Suspiciousness

Σε αυτή την οικογένεια το έχουμε να μην σκεφτόμαστε αμέσως το πιο απλό πράγμα. Ο νους μας πάει στο χειρότερο more or less... Όταν η αδερφή μου έβλεπε την διαφήμιση της Cyta με τα αρχαία ελληνικά και προσπαθούσε να καταλάβει. Στο τέλος της διαφήμισης ακούγεται ήχος ειδοποίησης (είναι ο ήχος που έχουν τα σαμσούνγκ) και ξεκινάει η εξής κουλή συζήτηση:

- Άκουσες κινητό;
- Μπαρτόν; (διάβαζα, δεν έδινα σημασία στην τηλεόραση)
- Άκουσα ένα ήχο κινητού;
- Τι ήχο;
- Χμ... Έχεις δεύτερο αριθμό;
- Τι λες; (ακτιουάλυ την ρώτησα Μα να 'μπου λαλείς κόρη μου)
- Άκουσα ήχο κινητού! Δεν είμαι τρελή. Δεν είναι η πρώτη φορά
- Χαλάρωσε! Στο τέλος της διαφήμισης παίζει αυτός ο ήχος!

Την δεύτερη φορά που είδε την διαφήμιση το κατάλαβε. Έρχεται σήμερα η μάνα μου, ούτε καλημέρα (δεν είν' πρωτότυπο ετούτο) ούτε τι κάνεις, μόλις ξύπνησα και μου λέει:

- Ποια ξέχασε το κινητό της;

- Δεν καταλαβαίνω τι λες!

- Μην με κοροϊδεύεις εμένα!

- Μπορείς να μου εξηγήσεις;

- Μια φίλη σου ξέχασε το κινητό της. Ποια είναι;

- Ποιο κινητό;

- Περίμενε! (φεύγει και έρχεται με ένα κινητό στο χέρι) Ποιανού είναι αυτό; Το βρήκα στο αυτοκίνητο!

- Και γιατί πρέπει να ξέρω εγώ;

- Μην με κοροϊδεύεις! Πες μου ποιανής είναι!

- Δεν ξέρω, πρώτη φορά το βλέπω

- Με κοροϊδεύεις!!!

Ενημερώνω την αδερφή μου μήπως κάποιος που μπήκε στο αυτοκίνητο αναφέρθηκε πως έχασε το κινητό του. Και τι μου απαντά;

- Είσαι σίγουρος ότι δεν είναι δικό σου; Άκουγα κινητό εγώ στο σπίτι! Σου το 'λεγα δεν σου το 'λεγα;

Και άντε εσύ να μην έχεις νεύρα μετά από αυτό!

Καλή βδομάδα!