Το τι μου θύμισε θα ήθελα να το μοιραστώ με εσάς (λίγο άκυρο αλλά έχω μια βάση έτσι νομίζω τουλάχιστον) «Το τείχος του Βερολίνου»… κρύβει μια διαχρονικότητα, και για την Κύπρο, για αυτό που απομένει μετά την ρίψη του!
Αν ρωτήσεις σήμερα τους κατοίκους της Γερμανίας θα σου πουν ότι νιώθουν ακόμα το τείχος αυτό. Μήπως αυτό θα ισχύει και στην Κύπρο; Οι Τ/Κ δεν παύουν να είναι Κύπριοι, το ίδιο και οι Ε/Κ όμως εγώ πιστεύω εδώ που έχουν φτάσει τα χρόνια το χάσμα μεταξύ τους είναι πολύ μεγάλο και Κύπριος από μόνος του δεν υπάρχει!
Και ούτε πρόκειται να υπάρξει εφόσον η παιδεία μας πρόκειται να είναι τόσο μονόπλευρη όσο είναι σήμερα, τόσο κλειστή κοινωνία όσο είναι σήμερα που εδώ που τα λέμε, κάποιοι δεν δέχονται το διαφορετικό γενικότερα και θα τους ζητήσουμε να δεχθούν τους Τ/Κ ως Κυπρίους, και θα το κάνουν όπως μια καμήλα περνάει από κλειδαρότρυπα! Πλήρης ανασύσταση του εκπαιδευτικού συστήματος ιδιαίτερα στα άκρα (Δημοτικά και Λύκεια)… Διότι μέχρι σήμερα στα σχολεία μαθαίνουν ότι ο Τούρκος = Βορράς = Κακός και Έλληνες= Νότος = Πάντα Καλοί…
Είναι ντροπή και ατιμασμός (αν το δούμε πιο ιστορικά και πατριωτικά από τους αγώνες για ελευθερία) για την Ανεξαρτησία «μας» (our what?) το να λέμε έναν περίπου αιώνα μετά την πρώτη του εμφάνιση και περίπου 40 μετά την τελευταία «Η Κύπρος είναι Ελληνική»… Οι παρωπίδες δεν μας «ταιριάζουν» σ’ αυτό το κρίσιμο στάδιο!
Συγγνώμη για την ανακατωσούρα των ιδεών και εννοείται ότι η παιδεία δεν είναι ο μόνος τρόπος επίλυσης ή το μόνο αίτιο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου