Το κείμενο που ακολουθεί είναι κατάλληλο για όλους αλλά το πρόβλημα είναι ότι είναι γραμμένο από στερημένο παιδί! Και εκεί που έλεγα ότι όλα μου παν στραβά (όλα μου παν, όλα μου παν, όλα μου παν' ανάποδα όλα μου παν' ΑΜΑΝ που λέει και παρόμοιο ασμάτιον) άνοιξα την τηλεόραση και τί είδα; Όχι δεν είδα “Αίγια Φούξια”, όχι δεν είδα “Πάμε Πακέτο” αλλά είδα τους αγώνες υγρού στίβου από το ΡΙΚ. Αν κάποιος παρακολουθούσε μετά μανίας ότι έγραφα θα καταλάβαινε την αδυναμία που έχω προς τους αθλητές του υγρού στίβου, είτε είναι για καταδύσεις είτε για κολύμβηση.
Ήταν μια εξαιρετική χρονιά πιστεύω. Και από τις αποδόσεις των αθλητών αλλά και από την πλευρά των αθλητών... Υπήρχαν δύο από κάθε χώρα (αχ και να 'ταν και η ζωή έτσι) δύο Ουκρανοί, δύο Γερμανοί, δύο Ιταλοί, δύο Ρουμανοί, δύο Σουηδοί, δύο Ούγγροι, δύο Βούλγαροι και δύο Άγγλοι... (δυο-δυο στην μπανιέρα δυο-δυο, ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ)
Πάμε όλοι μαζί “Άπονη ζωή μας πέταξες στου δρόμου την άκρη μας αρνήθηκες”
Κάποιοι είναι απλά πιο τυχεροί από κάποιους...
Κάποιες στιγμές σαν κι αυτή θα 'θελα να ήμουν το παιδί με τις πετσέτες...
1 σχόλιο:
και ποιος δεν θα 'θελε!
Δημοσίευση σχολίου