Πρώτο στην σειρά ήταν το τραγούδι της Κροατίας. Η Κροατία στέλνει 80% πολύ καλά τραγούδια, κα αυτό ήταν ένα από αυτό. Μ' άρεσε πολύ αν και είναι μέτριο, είναι εξαιρετικό κομμάτι αλλά κάτι δεν ήταν ωραίο.
Η Ιρλανδία στη συνέχεια η Βασίλισσα της Eurovision η οποία για 5η φορά στην Ιστορία της διοργάνωσης και για 2η συνεχόμενη φορά μένει εκτός τελικού. Αν και φέτος το τραγούδι ήταν κατά πολύ καλύτερο από το περσινό με την γαλοπούλα δεν τα κατάφερε να περάσει στον τελικό. Ήταν στα μέτρα του Mr. Do Right (One Night Stand) της Μαρλέν στους δικούς μας τελικούς, ήταν νεανικό, με νεαρές κοπέλες να τραγουδούν ροκ και να χαίρονται, μ' άρεσαν αλλά τα γραφικά που τους έβαλαν ήταν χάλια και ήταν πολύ σκοτεινό το σκηνικό.
Λετονία για την συνέχεια. Αυτός πρέπει να είναι ο Δάντης της Λετονίας, είναι ωραίο αλλά είναι κουραστικό γιατί υπήρχαν εναλλαγές στον ρυθμό και στην διάθεση του τραγουδιού και πάνω στην σκηνή έμοιαζαν με μυρμήγκια (αυτό είναι πρόβλημα της διοργάνωσης και της μεγάλης σκηνής)
Σερβία, 4η στην σειρά. Είναι ωραίο, full stop. Μέχρι εκεί, ξεφύγαμε τελείως από το χιούμορ και ξενέρωσα η αλήθεια να λέγεται με αυτούς από πίσω και ήταν εκτός τόπου και χρόνου γιατί όταν τραγουδάς ένα τραγούδι σε μια γλώσσα που δεν κατανοεί εύκολα κάποιος που δεν την ξέρει δεν το στήνεις έτσι, συνήθως τα κάνεις μπαλάντα όπως η ίδια του η χώρα έκανε πέρσι και πρόπερσι.
Πολωνία. Εκνευριστικά ήταν τα χορευτικά από πίσω. Κατά τ' άλλα η εμφάνιση ήταν πολύ λιτή και απέριττη αν και έμοιαζε λίγο με την περσινή Isis Gee και με δεξίωση σε γάμο αλλά ήταν πιο σοφιστικέ, πιο Celine Dion παρουσία. Ωραίο τραγούδι, έξοχη ερμηνεία και άθλια πλάνα του σκηνοθέτη.
Νορβηγία και ο μικρός Άλεξ. Από την αρχή το έλεγα και θα το πω και τώρα, το τραγούδι αρχίζει με το “when I was younger” πόσο πιο νέος ρε συ; Ήταν κάτι που το είδαμε 100 φορές, αλλά είναι και καλό, εγώ ψιθύριζα τα λόγια, τόσες πολλές φορές το άκουσα. Η μόνη διαφορά με τις προηγούμενες εμφανίσεις του Νορβηγού με το χαριτωμένο βλέμμα ήταν ότι χθες μια χορδή από το δοξάρι του είχε σπάσει.
Κύπρος για την συνέχεια, και λίγο πριν την Κύπρο διαφημίσεις (το ξανάκαναν στην Αννέτ) Λοιπόν η Χριστίνα μου άρεσε, γελούσε, ο κόσμος που ήταν κάτω (πλειοψηφία Ελλαδίτες) την δυνάμωσαν. Ήταν μια πολύ καλή εμφάνιση και μια καλύτερη ερμηνεία από αυτήν που είδαμε στην Κύπρο όμως τα πλάνα και πάλι δεν ήταν τα καλύτερα καθώς την περισσότερη ώρα δεν έδειχναν την Χριστίνα ή την σκήνη έστω (δεν δικαιολογώ γιατί δεν περάσαμε στον τελικό απλά παρατηρώ τις λεπτομέρειες)
Σλοβακία 8η στην σειρά, ήταν ένα καλό come back της χώρας στην Eurovision. Ήταν μια δυναμική μπαλάντα που δεν σε κάνει να κόψεις φλέβα (ευτυχώς δηλαδή)
Δανία. Εντάξει το άτομο είναι καλός. Αλλά Believe πάλι (το τραγούδι του λέγεται Believe) πέρσι είχαμε τον Dima. Την στιγμή που το είδα είπα εγώ believe ότι δεν θα περάσει στον τελικό, κρίμα όμως γιατί το τραγούδι αυτό αν κυκλοφορούσε στα ράδια θα έκανε τρελή επιτυχία αλλά η Eurovision πόσο να το προωθήσει. Ποιανού ιδέα ήταν να του βάλουν μαντήλι του ανθρώπου; Μ' άρεσε επίσης που έσμειξε ροκ με casual και πουκάμισα όχι μαύρα, είχε έξυπνο concept και διεθνή style (τύπου U2)
Η Σλοβενία ήταν “ασ' τα να πάνε” μισή ώρα έκανε η τραγουδίστρια να ανοίξει το στόμα της και να τραγουδήσει και άλλη τόση να βγει από εκεί που ήταν, μου είχε σπάσει τα νεύρα. Το μόνο που μου άρεσε ήταν το φόρεμα της.
