Le temps qui compte...

Εμπνευσμένο από το τραγούδι που υπάρχει στο τέλος... Έτσι αποχαιρετώ και επισήμως το 2011. Καλά να περάσετε την παραμονή σας!

Υπάρχει τίποτα σίγουρο; Ναι, ίσως αρχίσω τα κλισέ, αλλά θα μιλήσω γενικά και αόριστα αλλά και συγκεκριμένα. Οι ώρες του 2011 πέρασαν, σε λίγο τα ημερολόγια, τα χρονόμετρα, οι υπολογιστές θα μετράνε ώρες του 2012, μέχρι να ρθει και αυτουνού του χρόνου η σειρά, να φύγει. Και μεις να στεκόμαστε στην αποβάθρα των ερωτευμένων και να κουνάμε τα άσπρα μας μαντήλια. Απορώ πότε θα καταλάβουμε πως όλα αυτά είναι μόνο αριθμοί...

Αυτοί που κατασκεύασαν τον χρόνο ίσως δεν ήξεραν πως δεν θα υπήρχε περίπτωση να σταματήσει για χάρη μας. Τι κι αν αλλάξαμε χρονολογικά συστήματα, ο χρόνος δεν σταμάτησε ποτέ. Φαίνεται δεν το πρόσεξε κανείς, ήταν γραμμένο σε μικρά γράμματα, και τα μικρά γράμματα δεν τα διαβάζει κανείς.

Βλέπω ανθρώπους με μυαλό ρολογιού. Γρανάζια, αρμονικά και πειθαρχημένα σε βαθμό απειλής. Το να θέλεις η μέρα να έχει 26 ώρες δεν είναι επιθυμία. Είναι το “κόστος” του χρόνου που χάνεις. Μια μέρα έχει 24 ώρες, ό,τι και να γίνει αυτό δεν θα αλλάξει. Αυτό που ξεχνάμε όλοι είναι ότι μετά από μια μέρα με -μόνο- 24 ώρες υπάρχει μια άλλη μέρα με άλλες 24 ώρες, χωρίς αυτό να αποτελεί αντιστάθμισμα και αιτία για να επαναπαυόμαστε.

Μέσα σε αυτές τις ώρες, ακούσαμε τόσα τραγούδια, και στο μυαλό μας, σαν ξυπνητήρια χρησιμοποιούμε τα τραγούδια που φώναζαν το όνομα του, τα τραγούδια εκείνα που το ρεφρέν τους είναι γεμάτο πάθος. Παίζουμε με τις λέξεις όπως παίζουμε με τα πρόσωπα. Τα όνειρα εκεί, τα πρόσωπα αλλάζουν, τα ονόματα αλλάζουν. Λίγες μόνο πινελιές και μια ακόμη ουτοπία ετοιμάζεται να μπλεχτεί στα γρανάζια του ρολογιού, εκεί που ο δείκτης θα μετακινηθεί ελάχιστο

Ο χρόνος που τρέχει θα τρέχει, ακόμα και αν πρόλαβες να κάνεις όσα έχεις να κάνεις σε μια μέρα ή ακόμα κι αν δεν πρόλαβες. Ο χρόνος τρέχει όταν εσύ γελάς, όταν εσύ ζεις χωρίς να σε ενδιαφέρει αυτός. Ο χρόνος που τρέχει θα τρέχει πάντα. Ο δείκτης του δευτερολέπτου θα χτυπά, σταθερά και θα σου κρατά το τέμπο, τον ρυθμό. Μια φωνή θα σου φωνάζει τα χρόνια της ζωής σου. Ο χρόνος που τρέχει θα τρέχει πάντα.

Οι φωνές μέσα σε αυτές τις ώρες καλύπτονται από το τικ-τοκ των ρολογιών. Φωνή που σε καλεί να κάνεις πράγματα, να μην ξεχνάς, να δεις τον καθρέφτη σου, να μιλήσεις με τον δίπλα σου, με αυτόν που μοιράζεστε τον ίδιο καναπέ. Μια φωνή που τρεμοπαίζει. Μια φωνή που λάμπει αλλά ούτε την ακούς ούτε την βλέπεις. Μια φωνή που σου φωνάζει στα χρόνια της ζωής σου. Μια φωνή που σιγοτραγουδά ένα τραγούδι.

Η αγάπη είναι τοποθετημένη πάνω σε μια σεισμογενή πλάκα και σείεται. Αναλόγως της περιοχής, κάπου σε αφήνει να κτίσεις τα οικοδομήματα σου, πύργους, ουρανοξύστες ή απλά καλύβες. Αλλού θα τα καταστρέψει σίγουρο. Το σίγουρο είναι πως δεν είναι σίγουρο, δεν ξέρεις αν θα ανοίξει μια μέρα και να καταπιεί δυο-τρία δέντρα, ή αν θα κάνει το ίδιο σου το οικοδόμημα να σε σκοτώσει. Και είναι ζήτημα χρόνου...

Ο χρόνος που τρέχει θα τρέχει, ακόμα και αν πρόλαβες ακόμα κι αν δεν πρόλαβες. Ο χρόνος τρέχει όταν εσύ γελάς, όταν εσύ ζεις χωρίς να σε ενδιαφέρει αυτός. Ο χρόνος που τρέχει θα τρέχει πάντα. Ο δείκτης του δευτερολέπτου θα χτυπά, σταθερά και θα σου κρατά το τέμπο, τον ρυθμό. Μια φωνή θα σου φωνάζει τα χρόνια της ζωής σου. Ο χρόνος που τρέχει δεν θα μας περιμένει.

Ο χρόνος που περνά παίρνει μαζί του ζωές, τις αρπάζει και τρέχει. Εκλαμβάνουμε μερικές φορές τον χρόνο σαν κλέφτη. Τον κλέφτη των πολυτιμότερων άυλων αγαθών. Μέσα στα χρόνια, στα λίγα χρόνια, έκλεψε και χάρισε τόσες πολλές στιγμές, ώρες και μέρες. Και ακόμα παλεύουμε με τις λέξεις... Μα η ζωή αφήνεται στα νερά του. Εμείς άλλοτε αντιστεκόμαστε και άλλοτε αφηνόμαστε και πάμε με την ταχύτητα του νερού. Με ένα φιλί θέλουμε να πατήσουμε το κουμπί της παύσης. Ο χρόνος που τρέχει δεν θα μας περιμένει. Ακόμα και μετά το φιλί αυτό, με ή χωρίς πάθος, με Εκείνον ή χωρίς Εκείνον, η ζωή συνεχίζεται, ο χρόνος που τρέχει δεν θα μας περιμένει....

Ακόμα και με το πάθος, ο χρόνος διαρκεί, συμβολικά, μόνο όσο διαρκεί ένα τραγούδι...

Καλή Χρονιά!

11 quotes

Μάζεψα 11 προτάσεις από τα ποστ όλου του χρόνου, με βόλεψε κι όλας που οι μήνες είναι 12... Ο Μάιος βλέπεις είναι ο κατεξοχήν μήνας Γιουροβίζιον, δεν ασχολούμαστε με τίποτα άλλο την περίοδο εκείνη, ακόμα και αν έχεις εξέταση την μέρα μετά τον τελικό... 11 αποφθέγματα για το 2011 λοιπόν!

Ευτυχώς η ζωή δεν είναι ένα παιχνίδι στον υπολογιστή... τα πράγματα είναι διαφορετικά... (21/02/2011)

Το αύριο υπάρχει (και) για ό,τι δεν κατάφερες σήμερα! (07/02/2011)

Τον σεβασμό άλλοτε τον αποκτάς εύκολα και άλλοτε δύσκολα... (02/03/2011)

Αν υπάρχει (Θεός), ένα θέλω μόνο, να μην διανοηθεί να μου απευθύνει τον λόγο. (23/04/2011)

Αν χάνεις στα χαρτιά δεν θα σε λυπηθεί η ζωή για να κερδίσεις σε άλλα πράγματα, θα χάσεις κι αλλού... (15/06/2011)

Αλλάζουμε γιατί δεν είμαστε πλέον αφελείς... (25/07/2011)

Don't get me wrong and don't call me pouritanos (31/08/2011)

Αλίμονο αν τα παρατούσαμε όλοι από την πρώτη φορά που δοκιμάζαμε κάτι, θα ζούσαμε κάπου σε κάποια σπηλιά ακόμα... (19/09/2011)

Μην γίνεσαι σαν τον Christian Louboutin που θέλει να κάνει της μόδας πάλι το τακούνι των εφτά εκατοστών! (...) αυτό είναι ο ορισμός της αμαρτίας! (28/10/2011)

Του Ιθάκη-μαν τα παιδιά, πριν πεινάσουν τρώνε... γιατί κάνει καλό στον μεταβολισμό! (01/11/2011)

Αν έχει χαλάσει η σωλήνας του νιπτήρα της κουζίνας και ρίξεις όλο το σπίτι, τι να πω, φίλε μου είσαι και γαμώ τους ριζοσπαστικούς! (07/12/2011)

Διασκεδαστικό είναι... Άντε κάντο και εσύ!

Unreleased: Future

Επειδή πλησιάζει το τέλος του χρόνου και θέλω να μην αφήσω ανοιχτούς λογαριασμούς με το 2011 θέλω να ποστάρω και τα υπόλοιπα ακυκλοφόρητα ποστ. Θα συνεχίσω με αυτό, σχεδόν ένα χρόνο μετά το εξώφυλλο του ΟΚ με τον Έλτον Τζον και τον σύντροφο του και το παιδί που είχαν. Πάει καιρός που το είχα γράψει, στα μέσα του Ιανουαρίου, του μήνα της κλάψας αν θυμάστε απ' όσα έγραφα...

Όταν οι γονείς μου είδαν στο ΟΚ την φωτογραφία του Έλτον Τζον με τον σύντροφο του και το παιδί τους και βάσει της αντίδρασης τους, μου ήρθε στο εξής η ερώτηση...

Το μέλλον:

α) ... διαγράφεται κοσμικό;

β) ... διαγράφεται δύσκολο;

γ) ... διαγράφεται βατό;

δ) ... διαγράφεται απλό;

ε) ... διαγράφεται;

Δεν υπάρχει “σωστή” απάντηση, μην το ψάχνετε!

Ότι και αν κάνω σκέφτομαι πάντα τους γονείς μου, ασυνείδητα και συνειδητά αλλά δεν με εμποδίζει από το να κάνω πράγματα. Οι γονείς μου είναι μεγάλο μέρος της ζωής μου, είναι αυτοί που με έκαναν να αλλάξω κοσμοθεωρία στα 19 μου, είναι για αυτούς που μου χρέωσα μια ήττα χωρίς να δικαιολογούμαι σε κανένα, ήταν αυτοί που με τον τρόπο τους με έκαναν να κυνηγήσω τα όνειρα μου (δυστυχώς για αυτούς), ήταν αυτοί που με γέννησαν και είναι αυτοί που μεγαλώνω εγώ τώρα... ίσως με τα χρόνια ανταλλάξαμε και λίγο θέσεις, έτσι συμβαίνει πάντα.

Η προσωπική μου ευτυχία προέχει, θέλω να είναι χαρούμενοι για μένα και αν μη τι άλλο να είμαστε μια οικογένεια αλλά πάνω από όλα θέλω να είμαι καλά με τον εαυτό μου γιατί στο τέλος της μέρας, με εμένα κοιμάμαι, με τις έγνοιες μου πλαγιάζω, με εμένα “κυκλοφορώ”, εμένα έχω να αντιμετωπίσω καθημερινά... Προσπαθώ πάντα, προσπαθώ να είμαι όσο πιο συχνά γίνεται ευδιάθετος, έξω από το σπίτι είμαι πάντα γελαστός, πάντα είμαι εγώ που στηρίζω τους άλλους, πάντα αυτό που κάνω το αγαπώ (και συνήθως αγαπώ αυτό που κάνω αλλά λόγω της προηγούμενης υποπεριόδου) και πλέον ότι κάνω θέλω να το τελειώνω...

Θα είμαι δυνατός, με το να προσπαθώ πάντα! Πάντα θα υπάρχουν προβλήματα, πάντα θα υπάρχει κάτι που θα στραβώσει, το τέλειο δεν μπορούμε να το έχουμε και δεν είναι για μένα αυτοσκοπός, ούτε καν να το αγγίξω μπορώ, κανείς δεν μπορεί, δίνω μάχες καθημερινά, σε μερικές νικάω, σε άλλες χάνω, σε άλλες υποχωρώ εθελούσια γιατί δεν είναι ακόμα καιρός για αυτές! Δεν έχουν σημασία οι νίκες ή οι ήττες, σημασία έχει να προσπαθούμε... να συνεχίζουμε τον δρόμο μας, συνεχίζουμε να προσπαθούμε να κάνουμε κάτι και αν είμαστε και συνειδητοποιημένοι γιατί να μην το τελειώσουμε κι' όλας;

Christmas Movies

Είναι η πρώτη φορά φέτος που δεν έκανα ψώνια της τελευταίας στιγμής. Ναι, ναι εξευρωπαΐζομαι... Και εις ανώτερα! Την παραμονή -και δη χθες- έμεινα σπίτι, χαλαρά. Κάναμε κουλουράκια -τελικά δεν είναι καθόλου δύσκολο- εμένα μου χτυπά στον ουρανίσκο η γεύση του αυγού. Πλάθω κουλουράκια με τα δυο χεράκια και ούτω καθεξής... Και όχι μην αγχώνεστε τα κουλουράκια δεν έχουν γκλίτερ!

Σήμερα καθόμαστε οικογενειακά σπίτι, και νιώθω και τύψεις που κάθομαι και γράφω αλλά έτσι για το γαμώτο θέλω να σας ευχηθώ κι' όλας. Βλέπουμε τηλεόραση και παίζει μια ταινία που την είδα τουλάχιστον 2 φορές και για αυτό είπα να η ευκαιρία. Να σας πω την αμαρτία μου εμένα μ' αρέσουν οι σαχλές αμερικάνικες ταινίες με τους γιους του Άγιου Βασίλη και άλλα πολλά... Αν και όλο αυτό κατάντησε να φαίνεται πως ο Άγιος Βασίλης είναι κάτι μεταξύ του Δία που γεννοβολούσε παιδιά από 'δω και από 'κει και του Γιάγκου Δράκου που σε κάθε επεισόδιο εμφανιζόταν καινούργιο εξώγαμο...

Χαζογελάω φυσικά όταν βλέπω το φλερτ της κοπελιάς με το παλικάρι, κάνω επιφωνήματα τύπου “ΩΩΩ!” συνοδευόμενα από βούρκωμα, ή “Ααααχ” συνοδευόμενο από αναστεναγμό, ή “Ουφφφ” συνοδευόμενο από μια δόση ζήλιας. Μερικές ταινίες είναι σχεδόν ελεεινές, για να λέμε και την αλήθεια, όλες οι ταινίες είναι προβλέψιμες, για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, αλλά εγώ κάθομαι και τα βλέπω! Αλλά γαμώτο, είμαι ενοχικά ρομαντικός...

Όπως και να 'χει... Σας εύχομαι Καλά Χριστούγεννα ή Καλές γιορτές σε όσους δεν πιστεύουν στα Χριστούγεννα! Να είστε καλά, κοντά σε άτομα που σας αγαπούν, οικογένεια, φίλους, ξεχωριστούς ανθρώπους, εύχομαι να είστε εκεί που θέλατε να είστε.

Και να θυμάστε να μοιράζεστε την χαρά σας με τους άλλους ανθρώπους, γιατί δεν είμαστε μόνοι μας στην Γη, και να μοιράσετε και κανένα χαμόγελο σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη και ειδικά στα παιδάκια!

Φιλιά πολλά

Καλό υπόλοιπο

και καλή... χώνεψη!!!

Dear Santa...

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

μάλλον, αγαπητό Ξωτικό δώσε αυτό το γράμμα στον Άγιο. Δεν είμαι κανά παιδάκι που θέλει κούκλα μπάρμπι, έχω σοβαρή συζήτηση με τον Άγιο... Ευχαριστώ

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

Δεν έχω ιδέα γιατί γράφω το γράμμα αυτό αλλά το γράφω... δεν πιστεύω καταρχάς πως υπάρχει φρόνιμο παιδί άνω των δεκάξι γι' αυτό θα ξηγηθούμε με απλά λόγια... Πέρσι σου ζήτησα να μου φέρεις τεκνό με φιόγκο και τελικά μου έφερες μπουφάν. Ελπίζω φέτος να φέρεις αυτόν που θα φοράει το μπουφάν, και ας μην έχει φιόγκο. Ξέρω, η οικονομική κρίση σε άγγιξε και σένα, αλλά δεν θα τσακωθούμε τώρα, έτσι για να δεις πως έχω επίπεδο και δεν θα κάνω σκηνή για το φιογκάκι. Είδες; Ανωτερότητα!

Όσες φορές σου ζήτησα να μου φέρεις κάτι τα έκανες μαντάρα και πάλι μαντάρα θα τα κάνεις και φέτος... Δεν ξέρω ποιος είναι πιο βλάκας, εσύ που δεν μου έχεις φέρει ποτέ δώρο ή εγώ που σου γράφω και γράμμα! Πάω να πνίξω τον πόνο μου στα μελομακάρονα, αποφεύγω τις σοκολάτες!

Υ.Γ. Εγώ είμαι ο πιο βλάκας τελικά γιατί θα το αναρτήσω στο μπλοκ μου!

Mooooo(d)

Ιδέα μου είναι ή τα παιδάκια που γυρνάνε να πούνε τα κάλαντα έχουν αποθρασυνθεί τελείως; Καταρχάς πως χτυπάτε έτσι το κουδούνι; Σαν να τους κυνηγά μανιακός δολοφόνος! Μιλάμε για ταχύτητα, όχι μαλακίες! 3 χτυπήματα κουδουνιού το δευτερόλεπτο! Απίστευτο! Τύφλα να 'χει ο επιταχυντής του CERN... Το χάσαμε το Νόμπελ.

Σήμερα ξύπνησα το πρωί, δεν ήθελα φυσικά να σηκωθώ από το κρεβάτι, και έβαλα μουσική, γαλλική... Όταν άνοιξα το παράθυρο και είδα το έδαφος ελαφρώς βρεγμένο είπα ας είναι, κάτι είναι και αυτό, μεθαύριο ειν' γιορτή... Ντύθηκα, πήρα κλειδιά και μουσική και βουρ για το σπίτι της θείας. Άνοιξα μπήκα μέσα (ευτυχώς κανείς δεν τηλεφώνησε της αστυνομίας νομίζοντας ότι είμαι κλέφτης) πήγα στην αποθήκη, πήρα το δέντρο, πήγα στο δωμάτιο σκαρφάλωσα την ντουλάπα και πήρα τα στολίδια και το έκανα το σπίτι τέλειο!

Πριν 2 χρόνια της στόλισα το σπίτι από τις 5 Νοεμβρίου, πέρσι τέλος Νοεμβρίου και φέτος 2 μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Πάνε εκείνες οι μέρες. Αλλά έστω, κάλλιο αργά παρά αργότερα! Η θεία βλέπεις δεν έχει ιδέα πως στήνουμε το δέντρο, καλά και εγώ δεν ήξερα αλλά έκατσα και έμαθα πέντε πράγματα. Της άλλαξα την διαρρύθμιση του σαλονιού γιατί ήταν απίστευτα βαρετή, έβαλα όλα τα στολίδια και αυτά που έμειναν τα έριξα σε μια πιατέλα και τα έβαλα στο τραπεζάκι. Αυτό ονομάζεται άποψη, έτσι για να μαθαίνεις και εσύ δυο πραγματάκια.

Μετά βλέποντας το χολ σηκώθηκε η τρίχα του ποδιού μου. Δηλαδή, δεν γίνεται να είναι τόσο πατρονέ το σπίτι! Μα ασημένια εικόνα της Παναγίας δίπλα από την τηλεόραση; Αν είχε και σεμεδάκι δεν θα έκανα καν τον κόπο αγαπητέ μου αναγνώστη, κάποια πράγματα είναι αδικαιολόγητα. Αλλά επειδή η Παναγία ήταν αγία -λέμε τώρα- εγώ είμαι ένας διάβολος. Πήρα ό,τι δεν μου άρεσε και το έκρυψα, επίσης κάτι κεριά που ήταν άσπρα και έγιναν κίτρινα τα πέταξα, μαζί με τα αποξηραμένα άνθη που δεν ήταν αρωματικά πια, εκτός και αν η μυρωδιά σκόνης είναι αρωματικό χώρου.

Και τώρα ετοιμάζομαι να πάω για μια βόλτα και να δω καμιά βιτρίνα... Και άμα λάχει να κάνω κανά ψώνιο της τελευταίας στιγμής! Α!!!! Έχω πλυθεί εκατό φορές και τα γκλίτερ δεν βγαίνουν από πάνω μου! Λες το πληκτρολόγιο να λαμπυρίζει στο σκοτάδι; Ου! Σέξι!

Fantastic Four

Τι μέρα είναι σήμερα; Τρίτη; Εξυπνάκηδες! Τίποτα δεν θυμάστε... Είπαμε πέρσι τα ξέχασα και εγώ αλλά φέτος είναι διπλή γιορτή. Τελείωσα τις εξετάσεις μου και νιώθω 100 κιλά ελαφρύτερος, έχω δηλαδή αρνητικό βάρος και γι' αυτό κάποιος να με προωθήσει να πάρω και το Νόμπελ Φυσικής. Λοιπόν για πες τι μέρα είναι σήμερα; Πάλι Τρίτη; Α! Αγαπητέ μου φαν έχεις χάσει το πολυμίξερ, δυο φορές σε ρώτησα και δεν το βρήκες! Δεν μπορώ πια να μοιράζω δώρα έτσι...

Σαν σήμερα πριν χρόνια τι έγινε; Και για να σε προλάβω -γιου νόου- μη διανοηθείς να μου πεις πως είναι τα γενέθλια της Βίσση, μιλάω για κάτι πρόσφατο. Λοιπόν επειδή σε βλέπω να ανοίγεις Ουικιπίντια για να δεις τι έγινε και η Ουικιπίντια δεν θα το γράφει, πίστεψε με, θα σου πω εγώ... Ήταν μια Πέμπτη του 2007... Ήταν λίγο μελαγχολική εκείνη η μέρα, η προτελευταία μέρα του Λυκείου πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων. Δεν θυμάμαι αν είχε κάτι γίνει συνταρακτικό εκείνη την μέρα τελοσπάντων αλλά δεν ήμουν καλά. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς με είχε παρακινήσει στο να πατήσω τελικά εκείνο το κουμπάκι που έλεγε “Δημιουργία Ιστότοπου”.

Ναι σαν σήμερα πριν 4 χρόνια ένα μέρος του εαυτού μου, το alter ego μου, ο Sashi(mi) Fierce μου, βγήκε στην επιφάνεια και με έπεισε να δημιουργήσω το μπλοκ “Ιθάκη: ένας δρόμος ατελείωτος”, να 'ναι καλά. Έκτοτε γράφω τους προβληματισμούς μου, τους μοιράζομαι με εσάς, επικοινωνούμε, έχω γνωρίσει κι΄όλας μερικούς συμπλόκερς και εύχομαι να συνεχίσουμε για πολύ ακόμα... Όχι, όχι μην μου αγχώνεσαι αν σου έχει μυρίσει κάτι και νομίζεις πως θα κάνω απολογισμό λανθάνεσαι! Αν συνεχίζει να σου μυρίζει κάτι δεν είναι τίποτα, απλά άλλαξε κάλτσες ή μπλούζα!

Ευχαριστώ θερμά όλους όσους πέρασαν και άφησαν έστω μια φορά σχόλιο, θέλω να στείλω τα χαιρετίσματα μου και στους μπλόκερ που έχει καιρό να εμφανιστούν ή έχουν χαθεί, εύχομαι να είναι καλά. Ευχαριστώ τον εαυτό μου που πήρε την πρωτοβουλία να δημιουργήσω αυτό το μπλοκ, δεν κόστισε κάτι αλλά αξίζει τόσα πολλά! Θέλω να ευχηθώ καλή συνέχεια στον κάθε ένα σας ξεχωριστά, και σε σένα που θα αφήσεις σχόλιο, και σε σένα που θα διαβάσεις και που δεν θα αφήσεις σχόλιο -είτε επίτηδες είτε επειδή δεν έχεις χρόνο είτε δεν μπορείς για λόγους ανωτέρας βίας- και για σένα που με έχεις υπόψη σου. Γεροί, δυνατοί και υγιείς να είμαστε όλοι μας και όλα θα πάνε ακόμα πιο καλά!

Ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ!!!

Ιθάκη-man

Nouvelle week

Τι και αν έχει ραγίζει ο πάγος, τι και αν η Παπαρίζου θα γράψει βιβλίο, τι και αν χώρισε η τάδε με τον τάδε, τι και αν είναι έγκυος η άλλη τάδε... Τι κι αν ο Τζιόβας είπε πως θα ήθελε να έχει παιδί με την Κατερίνα η ζωή συνεχίζεται... Εγώ συνεχίζω να διαβάζω, δεν μου άλλαξε την ζωή μου ή την καθημερινότητα μου το γεγονός πως το τελευταίο άλμπουμ του Σάκη έγινε πολλαπλά πλατινένιο. Δηλαδή αν ασχολιόμουνα και με αυτά θα είχα κρεπάρει προ καιρού...

Για να καταλάβω κι όλας, θα μου πείτε ότι αν φορέσω μπότες και πάω στην θάλασσα με ένα καμπριολέ αυτοκίνητο αντιγράφω την Βίσση; Φατσόνι μου πήγαινε στην άλλη παράγραφο εσύ. Όχι πως έχω το κάμπριο (ούτε άσπρο φόρεμα έχω) αλλά λέμε τώρα... Άντε πες ότι το γυρίζω και σε βίντεο κλιπ σημαίνει πως αντιγράφω την Βίσση; Το βίντεο κλιπ του Απαγορευμένου -όχι της Τζούλιας- το έχετε δει από την αρχή μέχρι το τέλος; Έχω βαρεθεί φαν της Άννας -κατά κόσμον Αννούλας- να λένε στο Facebook πως το καινούργιο βίντεο κλιπ της Βανδή -άλσοου νόουν ας Ντεσπίνα Βάντι- είναι κακή απομίμηση του Απαγορευμένου -όχι της Τζούλιας ξεκόλλα. Και το γράφουν στο στάτους τους λες και ανακάλυψαν την θεωρία της σχετικότητας. Σημειολογία του παραλόγου!

Πλησιάζουν επικίνδυνα τα Χριστούγεννα και δεν έχω πάρει ακόμη δώρα, φυσικά δεν έχω και τα ανάλογα χρήματα για αυτά που σκεφτόμουν και κάποια πράγματα από την λίστα (όπως τα παπούτσια για τον εαυτό μου, ένα καινούργιο ρολόι για το χέρι μου, ένα πλεκτό και ένα καρό πουκάμισο για μένα κ.ά.) πρέπει να μείνουν πίσω... Δεν βαριέσαι μωρέ, στα ξεπουλήματα! Μια φορά είπα να ψωνίσω και εγώ και να τι έπαθα!

Εγώ φοράω το καπελάκι μου και μπαίνω στο κλίμα... it's not about the gifts, it's about the joy the day brings (και ΔΕΝ εννοώ την μέρα των Χριστουγέννων, μιλώ για την κάθε μέρα ξεχωριστά)

Καλή βδομάδα σε όλους!

Free Spirit

Τρεις γραμμούλες είχα γράψει και τις έσβησα, και όχι δεν λογοκρίνω τον εαυτό μου, φαρμακόγλωσσε! Απαπα! Αμέσως να με φας! Για χαλάρωσε λίγο... Έχω μπουχτίσει με το διάβασμα, δεν αντέχεται άλλο η κατάσταση, έχω σηκώσει ότι φαγώσιμο υπάρχει στον σπίτι εκτός από τις μελιτζάνες και το έχω εξαφανίσει! Μάγος έπρεπε να γίνω, έχω ταλέντο σε τέτοια! Που 'σαι μάνα να χαρείς τον γιόκα σου;

Εμ πως να το κάνουμε το τελευταίο μάθημα της εξεταστικής πάντα είναι το υπουλότερο... Εκεί που έχεις τελειώσει με το τουλάχιστον 80% των υποχρεώσεων σου τσουπ πετάγεται ακόμα ένα που έμεινε πίσω. Κρίμα κι αυτό από κάπου ξέμεινε, κάποιος το πέταξε... Δεν είναι κρίμα που έμεινε πίσω; Σαν εμένα τον κύριο Μανταρινάκη. Όχι δεν θα γράψω βιβλίο... μην ανησυχείτε! Ναι, γιατί παραείναι στην μόδα τον τελευταίο καιρό και βλέπω το σπασμό του φρυδιού σου. Μην μου φοβάσαι με κάθε μου κουβέντα θα καταλήξεις σε ψυχιατρική κλινική καλό μου!

Η εβδομάδα κυλάει όπως κυλάει η μπάλα του μπόουλινγκ στο ειδικό παρκέ στους διαδρόμους του μπόουλινγκ! Γυρνάει με απίστευτο ρυθμό και είναι cool. Δεν παλεύω και με τα βιβλία αλλά τελειώνω από το διάβασμα, από την επανάληψη και όταν σταματάω να διαβάζω αντιλαμβάνομαι πως οι 4 μέρες της βδομάδας έχουν κάνει φτερά, πιο καλά και από τις γνωστές μάρκες σερβιέτας (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε).

Μια απρόσμενη συζήτηση με πρόσωπο φέρνει απρόσμενες καταστάσεις που θα οδηγήσουν λίγο ή πολύ στο αυτονόητο αποτέλεσμα. Τι σας λέω, έχω σεφεριάσει από το διάβασμα, μην μου δίνετε και πολλή σημασία, εγώ κάτι έχω υπόψη μου. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Καλέ τι είναι αυτά τα μπανάλ ερωτήματα που χρησιμοποιείς; Τι είναι αυτές οι παλιομοδίτικες εκπαιδευτικές μέθοδοι; Άστα αυτά! Αυτά είναι για τον προηγούμενο αιώνα! Και δεν σας λέω την “λύση”, ξέρετε γιατί; Γιατί θέλω να ακονίσετε την κριτική σας σκέψη! Για το καλό σας είμαι εγώ εδώ.

Αφηνίασα μου φαίνεται και η γλωσσοδιάρροια μου είναι και πάλι στα φόρτε της... Ένας (δω)δεκάωρος ύπνος είναι ότι πρέπει! Αφού το βλέπεις και από την συνοχή του ποστ, τον θέλω τον ύπνο, ο οργανισμός μου το απαιτεί, είναι δικαίωμα του πνεύματος μου να ηρεμεί κι αυτό, γιατί όλα τα ανήσυχα πνεύματα καταβάθος θέλουν να ξαπλώσουν στον καναπέ και όταν δεν τους βλέπει κανείς να πάρουν ένα ύπνο, γιατί ΝΑΙ έχω μουρλαθεί από το διάβασμα και λέω μπαρούφες...

What the hell? (πιθανή έκφραση αναγνώστη)

Yes, ανήσυχο πνεύμα has left the building...

Parapa-ba-bam

Πως να μπεις στο χριστουγεννιάτικο πνεύμα όταν το πιο γλυκούλικο τραγούδι των Χριστουγέννων -και όχι δεν μιλάω για το Last Christmas ποτέ δεν ήταν γλυκό αυτό- έχει “πειραχθεί” τόσο πολύ που άρχισε ήδη να σου την δίνει στα νεύρα; Όχι αγάπη μου, όταν ακούς το All I want for Christmas is you με την Μαράια αλλά και τον Τζάστιν Μπίμπερ, ξενερώνεις! Ποιος; Ο Μπίμπερ, που είμαι σίγουρος πως ακόμα πιστεύει στον Άγιο Βασίλη! Τι πράγματα είναι αυτά; Έχω γίνει έξω φρενών!

Και όχι δεν είναι η έκλειψη, δεν είναι η Πανσέληνος, ούτε ο ανάδρομος... εγώ αυτά τα κάνω του χεριού μου. Αν εξαιρέσεις τις δυο άτοπες επαγγελματικές προτάσεις που ήρθαν μαζί και βρέθηκα σε δύσκολη θέση... απέρριψα την δεύτερη και για την πρώτη βλέπουμε! Αλλά αυτά δεν είναι τα “επείγοντα”, τώρα προέχει η φοιτητική μου ανέλιξη -τι λέω ο μαλάκας- και διαβάζω ακόμη... Έχω σιχαθεί το διάβασμα η αλήθεια να λέγεται αλλά δεν θα είναι για πολύ... Ακόμα μια βδομάδα και τα βιβλία και οι σημειώσεις θα πάνε σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης -αν όχι στην ανακύκλωση. Και ποιος θα ασχοληθεί ξανά μαζί τους; Όχι εγώ πάντως.

Όσο και το Σάββατο το πρωί όσο και σήμερα το πρωί ξύπνησα λόγω περίεργων εφιαλτών... Τελείως κικιρίκου το υποσυνείδητο μου, τα 'χει παίξει κα-νο-νι-κό-τα-τα! Αγαπημένο μου υποσυνείδητο κάνε λίγη ακόμη υπομονή θα ασχοληθούμε και με άλλα πράγματα εκτός από το διάβασμα. Φυσικά και δεν διαβάζω μόνο, θα είχα κρεμαστεί από κάπου μέχρι τώρα αν διάβαζα μόνο! Χθες καλή ώρα πήγα θέατρο (κόβεται καλέ το... θέατρο; δεν κόβεται).

Αυτά εν ολίγοις... Και για το επόμενο επεισόδιο των Desperate Housewives πρέπει να περιμένω τις 8 του Γενάρη! Σε ένα μήνα δηλαδή... Η αλήθεια είναι πως το επεισόδιο της προηγούμενης βδομάδας δεν το είδα και τώρα που ξέρω πως θα αργήσει να βγει το επόμενο σκέφτομαι να κρατήσω για ακόμα λίγο την αγωνία μου... Πρέπει να διαβάσουμε κι όλας γιατί σήμερα το παράκανα με οτιδήποτε εκτός από το διάβασμα!

Καλή βδομάδα!

Unreleased: No Connection 2

Το παρακάτω κείμενο το είχα γράψει όταν βγήκαμε για μια βόλτα. Τον ήξερα από πιο πριν, είχαμε μιλήσει και μάλιστα είχαμε και κοινούς γνωστούς... Μια μέρα του "ξέφυγε" πως "δεν είμαστε το ίδιο" και είπε "είσαι τυχερός, εσύ δεν έχεις AIDS". Είναι πολύ κουλ και ήρεμος πια, το είχε πάρει βαριά το όλο ζήτημα στις αρχές και εγώ απλά του είπα να χαλαρώσει και πως αυτό δεν αλλάζει την φιλία μας. Παραξενεύτηκε μάλιστα που ήμουν και εγώ κουλ... Είχε μια τάση να μιλά λες και μου εκφωνούσε την απολογία του και του είπα να χαλαρώσει. Το πιο γλυκό ήταν στο τέλος της νύχτας που μου λέει, μικρότερος μου είναι, "Να προσέχεις".

Σκέφτομαι το παιδί, εκείνο το παιδί που στα 17 του μαθαίνει ότι έχει AIDS*. Από την πρώτη του σχέση... Πως να συνεχίσει το παιδί εκείνο την ζωή του; Πως να ξαναερωτευτεί το παιδί; Τα τελευταία 3 χρόνια αν και για άλλους είναι τα πιο ωραία χρόνια της ζωής τους, για αυτόν ήταν μια κόλαση, χάπια, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, αλλαγή του lifestyle... Τώρα, ευτυχώς είναι καλύτερα και μπράβο του. Ανατίμησε την σημασία της ζωής, ξυπνάει σχεδόν καθημερινά το πρωί και κάθεται και βλέπει το ξημέρωμα, θέλει να βλέπει πως κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα και για όσο θα είναι εδώ, και θα είναι για πολύ ακόμα, η ζωή του τού ανήκει!

Αυτός είναι Άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο! Και χαίρομαι που τον ξέρω...

*Κατ' ακρίβεια έχει τον ιό της Ανθρώπινης Ανοσοεπάρκειας, κατά κόσμον HIV. Ο ιός αυτός προσβάλλει συγκεκριμένο είδος λεμφοκυττάρων τα οποία είναι υπεύθυνα για το ανοσοποιητικό μας σύστημα, αν μειωθούν σε συγκεκριμένο επίπεδο τότε το άτομο που προβλήθηκε από τον ιό έχει το σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας (AIDS). Το AIDS είναι μια ανίατη νόσος -ευχόμαστε όχι για πολύ ακόμη- η οποία εξαρτάται από τον ιό του HIV.

Συγγνώμη για το λάθος μου, πρόκειται για το κλασικό αποτέλεσμα της βιασύνης μεν αλλά και ενός είδους αμάθειας.

Deconstruction

Όταν στοιβάζεις πράγματα και δομείς κάτι πίστεψε με θα έρθει η ώρα που πρέπει να το ξεστήσεις... Όσο πάει ο καιρός, τα πράγματα γύρω μας αλλάζουν και κάτι καινούργιο θα βρεθεί που δεν το υπολόγισες ή κάτι θα αλλάξει για κάτι που χρησιμοποίησες και θα χρειάζεται αντικατάσταση. Και για να επιτευχθεί μια κάποια επικοινωνία ας μιλήσουμε ελαφρώς πιο πρακτικά. Αποφασίζεις να χτίσεις ένα σπίτι και χρησιμοποιείς τούβλα -θεωρώ πως έχεις ξεπεράσει το επίπεδο του πλιθαριού. Όταν το χτίσεις (αν το κτίσεις καλά κι όλας) θα μείνεις μέσα.

Θα έρθει η μέρα -όσο καλός και αν είσαι ή όσες προσευχές κι αν κάνεις σε μια μέρα- που θα σπάσουν τα υδραυλικά σου και ο τοίχος θα φουσκώσει από την εσωτερική υγρασία γιατί μάλλον κάτι δεν προνόησες καλά. Τι πρέπει να κάνεις τώρα; Υπάρχουν αρκετές επιλογές-πιθανότητες. Ο τοίχος θα αρχίσει να “ξεφλουδίζει”, ή που θα τον φτιάξεις και θα τον γεμίσεις με στόκο και να τον μπογιατίσεις ή που θα πάρεις τηλέφωνο τον υδραυλικό να σου πει πως, ξέρεις τι, οι μέθοδοι έχουν αλλάξει, γύρω από τους σωλήνες βάζουμε προστατευτικά καλύμματα αφρού και τα δένουμε, μετά δεν βάζουμε το τσιμέντο απευθείας και έτσι και γιουβέτσι...

Αν έχει χαλάσει η σωλήνας του νιπτήρα της κουζίνας και ρίξεις όλο το σπίτι, τι να πω, φίλε μου είσαι και γαμώ τους ριζοσπαστικούς! Αν υπάρχει πρόβλημα όμως, σοβαρό, και ανακαλύψεις ότι ισχύει για όλα τα υδραυλικά σου και κάτσεις και μελετήσεις το κόστος να σπάσεις τοίχους, να αλλάξεις σωλήνες, να ξανακάνεις τοίχους και ξαναμπογιατίσεις και αφού το αντιπαραβάλεις με το κόστος επανανέγερσης του σπιτιού και δεις ότι είναι πιο συμφέρον το να το γκρεμίσεις και να το ξαναχτίσεις, τιμή σου και καμάρι σου... Τις ευχές μου!

Φυσικά για κάθε ένα λόγο υπάρχει και ένας αντίλογος. Για κάθε περίπτωση υπάρχουν και οι πιθανότητες, για κάθε πρόβλημα υπάρχουν λύσεις... Ναι το άπειρο και το χάος είναι μέσα στην ζωή μας. Μπορώ να κάτσω και να μιλάω με τις ώρες αλλά ό,τι και αν πω κάποιος που είναι οικοδόμος, κάποιος ηλεκτρολόγος, κάποιος από πολύτεκνη οικογένεια, κάποιος που τελείωσε υδραυλικός, κάποιος γλωσσολόγος, κάποιος που έχει περάσει πολλά, κάποιος που έζησε στο βουνό, κάποιος που έχει θερμοσίφωνα, κάποιος που ξέρει από λογιστική και πολλοί πολλοί άλλοι θα βρουν κάτι να προσθέσουν...

Δεν φτάνει για κάθε λόγο να βρίσκεις τον αντίλογο, ούτε να μετράς πιθανότητες και αοριστολογίες. Οι υποθετικοί λόγοι δεν συνάδουν με την πολιτική και κρίμα σε αυτούς που δεν έχουν αποδομήσει μερικές από τις τόσο καλά -έτσι θέλουν να πιστεύουν οι ίδιοι- δομημένες τους “αλήθειες”. Δεν είναι κακό να φτάνεις σε συμπεράσματα, κακό είναι να τα επιβάλλεις σε όλους. Η αμφιβολία είναι αυτή που σε οδηγεί σε κάτι πιο "σίγουρο", μέχρι να το ξαναμφιβάλεις... Δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο.

“(...) profound truths, recognised by the fact that the opposite is also a profound truth. (...)”

“ (...) Οι βαθιές αλήθειες που διακρίνονται από το γεγονός πως το αντίθετο τους είναι μια επίσης βαθιά αλήθεια (...)”

”

Hans Bohr, Neils Bohr: His Life and Work, 1967

It's beginning...

Πάλι κάνω ένα διαλειμματάκι από το διάβασμα και να σας γράψω λίγα πράγματα... Μας έφαγε το διάβασμα, πως να το κάνουμε... Το Σαββατοκύριακο πέρασε χαλαρά, κάλυψα ύλη όχι ενός μαθήματος αλλά δυο και τώρα τρίβω τα χέρια μου σαν δαιμόνιο που είμαι και απλά κάνω χαλαρά επανάληψη! Και ναι μεν διάβασα αλλά καθάρισα το γραφείο, άλλαξα τη διακόσμηση λίγο της βιβλιοθήκης (ξέρεις τώρα, να φεύγουν σιγά σιγά τα ηλίθια βιβλία του πανεπιστημίου που αδίκως τα βάζουμε για μόστρα) και καταφέραμε να στολίσουμε όλοι μαζί, οικογενειακά, το δέντρο!

Ευτυχώς φέτος η μαμά αποφάσισε να μην στολίσει χριστουγεννιάτικα! Ξέρετε πολύ καλά τι σημαίνει “στόλισμα” από τα χεράκια της μαμάς... Ό,τι είχαμε, μα πραγματικά οτιδήποτε είχαμε, έμενε στην θέση του και απλά βάζαμε στα λιγοστά κενά των ραφιών λίγα χριστουγεννιάτικα κεράκια, μερικά διακοσμητικά ανεξαρτήτως προέλευσης και έτος παραγωγής με αποτέλεσμα να έχουμε το καρναβάλι που είχαμε την προηγούμενη περίοδο βαρυφορτωμένο με διάφορα, λιλιπούτεια αν είμαστε τυχεροί, διακοσμητικά. Αν υπήρχε περιοδικό για κακόγουστα σπίτια και κακόγουστη διακόσμηση θα ήμασταν μέσα (αν όχι στο εξώφυλλο).

Αλλά προσπαθούμε να της μάθουμε κάποια βασικά πράγματα, αρχής γενομένης του συνδυασμού των χρωμάτων. Και μαθαίνει δεν λέω, αλλά είναι αυτό το αρχέγονο αίσθημα που έχουν οι μαμάδες όταν ικανοποιούνται μόνο όταν γίνεται το δικό τους ή αυτές που δεν το έχουν τόσο έντονο να συνδυάζουν αυτά που τους λες με αυτά που ξέρουν, με τραγελαφικές καταστάσεις όπως μοντέρνο σκουρόχρωμο τραπεζάκι ΜΕ σεμεδάκι! Ναι, ναι... Συμβαίνουν και στα καλύτερα σπίτια! Και σας το λέω με βαριά καρδιά, και αν φύγουμε το σεμεδάκι θα βάλει χριστουγεννιάτικο τραπεζομάντιλο... Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...

Καινούργιος μήνας ξεκίνησε, ο τελευταίος της χρονιάς και νιώθω πως χρειάζεται να διορθώσω ακόμα μερικά πράγματα... Υγιεινή διατροφή για μένα λοιπόν, κομμένη η ζάχαρη, τα πολλά γλυκά και τα πατατάκια. Είναι να μην πάρω αποφάσεις εγώ, μην με βλέπετε έτσι! Το μόνο που μένει είναι να αρχίσω γυμναστική. Αλλά προς το παρόν το διάβασμα με καλεί... Αυτή η εβδομάδα είναι γεμάτη, και τι δεν έχει, εξετάσεις, συνέδριο, συνάντηση με διάφορους καθηγητές, μαθήματα και να κλείσω ραντεβού στον οδοντίατρο... Και μόλις ξεκίνησε! Καλή βδομάδα σε όλους μας!

And something else... show no mercy στα σεμεδάκια!!!

World AIDS Day 2011

Μια από τις αγαπημένες μου μέρες του χρόνου είναι η 1η Δεκεμβρίου!

Είναι η πρώτη μέρα του τελευταίου μήνα ενός έτους, αυτό σημαίνει πως την επόμενη φορά που θα ανταλλάξουμε ένα “Καλό μήνα” θα είναι καινούργιος χρόνος. Αλλά αυτή η μέρα είναι τόσο μα τόσο ξεχωριστή για μένα. Η 1η Δεκεμβρίου είναι μια μέρα σαν τις άλλες, συνέβησαν πολλά πράγματα, μερικά από τα οποία μπορείτε να βρείτε σε στήλες “Σαν Σήμερα...” ή στο άρθρο της Wikipedia για την ημερομηνία αυτή. Το πιο βασικό γεγονός από όλα είναι ότι σαν σήμερα το 1981 αναγνωρίζεται επισήμως η νόσος του AIDS, ή το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας ελληνιστί.

Θα έλεγε κανείς πως το AIDS αποτελεί ακόμη ένα μυστήριο της ανθρωπότητας, ή της επιστήμης καλύτερα. Με ταχείς ρυθμούς οι επιστημονικές μελέτες μας έδειξαν ένα ευρύ φάσμα της νόσου του AIDS και του ιού του HIV. Όμως σήμερα οι άνθρωποι πιστεύουν πως το AIDS είναι ένα μυστήριο. Δυστυχώς δεν είναι και δυστυχώς δεν κάνει διακρίσεις. Το AIDS δεν είναι ευγενικό, δεν θα κάνει καν τον κόπο να σου κτυπήσει την πόρτα, θα μπει μέσα στο σπίτι σου χωρίς να σε ρωτήσει... Για αυτό και μας αφορά όλους.

Προστάτευσε όχι μόνο τον εαυτό σου αλλά και αυτούς που αγαπάς...

Αυτή η μέρα είναι για να ενημερωνόμαστε και να ενημερώνουμε!

Άρες, μάρες...

Σε κατάσταση αφασίας και γλωσσοδιάρροιας αποφάσισα να (ξανα)γράψω! Τι είπατε; Α, δεν θέλω τέτοια! Σου το είπα, ή μάλλον σε προειδοποίησα στο προηγούμενο ποστ, “αυτά... προς το παρόν”... Στο πα, δεν στο πα; Μην μου αγχώνεσαι μόνο δεν θα σε πνίξω με τα ανύπαρκτα προβλήματα και ούτε θα μιλήσω για πανεπιστήμια, αρλούμπες και χρωματιστά άλογα. Φτάνει το κλαψ-κλαψ και είναι καιρός να πάρουμε άλλα διπλά τέτοια όπως γιαμ-γιαμ (εξαιρείται το γαβ-γαβ)

Και όχι δεν θα φιλοσοφήσω, νόμιζα πως το κατάλαβες αυτό όταν άρχισα το γιαμ-γιαμ, αλλά το λέω σε περίπτωση που δεν το αντιλήφθηκες. Είμαι εδώ πάνω από τον υπολογιστή και γράφω μια εργασία και τελικά είμαι και πολύ ωραιομαλακιστής (άδικα μετροφυλλάς τον Μπαμπινιώτη, δικιά μου λέξη)... το τι έχω γράψει για ένα μόνο πράγμα δεν περιγράφεται, αλλά αυτά κάνει κανείς όταν δεν μπορεί να γεμίσει το όριο λέξεων που του ανέθεσαν. Τουλάχιστον ας το κάνω καλά!

Και όσο γράφω κάνω και διαλείμματα -καλή ώρα- και μπαίνω και στο ίντερνετ -καλή ώρα- και έπεσε το μάτι μου σε κάτι μοντέλα-τεκνά -η ώρα η καλή. Κάθομαι και τους βλέπω και λέω, “Γαμώ το DNA μου, γαμώ”. Σκέφτομαι (ναι για αυτό μυρίζει περίεργα) γιατί βρε παιδί μου δεν μπορούσα να είμαι σαν αυτόν; Ή αυτόν; Ή αυτόν; Α όχι, σαν και αυτόν! Τι όμορφος που είναι! Γιατί βρε παιδί μου έτσι και όχι γιουβέτσι; Και δεν έχω καταλάβει, μεταξύ μας πάντα, ποιον θα πείραζε αν ήμουν σαν ένα μοντέλο; Θα μεγάλωνε η τρύπα του όζοντος; Θα ερχόταν η καταστροφή που είπαν οι Μάγια; Θα ξανάβγαινε ο Μπους στην εξουσία; Τι στο διάολο;

Προχθές βρήκα μια φωτογραφία ενός μοντέλου για να πάρω ιδέες πως να κόψω τα μαλλιά μου και μετά αντελήφθην πως δεν είναι τα μαλλιά που μου άρεσαν τόσο όσο ο κύριος στην φωτογραφία. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με κάθε λογιών διαφημίσεις με αρώματα, ρούχα, εσώρουχα που εννοείται πως πάνω σου δεν φαντάζουν τόσο σέξι όσο στην διαφήμιση. Και για να γίνω εγώ σαν τον εικονιζόμενο δεν πρέπει απλά να κόψω τα μαλλιά μου αλλά να κάνω και 2-3 πλαστικές αρχομένης της μύτης.

Α! Εγώ αγαπημένε μου αναγνώστη (τι κάθεσαι και διαβάζεις καημένε/η) ταράζομαι. Δεν είναι πως ξεπετάγονται οι ανασφάλειες μου (εδώ είναι αυτές νυχθημερόν σε χαμηλούς τόνους) αλλά κολάζομαι, πως να σου το πω. Δεν έχω στόχο ζωής να γίνω φουσκωτός τρίγωνος με κοιλιακούς για να παίζεις τρίλιζα. Όχι, εγώ μιλκ-σέικ πρωτεϊνών δεν πίνω, μόνο μιλκ-σέικ παγωτό!

Τώρα που έβλεπα την κριτική του Leviathan θυμήθηκα πολύ καλά γιατί δεν πήγα σινεμά το προ-προηγούμενο Σάββατο. Εμ... ποιος νομίζεις πως είναι ο λόγος που δεν είδα στο σινεμά το Immortals; Απαπαπα όλο αυτό το αρχαιοελληνικό με τους Ολύμπιους θεούς με τους καλοσχηματισμένους κοιλιακούς με κολάζει και με προβληματίζει ταυτοχρόνως... αλλά με κολάζει πρωτίστως! Βαριαναστέναξε μαζί μου... ο Joseph Morgan σαν Λύσανδρος... αχ... ο Henry Cavill σαν Θησέας... ααααχ... ο Corey Sevier σαν Απόλλωνας... αααχ μάαανα... ο Luke Evans σαν Δίας... εδώ δεν αναστενάζουμε απλά, τραγουδάμε, όλοι μαζί...άιντε παλικάρια μου: Δε μπορώ μανούλα μ' δε' μπορώ, αααααχ σύρε να φέρεις το γιατρό...

Και ξέρεις ποιο είναι το κερασάκι στην τούρτα; Ότι όλα αυτά (κοιλιακοί, γλουτοί, μηροί, κοντινά, μακρινά) είναι σε 3D. Σου λέω με ανεβασμένη (την πίεση, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων) θα έβγαινα από την αίθουσα αν το έβλεπα... Και για τρία μερόνυχτα θα παραμιλούσα από το κακό μου!

Δεν μπορώ μανούλα μ' δε μπορώ...

Sexy and I know it: Part 1

Μια μουγκαμάρα με έχει καταλάβει... και μια βλακώδες αισιοδοξία κυλάει στις φλέβες μου, το νιώθω καταρχάς στα γόνατα μου, το αριστερό γόνατο είναι πλέον στο χρώμα και στο μέγεθος που ήταν πριν 2 εβδομάδες και το αριστερό έχει ακόμα την πληγή αλλά δεν με πονάει τόσο. Είναι αυτή η αισιοδοξία χωρίς λόγο και αιτία, χωρίς σκοπό και αφορμή. Το είπα με δραματικό ύφος α λα Ντενίση αλλά δεν με ακούτε ή δεν με βλέπετε και σας το λέω για να το ξαναδιαβάσετε. Πάμε ξανά: (προφίλ χαμηλό) είναι αυτή η αισιοδοξία (παύση) χωρίς λόγο και αιτία (παυσούλα, γυρίζω στο καλό προφίλ και συνεχίζω) χωρίς σκοπό και αφορμή (σκύβω το κεφάλι κάτω). Ε; Καλό; Καλό;

Η οποιαδήποτε προσπάθεια να κάνω κάτι και να νιώθω και να δείχνω σέξι βυθίζεται στο άδυτα και παγωμένα νερά του χειμώνα. Ε με τέτοιες θερμοκρασίες δεν μπορείς ούτε το χαμηλόμεσο παντελόνι σου να βάλεις σαν άνθρωπος για να φαίνεται λίγο το εσώρουχο που ήρθε από το εξωτερικό (και το χρυσοπλήρωσες). Ελα ντε που είναι κρύο, πως να το κάνουμε; Φοράω ρούχα το ένα μετά το άλλο και μοιάζω περισσότερο σαν χιονάνθρωπος. Που να φανεί το εσώρουχο; Εκτός και αν είσαι ο Σούπερμαν και έχεις όραση-ακτινογραφία (και σιγά μην προσέξεις το εσώρουχο, θα πας κατευθείαν στο ψητό)

Και το πήρα απόφαση θα πάρω τηλέφωνο να κόψω τα μαλλιά μου. Όχι τώρα καλέ! Θα με βρίσει ο άνθρωπος αν τον πάρω τηλέφωνο τώρα! Είπαμε! Αύριο το μεσημέρι καλά είναι. Πως να τα κάνω; Δεν ξέρω, θα πάω εκεί και θα του πω να πειραματιστεί λίγο με την μηχανή και το ψαλίδι. Ε ευκαιρία του δίνω να αναδείξει το ταλέντο του... Αν έχει... Αν δεν έχει δεν πειράζει, μαλλιά είναι θα ξαναμεγαλώσουν.

Λοιπόν αυτά... προς το παρόν... (μπορείς να το εκλάβεις σαν απειλή, ναι)

Φιλιά πολλά για μια καλή και υπέροχη εβδομάδα!!!

Unreleased: Compromise

Αυτό το κείμενο γράφτηκε κάπου μέσα στον Σεπτέμβρη του 2011. Ήταν ένα κομμάτι ενός εκτενέστερου κειμένου από το οποίο έμεινε αυτό το μέρος, και έχει θέμα του τον συμβιβασμό. Όταν διάβασα το ποστ της Tinkerbell μου ήρθε στο νου, μόνο που αυτό δεν είναι τόσο βαθύ και ατομικό, και αποφάσισα σήμερα να το αναρτήσω...

Συμβιβασμός... Οι έμπειροι με τις σχέσεις σου λένε πως πρέπει να μάθεις... Οι έφηβοι σου λένε ότι είναι αχρείαστη και ξεκινάνε το παραμιλητό... Όλοι το έχουνε υπόψιν τους και όλοι έχουν μια άποψη για αυτό.

Συμβιβασμός... Ένας μεσήλικας που θέλει να κληρονομήσει τον πατέρα του θα κάνει τα πάντα, ακόμα πράγματα που δεν θέλει. Συμβιβασμός... Μια γυναίκα που θέλει να παντρευτεί θα κάνει μερικά χατίρια στον γαμπρό και στα πεθερικά αν και η ίδια διάλεξε διαφορετική διαρρύθμιση. Συμβιβασμός... Ένας φίλος δεν θέλει να χαλάσει χατίρι στην φιλενάδα του και αυτός δέχεται να δει το Sex and the City. Συμβιβασμός... Όταν το παιδί σου θέλει να κάνει κάτι και επειδή είσαι μάνα το στηρίζεις απλά και μόνο επειδή είναι παιδί σου, ακόμα και αν δεν διαφωνείς.

Όταν σκέφτεσαι υπερβολικά μακροχρόνια -αν όχι ουτοπικά- και απλά οι υπόλοιποι να σου υπενθυμίζουν με ένα θηριώδες τρόπο ότι πρέπει να κουλάρεις και να χαλαρώσεις, στην τελική βγαίνεις ο “λάθος”. Μετά κάθεσαι και από την πολλή αρνητική ενέργεια λες πως είσαι κακομαθημένο και τα θες όλα. Μπορεί να επιστρέψεις στην μεταεφηβική σου αυτοπεποίθηση και να προσθέσεις το “ή τίποτα” με εμφανή τη γαϊδουρίσια σου επιμονή. Κάπου εκεί ξυπνάς και λες δεν μπορώ να τα έχω όλα δικά μου και όποτε τα θέλω. Και αν και έχουν γίνει σχεδόν όλα τα παραπάνω δεν ξέρεις τι να κάνεις. Καλά στα λόγια είμαστε καλοί, μερικοί ακόμα καλύτεροι, αλλά στις πράξεις είναι που τα χάνουμε.

Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να ξεχάσει τα θέλω του, δύσκολα συμβιβάζεται. Ακόμα πιο δύσκολα συμβιβάζεται αυτός που δεν τα ξεχνά και θέλει να τα υπερασπιστεί μέχρι θανάτου. Φυσικά ο συμβιβασμός για κάποιους είναι αυτό που σε κάνει να απομακρύνεσαι από τα θέλω σου. Συμβιβαζόμαστε με κάτι, σημαίνει ότι κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσει για προσωπικό όφελος; Ναι, και αυτό αλλά όχι μόνο αυτό... Συμβιβάζομαι για μένα σημαίνει και να άρω ότι εμποδίζει την σχέση μου με κάτι, είτε αυτό είναι η ψυχική μου ηρεμία είτε η υγεία μου είτε η οικογένεια μου.

Δεν θεωρώ τον συμβιβασμό κάτι κακό. Μπορεί να γίνει μόνο αν τον αφήσουμε να γίνει... εξαρτώνται από μας πολλά πράγματα αλλά παράλληλα φαινόμαστε τόσο “μικροί” για κάποια άλλα.

Μην συμβιβάζεσαι με αυτό που δεν θες, αλλά μάθε να συμβιβάζεσαι με την έννοια του χρόνου για αυτά που θες...

Waiting for...

Η γειτόνισσα ήταν 94 χρονών. Και από σήμερα όταν αναφερόμαστε σε αυτήν θα πρέπει να χρησιμοποιούμε ρήματα σε παρελθοντικό χρόνο...

Καινούργια εβδομάδα με τραυματισμούς αυτή την φορά... τα καημένα τα γόνατα μου! Το ένα θέλει τσιρότα επειδή χτύπησα (βραβείο πρωτοτυπίας δεν θα πάρω ποτέ, το χώνεψα) και το άλλο είναι φουσκωμένο από άλλο χτύπημα (told you so). Ναι η ζωή συνεχίζεται ακόμα και με μικροτραυματισμούς και αντέχω... έχω περάσει εγώ και τι δεν έχω περάσει από αυτούς τους μικροτραυματισμούς που μικρό- μικρό- αλλά πονάνε έτσι, τα ξέρετε και εσείς...

Χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν ή έχουν ονομαστικές γιορτές by the way... Και προχωρώ... πως προχωρώ. Δεν θέλω να σας τα πρήξω με τα του Πανεπιστημίου ούτε με τα επαγγελματικά, γίνομαι κατσούφης και είναι πράγματα που τα περάσαμε όλοι εξάλλου. Θα βρεθεί για όλα η λύση! Και την πολλή μουρμούρα την βαριέται και ο πιο μίζερος άνθρωπος...

Η καθημερινότητα μου κυλάει -όλως παραδόξως- με γοργούς ρυθμούς και την απολαμβάνω. Έχω 2 μαθήματα και τα απολαμβάνω αφάνταστα, οι καθηγητές που τα κάνουν είναι και πολύ προχώ τελοσπάντων. Είναι ακαδημαϊκοί που μπορείς να κάνεις μαζί τους μια σοβαρή συζήτηση χωρίς να σε σνομπάρουν! Αυτό μας λείπει, λίγη σοβαρότητα. Και είναι μάλιστα καθηγητές που δεν υποσκάπτουν την δημιουργικότητα σου, βασικό, γιατί το παραχέσαμε με τους βαθμούς και τις εξετάσεις!

Ίσως και δεν έχω καλύτερα πράγματα για να ασχολούμαι...

Και περιμένω τις 4 του Δεκέμβρη για το επόμενο επεισόδιο των Desperate Housewives...

Unreleased: Humans oughta know

Αυτό και αν είναι σύμπτωση... υπάρχουν κι αυτά όμως! Το κείμενο γράφτηκε στις 22 Μαίου 2011. Μόλις χθες πληροφορηθήκαμε τον θάνατο ενός οικογενειακού φίλου από καρκίνο, το πάλεψε όσο μπορούσε, ήταν λες και δεν ήθελε να δείξει πως ήταν άρρωστος. Χάρισε τόσα χαμόγελα σε διαγωνισμούς, στα παιδιά και στους φίλους του αλλά η είδηση σίγουρα μοίρασε λύπη σε μας που τον ξέραμε! Η ζωή όμως προχωράει για όλους εμάς που είμαστε εδώ και καλό υπόλοιπο της βδομάδας σας εύχομαι!

Έχω μάθει να μην κρίνω τους ανθρώπους...

Όσοι είναι φίλοι μου και περνούν δύσκολα είναι εξίσου δύσκολο και για μένα. Και όταν τους βλέπω να χαμογελάνε και το ξέρω πω το εννοούνε, χαίρομαι και εγώ. Είναι μαθήματα ζωής που μου προσφέρουν μερικοί άνθρωποι, και πραγματικά χαίρομαι για αυτά. Δεν είναι ανάγκη οι άνθρωποι αυτοί να είναι φίλοι σου, μπορεί να είναι γνωστοί ή τελείως άγνωστοι για σένα αλλά και πάλι μπορούν να σου προσφέρουν πολλά πράγματα.

