαίρι, δεν ξέρει τι λέει!

Δεν μ' αρέσει... που δεν ξέρω ακριβώς τι γίνεται με την οικονομία της χώρας μου -το μόνο που ξέρω είναι ένα μνημόνιο που περιμένει υπογραφή- και που δεν ξέρω τι θα κάνω του χρόνου! Νέος είμαι, δεν θέλω να μείνω εδώ!

Μ' αρέσει... που φέτος πήγα σε περισσότερες συναυλίες είχα πάει μέχρι τώρα στην ζωή μου. Μέχρι το 2011 πήγα σε 2 συναυλίες μόνο και φέτος το καλοκαίρι έχω πάει σε 3!

Δεν μ' αρέσει... που αργούν τα θέατρα να ξεκινήσουν τακτικές παραστάσεις, πρέπει να προγραμματιστούμε!

Μ' αρέσει... το γλυκό κουταλιού καρπούζι... Παττίχαν αγάπη μου, παττίχαν!

Δεν μ' αρέσει... το βραστό το κολοκύθι και η βραστή η μελιτζάνα, τα βαρέθηκα και τα σιχάθηκα.

Μ' αρέσει... που ότι και αν μαγειρέψω τώρα θα βάλω μέσα soy sauce γιατί γουστάρω!

Δεν μ' αρέσει... που τρέχω για να προλάβω και δεν τα προλαβαίνω... Πρόβλημα.

Μ' αρέσει... που ξεχνάω να τρώω. Τελευταία φορά που συνέβαινε αυτό ήταν στην 3η Λυκείου πριν τις εισαγωγικές εξετάσεις...

Δεν μ' αρέσει... να μην μ' αρέσει...

Extra της Εβδομάδας... Μ' αρέσει... η σύμπτωση αυτή με το ποστ αυτό!

Hey Monday

Τα τελευταία χρόνια αφοσιώθηκα στα μαθήματα και όταν είχα δουλειά και στην δουλειά και μάλιστα στόχευα στο να έχω όσο το δυνατόν πλουσιότερο πρόγραμμα. Τώρα αναλογιζόμενος τα δεδομένα φτάνω σε κάποια συμπεράσματα. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίος ή αβάσιμος συλλογισμός, μαλακία σκέτη ή μαλακία στο τετράγωνο. Όπως και να έχει σκεφτόμουν πως όλο αυτό το ξεσήκωμα του τελευταίου χρόνου για να μάθω τι θα κάνω σε ένα χρόνο, όταν θα έχω τελειώσει το πανεπιστήμιο, είναι νομίζω μέρος της κάλυψης κενών από διάφορους τομείς της ζωής μου.

Κάποιος θα έλεγε πως είμαι άνθρωπος που δεν μπορώ να μην κάνω τίποτα. Στις καλοκαιρινές διακοπές δούλευα εθελοντικά και έκανα προσωπική εργασία (για προσωπική εκμετάλλευση και όχι μόνο). Ο τομέας όμως που παραμένει απόμακρος έκτοτε είναι ο αισθηματικός. Και απλά ο διακαής μου πόθος να βρω κάτι να κάνω είναι νομίζω η αφορμή να μην ασχοληθώ ακριβώς με τον αισθηματικό μου τομέα.

Ναι μεν η αβεβαιότητα είναι άπλετη για όλους τους τομείς της ζωής μας -ιδιαίτερα σήμερα- αλλά στον αισθηματικό τομέα τα πράγματα είναι πάντα διαφορετικά. Ο έρωτας είναι από τα τελευταία πράγματα που επηρεάζει η κρίση και παράλληλα είναι το πιο ευπροσάρμοστο πράγμα ως προς τα υπόλοιπα (δεν χρειάζεται πια να ταξιδέψεις σε εξωτικό προορισμό για να περάσεις καλά με το ταίρι σου) αλλά το πιο απροσάρμοστο για τα υπόλοιπα (επειδή έχει κρίση δεν δυσκολεύεσαι να ερωτευτείς).

Σαν τις ομάδες αίματος, σαν το Ο που είναι πανδότης έτσι ο έρωτας έρχεται όποτε θέλει και χτυπάει ότι πλεούμενο, τρεχούμενο και παρατρεχούμενο (προκαλώντας αρκετές φορές αναταραχές, γλυκές, πικρές ή ευχάριστες) και σαν την ομάδα ΑΒ που είναι πανδέκτης ο έρωτας δεν έχει τρομερές απαιτήσεις και όταν πάρει κάτι το δέχεται, τέλος.

Ναι η αβεβαιότητα είναι παντού, καλό είναι να υπάρχει και αυτή. Και δυσκολευόμαστε πάντα να πάρουμε μια στάση απέναντι στην ζωή, γιατί με την αβεβαιότητα δεν έχεις και πολλές επιλογές ή θα κάνεις το πλάνο σου για το μέλλον (Plan B included) ή δεν θα το κάνεις. Και ο αισθηματικός μου τομέας είναι τόσο χαώδες όσο και η παγκόσμια οικονομία σήμερα. Βρισκόμαστε μπροστά από μια μαύρη τρύπα και το μόνο που μάθαμε είναι πως το σύστημα που λειτουργεί τώρα δεν μας κάνει...

Φοβάμαι; Ίσως. Ίσως να υπήρξαν λίγες φορές κάποιες ευκαιρίες και να τα έκανα μαντάρα. Ίσως να φοβόμουν και τα έκανα μαντάρα. Δεν θεωρώ πως είμαι άτυχος γιατί δεν πιστεύω πως υπάρχει η τύχη. Και για να σου τα πω και εσένα λίγο πιο λιανά... Τώρα υπάρχουν δυο λύσεις στο άγχος μου. Πρώτη, η εργομανία (μαθήματα και μελέτη... πάλαι και η δουλειά) και δεύτερη λύση η αγκαλιά. Σε λίγο θα φύγουν και τα μαθήματα και επομένως και η μελέτη... Δουλειά δεν μας βλέπω να βρίσκουμε...

Αλλά για να μην αγχωθείς και εσύ αναγνώστη μου καλέ, δεν με απασχολεί ιδιαίτερα, απλά βρήκα χρόνο να εκφράσω γραπτώς την σκέψη που με βασανίζει εδώ και 2-3 μέρες. Μπορεί να μην μιλάω πολύ, αλλά όταν χρειάζεται γράφω! Να 'σαι καλά... Τελειώνει και ο Σεπτέμβρης σιγά-σιγά, καλός μήνας ο άτιμος!

Καλή βδομάδα!

When Sep-temper ends...