Η Ουγγαρία ήταν λίγο σούργελο. Δεν ξέρω αν ο άνθρωπος είναι ή όχι γκέι αλλά έλα τώρα... δεν πας έτσι στην Eurovision, τον προτιμούσα να μείνει με τα ρούχα που φορούσε αλλά του τα βγάλανε, και λέω μετά “τι φοράει αυτός και τι φοράνε αυτές” δεν πρόλαβα να τελειώσω την κουβέντα μου και βγάζουν και οι αυτές (ήταν φωνητικά και χορευτικά μαζί) τα ρούχα τους – που τα είχαν για πανωφόρια – και το κάνανε πίστα δεκαετίας '90. Είναι όντως περίεργο να βλέπεις τον τραγουδιστή να κάνει και τον χορευτή (αυτός είναι χορευτής και χορογράφος) και να κουράζεται από την δεύτερη φιγούρα, να είναι φουσκωτός του γυμναστηρίου, αποτριχωμένος στο μάξιμουμ (μόνο στο κρανίο του έχει τρίχες) να φοράει see-through φανέλα με κεντητά γυαλιστερά φύλλα, μπλε-γαλαζιό-πράσινο παντελόνι στενό και άρβυλα να κάνει πιρουέτα αυτό παραπάει και παρεκκλίνει και της πορείας του κιτς.
Αζερμπαιτζάν για την συνέχεια, κάτι καλό, ένα τραγούδι που όποια και να είναι η κατάληξη του θα κάνει επιτυχία. Ο κύριος Arash (γνωστός από το παλιό σουξέ Boro-Boro) τραγούδησε με μια νεαρά όμορφη με περικνημίδα. Το τραγούδι παρ' όλα αυτά δεν έχασε το τουπέ του, είναι ωραίο, ωραία σκηνική παρουσία, με λάτιν ρυθμό και μελωδία που φέρνει κάτι ανατολίτικο και δυτικό ταυτόχρονα. Κάπου εδώ ξέχασα ήδη την εμφάνιση της Κύπρου.
13η στη σειρά η Ελλάδα, και μόνο κακοτυχία δεν έφερε ο αριθμός αυτός στον Σάκη, ότι κι αν πω θα το βαρεθείτε αλλά η μπογιά του Σάκη τραβάει για ακόμα λίγο, δεν ξέρω φυσικά αν θα φτάσει μέχρι την δεκάδα, του το εύχομαι (ναι θεωρώ δεδομένο ότι ΔΕΝ θα νικήσει)
Λιθουανία για την συνέχεια. Μάνα μου τον καημένο τραγουδά σε μια γωνιά και παίζει πιάνο. Το τραγούδι είναι πάρα πολύ ωραίο, άλλη μια μπαλάντα (αυτή είναι στα όρια λίγο πριν κόψεις την φλέβα σου) ωραία και σωστή φωνή,εξαιρετικά γυρίσματα εν' όσο τραγουδά και κάτι minimal και ωραίο. 
Μολδαβία και λίγο πριν το τέλος της βραδιάς. Τα αισθήματα είναι αμοιβαία! Λατρεύω το τραγούδι, είναι κάτι έθνικ το οποίο μου έλειψε από τον διαγωνισμό τα τελευταία 2 χρόνια, και για αυτό το γουστάρω. Εξαιρετική φωνή, ωραία και ανεβαστικά χορευτικά, έξυπνη κίνηση και όμορφα στημένη παρουσία. Αυτό ήταν το δικό μου δωδεκάρι για αυτόν τον τελικό.
