Κοιτάμε μπροστά

Γεγονότα, στιγμές, κάποιες περιπτώσει στην ζωή μας είναι σαν τα παιχνίδια του Μπικ Μπράδερ, συνεχίζονται μέχρι τελικής πτώσεως αλλά το τέλος το καθορίζεις και μόνος σου σε περίπτωση που αποχωρήσεις οικειοθελώς από το “παιχνίδι”. Η ζωή όμως δεν είναι απλά ένα παιχνίδι, δεν είναι όλα γύρω από το αν θα κερδίσεις αλλά γύρω στο τι θα δώσεις στο τόσο “παιχνίδι”. Πρέπει να διαλέξεις αυτό που σε κάνει εσένα ευτυχισμένο με το λιγότερο δυνατό κακό.

Ίσως με αυτό τον τρόπο δικαιολογώ τον εαυτό μου... Έχασα τον δρόμο και έκανα αρκετά μίλια μέχρι τώρα, όπως όλοι, αλλά δεν θα κοιτάξω πίσω, στον δρόμο που περπάτησα, άφησα τα αποτυπώματα μου στο χώμα, και τα χώματα είναι ακόμα στα παπούτσια μου, περιμένω την βροχή αλλά δεν θα περιμένω τα σύννεφα βλέποντας τα. Η ζωή συνεχίζεται και εγώ αυτό επέλεξα, να συνεχίσω, σταματώντας!

Συγχωρέστε με αλλά είχα ανάγκη να τα πω, Καλό Μήνα

Θα τα πάμε καλά! Διαλέξτε πάντα αυτό που θα κάνει τα πράγματα καλύτερα!