Desperate Αργία SEASON 3

Πρωταπριλιά, για τις άλλες χώρες είναι μια μέρα απλούστατη, σαν τις υπόλοιπες (ή τις περισσότερες) απλά λένε ψέματα. Για την Κύπρο δυστυχώς ή ευτυχώς είναι αργία. Όλοι μιλάνε με τόσο πάθος για τον “Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ”. Δεν λέω ότι ήταν μαλάκες που ξεσηκώθηκαν, για όνομα, αλλά γιατί τόσος σάλος; Πολιτικές σκοπιμότητες! Καλλιεργείται καλά ακόμη το φυτό της “Ελληνικότητας” στην Κύπρο και πιστέψτε με το κλίμα (όχι το Μεσογειακό, το συντηρητικό) και το έδαφος (με κατάλοιπα και τα κατακάθια του εθνικισμού) είναι κάτι περισσότερο από εύφορο.

Και με ντροπή παρακολουθώ τα παράπονα από αντίπαλα κανάλια για το ΡΙΚ το οποίο, πάντα σύμφωνα με τα άλλα κανάλια, μείωσε αισθητά τα αφιερώματα για την ΕΟΚΑ και την περίοδο του 1955-1959. Αν με ρωτάτε καλά κάνει το ΡΙΚ, γιατί πλέον το κάναμε μπουρδέλο στην Κύπρο.

Δεν μας έχουνε μάθει να κοιτάμε μπροστά. Μόνο πίσω κοιτάμε, την ιστορία μας, την πολύχρονη ιστορία μας και ελληνικότητα μας, το άτυπο παρελθόν μας, λες και ότι η ιστορία τελείωσε το 1974. Όποτε μιλάει ένας πολιτικός θα αναφέρει το 1974. Ακόμη και ο Πρόεδρος Χριστόφιας στα βραβεία για το εμπόριο (αν είναι ποτέ δυνατόν) είπε για το 1974, αναφέροντας μάλιστα την μείωση του κύκλου εργασιών των βιομηχανιών, του εμπορίου και των υπηρεσιών ως συνέπεια της Τουρκικής εισβολής.

Το κρίμα ήταν και θα είναι “πα' στο κλήμα”. Μεγάλο ποσοστό στην μοίρα μας ήταν στα χέρια μας. Μα θα μου πείτε πάντα οι Κύπριοι ήταν τα θύματα; Το θύμα ήταν ο λαός, οι πολιτικοί αυτού του τόπου κρατάνε την Κύπρο στα χέρια τους, όπως και ο Μακάριος την κρατούσε για τόσα χρόνια. Και ορίστε που φτάσαμε... Κάποιοι προτίμησαν να την αφήσουν έστω και για λίγο στο τραπέζι, κάποιοι άλλοι την έβαλαν στις βαλίτσες, κάποιοι την μοιράζουν σε καλάθια και κάποιοι άλλοι (αν όχι όλοι) τρώνε λίγο από εδώ λίγο από εκεί και σιγά-σιγα η Κύπρος τους τελείωσε... Και επιμένουν να γυρίζουν στα παλιά.

Για αυτό και η νεολαία αυτού του τόπου δεν νιώθει ότι είναι το μέλλον του τόπου. Αν και έπρεπε να γνωρίζουν ότι είναι και το παρόν και το μέλλον. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μπορεί να σου πουν ότι θέλουν την ένωση (ναι υπάρχουν άτομα που ακόμα μιλούν για αυτό το καταραμένο πράγμα), με αυτά δεν πάμε μπροστά... Αν η εκπαίδευση ήταν καλή για τους νέους θα ένιωθαν ασφάλεια και θα είχαν μια πρωτότυπη αντίληψη για “τά τη̃̃ς πόλεως”, αν το αίσθημα δικαίου ήταν αρκετό θα έλεγαν την άποψη τους και θα ένιωθαν ασφάλεια, αν το μέλλον ήταν αβέβαιο θα έκαναν τουλάχιστον μια προσπάθεια αλλά η εκπαίδευση έχει πολλά κενά, μπάζει από παντού είναι αναχρονιστική, δεν συνάδει με τα σημερινά δεδομένα, το αίσθημα δικαίου είναι ανύπαρκτο, όπως είδαμε προσφάτως και το μέλλον το προδιέγραψαν οι προηγούμενοι με βεβαιότητα να αποτύχει!

Και για το έθιμο της Αργίας (και πέρσυ έτυχε 25 Μαρτίου για το 1st Season και για 1η Απριλίου για το 2nd season) ορίστε και η φωτογραφία