16η η Αλβανία με μια γλυκιά τραγουδίστρια ντυμένη λίγο ή πολύ σαν Barbie στην λίμνη των κύκνων και με τον ίδιο χορογράφο της Καλομοίρας για πέρσι. Πίστευα ότι δεν θα περνούσε στον τελικό λόγω των “ασήμαντων” και κουραστικών στοιχείων της σκηνικής παρουσίας της, με έναν κύριο από πίσω της με ένα συνολάκι μπλε-γαλαζιό-πράσινο (παρόμοιο χρώμα με του Ούγγρου) που δεν κατάλαβα τον σκοπό ύπαρξης του, οι πιο λογικές ήταν οι δύο κοπέλες στα φωνητικά που τις είδαμε 2 φορές. Με όλα αυτά που γίνονταν στην σκηνή δυσκολευόμουν να συγκεντρωθώ στο τραγούδι και θεώρησα ότι αυτό θα την έβαζε σε κίνδυνο να αποκλείσει την χώρα της από τον τελικό.
17η η Ουκρανία. Μετά την Άνι Λόρακ (την Shady Lady) κανένα τραγούδι της Ουκρανίας δεν μπορεί να φτάσει το επίπεδο εκείνο. Αν και πέρσι η Λόρακ είχε μια κίνηση “αισχρής ομορφιάς” η φετινή εκπρόσωπος είχε αμέτρητες. Σβετλάνα την λένε, και έκανε κόλπα με την σωλήνα της σκάλας, από αυτά που βλέπεις στα καμπαρέ. “Της αρέσει να προκαλέι” είπε η εκφωνήτρια της Κύπρου, ναι μάνα μου αλλά το έκανε αντιπαθητικό και αντιαισθητικό (κατ' εμέ) με το κερασάκι στη τούρτα οι χορευτές της με Ελληνορωμαϊκές περικεφαλαίες (ήταν σέξι αλλά δεν συνάδει). Ήταν η πιο γελοία σκηνική παρουσία μετά τον Ούγγρο. Να πω και κάτι για το τραγούδι; Το τραγούδι είναι πάρα πολύ δυνατό κομμάτι, που έχει μέλλον το καλοκαίρι σε κλαμπ.
Προτελευταία η Εσθονία, με κάτι που δεν έχουμε ακούσει 100 χιλιάδες φορές (ΕΥΤΥΧΩΣ) με την Σκανδιναβική ομορφιά στην τεράστια σκηνή, κάτι ασυνήθιστο και εύηχο (αν και στα ακαταλαβίστικα) εν αντιθέσει με του Σέρβου.
Τέλος στους ημιτελικούς έδωσε η Ολλανδία με το συγκρότημα τους βγαλμένο από άλλη εποχή με fancy ρούχα, γυαλιστερά και μια κυρία χοντρή που ήταν όλα τα λεφτά!
Οι οικοδεσπότες της βραδιάς ήταν πιο προσεχτικοί από την Τρίτη, δεν μιλούσαν πολύ, μείωσαν το λεγόμενο “χιούμορ” τους, βελτίωσαν τα γαλλικά τους και ήταν ευτυχώς πιο μαζεμένοι. Στον τελικό του Σαββάτου οι οικοδεσπότες θα είναι διαφορετικοί, όπως διαφορετικό θα είναι το σύστημα βαθμολογίας.
Η ώρα ήταν 23:52 όταν ο τελευταίος ηλεκτρονικός φάκελος, ο δέκατος, άνοιξε και ολοκλήρωσε την ομάδα των 10 χωρών που θα πάνε στον τελικό μαζί με τις άλλες 10 χώρες που πέρασαν από τον πρώτο ημιτελικό, τις big-four και την διοργανώτρια Ρωσία. Οι δέκα χώρες του 2ου ημιτελικού που πάνε στον τελικό είναι:
ΑΖΕΡΜΠΑΙΤΖΑΝ, ΚΡΟΑΤΙΑ, ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΛΙΘΟΥΑΝΙΑ, ΑΛΒΑΝΙΑ, ΜΟΛΔΑΒΙΑ, ΔΑΝΙΑ, ΕΣΘΟΝΙΑ, ΝΟΡΒΗΓΙΑ και ΕΛΛΑΔΑ
Περισσότερες λεπτομέρειες αν όχι απόψε, αύριο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου