Σήμερα έμαθα τι πάει να πει σύμπτωση… Εντελώς τυχαία συνάντησα έναν γνωστό με τον οποίο δεν μιλιόμαστε και αυτό δεν άλλαξε ούτε σήμερα, καθίσαμε δίπλα-δίπλα και πάλι δεν μιλήσαμε… Κανονικά «στα αρχίδια μου τα μπλε» ούτε ένα «Γεια», όχι της Βανδή, και όχι πως θα το έλεγα εγώ πρώτος!
Όταν καθόμουν δεν μπορούσα να μην ρίξω και καμιά κλεφτή ματιά, και το έκανα σε μια φάση νομίζω πως είδα και εκείνον να ρίχνει κλεφτή ματιά και εκεί βαρέθηκα! Γαμώ την ελπίδα, γαμώ! Μωρέ η ελπίδα δεν είναι καλό πράγμα…
Ας το δούμε από την Μυθολογία: ο Δίας ζήτησε από τον γιό του, Ήφαιστο, να κάνει ένα κουτί, στο κουτί αυτό λοιπόν θα έκλεινε όλα τα ΚΑΚΑ πνεύματα και επειδή φοβόταν και θα τα έδινε στην Πανδώρα. Η Πανδώρα ήταν η πρώτη θνητή γυναίκα την οποία έφτιαξε από πηλό ο Ήφαιστος κατ’ εντολήν του Δία και για αυτό την εμπιστεύτηκε, αλλά η Πανδώρα άνοιξε το κουτί (σε κάποια βιβλία και παραδόσεις το κουτί είναι πιθάρι) και όλα τα «δεινά»* (έτσι ονομάζονταν) απλώθηκαν στον κόσμο…
*δεινός= φοβερός, τρομερός
εξ’ ου και η τρομερή σαύρα ονομάζεται δεινόσαυρος
Πάντα σε ότι πάει στραβά αν όχι και οι 2 τσακωμένοι έστω ο ένας θα μείνει «πίσω» και θα ρωτά «Γιατί;» ε σήμερα αποφάσισα ότι δεν θα ‘μια εγώ αυτός! Σκέφτομαι ότι άργησα να το πάρω απόφαση αλλά «Κάλλιο αργά παρά ποτέ», άι σιχτίρι πια έχω και εγώ ζωή, μωρέ δες τι αντάρτης είμαι!!! Ναι εγώ και ο Βελουχιώτης, κανένας άλλος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου