True Story και η προφητεία του Γκιμπράν

Μετά λύπης και προβληματισμού διάβασα στο MUST Ιουνίου (το οποίο τυγχάνει να είναι εορταστικό) το True Story. Σε αυτό το τεύχος μιλάει ένα γνωστό μοντέλο που αν και μένει στην Ελλάδα είναι Κύπρια από γνωστή κυπριακή οικογένεια, και μάλιστα έγινε γυναίκα πριν από δεκαπέντε χρόνια περίπου. Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία που κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου αλλά η δική της ιστορία είναι διαφορετική... ο λόγος που αποφάσισε να γράψει την ιστορία της ήταν όπως η ίδια αναφέρει στο άρθρο “ίσως τη διαβάσει η οικογένεια μου στην Κύπρο και καταλάβει πως αισθάνομαι”. Οι γονείς της, κυρίως ο πατέρας, δεν θέλει να την ξαναδεί.

Ας ξεκινήσουμε από την αρχή. Από μικρή ηλικία έβλεπε ότι διέφερε από τα υπόλοιπα αγόρια, δεν της άρεσαν τα αγορίστικα παιχνίδια και απολάμβανε να βλέπει την μητέρα της να ντύνεται και να βάφεται. Παραδοσιακά οι γονείς της, της απαγόρευσαν να παίζει με κούκλες και τα υπόλοιπα και η συμπεριφορά τους άλλαξε η ίδια συμπληρώνει “οι γονείς μου ήταν πάρα πολύ κακοί και αυστηροί μαζί μου” και συνεχίζει “δεν ήθελαν να με παίρνουν μαζί τους σε κοινωνικές υποχρεώσεις”. Και στα 16 ερωτεύτηκε ένα συμμαθητή της, οι γονείς της όμως έγιναν πιο αυστηροί, προσέλαβαν μέχρι και σωματοφύλακα για να την προσέχει τις ώρες που έλειπαν από το σπίτι. Φυσικά αυτό δεν μπορούσε να συνεχιστεί, στα 17 όπως η ίδια λέει έκανε την επανάσταση της, και το σεξ είχε την τιμητική του.

Δεν ήξερε ότι ο αρρωστημένος της πατέρας, του οποίου το εγώ και ο ανδρισμός πλήγηκε ανεπανόρθωτα, ξεπέρασε τα όρια της προστασίας αφού την κατασκόπευε, με αποτέλεσμα στα 18 της ο πατέρας της έπαθε έμφραγμα. Δεν μπορούσε να τον δει αφού μπορεί να χειροτέρευε η κατάσταση του, και λίγες μέρες αργότερα όταν επέστρεψε σπίτι, του ανακοίνωσε ότι θέλει να κάνει την επέμβαση αλλαγής φύλου και ο πατέρας της, της ανακοίνωσε με την σειρά του ότι της άνοιξε λογαριασμό με τριακόσιες χιλιάδες ευρώ και συνέχισε “Κάνε ό,τι θέλεις μ' αυτά τα λεφτά. Κάνε όσες εγχειρήσεις θέλεις, φτάνει να φύγεις από την Κύπρο, ν' αλλάξεις το επίθετο σου και να μην επιστρέψεις ποτέ. Δεν υπάρχουμε πλέον για 'σένα και ούτε εσύ για μας”. Και έτσι η Τ. μάζεψε τα πράγματα της, πήγε στην Αθήνα, αγόρασε δυο διαμερίσματα και αμέσως μετά την ψυχοθεραπεία (η οποία είναι απαραίτητη για τέτοιου είδους επεμβάσεις) πήγε στην Αμερική όπου και άρχισε τις διαδικασίες για την επέμβαση.

Μετά από 2 χρόνια που έμεινε στην Αμερική για θεραπείες με ορμόνες και τις πλαστικές που χρειάζονται, επέστρεψε στην Αθήνα για μια νέα ζωή. Της είχαν μείνει μόνο πενήντα χιλιάδες στην τράπεζα και τα 2 διαμερίσματα που είχε αγοράσει τα ενοικίαζε για να έχει ένα σταθερό εισόδημα, τότε ενόχλησε τον πατέρα της στέλνοντας του μήνυμα και λέγοντας του ότι χρειάζεται ακόμα πενήντα χιλιάδες και ότι εκείνη ήταν η τελευταία φορά που άκουγε από αυτήν νέα. Και έτσι έγινε, τώρα εργάζεται ως μοντέλο στην Αθήνα, έρχεται στην Κύπρο συχνά για να βλέπει τους φίλους της, αλλά με την οικογένεια της δεν έχει επαφή πέρα από τις κάρτες το Πάσχα και τα Χριστούγεννα που της στέλνουν ο αδελφός της και η αδελφή τους. Με τους ίδιους όμως δεν μίλησε μέχρι τώρα, μόνο από το τηλέφωνο. Μάλιστα η αδελφή της βρήκε φωτογραφίες της σε ένα περιοδικό, ο πατέρας το είδε αλλά δεν μίλησε.

Προσπάθησε την τελευταία φορά που ήρθε στην Κύπρο να δει τον πατέρα της. Έμαθε από τρίτους ότι θα πήγαινε σε ένα εστιατόριο και στήθηκε στην πόρτα περιμένοντας τον να έρθει, ο οδηγός του την είδε και της είπε να φύγει πριν να καλέσει την αστυνομία. Η ίδια μεταφέρει τα λόγια του πατέρα της και για άλλες περιπτώσεις όταν η μητέρα της ή τα αδέλφια της προσπάθησαν να τον πείσουν να την δεχτεί “είχαμε ένα γιο και πέθανε. Τον κλάψαμε, τέλειωσε. Οι νεκροί δεν γυρίζουν πίσω” ή σε μια άλλη “δεν ξέρω καμιά με τέτοιο όνομα και ούτε θέλω να την γνωρίσω”

Το άρθρο παρ' αυτά στηρίζεται σε μια ιστορία η οποία δεν πρέπει να θεωρείτε μεμονωμένο “επεισόδιο” αφού όλα ήταν σε μια λογική σειρά αντιδράσεων όσο από πλευράς παιδιού και γονέων, και οι γονείς είναι κατά βάθος σκληροί, δεν το αντέχει η ψυχή τους (κλισέ αλλά αλήθεια) αν ένας γονιός δεν αγαπά το παιδί του ΔΕΝ είναι σωστός γονιός. Κλασσικό παράδειγμα του γονέα του πεισματάρη, του κλειστού, του πληγωμένου και του ονειροπόλου. Αφιερωμένο εξαιρετικά στον πατέρα της Τ. Και σε όλους τους γονείς, και σε εσάς που πρόκειται να γίνετε ή σε εσάς που το σκέφτεστε και στους γονείς του Salonika3!

"Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου. Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής για τη Zωή. Για τη ζωή τους είσαι το μέσο, και όχι η αρχή, κι ας μένουν κοντά σου, δεν ανήκουν σε σένα. Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, όχι όμως και τις ιδέες σου, γιατί ιδέες έχουν δικές τους. Μπορείς να δώσεις μια στέγη στο σώμα τους, όχι όμως και στην ψυχή τους, γιατί η ψυχή τους κατοικεί στο σπίτι του αύριο, που εσύ δε μπορείς να επισκεφτείς ούτε στα όνειρά σου ... Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις, μην προσπαθείς όμως να τα κάνεις όμοιά σου” (...) Χαλίλ Γκιμπράν