Hero who?

Ζητώ προσωπικά συγγνώμη από όσους δεν έχουν όρεξη για πολιτικές κουβέντες αλλά έφτασα σε ένα όριο! Θα το εκτιμούσα αν κάποιος θέλει να αφήσει σχόλιο να μην είναι πολιτικού περιεχομένου. Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Έχω διαβάσει πράγματα και πράγματα αλλά μια ουσία δεν υπάρχει. Ας αρχίσουμε με τα δεδομένα: Άγνωστοι άνθρωποι μπήκαν στο νεκροταφείο στην Δευτερά, έβγαλαν την ταφόπλακα (η οποία για να την ανοίξεις χρειάζεσαι ειδικά εργαλεία) χωρίς να σπάσει, έσκαψαν χώμα 2-3 μέτρων σε λίγη ώρα, οι καιρικές συνθήκες έκαναν το εγχείρημα πιο δύσκολο, πήραν το σεντόνι με την σωρό του Τάσσου Παπαδόπουλου (πρώην προέδρου της Κύπρου) και εξαφανίστηκαν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί και το σημαντικότερο χωρίς να αφήσουν ούτε το παραμικρό ίχνος πίσω τους (άπλωσαν ασβέστη για να σβηστούν τα αποτυπώματα τους και να χαθεί η οσμή σε περίπτωση που η αστυνομία επιχειρήσει να βάλει τους ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους της να μυριστούν). Μέχρι εδώ όλοι συμφωνούμε. Σύλησαν έναν τάφο, πήραν μια σωρό, και αυτό είναι ιεροσυλία!

Μετά όμως αρχίσανε τα παρατράγουδα! Επιστολές και ανακοινώσεις από κόμματα, οικογένειες, φίλους και άλλους πολλούς, άσχετους και μη. Δεν κατάλαβα όμως ένα πράγμα, αν αυτό γινόταν στο τάφο της γιαγιάς μου ή του οποιουδήποτε δεν θα ήταν θέμα; Μιλάμε για αρρωστημένα μυαλά αυτό είναι δεδομένο αλλά το υπερεκτιμήσαμε το θέμα! Χάσαμε την ουσία: έκλεψαν ένα πτώμα!

Καταρχάς στην Κύπρο για όσους δεν ξέρουν έχουμε ιστορικό από εξαφανίσεις, ο Μακάριος, ο πρόεδρος για 17 συνεχόμενα χρόνια (1960-1977), εξαφανίστηκε τις μέρες του πραξικοπήματος και όλοι διαλαλούσαν ότι είναι νεκρός μέχρι που μίλησε ο ίδιος σε ραδιοσταθμό, λίγα χρόνια μετά, ο γιος του επίσης πρώην Προέδρου της Κύπρου Σπύρου Κυπριανού, Αχιλλέας Κυπριανού, εξαφανίστηκε τον Δεκέμβριο του 1977 λίγες μέρες πριν τις εκλογές και έτσι ο Σπύρος Κυπριανού εξελέγη (δεν έγινε ψηφοφορία) χωρίς ανθυποψήφιο!

Δεν είμαι ούτε ο Παντογνώστης ούτε κανένας Θεός για να ξέρω τι έγινε, και δεν είμαι εδώ να καταδείξω ποιος το έκανε ή ποιους σκοπούς είχε αλλά εγώ είμαι ένας μπουχτισμένος πολίτης ο οποίος έχει την ανάγκη να μιλήσει και επειδή εγώ δεν φοβάμαι μήπως θα μου κόψουν την χορηγία (αντίθετα από τα συμφεροντολογικά κανάλια της Κύπρου) δεν διστάζω να πω και εγώ κάποια πράγματα. “Είμαστε όλοι ένοχοι μέχρι την απόδειξη του αντιθέτου” κάπως έτσι με έμαθαν να κρίνω στο σχολείο, ευτυχώς ή δυστυχώς κάναμε και Πολιτική Αγωγή!