Ξέρεις η λέξη καρκίνος είναι μια πολυσυνηθισμένη λέξη τις μέρες μας, αλλά η ανθρωπιά δεν είναι... Όταν ήμουν μικρός και άκουγα όλες αυτές τις “άσχημες” -τότε- λέξεις -καθημερινές πλέον- δεν πίστευα ότι θα με απασχολήσουν. Έλα ντε που μεγάλωσα και να 'τες μπροστά μου. Αυτός έχει καρκίνο, η μαμά της φίλης σου έχει όγκο στον εγκέφαλο, ο παππούς σου έχει λευχαιμία, η άλλη κάνει χημειοθεραπείες, η καθηγήτρια έκοψε τα μαλλιά της από τις χημειοθεραπείες, η γιαγιά τελικά οδεύει προς τύφλωση, το χέρι της προς παράλυση, η θεία παίρνει φάρμακα, οι ακτινογραφίες του θείου δείχνουν κάτι περίεργο, η άλλη θεία είχε προεγκεφαλικό επεισόδιο...

Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες, δεν νιώθω πως η ζωή με έχει φτύσει. Και ο θεός για μένα δεν έχει καμία θέση, είναι πουθενά (αν όχι στα τσακίδια). Ξέρω ότι οι άνθρωποι που είναι δίπλα μου δεν θα είναι εδώ για πάντα και είμαι λίγο χαμένος και αγχωμένος από όλα, από τις σκέψεις από το ένα από το άλλο...

Και από την άλλη προσπαθώ να κάνω τους γονείς μου να το καταλάβουν αυτό, ότι δεν θα είμαι μια ζωή εδώ να τους κάνω χάρες και παρακάλια, εντάξει μερικές φορές το καταλαβαίνουν αλλά άλλες επιμένουν. Κανείς δεν είπε πως θα είναι εύκολα αλλά δεν χρειάζεται να τα κάνουμε πιο δύσκολα, έτσι;

Δεν μπορώ να ζω την ζωή μου σκεπτόμενος ότι δεν έκανα κάτι όταν είχα την ευκαιρία ή όταν μπορούσα. Αλλά θέλω να ζήσω την ζωή μου και όχι την ζωή των γονιών μου. Ίσως ακούγεται εγωιστικό (για αυτούς) αλλά δεν με ενδιαφέρει. Είμαι σκληρός με τον εαυτό μου γιατί αυτοί με μεγάλωσαν έτσι, δεν είναι δικαιολογία αυτό, don't get me wrong, αλλά θέλω να καταλάβουν όλοι όσοι είναι γύρω μου και ειδικά οι γονείς μου ότι δεν θα μπορέσω να τους κάνω τις χάρες που θέλουν γιατί δεν θα είμαι εδώ για πάντα και μόνο τότε θα καταλάβουν γιατί τους λέω όχι. Και δεν εννοώ χάρες όπως να πάω μαζί με κάποιον σε ένα κατάστημα ή να πάω να πάρω κάτι για αυτούς...

It fell on the floor...

Το κηροπήγιο έπεσε όβερ.

Άτσαλος να το πω; Γκαντέμω να το πω; Απρόσεκτος να το πω;

Δεν σου είπα να μην βάζεις πράγματα που σπάνε στην άκρη του τραπεζιού μαμά όβερ; Δεν σου είπα να μην βάζεις πράγματα που σπάνε στην άκρη του τραπεζιού μαμά όβερ; Και μετά μην μου λες πως δεν στο είπα όβερ. Γιατί ότι και να γίνει μάδερ, I told you so όβερ.

Όπως και να 'χει, τα κηροπήγια και ότι άλλο είναι φτιαγμένο από γυαλί ή από οτιδήποτε που μπορεί να σπάσει, δεν είναι φτιαγμένα για να τοποθετούνται στις άκριες ραφιών και τραπεζιών ιδιαίτερα σε αυτά που έχω πρόσβαση εγώ. Πλάκα πλάκα έχω σπάσει πολλά πράγματα -πέρα από τα νεύρα σας- αλλά πιάτο ποτέ! Αλλά ας μην τα σκέφτομαι αυτά...

Καινούργια μέρα, και τι μέρα, καινούργια βδομάδα, αν θα 'ναι σαν την μέρα κατάλαβα, καινούργιος καιρός, είμαι σαν βρεγμένο σκυλί και δεν έχει ζεστό νερό για μπάνιο, καινούργια εποχή, επιτέλους. Για να δούμε τι θα δούμε αυτή την βδομάδα. Λιγουλάκι απαιτητική την βρίσκω και αυτήν την βδομάδα αλλά εδώ περάσαμε άλλα κι άλλα, εδώ θα κωλώσουμε; Μη μου πτοείσαι! Και ζεστό νερό θα βρεθεί για μπάνιο και καινούργιο κηροπήγιο...

Μερικοί μου λένε πως είμαι απότομος και νομίζουν πως τους θυμώνω. Μερικοί από αυτούς είναι πνιγμένοι στο άγχος και δεν ξέρουν τι λένε ενώ μερικοί άλλοι απλά δεν καταλαβαίνουν τι τους λέω και θέλουν να ταπελώσουν κάποιον σαν τον κακό της υπόθεσης. Αλλά ας μην τα σκέφτομαι ούτε αυτά...

Τι έμεινε να σκεφτώ δεν ξέρω... Σίγουρα δεν μπορώ να σκεφτώ και δεν θα σκεφτώ πράγματα τα οποία επιφύονται στον οποιονδήποτε εκτός εμένα. Θα σκεφτώ αυτά που έχω να κάνω όπως για παράδειγμα μια μελέτη και μερικά πράγματα τα οποία θα βελτιώσουν την καθημερινότητα μου όπως για παράδειγμα τι πνευματικό, καλλιτεχνικό θα κάνω αυτή την βδομάδα... γιατί αυτή η εβδομάδα μπορεί να ξεκίνησε για μένα περίπου επεισοδιακά αλλά όσο είναι στο χέρι μου θα είναι μια υπέροχη βδομάδα! Τα φιλιά μου και καλή βδομάδα!

Unreleased: No Connection 1

Ακυκλοφόρητη παράγραφος. Είναι παράγραφος από αδημοσίευτη ανάρτηση η οποία τελικά εξελήχθκε αλλιώς και τελικά, αν και ήταν η αρχή και το κεντρικό θέμα τα όνειρα, έμεινε μόνη της. Την αναρτώ και σας εύχομαι ένα πολύ καλό Σαββατοκύριακο!

Τα όνειρα είναι όνειρα... κάποια είναι για να μείνουν όνειρα. Αλλά όταν διαψεύδουμε τους άλλους είναι για καλό μας, ειδικά όταν διαψεύδουμε τον εαυτό μας. Φοβόμαστε αυτό που δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε ποτέ αλλά λίγοι προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας χωρίς να ονομάζουμε τους εαυτούς μας ρεαλιστές ενώ οι υπόλοιποι μας ονομάζουν απαισιόδοξους. Η δύναμη δεν πηγάζει από κάποια φυσική ικανότητα, αλλά πηγάζει από μια αδάμαστη θέληση όπως είπε και ο Γκάντι. Καθημερινά άνθρωποι μας δίνουν αυτό το μάθημα και ελπίζω αυτό να γίνει μάθημα και για εμάς!

Κουπ-Έπος

Μάλιστα... Όταν ο Ιθάκη-μαν κάνει σχέδια οι θεοί δεν υπάρχουν!

Και καθόμουν χθες και σκεφτόμουν. Και για να σε προλάβω σκέφτομαι και στα όρθια ναι αλλά αυτή η σκέψη μου ήρθε στο καθιστό. Σκεφτόμουν πως μια σκέψη, απλά μια σκέψη, όχι σαν και αυτή, κάτι άλλο που πέρασε από το αθώο μυαλουδάκι σου (το αθώο στην δική μου περίπτωση ισχύει) μπορεί να σου χαλάσει την μέρα! Ω! Ναι! Σε αυτό δεν μπορεί να μας ξεπεράσει τίποτα! Όσες μηχανές κι αν φτιάξουμε, όσους υπολογιστές, όσα ρομπότ κι αν κατασκευάσουν Ιάπωνες και λοιποί υπερτεχνολογικοί λαοί, αυτό το ορμέμφυτο του μαζοχισμού μόνο ο άνθρωπος το έχει!

Αλλά άσχετο αυτό. Ο καιρός είναι υπέροχος ας μην ασχολούμαστε με τις σκέψεις του αθώου μου μυαλού (αυτό με την επανάληψη ονομάζεται πλύση εγκεφάλου το ξέρεις φαντάζομαι) του αθώου μου μυαλού, εμπεδώστε το! Είναι σχεδόν 8 βαθμούς κάτω από το κανονικό για την εποχή! Φυσικά για να βγω έξω ντύνομαι λες και θα επισκεφθώ το πλησιέστερο χιονοδρομικό κέντρο αλλά εντάξει δεν αντέχουν όλοι το κρύο. Και δεν ξέρω αν είναι επειδή έχω αθώο μυαλό! Αθώο μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου...

Διαβάζω τις αναρτήσεις που δεν έχω αναρτήσει στο μπλοκ, αυτές που δεν θα γλιτώσετε, και λέω γιατί βρε παιδί μου να τα αφήνω όλα στην μπάντα; Έχω μαζέψει περίπου 10 κείμενα ακυκλοφόρητα. Αναβλητικότητα ονομάζεται αυτό, σωστά μάντεψες, να παραλάβεις το δώρο σου από τα κεντρικά μας γραφεία! Μπορείς όμως να ονομάσεις αναβλητικότητα και το γεγονός πως δεν μίλησα για την σκέψη μου; Κοίταξε, δεν είναι και δα νέο ότι υπερβάλω όταν είμαι πάνω στις σκέψεις μου, για αυτό και απέφευγα να γράψω τις τελευταίες μέρες, καλύτερα να γράφω με καθαρό μυαλό, όπως τώρα, καθαρό και αθώο μυαλό!

Χθες τύλιξα κουπέπια! Σήμερα τα τρώω... Ναι ναι φυσικά δεν συγκρίνεται το δικό μου τύλιγμα με το τύλιγμα της μαμάς αλλά με την εμπειρία μαθαίνεις το καλό το τύλιγμα του κουπεπιού! Και θα μάθω όχι απλά να τυλίγω καλά τα κουπέπια αλλά θα μάθω να μαγειρεύω από μόνος μου μια μέρα... να το θυμάστε!

Καλή Βδομάδα!!!

ΥΓ. Το Χριστουγεννιάτικο άλμπουμ του Michael Buble είναι ΤΕ-ΛΕΙ-Ο!!! Αγοράστε το ή download it!

Novembre

Βρε βρε... να σου και ο Νοέμβρης! Καλωσορίσατε μεσιέ Νοέμβρη... Και πλησιάζουν και τα Χριστούγεννα... παύση... εδώ η Tinkerbell βγάζει σπίθες και λέει “Μην ξεκινήσεις από τώρα... Δεν θα αντέξω”... αλλά δεν πτοούμαι, όχι! Και προχωρώ... Τι μου κάνετε; Τι μου κάνετε; Καλά πρέπει να ακούσετε και την συνοδευτική συρτή, παράφωνη και σπαστικιά φωνή που δυναμώνει σε κάθε τόνο. Α δεν είναι το ίδιο να γράφεις και να μιλάς! Δεν είναι δίκιο που χάνετε τέτοια φωνή...

Είμαι κυριευμένος από... *αστραπή* Δαίμοννεεεεεεες *καπνός*... Όχι, όχι αστιεύομαι! Είμαι κυριευμένος από μια αδικαιολόγητη χαρά. Όχι-όχι, ακόμα να φτάσω στο επίπεδο της Ντόρας της Εξερευνήτριας, μην ανησυχείς. Η αλήθεια είναι πως δεν μου βγαίνει να γράψω κάτι σοβαρό. Στην τρίτη γραμμή έχει πεθάνει κάθε σοβαρότις.

Του Ιθάκη-μαν τα παιδιά, πριν πεινάσουν τρώνε...

γιατί κάνει καλό στον μεταβολισμό!

Έχω κάνει μερικούς σχεδιασμούς για τον μήνα και τις αναρτήσεις που θα δουν τα ματάκια σας (τυχεροί, ε τυχεροί). Τι σας έχω λοιπόν για τον Νοέμβριο; Έχω μαζέψει τις τελειωμένες και ημιτελείς αναρτήσεις οι οποίες δεν έχουν κυκλοφορήσει πουθενά μέχρι τώρα. Ψώνιο θα με πείτε και δεν θα σας παρεξηγήσω. Δεν είναι ότι με κυνηγάνε εκδοτικοί οίκοι για να εκδώσω τα Άπαντα μου αλλά άστε με να προωθήσω την δουλειά μου! Μάλιστα, ναι ναι, είστε στην προνομιακή θέση να διαβάσετε never-seen-before κείμενα. Και τώρα θα με ξαναπείτε ψώνιο...

Καινούργια βδομάδα, καινούργιος μήνας...

Θα αγοράσουμε και κανένα καινούργιο τρικό;

Ξέρω, ξέρω πως δεν είναι Δευτέρα σήμερα αλλά περίμενα να γυρίσει ο μήνας! Ο μήνας λοιπόν έχει σήμερα 1η (λες και δεν έχετε ημερολόγια σπίτια σας, στους υπολογιστές σας, στα κινητά σας, στα android σας και περιμένετε εμένα να σας πω πότε αλλάζει ο μήνας) και μπορείτε να κάνετε τα πάντα μέχρι το τέλος του (εκτός από το να πλουτίσετε νόμιμα) αλλά μην περιμένετε τίποτα και κανέναν μωρέ, κρίμα είναι... άιντε καλέ τι το μελετάς; Καλή βδομάδα και καλό μήνα!

Desperate Αργία SEASON 5

Oh happy day!

Αχ αυτή η αργία είναι ότι ακριβώς περίμενα όλο τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο μέχρι χθες... Υπέροχα. Το πρώτο πράγμα που έπρεπε να μπει σε τάξη ήταν ο ύπνος και έτσι έγινε! Κοιμόμουν δώ-δε-κα ολόκληρες ώρες. Φυσικά αν και το άσμα της Απόλυτης λέει “δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα” ίσχυε όλως παραδόξως και στην δική μου περίπτωση! Προνόησα βεβαίως να βάλω το κινητό σε αθόρυβη λειτουργία αλλά όταν ξύπνησα και είδα το κινητό αντελήφθην πως δεν είχα ούτε μια αναπάντητη. Ω! Χαρά εις διπλούν. Τι χαρούμενη μέρα!

Χρονομαχίες όπως... ταυρομαχίες!

Το επόμενο πράγμα που τώρα φτιάχνω είναι ο χρόνος μου. Καλύτερος προγραμματισμός σημαίνει μεγαλύτερη ευτυχία και ικανοποίηση. Και όχι αγαπημένε αναγνώστη! Τα προγράμματα τύπου 13:00-13:30 φάε, 13:31-15:30 διάβασε και 15:31-16:15 δες τηλεόραση δεν έχουν να κάνουν τίποτα με αυτό που λέω. Αυτά είναι αυστηρά χρονοδιαγράμματα τα οποία θυμίζουν στρατό και άλλα παρόμοια... Ο χρόνος είναι σαν οι ταύροι όταν τους βάζουν στις αρένες! Αν θες να γίνεις ταυρομάχος, καλώς, γίνε αλλά να ξέρεις πως υπάρχει μια πιθανότητα να το χάσεις το παιχνίδι (και πριν να το καταλάβεις πάει και η ζωή σου).

Ότι και αν κάνεις φρόντισε να το κάνεις σωστά...

Όσος χρόνος και αν σου μένει φρόντισε να κάνεις αυτά που θέλεις να κάνεις για να χαμογελάς στο τέλος της μέρας. Αλλά σε συμβουλεύω να μην κάνεις κινήσεις ότι να ναι, αυτές που ονομάζω με μια λέξη κινησεισοτινάναι!!! Σου το λέω σαν συμβουλή και κράτα την γερά στο μυαλό σου: Μην γίνεσαι σαν τον Christian Louboutin που θέλει να κάνει της μόδας πάλι το τακούνι των εφτά εκατοστών! Ντροπής πράγματα! Μην σου πω πως αυτό είναι ο ορισμός της αμαρτίας!

Last but not least...

Λοιπόν, η καλή διάθεση πηγάζει από την ξεκούραση, να το θυμάσαι και αυτό! Κρατάς σημειώσεις; Πολλά πράγματα λέω... Και να καταλάβεις δεν έφαγα σήμερα όλη μέρα και δεν με ένοιαξε κι όλας. Αλλά τώρα που το στομαχάκι μου παραπονιέται, κάνει συναυλία, γουργουρίζει πως το λέμε, θα πάω να τσιμπήσω κάτι. Αν και Παρασκευή επέλεξα να μείνω σπίτι και να ξεκουραστώ, γιατί αργίες δεν θα έχουμε άλλες για αυτή την Ακαδημαϊκή χρονιά (Πρωτομαγιά μόνο)

Καλό Σαββατοκύριακο!

Study, work, meditate

Μετά από ένα εννιάωρο ύπνο ήρθαν και τα υπαρξιακά μου... Δεν μου έφταναν όλα τ' άλλα, έχω και υπαρξιακά τώρα! Δηλαδή έλεος, την ερχόμενη βδομάδα έχω εξετάσεις Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, αν η Παρασκευή δεν ήταν αργία είμαι σίγουρος πως θα είχα και την Παρασκευή. Έχω τόσα πολλά να διαβάσω και τόσα πολλά να κάνω και τόσες λίγες μέρες να διαβάσω. Αλλά θα τα διευθετήσω όλα μην μου αγχώνεστε. Εγώ αγχωμένος;

Κάτι έχω πάθει τον τελευταίο καιρό και αντιμιλάω στους καθηγητές. Ο Liar φταίει που ήταν παλιόπαιδο στο Λύκειο και μου ξύπνησε τον αλητήριο που έκρυβα μέσα μου. Την είπα στην καθηγήτρια για τους τρόπους διεξαγωγής του μαθήματος, κάνω τις πιο σπαστικές ερωτήσεις σε όλους τους καθηγητές (όπως ρωτούσα τον θεολόγο στο Λύκειο κάθε μάθημα “Μήπως αυτό και αυτό είναι απόδειξη πως δεν υπάρχει Θεός” και αυτός άλλαζε 100 χρώματα) και τέλος λέω στους καθηγητές να κάνουν την δουλειά τους που είναι να μας διδάξουν και όχι να μας κάνουν κήρυγμα.

Μερικές φορές σκέφτομαι ότι ακόμα και αν ασχολείσαι με αυτά δεν θα αλλάξει τίποτα, αλλά να σου πω, δεν θα μου κάνουν την ζωή δύσκολη και βασικότερο δεν θα σκύβω το κεφάλι. Όσο είμαι εκεί απαιτώ αμοιβαιότητα και δεν είμαι κανένας τυχαίος φοιτητής αλλά δεν είμαι κομπιουτεράκι που θα τα προλάβω όλα κι όλας!

Στα περί επαγγελματικών τώρα αναμένεται να αρχίσω σύντομα την πολιτική ίσων αποστάσεων (πολιτική που όταν την κάνουν οι Άγγλοι τους θεωρούν γαμάτους αλλά όταν την κάνει η Κύπρος βλαμμένους μας ανεβάζουν χαμένους μας κατεβάζουν) και την πολιτική της βαθμιαίας διείσδυσης (το οποίο επιτέλους έμαθα να γράφω σωστά χωρίς ορθογραφικά λάθη).

Never underestimate the power of a young guy...

Still Monday

Βρε καινούργια βδομάδα! Και μένα περιμένατε να σας το πω, ναι! Δεν μιλάω πολύ το ξέρω, ξεκινάμε στραβά αλλά θέλω να μιλήσω για να μην μείνουν όλα μέσα μου. Δεν μιλάω γιατί αν μιλήσω θα σας τα πρήξω και θα σας τα κάνω πεπόνια με τα επαγγελματικά μου, ξέρεις τώρα τα δράματα με την απόλυση και τα βάσανα που μου υποβάλλονται για να ξαναβρώ δουλειά. Κάποιοι άνθρωποι μετατρέπονται σε εμπόδια επειδή έχουν προσωπικά προβλήματα μαζί μου, αλλά δεν θα παίξω το παιχνίδι τους γιατί δεν οδηγεί πουθενά. Αυτά για τα επαγγελματικά μου επιγραμματικά... Τελικά αρρώστησα αλλά δεν είχε να κάνει με τον καιρό, άρα ο χειμώνας ακόμα να έρθει... Ωραία συμπεράσματα, μου θυμίζει τις “επιστημονικές” μεθόδους των καθηγητών μου!

Λοιπόν την προηγούμενη βδομάδα ο Περσέας με βράβευσε και πριν λίγες μέρες με βράβευσε και ο Leviathan -και τώρα ήχος από το Αλληλούια από τον Μεσσία του Χάντελ. Αυτός είναι λόγος να τους λατρεύω δις! Λοιπόν λοιπόν. Το παιχνίδι παύλα βραβείο προϋποθέτει να πω 7 τυχαία άσχετα σχετικά πράγματα με εμένα και να δώσω βραβείο σε 15 άτομα. Αλλά θα το αλλάξουμε λίγο.

Ας ξεκινήσουμε με τα 7 πράγματα για μένα...

Πρώτον, τον Αύγουστο έκανα για πρώτη φορά γυμνισμό αλλά βράδυ (σε παραλία μη-γυμνιστών εννοείται)

Δεύτερον, δεν έχω κάνει τόσα εξτριμ πράγματα όσα ο Liar! Μπροστά του είμαι ξενέρωτος

Τρίτον, δεν μυρίζομαι καλά αλλά ακούω τα πάντα, αυτί... καμπάνα. Και ένας από τους ήχους που δεν με αφήνουν να κοιμηθώ είναι ο ήχος του ρεύματος!

Τέταρτον, διαβάζω την κυριακάτικη εφημερίδα με πολύ πολύ συγκεκριμένη σειρά...

Πέμπτον, προσπαθώ σχεδόν πάντα οι κάλτσες μου να ταιριάζουν με το εσώρουχο μου και η φανέλα μου με την κάλτσα μου (ακούγεται μέθοδος Ζουμπουλία αλλά ισχύει)

Παρασκευ... Έκτο ήθελα να πω... ακόμα και αν είμαι μόνος μου σπίτι κλείνω την πόρτα της τουαλέτας

Έβδομο και τελευταίο: καταλαβαίνει κανείς ότι δεν είμαι καλά ή όταν δεν πεινώ ή όταν τα ρούχα μου είναι ασυνδύαστα.

Λοιπόν βραβεία δεν θα δώσω ακριβώς. Θέλω να πω μόνο λίγα λόγια για αυτούς που ξεχωρίζω... Αν θέλετε να τα εκλάβετε σαν βραβεία ορίστε και η φώτο να την βάλετε στο μπλοκ σας!

Αρχή θα κάνω με τον φίλτατο πολυαγαπημένο Μηδενικόπουλο. Δεν φτάνει που είσαι Ελλαδίτης και έχεις την ευφράδεια λόγου τα κείμενα σου είναι πολύ γαμώ από πολλές πλευρές. Δεύτερος ο Liar. Liar μου πρέπει να φτιάξεις την φωτογραφική σου και σύντομα να δούμε έκθεση σου στην Ευρώπη. Τρίτη η Tinkerbell, μια από τις πιο stylist γυναίκες που ξέρω με πολύ σέξι πόδια! Τέταρτος ο Leviathan και δεν το κάνω επειδή μου έδωσε το βραβείο. Απίστευτες κριτικές ταινιών, αν και πολλά έδωσε στην κριτική του για το Horrible Bosses και τελευταία κάτι έπαθα και ακούω την μουσική που έχει στο μπλοκ του (που εγώ δεν ακούω τέτοια πράγματα). Πέμπτη η Τουλίπα, για τους προβληματισμούς της, την ωριμότητα που βγάζει αλλά και την απλότητα που την συνοδεύει, κάπου θα σε έχω δει αλλά δεν θα ξέρω ότι είσαι εσύ... Ο Περσέας έκτος (6 είναι ο αγαπημένος μου αριθμός) και πάλι δεν είναι στην λίστα επειδή μου έδωσε βραβείο (να 'σαι καλά) ο οποίος αν και είναι 1 χρόνο μικρότερος μου τον ζηλεύω, δεν ξέρω γιατί αλλά φαίνεται πιο “ζωντανός” από μένα! Δεν θα μπορούσα να αφήσω έξω τους πολυαγαπημένους all-time classics Mahler (εκπληκτική μουσική), Αρκούδο (αστείρευτη αισιοδοξία), Θεία Ντόνα (τρελή, τελεία), Jingle all the way (που μου βρήκε το κομμάτι που έψαχνα), Turigr (κάτι ιστορίες που σηκώνουν την τρίχα)

Τέλος θέλω Music Bug, Bill του Παρθεναγωγείου, Ροζ Πεταλούδα, Scatterbrain, Δίδυμο, Divine, Ξωτικόπουλο και Κατσίκι να επιστρέψουν ή να δώσουν σημεία ζωής! Φυσικά όλοι όσοι είναι δίπλα στα links αξίζουν βραβεία κατ' εμέ (για αυτό σας έχω άλλωστε εδώ) και τώρα πρέπει να διαβάσω...

Καλή βδομάδα!

False Epiphany

Τελικά η έμπνευση πήγε βόλτα, κι όπως το κόβω πήγε για μια Αυστραλία. Δεν την βλέπω να έρχεται σύντομα πίσω! Δυστυχώς... Ίσως φταίνε οι απανωτές επαγγελματικές χυλόπιτες που μου ρίχνουν ή τα απανωτά χαμένα εκτός τόπου και χρόνου ανοίγματα που κάνω, αλλά έννοια σου και θα τα φτιάξω εγώ, έχω την γαϊδουρίσια επιμονή αλλά με ένα έτσι πιο μοντέρνο touch θα-το-κάνω-με-τον-τρόπο-μου, του Διδύμου είναι; Κληρονομικό είναι; Εφηβικό-αντιδραστικό είναι; Θα σε γελάσω...

Καινούργια εβδομάδα μπήκε και μαζί της και ο χειμώνας. Όχι, δεν βασίζομαι απλά στην Μετεωρολογική Υπηρεσία αλλά το νιώθω κι όλας. Με λίγα λόγια, για να συνεννοούμαστε, νομίζω είναι η εποχή που θα αρρωστήσω, κάτι μαγκιές κάνει η μύτη μου και δεν μ' αρέσει. Θα πάνε και τα κοντομάνικα στα ψηλά ράφια της ντουλάπας... Άντε να κατεβάσουμε και τα σέξι μας φουτεράκια!

Αχ... Αναπολώ τα ταξίδια του προπερασμένου καλοκαιριού, την δουλειά του προηγούμενου, την άκρατη ηρεμία που πήγαζε από τις αυξημένες υποχρεώσεις καθώς και την παραγωγικότητα των 3-4 μηνών πριν το περασμένο καλοκαίρι. Αλλά όλα αυτά ακούγονται τόσο λυρικά και ανήκουν φυσικά στο παρελθόν... Αυτός ο Σεπτέμβρης δεν ήταν τόσο επίπονος όσο νόμιζα και έχει αποκτήσει ήδη η καθημερινότητα ένα ρυθμό όμως νιώθω ότι κάτι μου την χαλάει. Μπορεί να είναι απλά η ιδέα μου ή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Όπως και να έχει καλά να 'μαστε και θα βρεθεί μια άκρη για όλα... Δεν θέλω να γενικεύω αλλά το κάνω ο άτιμος, όλα εξαρτώνται από κάποια πράγματα διαφορετικά σε κάθε περίπτωση και αυτό είναι που κάνει την κάθε περίπτωση ξεχωριστή και μοναδική. Καλά, τέτοια ώρα, τέτοια λόγια!

Καλή Βδομάδα!!!

October

Άλλη μια Δευτέρα. Καινούργια βδομάδα, η πρώτη βδομάδα του μήνα Οκτώβρη... Του μήνα για την ευαισθητοποίηση για τον καρκίνο του μαστού! Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε! 605 φιγούρες για φέτος, στην συμβολική πορεία της Europa Donna Κύπρου από τις οποίες 550 ροζ φιγούρες συμβολίζουν τα νέα περιστατικά του 2010, 54 άσπρες φιγούρες για αυτές που έχασαν την ζωή τους από τον καρκίνο και 1 γαλάζια φιγούρα για το 1 ανδρικό περιστατικό που σημειώθηκε στην Κύπρο.

Ενημέρωση, πρόληψη και υποστήριξη. Και αυτά ισχύουν για όλες τις “αρρώστιες” μεταδοτικές και μη, θανατηφόρες και μη, σοβαρές και μη!

Ξεκίνησα αλλιώς αλλά με σοβαρό σκοπό. Δευτέρα σήμερα και ήδη ο καιρός έκανε τις πρώτες του υποχωρήσεις στην θερμοκρασία, που προμηνύει (ελπίζω) έναν ωραίο χειμώνα, με ότι και αν σημαίνει αυτό! Υπάρχει πολύς θόρυβος όμως... και συνεχίζω να κουράζομαι! Όμως τρέχω από δω και από κει και αν συνεχίσει έτσι η κατάσταση θα ευχηθώ να γίνω σαν το κουνελάκι της Ενερτζάιζερ για να τα προλαβαίνω όλα! Ίσως, λέω ίσως, αν δεν κάνω λάθος, η έμπνευση να έρχεται πίσω... αλλά μπορεί και από το μάτι μου να εξαφανιστεί και πάλι!

Αν βλέπεις σύννεφα μην ανησυχείς, ο ήλιος είναι πίσω από αυτά!

Μια πολύ καλή βδομάδα σε όλους σας!

You woke me up...

Να που τελείωσε και ο Σεπτέμβρης! Πολύ “ανώδυνος”΄μήνας για μήνας ολικής επαναφοράς αλλά δεν θα παραπονεθώ για αυτό... σήμερα... μόνο... Όχι, όχι, δεν σκοπεύω να παραπονεθώ, δεν έχω άλλωστε λόγο να παραπονεθώ για κάτι. Η έμπνευση φαίνεται να λείπει από την περίοδο αυτή, τουλάχιστον για μένα, αλλά νομίζω θα φτιάξει...

Εντάξει η έμπνευση που θα πάει; Θα ξανάρθει... Το θέμα τώρα είναι η συγκέντρωση! Ναι εντάξει, θα μου πεις για πόσο καιρό δεν θα συγκεντρώνομαι; Ναι αλλά δεν μπορώ να κάνω σχεδόν τίποτα με την έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και κουράζομαι δυο φορές. Ο ελεύθερος χρόνος είναι είδος υπό εξαφάνιση (και τάχατες έκανα έτσι το πρόγραμμα μου για ίση κατανομή) και ξεκλέβω ώρα από τον μόνο χώρο που δεν ξέκλεψα μέχρι τώρα... τον ύπνο!

Και ναι αγαπητέ μου αναγνώστη όπως θα έχεις συνειδητοποιήσει μέσα στα χρόνια θα αντιλήφθηκες πως τα πράγματα είναι σοβαρά όταν έφτασα στο επίπεδο να κόβω ώρες από τον ύπνο για να κάνω πράγματα που με χαλαρώνουν. Διότι ως γνωστόν, δυο πράγματα εκτιμώ σε αυτή τη ζωή (όχι πως θα υπάρξει και επόμενη αλλά λέμε τώρα): το φαγητό και τον ύπνο.

Είχα 2 στοίβες βιβλία και σημειώσεις να διαβάσω μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου, και την τελευταία βδομάδα μειώθηκε η μια στοίβα κατά ενάμιση εκατοστό! Δεν φτάνει που δεν συγκεντρώνομαι να διαβάσω όταν θέλω να διαβάσω κάτι θέλω ή να 'ναι εικονογραφημένο ή να είναι παντελώς άσχετο με σπουδές και ότι άλλο συνεπάγεται με την φοίτηση. Παράδειγμα επειδή πριν λίγο καιρό μετροφυλλούσα ένα περιοδικό και βρήκα μέσα το Δημοτικό στάδιο της Braga της Πορτογαλίας το οποίο ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά! Έψαξα λοιπόν να βρω κι άλλα έργα του Πορτογάλου αρχιτέκτονα Eduardo Souto de Moura, αλλά εντάξει, δεν ενθουσιάστηκα τόσο, όσο με το στάδιο... Αν και οφείλω να παραδεχτώ ότι φαίνεται εξαιρετικά άβολο για άτομα με κινητικά προβλήματα ή με αναπηρίες.

Είδα και τα bootcamp του Βρετανικού X-Factor, έχω ήδη κατεβάσει τις πρώτε ακροάσεις και του Αμερικανικού X-Factor και το πρώτο επεισόδιο της τελευταίας σεζόν των Deseperate Housweives και άλλα πολλά... Λοιπόν εδώ κάποιος παίρνει μια καρφίτσα και μου τρυπάει το συννεφάκι που είναι πάνω από το κεφάλι μου! Πρέπει να διαβάσω (πέρα από τα άσχετα) να ξεμπερδεύω επιτέλους! Αλλά εντάξει δεν είναι ότι τα άφησα σε δεύτερη μοίρα.... Τελικά αν είσαι χαλαρός μπορείς να διαβάσεις με ευκολία...

Καλό μήνα! Και καλά να περνάτε...

Random comparison

Οι πεζοπορίες είναι σαν το σεξ...

Άλλοι τελειώνουν γρήγορα, άλλοι χρειάζονται ώρες....

Μερικοί το έχουν σαν χόμπι... Που και που... Υπάρχουν οι επαγγελματίες και οι ερασιτέχνες

Μπορείς να το οργανώσεις καλά ή μπορείς να πας αυθόρμητα.

Το ιδανικό είναι να πας με ακόμα ένα άτομο, αλλά μπορείς να βρεις κι άλλους στην πορεία.

Σίγουρα αν είσαι μόνος σου δεν θα είναι το ίδιο.

Πρέπει να πάρεις και τις απαραίτητες προφυλάξεις.

Οι απόψεις διίστανται. Άλλοι λένε πως η διάρκεια έχει σημασία και άλλοι λένε πως το σημαντικό είναι το φθάσιμο...

Δεν θα το κάνεις για πάντα με το ίδιο άτομο!

Υπάρχουν αποστάσεις μικρής και μεγάλης χρονικής απόστασης!

Σίγουρα θα ιδρώσεις...

Καλύτερα μην φας κάτι βαρετό πριν...

Χρειάζεσαι σύνεργα που θα σε βοηθήσουν

Υπάρχουν παραδοσιακοί τρόποι για να το κάνεις και οι μοντέρνοι...

Όταν τελειώσεις λαχανιάζεις

Η πρώτη φορά είναι το κλειδί...

Άλλοι έχουν αντοχές και άλλοι ενοχές...

Μπορεί να χρειάζεσαι διάλειμμα!

Υπάρχουν και... “ατυχήματα”

Συνήθως είναι από τα πράγματα που είναι στην λίστα “Τι πρέπει να κάνω πριν παντρευτώ”

ΥΓ. Το Σάββατο πήγα πεζοπορία Τρόοδος-Πλάτρες και ήταν μαγευτικά!

Καλή Βδομάδα!

Like & Dislike Vol. 32

Μ' αρέσει... ο Κωνσταντίνος Χαραντινώτης, ο δάσκαλος Γίογκα στον Καφέ με την Ελένη

Δεν μ' αρέσει... που όταν κατεβάζω ταινίες ο υπολογιστής μου πάει πιο αργά και από σαλιγκάρι!

Μ' αρέσει... η Rihanna με μακρύ κόκκινο μαλλί (όπως μπορείτε να την δείτε στο music video του τραγουδιού Man Down)

Δεν μ' αρέσει... η φασαρία που επικρατεί γύρω από το όνομα της Rihanna για την “άκρατη” όπως έχει χαρακτηριστεί σεξουαλικότητα της!

Μ' αρέσει... το comeback της Melanie C, ειδικά το δεύτερο promotional single της Think About it

Όσα χρόνια κι αν περάσουν οι κοιλιακοί της θα είναι πάντα εκεί!

Δεν μ' αρέσει... η οικονομική κρίση και σίγουρα δεν μ' αρέσουν τα μέτρα λιτότητας!

Μ' αρέσει... η Tilda Swinton

Δεν μ' αρέσει... που η ταινία Pina, για την Pina Bausch δεν θα κυκλοφορήσει με αγγλικούς υποτίτλους!

Από την παράσταση Vollmond

Μ' αρέσει... ο Landon Swank, αλλά είναι αρραβωνιασμένος! Όλοι οι καλοί είναι κρατημένοι!

Δεν μ' αρέσει... που παρουσιάζονται προβλήματα με την παράδοση του Νέου Θεάτρου του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου! Δηλαδή έλεος, ήταν για 6 χρόνια στα χαρτιά, το έκτιζαν 2 χρόνια και τώρα έχουν προβλήματα με τον εξοπλισμό...

Μ' αρέσει... το τρέιλερ της ταινίας One Day

Δεν μ' αρέσει... που η Μενεγάκη πάει μεσημέρι! Πότε θα την βλέπω;

Μ' αρέσουν.. πολλά τραγούδια από το άλμπουμ Who You Are της Jessie J

Για τις ανάγκες του βίντεο κλιπ του Who's laughing now

Δεν μ' αρέσει... στα live της η Jessie J

Extra της Εβδομάδας... Μ' αρέσουν... οι μέχρι τώρα ακροάσεις για το Βρετανικό X-Factor