Γιορτές... τέλος!

Ήταν 3 η ώρα και περνούσα τους δρόμους στην κάτω Λευκωσία στον δρόμο προς το αεροδρόμιο μας σταματά κάποιος αστυνομικός και ρώτα αν έχουμε πιεί, του λέμε όχι και συνεχίζουμε την περιδιάβαση μας στους κεντρικούς δρόμους…

Περνούσα και έβλεπα τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και τις εκπτώσεις να αναγράφονται στις βιτρίνες! Και έλεγα πότε ήρθαν αυτές οι γιορτές και πότε έφυγαν… Δεν πρόλαβαν να ‘ρθουν τώρα φεύγουν! Ένιωσα ότι όλα ήταν «Στιγμή χαράς και πέρασε» ένιωσα την πίκρα μέσα μου και φώναζα (επίσης μέσα μου) «ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ»!!! Είχα υποστεί ένα μικρό σοκ όταν αντιλήφθηκα τον χρόνο που πέρασε τόσο γρήγορα!

Φτάνοντας στο Διεθνές Αερολιμένα της Λάρνακας βλέπω μια ουρά στα counters και εννοείται ότι ήταν 6 πτήσεις Κυπριακών Αερογραμμών για 3 counters, απορώ πως θα τα βγάλουν πέρα με το νέο αεροδρόμιο που θα έχει 120 counters!!!

[Αν μας διαβάσει ο sexy φοιτητής (πρέπει να ήταν φοιτητής γιατί είχε μαμάδες, μπαμπάδες και λοιπούς συγγενείς γύρω) εκείνος που έκανε check-in στο counter που έγραφε «Cashier-Web check-in», εκείνος που φορούσε τζιν ξεβαμμένο, πολύ ξεβαμμένο όμως, ανοιχτό γαλάζιο με τα μαλλάκια σπόντες-καρφιά-βελόνες και που είχε μια κίτρινη handbag και την έδωσε στο counter ας μας μιλήσει ρε γαμώτο!]

Βγαίνοντας έξω από το αεροδρόμιο (και έχοντας στο μυαλό μου την εικόνα του νεαρού Άδωνη) κατάλαβα ότι είχε ένα ψωφόκρυο και πάααααααγωσα πολύ! Μέχρι να μπούμε στο αυτοκίνητο τα πόδια μου είχαν γίνει καταψύκτης… Ερχόμενος λοιπόν από την Λάρνακα έβλεπα και ξανάβλεπα τις βιτρίνες, τα στολίδια, τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια να σβήνουν μιας και η ώρα ήταν 5 και κάτι! Αυτή ήταν λοιπόν η αποχαιρετιστήρια «εκδήλωση»: να περνάς και να κλείνουν τα φώτα πίσω σου, τι άλλο πιο πολύ καταθλιπτικό?