OCT, 03

Διαβάζω 6 γραμμές κείμενο και έχω ήδη πονοκέφαλο... Και έχω πιει και καφέ για να αντέξω!

Αχ, αγαπημένε μου αναγνώστη, είδες τι παθαίνει κανείς όταν επιλέγει μαθήματα οτινάναι απλά για να τελειώνει; Όπως και να 'χει, όσο την παλεύει το ασύρματο ίντερνετ να ενωθεί, εγώ σου γράφω λίγα πραγματάκια... Καταρχάς ή κάτι έχει πάθει η σύνδεση και πέφτει το σήμα του ασύρματου ή τώρα συνειδητοποιώ πως δεν πάει καλά! Ένα από τα δυο τελοσπάντων, το οποίο πρέπει να αλλάξει άμεσα. Δεν γίνεται! Αντιλαμβάνεσαι...

Και έχει φτάσει Τετάρτη να σου γράψω... Δηλαδή... Άστα! Ποιος; Εγώ που κάποτε κάθε Δευτέρα ήμουν εδώ και σου τα έπρηζα πως είναι καινούργια βδομάδα και καινούργιες ευκαιρίες και άλλα τέτοια κουλά ή μη. Τώρα η αλήθεια είναι πως δεν έχω την διάθεση να φαίνομαι ο μαστουρωμένος λαγός του δάσους -από το γνωστό ανέκδοτο ναι- και ούτε να σε ταλαιπωρήσω καημένε, δεν αντέχω.

Στο Πανεπιστήμιο δεν τα πάω καλά με τους καθηγητές, φέτος θα πέσει βρισίδι να μου το θυμηθείς, το χω δει όραμα, μπροστά μου, την ώρα που μίλαγε η wannabe λέκτορας, πως, άκου τώρα, σηκώθηκα και σαν η αρσενική βερζιόν της Ντένης -μια είναι η Ντένη ζώον- να της λέω: “Αν και μου είναι ιδιαιτέρως συμπαθής η μειονότις των ηλιθίων, για σένα ειδικά θα κάνω μια εξαίρεση... Σε οικτίρω... χαμούρα, απολειφάδι, δεν σηκώνω απειλές εγώ, αει στο διάολο, ανάγωγη!”... Γουστάρω... αλλά αν βάλεις το μυαλουδάκι σου να δουλέψει θα κατανοήσεις σε χρόνο dt πως αν γίνει κάτι τέτοιο δεν θα πάρω ποτέ -των ποτών- πτυχίο.

Όπως και να έχει εγώ την δουλειά μου κάνω (δηλαδίς διαβάζω λες και δεν έχω κάτι καλύτερο να κάνω) και θα τα περάσω τα καταραμένα... με έναν καθηγητή έχουμε από πέρσι ένα θεματάκι άρα το μάθημα εκείνο το έχω με ερωτηματικό, τα υπόλοιπα όμως δεν γίνεται θα τα περάσω!

Εσύ πες μου τι κάνεις τώρα...

Καλό μήνα και καλή βδομάδα (έχει ακόμα)