Επιτέλους βρήκα ώρα να κάτσω και να γράψω... Αλλά πριν από αυτό έκανα μπάνιο, έκοψα τα νύχια μου και έφαγα κατιτίς. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έκοψα τα νύχια μου αλλά παράγινε το κακό, με ρωτάνε όλοι αν παίζω κιθάρα και βαρέθηκα να λέω όχι. Ναι, η αλήθεια είναι πως σκανδαλίστηκα να πω ψέμα αλλά δεν είπα. Όχι με φαντάζεσαι εσύ εμένα κιθαρωδό; Δεν ξέρω καν με ποιο χέρι κρατάμε το τέτοιο της κιθάρας.

Όπως και να έχει... Σου το είπα ή δεν σου το είπα ότι ο Σεπτέμβρης θα είναι μήνας εργομανίας; Σου το είπα, σου το είπα, μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις και δεν θυμάσαι... Φυσικά το πανεπιστήμιο μου την δίνει στα νεύρα, το νευρικό μου σύστημα έχει γίνει σαν τις τεκτονικές πλάκες, όταν χτυπάει κανά νεύρο, χτυπάει σε κάποιο άλλο και μην τον είδατε τον Ιθάκημαν... Όσο μπορώ κάνω τα πράγματα... με τους δικούς μου κανόνες και όρους, my way τελοσπάντων. Δεν θα με τρελάνουν αυτοί εμένα!

Σκέφτομαι πολύ. Πρόβλημα.

Σκέφτομαι το Πανεπιστήμιο. Τελειώνει, μετά από αυτό η ανεργία. Το πρόβλημα είναι τα λεφτά γιατί απ' ότι φαίνεται λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν (ότι και να λένε) και μας κοροϊδεύουν όλοι και οι δικοί μου να μου λεν' πως πρέπει να κάνω μεταπτυχιακό. Αρνούμαι να ξοδέψω λεφτά για ένα πράμα (το χαρτί είναι που σου μένει εν τέλει θεωρητικά) του οποίου τα έξοδα δεν μπορούν να αποσβεστούν στα επόμενα 10-15 χρόνια. Φορκέτ ιτ μαμ! Σόρυ...

Και αυτό που σκέφτομαι μετά από αυτό ότι οι βιογραφίες ατόμων της ηλικίας μου θα είναι τόσο κλισέ, τόσο χάλια, τόσο παρακουλτουρέ που δεν θα το αντέξω... Άσε τώρα τους κουλτουρέ τύπους που κατηγορούν την Λένα Μαντά για τα μυθιστορήματα της, δεν φαντάζεσαι πόσο χάλια βιβλία θα κυκλοφορούν σε λίγα χρόνια... Δεν φαντάζεσαι! Άσε, άσε!

Τουλάχιστον έχασα τα 2 κιλά που είχα βάλει το καλοκαίρι... 

Άντε να παίρνουμε φόρα γιατί θέλει ώθηση να ανέβεις την ανηφόρα.

Feedback

Την Κυριακή, η μάνα μου μού είπε πως μοιάζω στον Άλεξ Κάβδα... Και φυσικά το εξέλαβον ως θετικόν, μη σου πω θετικότατον, καταρχάς με είπε σούπερ κούκλο, κινητικό νέο και δη και κούκλο, plus ήμουν όντως αναμαλλιασμένο για αυτό την δικαιολογώ! Όπως και να έχει χαίρομαι για την δήλωση της αυτή γιατί το ηθικό μου εκτιμά αυτές τις σπάνιες λέξεις που βγαίνουν μια φορά στα χίλια χρόνια. Επιπλέον μου δίνει την αφορμή να μιλήσω για το feedback, ελληνιστί ανατροφοδότηση! Αγαπημένος όρος του μάρκετινγκ -το οποίο δεν κατέχω.

Σε μια συζήτηση-τρικυμία με έναν συν-παθόντα που είπαμε περί ανέμων και υδάτων, περί έρωτος και σεχ, περί αυτοπεποίθησης και μάρκετινγκ του εαυτού (το πως παρουσιάζουμε τον εαυτό μας στους άλλους) φθάσαμε σε μια μίνι υπό-συζήτηση για τα σχόλια που μπορεί κάποιος νέος να λάβει. Στην Κύπρο τα πράγματα είναι δύσκολα, καταρχάς είμαστε ένα νησί και το μισό έχει ήδη αλληλοπαρθεί (και εμείς άπαρτοι αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό).

Και διετύπωσα την εξής άποψη: ότι τα διάφορα θετικά σχόλια που λαμβάνω, μηνύματα, παραμηνύματα κτλ δρουν θετικά στα επίπεδα της αυτοπεποίθησης μου και ενίοτε στα μηνύματα αυτά συμπεριλαμβάνονται τα αισχρά σχόλια ενός κάφρου (ενίοτε είπα). Φυσικά με το πέρασμα του χρόνου (γιατί μιλάμε για χρονοβόρες διαδικασίες, μπροστά σε αυτό η γραφειοκρατεία στην Κύπρο δεν είναι τίποτα) ξενερώνεις αφάνταστα όταν είσαι μέλος μια φάσης γραμματόσημου ή μιας φάσης, pure καλαμαριστί, καβάντζας.

Και το point of view μου ήτο απλό. Και θα σας δώσω παράδειγμα: κάθε εταιρεία έχει τον κύκλο της, εξειδικεύεται σε κάτι, έχουμε για παράδειγμα ένα κατάστημα-εταιρεία που πουλάει ηλεκτρονικά είδη. Απευθύνεται σε ένα άλφα κοινό. Πως θα ξέρει η εταιρεία πως ο κόσμος, το κοινό της την ξέρει; Θα διαφημιστεί και θα μαθευτεί, σπάνια κάποιος θα την πλησιάζει χωρίς να την ξέρει (αλλά υπάρχουν και αυτά). Και πως θα ξέρει η εταιρεία ότι το εμπόρευμα της είναι καλό; Θα το δει από τις πωλήσεις. Και πως θα ξέρει η εταιρεία τι κάνει καλό, τι δεν κάνει καλό; Ανατροφοδότησις!

Το κοινό οφείλει να ανατροφοδοτεί την εταιρεία... Το καταλάβαμε έτσι; Όμως πέρα από την κίνηση (ακόμα δηλαδή και αν το κοινό ανατροφοδοτεί με σχόλια) υπάρχει το γραφείο δημοσίων σχέσεων και μάρκετινγκ το οποίο θα χειριστεί τις απαντήσεις αναλόγως...

Ευχαριστώ μαμά!

Καλή βδομάδα να 'χετε! Και εγώ πάω για το τρέξιμο μου (το μεταφορικό, το κυριολεκτικό ίσως απόψε)

*Κουδουνάκι ανακοίνωσης* Η κα. Τουλίπα παρακαλείτε να επικοινωνήσει μαζί μας για το βίντεο, ευχαριστώ *Κουδουνάκι ανακοίνωσης*

Blah Blah Blah

Μπλα μπλα μπλα το καλοκαίρι δεν είναι αρκετό, μπλα μπλα μπλα κι άλλες διακοπές, μπλα μπλα μπλα θέλω, μπλα μπλα μπλα Δευτέρα, μπλα μπλα μπλα καινούργια ευκαιρία, μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα καλή αρχή, μπλα μπλα μπλα μπλα βαριέμαι, μπλα μπλα μπλα μπλαμπλα.

ΥΓ. Ωραίο πράγμα ο μινιμαλισμός

Και καλή βδομάδα!

August, 6

Αρκετή αποχή από τα της μπλογκόσφαιρας...

Ελπίζω να περάσατε καλά στις διακοπές σας -τώρα θα σας διαβάσω μην είστε σκληροί- και να ζωντανέψουν λίγο τα πράγματα γιατί έχει πέσει η κίνηση ακόμα και στην μπλογκόσφαιρα! Ντροπής πράγματα! Οι μόνες ειδοποιήσεις που παίρνω για σχόλια τον τελευταίο καιρό είναι τα σπαμ με τα χάπια και τα δωρεάν βιάγκρα...

Δεν έχω να πω κάτι αλλά γράφω γιατί πάει και καιρός, αντιλαμβάνεσαι, εθιμοτυπικά και μόνον... Μην νομίσει κανείς πως κατεβάσαμε και ρολά, ενημερωτικά και μόνον... Μην ανησυχήσει κανείς πως πάθαμε τίποτα, πληροφοριακά και μόνον...

Είναι εκείνη η εποχή του χρόνου που δεν έχεις νέα, δεν έχεις να πεις κάτι από τις διακοπές σου, διότι ακόμα και αυτά έχουν γίνει από “νέα” σε “παλιά” και καταντάς βαρετός να επαναλαμβάνεσαι. Είναι η εποχή που είναι μεταξύ του καλοκαιριού και φθινοπώρου αλλά δεν έχει όνομα (και δεν χρειάζεται να της βρούμε ένα). Τώρα θες όσο ποτέ να μην τελειώσουν οι διακοπές, πρόσφατα επανήλθες γαρ (στα χαρτιά η άδεια σου έχει τελειώσει... ουφ, μην ρωτάς από πότε). Καλά το καλοκαίρι οφείλει να τελειώσει, φτάσαμε στα όρια της αφυδάτωσης από τόση ζέστη, εξατμιστήκαμε μαζί με τον ιδρώτα μας! Καλοκαίρι για πάνε στο άλλο ημισφαίριο και τα λέμε ξανά σε κανά 7μηνο με 9μηνο (αχ και κάτι μου λέει ότι αυτός ο χειμώνας θα 'ναι χειμώνας).

Ο Σεπτέμβριος, ο οποίος πλησιάζει απειλητικά, νομίζω θα είναι ένας από τους πιο παραγωγικούς μήνες αυτής της χρονιάς. Πολλά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα είχε ετούτο το καλοκαίρι και θα στρωθώ στην δουλειά από Σεπτέμβρη, γιατί δεν έχω άλλα αποθέματα +αισθημάτων, είναι περίοδος που δύσκολα επενδύεις σε οποιονδήποτε τομέα της ζωή σου...

Θα τα πούμε σύντομα...

Stella

Ένα άστρο, μια γιγάντια φωτεινή σφαίρα, που έχει ηλικία τουλάχιστον εκατομμυρίων αν όχι δυσεκατομμυρίων χρόνων, πέφτει. 

Λυπηρό, τουλάχιστον, αλλά εκθαμβωτικό. Ένα άστρο πεθαίνει και πεθαίνοντας πέφτει προκαλώντας ένα θέαμα ανεπανάληπτο. Ποιος είπε πως τα άστρα δεν πεθαίνουν; Πεθαίνουν και εμείς βλέποντας τα από χαμηλά χαιρόμαστε με αυτό. Δεν χαιρόμαστε όμως όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει και ιδιαίτερα δεν κάνουμε ευχή όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει.

Χθες, λίγο πριν τελειώσει η τελετή λήξης των Ολυμπιακών, πήγα να δω τον Ουρανό... Ακούγεται περίεργο το ξέρω, λες και το να βλέπεις τον Ουρανό είναι πράγμα δύσκολο και αφύσικο. Ναι και από την βεράντα μπορείς να δεις τον Ουρανό αλλά έχει πολλά φώτα εδώ και φαίνονται μονάχα 2-3 άστρα, τα λαμπρότερα, και το Φεγγάρι. Και έτσι πήρα τους δρόμους και έψαχνα τα αστέρια.

Είναι εκείνο το περίεργο φαινόμενο που τα άστρα πέφτουν -που δεν πέφτουν κατακρίβειαν- με μεγάλη συχνότητα, οι Περσείδες... Το Σάββατο δεν μπορούσα να δω καν τα αστέρια και ήθελα διακαώς να τα δω χθες... Δεν ξέρω γιατί, δεν έχω ιδέα, αλλά η θέλησή μου αυτή ήταν υπερβολικά ισχυρή για να την αγνοήσω!

Πριν 2 χρόνια πήγαμε παρέα σε ύψωμα να δούμε τα αστέρια, όλοι έλεγαν “Να το”, “Ουάο”, “Το είδες αυτό;” και εγώ δεν έβλεπα τίποτα, ένιωσα προς στιγμήν πως δεν είχα το χάρισμα... Για αυτό μάλλον πέρσι αρνήθηκα την πρόταση της παρέας να πάμε να δούμε τους Περσείδες... Φέτος όμως ήθελα να τους δω και τους είδα, εντόπισα 5-6 αστέρια σε διάστημα 15 λεπτών και ακόμα μισή ώρα ήταν αρκετή για να βρω μια χαμένη μου αίσθηση...

ΥΓ. Με μικρότερη συχνότητα μπορείτε να δείτε και σήμερα τους Περσείδες... Worth to try, που λένε και στο χωριό μου!

Καλή βδομάδα!

Spice Closing

Γκέι και στρέιτ όλου του κόσμου και γενιά των 90's ενωθείτε!

Το μεγαλύτερο το καλυτερότερο γυναικείο συγκρότημα θα τραγουδήσει απόψε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων! Ναι, ναι! Καλά κατάλαβες, οι Spice Girls επιστρέφουν για μια και μοναδική (και δωρεάν, βασικό) εμφάνιση... Είναι ίσως η καλύτερη είδηση που άκουσα τον τελευταίο καιρό! Βλέπεις μετά την περίπου τελετή έναρξης οι Άγγλοι βάζουν τα δυνατά τους να μαζέψουν ότι τελοσπάντων μαζεύεται! Με μεγάλα ονόματα όπως George Michael, Take that κτλ το Λονδίνο θα αποχαιρετήσει τους Ολυμπιακούς και θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για τους Ολυμπιακούς στο Ρίο, στην Βραζιλία!

