Unreleased: No Connection 2

Το παρακάτω κείμενο το είχα γράψει όταν βγήκαμε για μια βόλτα. Τον ήξερα από πιο πριν, είχαμε μιλήσει και μάλιστα είχαμε και κοινούς γνωστούς... Μια μέρα του "ξέφυγε" πως "δεν είμαστε το ίδιο" και είπε "είσαι τυχερός, εσύ δεν έχεις AIDS". Είναι πολύ κουλ και ήρεμος πια, το είχε πάρει βαριά το όλο ζήτημα στις αρχές και εγώ απλά του είπα να χαλαρώσει και πως αυτό δεν αλλάζει την φιλία μας. Παραξενεύτηκε μάλιστα που ήμουν και εγώ κουλ... Είχε μια τάση να μιλά λες και μου εκφωνούσε την απολογία του και του είπα να χαλαρώσει. Το πιο γλυκό ήταν στο τέλος της νύχτας που μου λέει, μικρότερος μου είναι, "Να προσέχεις".

Σκέφτομαι το παιδί, εκείνο το παιδί που στα 17 του μαθαίνει ότι έχει AIDS*. Από την πρώτη του σχέση... Πως να συνεχίσει το παιδί εκείνο την ζωή του; Πως να ξαναερωτευτεί το παιδί; Τα τελευταία 3 χρόνια αν και για άλλους είναι τα πιο ωραία χρόνια της ζωής τους, για αυτόν ήταν μια κόλαση, χάπια, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, αλλαγή του lifestyle... Τώρα, ευτυχώς είναι καλύτερα και μπράβο του. Ανατίμησε την σημασία της ζωής, ξυπνάει σχεδόν καθημερινά το πρωί και κάθεται και βλέπει το ξημέρωμα, θέλει να βλέπει πως κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα και για όσο θα είναι εδώ, και θα είναι για πολύ ακόμα, η ζωή του τού ανήκει!

Αυτός είναι Άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο! Και χαίρομαι που τον ξέρω...

*Κατ' ακρίβεια έχει τον ιό της Ανθρώπινης Ανοσοεπάρκειας, κατά κόσμον HIV. Ο ιός αυτός προσβάλλει συγκεκριμένο είδος λεμφοκυττάρων τα οποία είναι υπεύθυνα για το ανοσοποιητικό μας σύστημα, αν μειωθούν σε συγκεκριμένο επίπεδο τότε το άτομο που προβλήθηκε από τον ιό έχει το σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας (AIDS). Το AIDS είναι μια ανίατη νόσος -ευχόμαστε όχι για πολύ ακόμη- η οποία εξαρτάται από τον ιό του HIV.

Συγγνώμη για το λάθος μου, πρόκειται για το κλασικό αποτέλεσμα της βιασύνης μεν αλλά και ενός είδους αμάθειας.