Music News (Pt.1)

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ!

Το πρώτο παιδί της μοίρας, ο Τάσος θα κυκλοφορήσει το νέο του album από την δισκογραφική του εταιρία “Proedriko Music” με τίτλο «5 ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΖΙ», το έχω ακούσει όλο 2-3 φορές, και είναι 3πλό... Την μουσική και τους στίχους επιμελήθηκε ο Γιωργάκης, την ενορχήστρωση έκανε ο Ομήρου: τα κρουστά έπαιξε ο Συλλούρης τα πνευστά ο Καρογιάν και τα φωνητικά οι Οικολογοί…

Το 1ο CD έχει 5 τραγούδια συμβολικά για τα 5 χρόνια της προεδρίας, ξεχώρισα απ’ αυτά το «Θέλω» με τον εκπληκτικό στίχο «Θέλω να γείρω στον κόσμο μου να περπατήσω τον δρόμο μου να δω τον κόσμο απ’ τα μάτια μου να κάτσω στην καρέκλα μου… να γίνω με ένα μου ποσοστό πρόεδρος για άλλη μια φοράΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑ ααααααααααααααααα αααααααα» και το «Έχουμε αγάπη μου γίνει όπως η Γη και η Σελήνη σαν ΔηΚο και ΕΔΕΚ και ΕυρωΚο χωρίς το ΑΚΕΛ» και το «5 χρόνια μαζί, μοιάζουν να ‘ναι μια ολόκληρη ζωή, 5 χρόνια άσε με να τα κάνω 10 χρόνια μαζί, να ‘ναι αγάπη μου μόνο η αρχή»

Το 2ο CD είναι με πιο λαϊκά ακούσματα και έχει 10 τραγούδια μέσα απ’ αυτά ξεχωρίζουν το «Σύνδρομο Στέρησης αυτό το λένε κι όσοι το έχουνε την καρέκλα κλαίνε» και το «Κάθε τρεις και λίγο λέω θα σου δώσω μα δεν κάνω τίποτα και στα λόγια μένω, μένω το καημένο και δεν κάνω τίποτα»

Το 3ο CD είναι με remixes των τραγουδιών και επανεκτέλεση του «Κι άλλο, κι άλλο» και των παλιών επιτυχιών του καθώς περιέχει το video-clip του «ΟΧΙ»

Σε περίπτωση επανεκλογής του το CD θα επανακυκλοφορήσει με τον τίτλο «Special Edition 10 χρόνια μαζί» με 2 νέα τραγούδια (την "Μάσκα" και την "Τσαέραμπι" και τάχα Καρέκλα στα κυρποαραβικά< τσαέρα + jambi) και ένα Bonus DVD…

Music News (Pt.2)

Το δευτερο παιδί, ο Δημήτρης από την άλλη (άλλως Πούρεκκος Ομονοιάτης), θα κυκλοφορήσει 2 CD εκ των οποίων το ένα θα είναι Single…

Tο CD single ονομάζεται «Κόκκινη Μέρα» (RED-Day) είναι αγγλόφωνο και περιέχει 5 τραγούδια και το 6ο είναι bonus track και είναι ο Ύμνος της Ομόνοιας φυσικά! Το τραγούδι που ξεχωρίζει και σύμφωνα με τις πηγές μου γίνεται video-clip είναι το Deja-Vu ντουέτο με κάποιον Ρώσο ραπερ!

Το ολοκληρωμένο album του, το οποίο ονομάζεται ΕΝΑ αναμένεται να κυκλοφορήσει και στις πρώην Σοβιετικές χώρες με τον τίτλο «ONE» απ’ αυτό το CD ξεχώρισα το ομώνυμο τραγούδι «ΕΝΑ θα ‘μαστε για πάντα εμείς, δεν θα μας χωρίσει κανείς φωτιά μου, ΕΝΑ και μαζί θα πάμε μακριά ως τη Ρωσία και να ‘ρθούμε», το «Εγώ τα σπάω ο Λένιν πληρώνει δεν δίνω λόγο σε κανένα για την αριστερά λυπάμαι μόνο που την χαράμισα για ‘σένα», το «Και θα πεθάνω από την ζήλια αχ Ομόνοια μου νίκα και θα πεθάνω απ’ τον καημό μου το πρωτάθλημα δικό σου» και τέλος το τελευταίο τραγούδι το «Μονάχα αν θες να με ψηφίσεις είμαι εδώ»

Music News (Pt.3)

Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΟΛΟΙ (?) ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ...

Αποκλειστικά εδώ σας έχω βρει τα ακυκλοφόρητα albums των καλλιτεχνών:
Ξεκινώντας ανάποδα...

Το τρίτο παιδί ο Ιωάννης (με το ψευδώνυμο Kasoulidonce) θα κυκλοφορήσει το «Dangerously Ipospifios» ένα μονό album με 16 τραγούδια, το πρώτο είναι το «Crazy for the chair» ένα εκπληκτικό ντουέτο με τον Niko-Z, το 2ο είναι το «Tonight I ‘ll sit on a naughty chair» με απίστευτο ρυθμό και μελωδία, άλλα τραγούδια είναι το «Baby Boy» ντουέτο με τον Sean Nico, το «Me, myself and Nicos» και το ομώνυμο «Dangerously Ipopsifios».

Μουσική έγραψε ο Νίκος Ανστασιάδης και Στίχους ο Αβέρωφ (εκτός από το «Me, myself and Nicos» και το «Dangerously Ipopsifios» που τα έγραψε και αυτά ο Νίκος) και το CD θα κυκλοφορήσει από την δισκογραφική εταιρία του Kasoulidonce την Sony ΔηΣυMG!

Survivor Vol.15783949050

Η ζωή κατάντησε πόλεμος: αγώνας επικράτησης! Ποιος θα είναι ο καλύτερος και ποιος ο ηττημένος… Μα τα πράγματα δεν είναι έτσι, ο κόσμος ναι δεν είναι τέλειος, αλλά οι περισσότεροι είναι αχάριστοι, αλλά όλοι ξέρετε που θα καταλήξουμε (και μην μου το πάρετε σε παράδεισο και κόλαση)

Σ’ αυτή τη ζωή δεν υπάρχει ηττημένος για κανένα όμως υπάρχει ο νικητής για τα μάτια του κόσμου… όλοι είμαστε αγωνιστές για την ζωή, αν και λόγω μιας μετάλλαξης ενός γονιδίου στον εγκέφαλο του ανθρώπου, πριν 10 000 χρόνια, οδήγησε στην ομιλία και στις ψυχολογικές νόσους (ιατρικά και επιστημονικά αποδεδειγμένο) ο άνθρωπος δεν έπαψε να είναι ζώο… Εμείς και τα λιοντάρια χρησιμοποιούμε το στερεότυπο «δυνατού Vs αδύνατου»…

I'm a survivor

I'm not gonna give up

I'm not gon' stop

I'm gonna work harder

I’m a survivor

I'm gonna make it

I will survive

Keep on survivin'

Η ζωή λοιπόν είναι ένας αγώνας επικράτησης του ισχυρού, όμως αυτό δεν λέει να σταματήσουμε να παλεύουμε για εμάς, για το καλύτερο μας…
Αν για παράδειγμα σου πει κάποιος να πάψεις να ονειρεύεσαι ΔΕΝ θα το κάνεις…

We are survivors
we are not gonna give up
we are not gon' stop

we are gonna work harder

we are survivors

we are gonna make it

we will survive

keep on survivin'

Μην εγκαταλείψετε ΠΟΤΕ τον αγώνα σας για ζωή…

Oldschool...

Σκέφτομαι τώρα (μετά από 24 ώρες ακριβώς) θέματα περί μουσικής αφού προηγήθηκε μια συζήτηση σ’ αυτό το θέμα… Σκέφτομαι λοιπόν ότι τα τραγούδια που θεωρούμε εμείς παλιά όταν μεγαλώσουμε και εμείς με την σειρά μας θα είναι παντελώς άγνωστα!

Αυτή η μουσική, το παρασκεύασμα με τους ήχους την φύσης, ακολούθως με τους ήχους των ζώων και τα πρώτα μουγκρητά του ανθρώπου, και σήμερα με 8 νότες, κάνει μπροστά στα «χθεσινά» και ξεχασμένα τραγούδια (αριστουργήματα), πολύ απλά "παρασκευάσματα"…

Από την Μαρινέλλα, στην Τζένη Βάνου, από τον Καζαντζάκη στην Άννα Χρυσάφη, και από την Μελίνα Μερκούρη στην Γιώτα Λύδια, όλοι αυτοί και άλλοι πολλοί αποτελούν την Dream Team της τόσο Παλιάς, Καλής και Ανεπανάληπτης Ελληνικής μουσικής…

Ακούω παλιό λαϊκό και ρεμπέτικο (σε πιο απλά ελληνικά λοιπόν) και μερακλώνω εδώ στο γραφείο μου και η ώρα είναι 10 και μισή (το βράδυ) από ένα CD από τα χρόνια του ούτε εγώ ξέρω ποιου… «Πίνω για τα μάτια σου» από την Τζένη Βάνου, «Ηλιοβασιλέματα» και «Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ» από Καζαντζάκη και Μαρινέλλα, «Συ μου χάραξες πορεία» από Γιώτα Λύδια, «Αγάπη που ‘γινες δίκοπο μαχαίρι» από Άννα Χρυσάφη… Διαχρονικά τραγούδια από τα πολύ παλιά, στον πιο απλό και συνάμα πιο περίπλοκο κόσμο, σε μια Αθήνα, σε μια Λευκωσία σε μια κάθε πρωτεύουσα της παλιάς εποχής που μόνο στον κινηματογράφο βλέπουμε…

