Σαββατόβραδο

Μην με δείρετε αλλά ξαναπήγα στο ΙΚΕΑ. Δεύτερο σπίτι μου κατάντησε, τουλάχιστον έχει και καμιά εκατοστή δωμάτια για να μην βαριέμαι, αλλά σήμερα ήταν το κάτι άλλο, έζησα την λέξη “ταλαιπωρία” και μετά από το όλο σήκωνε τις επίπεδες συσκευασίες (οι οποίες δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι και ελαφριές, δυστυχώς) έχω φτάσει στο ανώτερο επίπεδο του πονοκεφάλου. Πήγαινε από 'δω πήγαινε απ' εκεί χάσαμε καμιά πεντακοσιά θερμίδες, νιώθω τους γλουτούς μου σφιγμένους και ακόμα ακούω τα μουρμουρητά της μαμάς μου.

Πριν πάω στο ΙΚΕΑ πήγα σε ένα άλλο κατάστημα, σχετικά μάρκα με έκαψε, γιατί θέλω να αγοράσω κρεβάτι. “Ενδιαφέρομαι για κρεβάτι” και μετά συνειδητοποιώ ότι το κρεβάτι μου μια χαρά είναι αλλά πραγματικά ενδιαφέρομαι για το περιεχόμενο του κρεβατιού, και δεν μιλάω για τις τάβλες. Με αυτήν την άτυπη ιδέα του εφήβου που έχει Ε.Τ.Φ (έλλειψη τρυφερής φροντίδας) πήγα και εγώ στο ΙΚΕΑ, και δεν σκεφτόμουν κάτι συγκεκριμένο. Όταν πήγα στο ΙΚΕΑ, άναψαν τα αίματα! Όλοι να αποφασίζουν μαζί με το ταίρι τους. Και φυσικά δεν αγόρασα τίποτα για το υπνοδωμάτιο μου, γιατί είμαι πικραμένος και πεισματάρης. Η αλήθεια είναι ότι έχω καταντήσει και ανικανοποίητος κατά κάποιον τρόπο, για να πάρω κάτι πρέπει να μου αρέσει (πάντα έτσι ήταν) αλλά θέλω κάτι πιο αποκλειστικό (“λάθος χώρος το ΙΚΕΑ αγόρι μου” λέει και παραμιλά η λογική μέσα μου).

Και τελικά μετά από ούτε και εγώ ξέρω πόσες ώρες ακριβώς μετά πήγαμε δίπλα στο Μολ για να κάτσουμε να ξαποστάσουμε (γιατί πριν ρημάξαμε ΚΑΙ την καφετέρια του ΙΚΕΑ) και εγώ έδραμον στα μαγαζιά για το πολυαναμενόμενο shopping therapy και για να ανέβω ψυχολογικά αγόρασα ένα πουκάμισο, δύο μπλούζες, δύο εσώρουχα, ένα CD και δύο DVD στα γρήγορα για να μου φύγει λίγο το άγχος που μου προκαλούσαν τα ζευγαράκια... Μετά επιστρέψαμε για 2ο γύρο στο ΙΚΕΑ, ε εντάξει εκεί δεν άντεξα ονειρεύτηκα και την σκηνή που κλειδώνω όλες τις πόρτες και όλα τα ζευγαράκια να με παρακαλούν να ανοίξω αλλά εγώ τους βάζω και φωτιά... “Οι χωρισμένοι δεν γιορτάζουνε ποτέ” είπε μια εποχή η Λαίδη και εγώ λέω “οι singles δεν γιορτάζουνε ποτέ, παραμόνο αν η υπόθεση έχει δώρα”

Λοιπόν, τώρα έχω ένα πονοκέφαλο ο οποίος μπορεί και να με σκοτώσει, δεν ξέρω πως θα βγάλω την νύχτα αλλά θα πονάω μέχρι να νυστάξω και ελπίζω αύριο να με αφήσει ήσυχο... Αύριο έχουμε θερινό ηλιοστάσιο εμείς που μένουμε στο Βόρειο Ημισφαίριο και ο Ήλιος πάει στους Καρκίνους!