Τελετές έναρξης,
τελετές λήξης... Όλα αρχίζουν και όλα
τελειώνουν. Ό,τι αρχίσει, θα τελειώσει
κάποτε. Δεν έχει σημασία πόσο λαμπερή
είναι η έκαστη τελετή, δεν έχει σημασία
πόσα λεφτά δαπανήθηκαν για την τελετή
και δεν έχει σημασία τις περισσότερες
φορές ποιοι την βλέπουν. Και η κουβέντα
πάει και έρχεται, σαν καράβι σε
φουρτουνιασμένη θάλασσα, και ναι, και
όχι... Η απάντηση βρίσκεται σε μια λέξη:
εξαρτάται.
Ανταγωνισμός
και συναγωνισμός... Πάντα κάποιος θα
βρεθεί καλύτερος από σένα και σκέφτεσαι
μετά πως θα γίνεις καλύτερος, αν όχι ο
καλύτερος. Κάποιος θα το έχει σκεφτεί
πριν από σένα, αυτό είναι που σε λυπεί
μερικές φορές. Που είσαι καλός; Θα βρεθεί
κάποιος καλύτερος από σένα; Ο ανταγωνισμός
στις μέρες μας μπορεί να είναι
καταστροφικός, από οικονομικής άποψης
(το ζούμε σήμερα ανά την υφήλιο), από
ψυχολογικής άποψης και από πνευματικής
άποψης.
Μετάλλια, χρυσά,
αργυρά, χάλκινα... Η επιβράβευση είναι
το τελευταίο πράγμα που πρέπει να σε
απασχολήσει. Η επιβράβευση είναι κάτι
ελιτίστικο, όσο και αν δε θες να το
παραδεχτείς, υπάρχουν μόνο 3 μετάλλια.
Μα και αυτός που θα φτάσει στον τελικό,
στον ημιτελικό, στα προκριματικά πάλι
κερδισμένος θα είναι από πολλές απόψεις!
Και σημασία για τα περισσότερα μετάλλια
υπάρχει στους συγκεντρωτικούς πίνακες,
αν είναι δυνατόν να συγκρίνουμε την
ομάδα με 9 αθλητές με την ομάδα με 900
αθλητές.
Στίβος. 100 μέτρα,
200 μέτρα, 400 μέτρα, ανώμαλος δρόμος,
εμπόδια. Απ' όλα θα περάσεις... Απ' όλα
μέχρι να βρεις σε ποιο είσαι καλύτερος!
2 σχόλια:
Έριξα πολυ γελιο με τον μπαμπα μου πάντως, που μου είπε το κορυφαίο:
"Εχω κλειστεί μέσα στον καύσωνα για δυο μπρούτζους"
Ματαια προσπαθησα να του εξηγησω οσα γραφεις παραπανω! Αποδεχτηκα το γεγονος πως ηθελε μεταλια. Αυτά είναι. Το άγχος του Έλληνα
Α εμένα ο μπαμπάς μου κάθεται και βλέπει ότι αγώνα έχει μέσα Αμερικάνο και πηδάει από την χαρά του όταν χάνει...
Τι είναι αυτό το πράγμα που τους κάνει να συμπεριφέρονται έτσι δεν ξέρω :p
Δημοσίευση σχολίου