Εγώ προσωπικά, αν θα προέβαινα σε δηλώσεις σήμερα θα έλεγα ότι ντρέπομαι που ζω σε αυτήν την χώρα που σκοπός πλέον της αστυνομίας δεν είναι να βρει την σωρό αλλά να κατηγορήσει μια πολιτική παράταξη και να θεοποιήσει τον εκλιπόντα! Παιδιά, είναι μια αρρωστημένη κατάσταση, αν είναι δεξιός ή αριστερός ή κεντρώος ή των άκρων ή Ελληνικής ή Κυπριακής ή Τουρκικής καταγωγής δεν θα κάνει την διαφορά, όλοι είμαστε (ή έπρεπε να είμαστε) ίσοι προς τους νόμους, διέπραξαν αδίκημα και πρέπει να τιμωρηθούν ανεξαρτήτως καταγωγής και πολιτικών πεποιθήσεων. Επίσης ντρέπομαι αφάνταστα για την οικογένεια του που αμαυρώνει από μόνη της το όνομα του Τάσσου Παπαδόπουλου (που τον σέβομαι προσωπικά αν και δεν με εξέφραζε) και η οποία οικογένεια έτρεξε να υποδηλώσει ότι υπάρχουν πολιτικές σκοπιμότητες (αυτά είναι για την αστυνομία, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε) Τέλος ένα τεράστιο κατηγορώ στα ΜΜΕ γιατί κάνουν διακρίσεις (είπα ότι αν ήταν η γιαγιά μου δεν θα έκαναν τόσο θέμα, το πολύ μια εκπομπή της Ελίτας (tv persona) να έπαιρνα και μετά τον Πούλλο)

Όσον αφορά τις πολιτικές σκοπιμότητες που ανέφερε η οικογένεια του εκλιπόντος και στον οποιοδήποτε που ισχυρίζεται τέτοιο πράγμα (συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που το έκαναν) απαντώ με το εξής: τις σημασίες εμείς τις δίνουμε σε άψυχα πράγματα (όπως το δέντρο ονομάζεται δέντρο έτσι και η σωρός του κυρίου Παπαδόπουλου ονομάζεται πολιτική σκοπιμότητα)

Οι ήρωες ζουν σε ένα κομμάτι χαρτί! Οι ήρωες έχουν πεθάνει από καιρό και ιδιαίτερα σε αυτή τη χώρα που κανένας δεν είναι τόσο ήρωας ώστε να κοιτάξει μπροστά και να κοιτάξει το κοινό συμφέρον, όλοι εδώ μέσα βλέπουμε τι μας συμφέρει ατομικά, όλοι οι ηγέτες έχουν κολλήσει σε άλλες εποχές!

Έχουμε έλλειψη από διορατικούς ανθρώπους που να προλάβουν να κάνουν κάτι που πάντα προλαβαίνει να κάνει κάποιος άλλος (βλπ Τουρκία, Αγγλία, Αμερική) πριν από εμάς. Οι ηγέτες μας σήμερα κλαίνε on-camera, δεν ξέρουν να μιλούν σωστά αλλά ξέρουν να διαβάζουν ομιλίες που τις έγραψαν άλλοι για εκείνους, είναι λαϊκιστές, υποκριτές και γελοίοι γελωτοποιοί που πληρώνονται 5 χιλιάδες ευρώ τον χρόνο και παίρνουν και ένα Audi A6 ή ένα BMW-5 δώρο με το που τελειώνουν την θητεία τους, νομίζουν ότι είναι μόνοι τους σε αυτό το νησί, είναι κυρίαρχοι σε μια χώρα που όλοι την εγκατέλειψαν, είναι πιόνια ενός στημένου παιχνιδιού.... Πάψτε να μου μιλάτε για παλικαριές και πράσινα άλογα... Αφήστε την Ιστορία να κρίνει ποιοι είναι ήρωες και μάγκες “Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τρένο”