Και όταν τελειώσουν και οι Παραολυμπιακοί θα κάνουμε και μαθήματα σάμπα για να είμαστε προετοιμασμένοι! Θα δεις Παραολυμπιακούς, δεν θα δεις;

ΥΓ. Αλλά όχι το πίστευες ότι οι Spice Girls θα επανενώνονταν για άλλη μια φορά; Μετά από εκείνα που έγιναν μετά το tour... Έχουν και ένα μιούζικαλ να προωθήσουν η αλήθεια να λέγεται! Αχ... Τα 90's ζουν και βασιλεύουν! Αγαπώ, λατρεύω και γουστάρω.

The στίβος of live

Τελετές έναρξης, τελετές λήξης... Όλα αρχίζουν και όλα τελειώνουν. Ό,τι αρχίσει, θα τελειώσει κάποτε. Δεν έχει σημασία πόσο λαμπερή είναι η έκαστη τελετή, δεν έχει σημασία πόσα λεφτά δαπανήθηκαν για την τελετή και δεν έχει σημασία τις περισσότερες φορές ποιοι την βλέπουν. Και η κουβέντα πάει και έρχεται, σαν καράβι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα, και ναι, και όχι... Η απάντηση βρίσκεται σε μια λέξη: εξαρτάται.

Ανταγωνισμός και συναγωνισμός... Πάντα κάποιος θα βρεθεί καλύτερος από σένα και σκέφτεσαι μετά πως θα γίνεις καλύτερος, αν όχι ο καλύτερος. Κάποιος θα το έχει σκεφτεί πριν από σένα, αυτό είναι που σε λυπεί μερικές φορές. Που είσαι καλός; Θα βρεθεί κάποιος καλύτερος από σένα; Ο ανταγωνισμός στις μέρες μας μπορεί να είναι καταστροφικός, από οικονομικής άποψης (το ζούμε σήμερα ανά την υφήλιο), από ψυχολογικής άποψης και από πνευματικής άποψης.

Μετάλλια, χρυσά, αργυρά, χάλκινα... Η επιβράβευση είναι το τελευταίο πράγμα που πρέπει να σε απασχολήσει. Η επιβράβευση είναι κάτι ελιτίστικο, όσο και αν δε θες να το παραδεχτείς, υπάρχουν μόνο 3 μετάλλια. Μα και αυτός που θα φτάσει στον τελικό, στον ημιτελικό, στα προκριματικά πάλι κερδισμένος θα είναι από πολλές απόψεις! Και σημασία για τα περισσότερα μετάλλια υπάρχει στους συγκεντρωτικούς πίνακες, αν είναι δυνατόν να συγκρίνουμε την ομάδα με 9 αθλητές με την ομάδα με 900 αθλητές.

Στίβος. 100 μέτρα, 200 μέτρα, 400 μέτρα, ανώμαλος δρόμος, εμπόδια. Απ' όλα θα περάσεις... Απ' όλα μέχρι να βρεις σε ποιο είσαι καλύτερος!

Monday, again!

Θα αρχίσω να πιστεύω πως το να τα κάνω όλα χάλια είναι ταλέντο, να το γράψω και στο CV μου μπας και ενδιαφερθεί κανείς... Ή μάλλον άσε το CV όπως είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο!

Είναι η ζέστη, είναι η άρνηση του Πανεπιστημίου, δεν ξέρω αλλά δεν έχω όρεξη για τίποτα. Για τίποτα όμως... Τίποτα. Μην με βλέπεις, είμαι σαν την άδικη κατάρα που πάει και έρχεται στο σπίτι, με τις πιτζάμες όλη μέρα και όλη νύχτα (καλά όταν είναι ζέστη το βράδυ κάτι θα βγάλω) αλλά βαριέμαι αυτό είναι το νόημα, μην μου κολάζεσαι επειδή με σκέφτεσαι αγαπημένε μου αναγνώστη!

Τελικά το Modern Family δεν είναι τόσο χάλια όσο νόμιζα, αυτό μου έμαθε η προηγούμενη βδομάδα. Ελπίζω η τρέχουσα βδομάδα να είναι κάπως πιο παραγωγική και δημιουργική. Μαγειρεύω, σου το 'πα; Α, ναι έχω ξεκινήσει με γκουρμέ σαλάτες και ρύζια, ριζότα κλτ και το καλύτερο; Δεν έχει παραπονεθεί κανένας για το στομάχι του! Υπέροχα. Έχω την αδυναμία μου σε μερικά πράγματα και αυτό δεν κρύβεται η αλήθεια όταν τρως στην σαλάτα κολοκυθάκι ελαφρώς τηγανισμένο με μέλι ξέρεις πως ο τυπάς που έφτιαξε την σαλάτα την έχει δει ο επόμενος Μάστερ Σεφ, Τοπ Σεφ -καταρρέω- της Υφηλίου!

Η συγκέντρωση χρημάτων για ταξίδι αναψυχής πάει από το κακό στο χειρότερο... 20 ευρώ. Με 20 ευρώ νομίζω ούτε στην κατασκήνωση δεν θα μπορέσω να φτάσω, όχι να μείνω κι όλας! Θα δούμε, θα δούμε... Σε 4 βδομάδες επακριβώς θα ανοίξει η Κόλαση ντυμένη Πανεπιστήμιο, ό,τι προλάβουμε τώρα θα το κάνουμε! Θα κατασκηνώσω στην βεράντα νομίζω, είναι το μόνο που θα καταφέρω και θα προλάβω...

Καλή βδομάδα!

ΥΓ. Και όποιος είναι διακοπές (κοντά σε θάλασσα, πάλι κάνει) ας πει το όνομα μου να τηλεμεταφερθώ για λίγο... Ε; Ευχαριστώ!

Blue, Full Moon

I'm so NOT in a creative mood...

Κακώς... 

Βλέπεις προσπαθώ να φτιάξω κάπως τις ώρες που κοιμάμαι... Και τα καταφέρνω, αλλά δεν μπορώ να ελέγξω το πόσο κοιμάμαι. Σήμερα κοιμήθηκα 11 ώρες... Και μένουν μόνο 13 ώρες για να τελειώσει και αυτή η μέρα. Και πάλι δεν έκανα τίποτα... 

Βγήκε το πρόγραμμα του Πανεπιστημίου και τραβάω τα μαλλάκια μου. Είναι τόσο χάλια οι ώρες που δεν θα μπορώ να πάρω δουλειά και Παρασκευές θα βγαίνω έξω και θα είμαι σαν βρασμένο μπρόκολο! Ελεεινό... Και πάνε και άλλα σχέδια. Δεν θα μπορώ να κάνω μαθήματα πέρα από τα του Πανεπιστημίου! Κάποια λύσις θα βρεθεί, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα...

Προς το παρόν βλέπω τους Ολυμπιακούς. Σήμερα είδαμε και χορτάσαμε ενόργανη γυμναστική, μ' αρέσει πάρα πολύ η ενόργανη από παιδί. Ώρες ατελείωτες μπροστά στην τηλεόραση για να καταλάβω τι είναι εκείνη η έξοδος Τσουκαχάρα και το σάλτο με ή χωρίς γωνίωση... Γουστάρω απεριόριστα! Όπως και να έχει βαρέθηκα να μην κάνω κάτι δημιουργικό. Don't get me wrong, και το να κάνεις τίποτα καλό είναι, αλλά η δημιουργικότητα πρέπει να εκφράζεται κάπου, κάπως, συχνά...

ΥΓ. Απόψε Pina για περαιτέρω καλλιέργεια! Όχι πως δεν το έχω ξαναδεί αλλά γουστάρω!

Καλό μήνα!

Olympics 2012

Αχ, οι Ολυμπιακοί... Μεγάλες διοργανώσεις όπως οι Ολυμπιακοί, το Παγκόσμιο Κύπελλο και η Γιουροβίζιον (μην γελάς) μ' αρέσουν! Και κάθομαι και τα βλέπω γιατί μ' αρέσει! Ναι, ναι και το ποδόσφαιρο! Και δεν είναι μόνο το οφθαλμόλουτρο (διότι αν το σκεφτείς το Ποδοσφαιρικό είναι το λιγότερο γυμνό απ' όλα, αλλά είναι σε εγρήγορση η φαντασία), είναι και το ιδεώδε! Ναι, ναι το ιδεώδε!

Θυμάμαι παιδί που είδα την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Σίδνεϊ, δεν θυμάμαι αν το είχα δει όντως το 2000 (10 ήμουνα) ή λίγο αργότερα, αλλά μ' άρεσε γιατί ήξερα πως άνθρωποι από πολλές χώρες πάνε σε μια χώρα και αγωνίζονται... Μετά που γνώρισα και την Γιουροβίζιον αντελήφθην πως όχι απλά μαζεύονται και αγωνίζονται μαζί αλλά δεν τρώγονται κι όλα όπως τρώγονται αλλού. Μ' άρεσε διπλά μετά από αυτήν την διαπίστωσιν, την γλυκιάν διαπίστωσιν...

Και είπα να κάτσω να δω την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Λονδίνου, μεγαλώνουμε, Ολυμπιακοί κάθε 4 χρόνια λέω, κάτσε δες το γιατί δεν είναι και κάθε μέρα. Δεν πήγα θέατρο για να δω εκείνο το πράγμα... Πόσο χτυπιόμουνα όλη την ώρα, πόσα σχόλια άκουσε η τηλεόραση εκ μέρους του σκηνοθέτη και της βασίλισσας δεν φαντάζεσαι. Πόσα “Εσένα σε θέλω” άκουσε η τηλεόραση δεν το ξέρει κανείς.

Σε γενικές γραμμές το μόνο που μου άρεσε ήταν ο Μπέκαμ. Α, πες με ξενερουά, πες με ότι θες αλλά ο Μπέκαμ είναι γοητευτικότατος, εκείνο το παμπόνηρο χαμόγελο κάτω από τον πύργο του Λονδίνου, το αγόρι μου, με πέθανε. Αλλά δεν θα αρκεστώ σε αυτές τις λίγες γενικές γραμμές... Η τελετή ήταν μούφα. Δεν ξέρω τι σκεφτόταν ο σκηνοθέτης αλλά αν ήταν ταινία αυτό το Όσκαρ δεν θα το έβλεπες ούτε στα όνειρα σου! Καλά νομίσανε Γιουροβίζιον ανεβάζουνε; Μπλέξατε τα μπούτια σας! Πως να σας το πω να το καταλάβετε; Γιου εντάγκολντ γιορ χαμς!

Στην παρέλαση των χωρών περίμενα την Κύπρο... Πάλι καλά! Είδα τα αγόρια της Αυστραλίας (είναι πρώτη πλέον στις υποψήφιες χώρες για μετανάστευση, τίποτα άλλο δεν σας λέω) και του Καναδά (τιμητικά, ξέρεις εσύ)... Μετά έκανα ζάπινγκ και είδα και λίγο μια ταινία που άφησα στην μέση... Ε συγγνώμη 205 χώρες είναι αυτές, σόρυ κι όλα! Αλλά αν νόμιζες ότι δεν θα έβλεπα τα καλύτερα γελιέσαι...

Μ' αρέσει το έθνικ στοιχείο... τέλος!

Α, ναι και πριν ξεχάσω, μπλα μπλα μπλα ωραίο συγκινητικό μπλα μπλα μπλα 6 νέοι μπλα μπλα μπλα άναψαν τον βωμό μπλα μπλα μπλα μπλα ελπίδα μπλα μπλα μπλα...

Καλή Βδομάδα!

Hot, hot, hot Vol.3

Ήθελα μια αλλαγή... Χθες βράδυ πήρα το mp3 player και έκανα ό,τι γυμναστική δεν έκανα σε μια βδομάδα (τότε που γυμναζόμουν συχνότερα), μετά από ένα παγωμένο μπάνιο αποφάσισα να κόψω τα νύχια μου, πράγμα κακό όταν οι φακοί επαφής σου ψιλοθολώσανε λόγω υγρασίας. Νιώθω και 5 κιλά πιο ελαφρύς, οι τοξίνες έχουν φύγει, έχουν χαθεί... Και σήμερα πήγα στο κομμωτήριο με την μορφή “Κατεπείγοντος”. Εντάξει με προσεγμένο λουκ και δυο πληγές -μικρές- από το κόψιμο νιώθω καλύτερα.

Ότι και αν κάνω όμως νιώθω σαν βίντεο κλιπ του Ρήγου. Χωρίς πραγματικό κόνσεπτ...

Δεν αγοράσαμε τελικά καρπούζι γιατί παραπονιόταν η μάνα μου πως δεν έχει χώρο στο ψυγείο. Η λύση για την μάνα μου είναι να πάρουμε δεύτερο ψυγείο, όχι να κάνει λιγότερο φαΐ, όχι να πάρει μικρότερες κατσαρόλες ή να βάζει το φαγητό σε μικρότερα πλαστικά δοχεία, όχι να κάνει λίστα για το τι θέλει από την υπεραγορά γιατί έχουμε 3 σακούλες ντομάτες και 2 σακούλες μήλα, να πάρουμε δεύτερο ψυγείο! Έλεος μάνα! Ένα σορμπέ ήθελα να κάνω και θα ξινό θα μου το βγάλεις. Αλλά είπε πως θα κρατήσει το υπόλοιπο καρπούζι να κάνει γλυκό του κουταλιού... Θα δούμε, λέει πολλά, κάνει λίγα (κληρονομικό είναι, σωστά κατάλαβες).

Η ζέστη συνεχίζει και η -δωρεάν- σάουνα καλά κρατεί. Το Σαββατοκύριακο (το μόνο Σαββατοκύριακο του Ιούλη που το έχω διαθέσιμο) λέει η Μετεωρολογική πως ο καιρός δεν θα είναι και τόσο θερμός... Θα χτυπήσω κανένα παραθάλασσιο νομίζω, αν και δεν είμαι σίγουρος, ίδωμεν!

Hot, hot, hot Vol.2

Άρχισα την παραφιλοσοφία, μαζέψτε με σας λέω θα πηδηχτώ με το παράθυρο! Ναι, η ζέστη φταίει, ότι και αν πεις έχεις δίκαιο δεν θα σου πω όχι. Η ζέστη είναι είπα, μην το συζητάμε τώρα. Μην σκέφτεσαι, σου είπα την λύση! Πίστευε ντε, και ΜΗ ερεύνα! Σήμερα έκανα μια υπέροχη σάουνα και τώρα ετοιμάζομαι για το μπάνιο... Ποτέ δεν κάνω μπάνιο με παγωμένο νερό, σπάνια. Όταν πέρσι έκανα dance therapy στο σπίτι δηλ. μουσική στη διαπασών και βάλε, και εγώ να χτυπιέμαι (ναι, όπως κατάλαβες εγώ ήμουν ο ιδρυτής της Ζούμπα) έκανα κρύο μπάνιο. Φυσικά τώρα και να θες παγωμένο νερό, δεν γίνεται. Με 44 βαθμούς τι περιμένεις; Βάλε τον κουβά κάτω από την βρύση και άσε το να τρέξει, και θα δούμε...

Καλά η νύστα είναι το must αξεσουάρ της εποχής. Τέτοια νύστα δεν την έχει νιώσει ούτε ο Σνόρλαξ -πάλαι επιτυχημένο Πόκεμον. Αν και η νύστα με συνοδεύει παντού και πάντοτε, η ξεκούραση από την άλλη είναι περίεργο πράγμα. Ανήσυχος ο ύπνος μου αδέλφια. Δεν ξέρω τι ακριβώς τρέχει με τον ύπνο αλλά χάλια ο ύπνος μου χάλια. Τα μαξιλάρια τα άλλαξα, στρώμα δεν αλλάζω είναι ακριβά. Τα έχω δοκιμάσει όλα, με ή και χωρίς σεντόνι, με ή και χωρίς κλιματιστικό, με ή και χωρίς ρούχα, με ή και χωρίς μαξιλάρι, με ή και χωρίς φυσικό φως. Τίποτα, ξυπνάω 2-3 φορές την νύχτα και όταν ξυπνάω μια και καλή νιώθω ότι κοιμήθηκα 3-5 ώρες... Το μόνο που ξέρω είναι πως πρέπει να αλλάξω τις ώρες που κοιμάμαι!

Σήμερα από την ζέστη δεν μπορούσα να κάνω κάτι αλλά μόλις τελείωσα πριν λίγο το μαγείρεμα. Ναι, ναι αποφάσισα να ξετυλίξω σιγά-σιγά την δημιουργικότητα μου και στην κουζίνα. Εμένα μ' άρεσε πάντως είναι και εκτόνωση και μέχρι να τελειώσει το μαγείρεμα δεν έχεις την ίδια όρεξη με πριν.

Να θυμάστε να είστε δημιουργικοί, παντού, μα ΠΑΝΤΟΥ όμως! 

ΥΓ. Zero Point σε εσένα μιλάω...

ΥΓ2. Επόμενο project σορμπέ καρπούζι από turigr

Hot, hot, hot

Βδομάδα βδομαδούλα μου πες μου ποια μέρα σου θα έχει την υψηλότερη θερμοκρασία!

Ότι λιώνω, λιώνω... Πιο γρήγορα και από παγωτό σορμπέ! Χάλια σου λέω, ευτυχώς δεν είμαι γυναίκα και ευτυχώς δεν βάφομαι γιατί θα ήθελα κάθε 3 λεπτά φρεσκάρισμα. Αλλά από την άλλη περιμένω τον χειμώνα όπως περιμένουν οι Άγγλοι τους Ολυμπιακούς (δηλαδή καθόλου). Εκείνη την θάλασσα δεν ξέρω πότε θα την δω, μαύρα μάτια θα κάνω να σε δω θαλασσάκι μου και νομίζω πως όταν σε δω από την ζέστη και την παράκρουση θα τραγουδάω τραγούδι για σε σαν την Βιουγουκλάκη!

Είναι και τώρα μέρες που χτυπάει τον κάθε Κύπριο η ζέστη και ενίοτε και η βαρεμάρα και τα ποστ στο Φείσμπουκ περί πολέμων, αδικίας και μυστικών συμφωνιών λες και μιλάνε για Eurovision αλλά αναφέρονται στο Κυπριακό. Μπορώ να δω στο πρόσωπο της γιαγιάς μου τα σημάδια του πολέμου, αλλά στο φέισμπουκ έχω το πλεονέκτημα να βλέπω τα σημάδια της μαλακίας και να αποφεύγω ατέρμονες συζητήσεις περί πατριωτισμού και εκ βάθους φανατισμού.

Οι ειδήσεις είναι αφόρητες με το όλο κλίμα (το σχεδόν Τροπικό) και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Νύσταζα όλη μέρα σήμερα και δεν κατάφερα να κάνω τίποτα. Ε βέβαια όταν ζεις σε συνθήκες ερήμου και μάλιστα ερήμου φτιαγμένης από μπετόν (κατ' αντιστοιχία με το σώμα μου φτιαγμένο από πηλό, το οποίο ομοιοκαταληκτεί) τι περιμένεις; Πραγματικά νιώθω ότι περνάνε οι μέρες και δεν κάνω τίποτα... Πριν τες 8 το βράδυ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Να οδηγήσεις; Αποκλείεται, να παίρνεις το τιμόνι είναι λες και αγγίζεις το τηγάνι στην φωτιά. Να πας βόλτα; Θα πάθεις στο πρώτο λεπτό έγκαυμα. Να πας για γυμναστική; Θα πάθεις στο πρώτο λεπτό καρδιακό και μέχρι να ρθει το ασθενοφόρο... Άστα. Μείνε σπίτι και μην κάνεις τίποτα! Καλύτερα!

