Thus days

Θέλω να κάνω μήνυση σε αυτήνα του 50 αποχρώσεις του γκρίζου αλλά θα χάσω γιατί δεν πρόλαβα να το γράψω πρώτος... Πως να διεκδικήσω τώρα τα πνευματικά δικαιώματα; Φυσικά μπορεί η κυρία να το είχε γράψει όντως πρώτη και να έφτασε στα αυτιά μου η πλοκή με εύλογη καθυστέρηση λόγω μιας -σταθερής- καθυστέρησης διάδοσης πληροφοριών. Ξέρεις τώρα, επιλεκτικά διαδίδονται τα περισσότερα... Όπως και να έχει, περιμένετε λίγο να βγει και το τελευταίο εκείνο με τα βαμπίρια και που ξέρεις θα δεις κανά τρέιλερ να κόβει βόλτες στο ίντερνετ...

Αχ αυτές οι βροχές! Πόσο τις αγαπώ... Ε μα, μανίτσα μου, μετά από ένα τέτοιο εξουθενωτικό καυτό καλοκαίρι (για τις θερμοκρασίες μιλάω μόνο, δυστυχώς για εσάς) η βροχή αγάπη μου είναι φάρμακο. Δεν είναι και δα πανάκια από την άλλη, μη μεγαλοστομούμε (μεγάλες κουβέντες, μην ξεφεύγεις) ακόμη χρειάζομαι διακοπές... Και δεν θα αντέξω να ξανακάνω ένα χρόνο να ξαναμπώ σε αεροπλάνο, θα αρχίσουν βίδες να πετάγονται από δω και από 'κει, θα με δεις σε μια έξαλλη κατάσταση που δεν με έχεις ξαναδεί ποτέ... Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα αρχίσω να μιλάω όπως έγραφε ο Παπαδιαμάντης.

Να τα παρατήσω όλα και να γίνω πορνοστάρ;

Έλα σταματώ όλο στο πονηρό έχει πάει το μυαλό μου και από πουριτανός τώρα φαίνομαι... ΜΗ! Μην το πεις... Δεν έχω και μια Μαρούσκα να εκτονώνομαι τουλάχιστον. Είναι η παράκρουση, παν μέτρον άριστο, έλεγαν κάποιοι και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εξαιρείται το διάβασμα! Σε καμία όμως. Και έχω ήδη αρχίσει να νιώθω το δωμάτιο να κινείται, σημάδι που μου λέει να φύγω και να πάω για ύπνο.

Πάει το ωρολόγιο του ύπνου, το... γα... γαλούχησα!

Και έκανα και μια βδομάδα να γράψω ποστ, δείρε με, φτύσε με, κάνε κάτι!