Από αύριο θα δείξει... Το Σαββατοκύριακο ήταν κουραστικό. Τι τις ήθελα τις υποχρεώσεις τις τελευταίας στιγμής;

Καλή βδομάδα!

Cul-de-sac

Πνευματικό αδιέξοδο. Φτιάχνω εδώ και καιρό την ηρωική μου έξοδο από τα φοιτητικά χρόνια... Η ιδέα να συνεχιστούν τα φοιτητικά χρόνια είναι κάπως επίπονη αλλά θα είναι επίπον-er να κάθομαι και να μην βρίσκω δουλειά. Ό,τι και να κάνεις θα έχεις έξοδα. Και εντάξει τα λεφτά που μάζεψα δεν είναι δα και πολλά, ιδιαίτερα για εξωτερικό... Έχω πάρει αποφάσεις για το κοντινό μέλλον και δεν θα τις διαπραγματευτώ, αν έκατσε, έκατσε, αν όχι καλώς, έχουμε κι άλλα πράγματα στο νου μας. Απλά να βάλουμε μια σειρά...

Again...

Οι ίδιες συζητήσεις με τα ίδια άτομα και κανείς να μην καταλαβαίνει. Όλοι ξέρουμε ότι είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά όλοι στέρεψαν από συμβουλές... Είναι δύσκολο να έχεις τους πάντες ικανοποιημένους σήμερα, αλλά είναι αρκετά ανούσιο να ακούς τα ίδια και τα ίδια. Η ωραιότερη συμβουλή που άκουσα τον τελευταίο καιρό ήταν το “τελείωσε αυτά που ξεκίνησες”. Ωραίος. Και λίγες μέρες μετά ξεκινούν τα εμπόδια και τα προβλήματα. Κάσες γεμάτα όνειρα έγινε η αποθήκη...

Again and again...

+Αισθηματικό αδιέξοδο. Δεν ξέρω τι γίνεται, μου είπε να μην ρωτάω πολλά, μου είπε πως δεν θέλει ταμπέλα. Και ναι και όχι, και μπορεί και δεν μπορεί. Είδα πρόσφατα στον δρόμο τον Dow George, προς στιγμή φοβήθηκα ότι θα κάνω σαν ερωτοχτυπημένος έφηβος Bieber χωρίς την φράντζα. Δεν κάνω εγώ για τέτοια πράγματα... Είναι να μην το πάρω απόφαση. Πάντως το θετικό από όλα αυτά είναι πως μετά από το μπαμ -διότι φούσκα είναι όπως τα ακίνητα και θα σπάσει μια μέρα να μου το θυμάσαι- θα το ρίξω στην δουλειά και θα γίνω σούπερ.

Νιώθω ότι έχω πάρει post του παρελθόντος και τα έχω συνδέσει. Νιώθω ότι παίζω στην επανάληψη της επανάληψης... Το μόνο που άλλαξε είναι η ώρα που κοιμάμαι!

Simon said...

“I feel wanted and loved, and there is nothing better than that” είπε η Celine Dion επιστρέφοντας στο Las Vegas 4 χρόνια μετά από το τελευταίο show που έδωσε στο Colosseum που κτίστηκε για αυτήν στο ξενοδοχείο Caesar's Palace, για μια νέα σειρά από shows. Την προηγούμενη φορά που η Dion βρέθηκε στην Νεβάδα έκλεισε συμβόλαιο 3 χρόνων για ψυχαγωγικά shows, το οποίο επεκτάθηκε για σχεδόν άλλα 2 χρόνια. Μετά από μια παγκόσμια περιοδεία που διήρκησε ακριβώς ένα χρόνο αποφασίζει να κάνει ένα διάλειμμα, και μετά από προσπάθειες να μείνει έγκυος τα καταφέρνει, φέρνει στον κόσμο δίδυμα και ανακοινώνει πως έκλεισε ξανά ένα συμβόλαιο 3 χρόνων για ψυχαγωγικά shows τα οποία ξεκίνησαν τον Μάρτιο του 2011. Περισσότεροι από 352 χιλιάδες άνθρωποι έχουν δει το καινούργιο show της μέχρι σήμερα...

Για να το λέει η γυναίκα προφανώς και κάτι ξέρει. Το να νιώθεις ότι σε θέλουν, ότι σε θέλει κάποιος, και ότι σε αγαπάνε είναι όντως κάτι πολύ ωραίο... Νιώθεις καλύτερα όταν υπάρχουν εκείνοι οι φίλοι που θα σε χρειαστούν για την άποψη σου στο πως να αλλάξεις την διαρρύθμιση του δωματίου σου, για παράδειγμα. Νιώθεις καλύτερα όταν οι φίλοι σου σε εμπιστεύονται για κάτι. Νιώθεις καλύτερα όταν νιώθεις αγαπητός και ποιος δεν χαίρεται όταν ακούει ωραία λόγια.

Φυσικά να νιώθεις πως σε χρειάζονται οι άλλοι είναι κάπως αποπνικτικό. Να ξέρεις πως οι γονείς σου δεν θα πάρουν την πρωτοβουλία να πάνε θάλασσα αν δεν πας μαζί τους είναι κακό. Να ξέρεις πως οι φίλοι σου δεν υπάρχει περίπτωση να πάνε θέατρο αν δεν τους πεις και αν δεν το κανονίσεις εσύ είναι επίσης ζημιογόνο σε εσένα. Διότι δεν μπορείς να είσαι πάντα η ψυχή της παρέας. Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και έχουμε τα απς και τα ντάουν μας και δεν υπάρχει τίποτα πιο λογικό από αυτό.

Αλλά να 'μαι στις 3 και 30 το χάραμα να γράφω για αυτά... Ίσως να γράφω τα συμπεράσματα της βραδιάς! Καλή βδομάδα σε όλους!

Weird

Ξέμεινα. Από λεφτά, από λόγια, από όλα... Κι από βενζίνη.

Μερικές φορές να κάνεις την πάπια βοηθά μια κατάσταση να κυλήσει. Μερικές φορές. Και τα πράγματα επιστρέφουν στον προηγούμενο ρυθμό τους, δεν ξέρω για πόσο φυσικά, αλλά επιστρέφουν. Και προχθες ήμουν παρών σε μια φάση που έλεγα αποκλείεται να συμβαίνει... Είναι που ήταν η Πανσέληνος; Είναι που η Αφροδίτη είναι σε ορθή πορεία πια; Δεν ασχολούμαι πολύ με τα των ζωδίων τον τελευταίο καιρό. 

Άνθρωποι είμαστε πάνω από όλα και έχουμε όλοι τα απς εντ ντάουνς μας... Αλλά εγώ παραξενεύτηκα. Και τώρα είμαι στην φάση που προσπαθώ να μην δώσω υπερβολική σημασία σε κάτι, ή να μην παρερμηνεύσω καταστάσεις. Ξέρω ότι η πολλή φιλοσοφία κάνει κακό... Και όταν μιλάς πολύ για ένα πράγμα, κουράζεσαι, όσο πιο πολύ το “πασπαστεύεις” το θέμα και δεν ασχολείσαι πραγματικά μαζί του, το βαριέσαι.

Όπως και να έχει, άσε προσωπικά, διαπροσωπικά και τέτοια, αυτός ο μήνας είναι μήνας πολιτισμού. Δεν πα' να κατεβεί και ο θεός και η μάνα του εγώ αυτόν τον μήνα τον αφιερώνω στον πολιτισμό. Τι είπες; Είναι που η Κύπρος έχει αναλάβει την Προεδρία της ΕΕ; Απαξιώ για κάτι τέτοια καλέ. Σιγά μην περιμένω την προεδρία για να δω πολιτισμό... Θέατρο, χορό, κινηματογράφο και καμιά έκθεση. Φυσικά δεν μπορώ να γεμίσω το πρόγραμμα μου μόνο με τέτοια, γιατί όσο πιο πολλά events τόσο πιο πολλά λεφτά (είπαμε φοιτητικό εισιτήριο αλλά και το φοιτητικό κοστίζει, μην ξεχνιόμαστε)...

Από την άλλη, την θάλασσα την είδα μέχρι τώρα μονάχα 3 φορές, και μόνο 1 φορά κολύμπησα (όσο ξέρω τελοσπάντων να κολυμπώ, μην με φαντάζεσαι με βατραχοπέδιλα και ψαροτούφεκο). Θα θελα να δω και την θάλασσα λίγο παραπάνω αλλά δεν αντέχω τον κόσμο, δεν μπορώ βρε παιδί μου... Δεν μπορώ, τέλος. Για την ώρα. Φυσικά όταν πήγα για κολύμπι πριν καμιά βδομάδα ήταν λες και ήμουν μόνος μου και δεν με απασχολούσε τι γινόταν γύρω μου...

Αυτά...

Α, και δοκίμασα για πρώτη φορά το κοκτέιλ Sex on the beach... 

 

ΥΓ. Ξέρω τι σκέφτεσαι, εσύ πονηρέ/ή, ευχαριστώ για την ευχή!

Way of saying...

Μερικές φορές πιστεύω πως είναι πιο εύκολο να παίζεις πιάνο παρά να μιλάς. Δεν ξέρω να παίζω πιάνο αλλά ξέρω πόσο δύσκολο είναι να μιλάς και να πεις εκείνο που θες... Δυο διαφορετικά πράγματα, ναι. Από κάπου πρέπει να αρχίσεις όμως. Όπως και αυτή η παράγραφος, ο πρόλογος, είναι η αρχή για κάτι που θέλω να πω. Μπορεί να μην το πω, μπορεί να το αφήσω να εννοηθεί, μπορεί να μην το αναφέρω καν... Πόσο χαώδες μπορεί να είναι αυτό.

Δεν ξέρω τι νιώθω τον τελευταίο καιρό. Δεν μ' αρέσει τίποτα, δεν υπάρχει ένα φαγητό που να πω πως το πεθύμησα, δεν υπάρχει μουσική που να πω μου αρέσει, δεν υπάρχει πρόγραμμα στην τηλεόραση που να μου αρέσει, το ζάπινγκ έχει την τιμητική του. Δεν βλέπω πολλή τηλεόραση, δεν ακούω καθόλου ράδιο, δεν αντέχω τα τραγούδια, καθόλου, ούτε τα ελληνικά ούτε τα εγγλέζικα! Πως να σου το πω, βλέπω The Nanny και γελάω 2 φορές το επεισόδιο! Α, γεια σου, ανησύχησε και εσύ λίγο!

Ούτε εγώ δεν ξέρω πόσο καιρό μου πήρε να γράψω αυτές εδώ τις παραγράφους... Και όμως δυσκολεύομαι πραγματικά. Θέλω να πατάω στην γη και με τα δυο μου πόδια, προσπαθώ να μην ερμηνεύω διάφορα πράγματα που συμβαίνουν, γενικά κάτι δεν πάει καλά αλλά δεν καταλαβαίνω τι... Θα το ψάξω όμως, καλά όχι και πολύ. 

Προσπαθώ να μπω σε ένα mood, όπως για παράδειγμα το mood της δημιουργίας, και δεν τα καταφέρνω... Κάθε 3 ή 5 λεπτά αλλάζω mood, βάζω να δω ταινία γιατί είμαι στο mood για ταινία, και μετά από λίγο βάζω ένα επεισόδιο μιας σειράς, μετά από λίγο βάζω ντοκιμαντέρ, μετά από λίγο βάζω ταινία κινουμένων σχεδίων, το κλείνω και βάζω musical, το κλείνω κι αυτό, κλείνω και τον υπολογιστή και αρχίζω να διαβάζω περιοδικό, το μετροφυλλώ λες και έχει αφιέρωμα στο Euro (όχι στους ποδοσφαιριστές, στο Euro σαν διοργάνωση, έχει διαφορά), το βάζω στο τραπέζι και κάνω ζάπινγκ στην τηλεόραση, μακάρι να δίνω 15 δεύτερα στο κάθε κανάλι, ούτε MAD δεν μπορώ να βλέπω, α, και ευτυχώς δεν έχω καλωδιακή γιατί με τόσα κανάλια θα μου έπαιρνε τουλάχιστον μισή ώρα το ζάπινγκ μόνο... 

Και έτσι δεν μπορώ να κάνω τίποτα... Για παράδειγμα στην αρχή της βδομάδας, βγήκα τάχατες για βόλτα, κάθισα και μετά ήθελα να περπατήσω, περπάτησα και μετά ήθελα να φύγω, ευτυχώς που βρήκα γνωστούς στον χώρο και πήγαινα και ερχόμουν ικανοποιώντας έτσι και τις δυο βαρεμένες μου λαχτάρες. Χθες όμως ήταν η μέρα του πολιτισμού, πήγα στο φεστιβάλ χορού και απόλαυσα contemporary χορό. Και είδα τον πολυτάλαντο Ισραηλίτη χορευτή και χορογράφο Ido Tadmor, μόλις είδα το πρόγραμμα την συμμετοχή του Ισραήλ είπα πως δεν θα την χάσω, και έτσι και έγινε... Λατρεία έχω να σας πω!

Λοιπόν και κάπου εδώ θα σας αποχαιρετήσω μαζί με τις καλλιτεχνικές μου ανησυχίες και θα σας ευχηθώ καλό μήνα, και προσωπική ευχή να έχω περισσότερες αναρτήσεις από τον Ιούνιο! Φιλιά πολλά!