(...) "Παραδόθηκα σε σένα,

δε λογάριασα κανένα

κι είπα τώρα ό,τι θέλει ας γίνει

Συ μου χάραξες πορεία,εσύ γλυκιά,

εσύ γλυκιά μου αμαρτία. "

(...) "Αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι

κάποτε μου 'δινες μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ

δε βρίσκω άκρη δε βρίσκω γιατρειά

Φωτιές ανάβουνε μες στα δυό του μάτια

τ' αστέρια πέφτουνε όταν με θωρεί
σβήστε τα φώτα σβήστε το φεγγάρι

σαν θα με πάρει το πόνο μου μη δεί"

(...) "Πίνω για τα μάτια σου,

πίνω για τα χείλια σου,

πίνω μην τυχόν και τα ξεχάσω,

φύγε από τη σκέψη μου,

φύγε απ' το ποτήρι μου για να ησυχάσω"

Μελίνα Μερκούρη, "Ποτέ την Κυριακή"

20 + 1

20 + 1

21η ανάρτηση (στα ελληνικά το «πόστ»)
Χαρούμενη 21η ανάρτηση!!!
Άντε και στην 41η…

COMING SOON "Destiny's Child Fulfield" Τα παιδιά της μοίρας και οι νέες τους δουλειές, τα νέα τραγούδια, ποιοί θα κάνουν σουξέ? Ο Τάσος, ο Δημήτρης και ο Γιαννάκης... βγαίνουν στην επιφάνεια!

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ εδώ στην ΙθάκηTV

σε λίγες μέρες οι μεγάλες αποκαλύψεις...

Ακολουθεί μέρος μιας ανάρτησης παλιάς, τόσο παλιάς:

9 Ιανουαρίου 2008

Είμαι εδώ στο γραφείο και πνίγω τον πόνο μου στα σοκολατάκια (όσα έμειναν φυσικά από τα Χριστούγεννα) και ακούω Δέσποινα Βανδή… Θέλω, θέλω και ξαναθέλω…

Τι μαζοχιστικό τραγούδι αυτό το Θέλω αν το προσέξεις…

«Θέλω την λάμψη απ’ το βλέμμα σου
να πληγωθώ απ’ το ψέμα σου»
Καλά την λάμψη, να την πάρω αλλά γιατί να ΘΕΛΩ να πληγωθώ?

«Θέλω ένα βράδυ του Μάρτη σου
να με κοιμίσει ένα χάδι σου
και ένα πρωί του Απρίλη σου
να με ξυπνήσουν τα χείλη σουΟΥουΟυΟΥοΥοΥοΥΥΥΥ»
Ε! ΤΟΎΤΟ ΝΑ ΠΩ ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

«Θέλω να είμαι το ταίρι σου
στο αξέχαστο καλοκαίρι σου»
Τις άλλες εποχές τι θα είμαι?

«να δοκιμάσω το δάκρυ μου
καθώς μ’ αφήνεις αγάπη μου…»
Πιο ευχάριστο θα ήταν να δοκιμάσω ένα σφινάκι ζιβανία παρά δάκρια…

«…Και στο μεθύσι σου πάνω πες πως μ’ αγαπάς 100 φορές»
Όταν είναι μεθυσμένος να το πει? Γιατί ρε παιδιά? Τόσο άσχημη είναι η κατάσταση???? Ακούς’ εκεί να είναι μεθυσμένος? Δεν βλέπομαι? Τρέχω για σοκολατάκια…

Θέλω να είμαι το ταίρι σου στο αξέχαστο καλοκαίρι σου και όχι μόνο ΑΑΑΑ αααααΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ααααααα ααΑαΑααααΑααΑΑαΑαΑααΑαΑ Αχ! Ρε Βανδή τί μου κάνεις!!!!!

Cyprus in Eurovision...

Η Κύπρος συμμετέχει στον θεσμό από το 1981 μέχρι και φέτος, με εξαίρεση τις χρονιές 1988 και 2001 όπου (δεν ανακαλύφθηκαν τότε οι ημιτελικοί και) δεν περνούσαμε λόγω της χαμηλής βαθμολογίας…

-Η πιο ψηλή θέση της Κύπρου ήταν η 5η με τα τραγούδια: «Stronger every minute» το 2004 με την μικρή Lisa Andreas, το 1997 με την Χαρά και Ανδρέα Κωνσταντίνου με το τραγούδι «Μάνα μου» και το 1982 με το «Μόνο η αγάπη» με την θεά Άννα Βίσση!

-Ακολούθως την 6η θέση ως Κύπρος δύο φορές την πήραμε με την «Μόνικα» ερμηνευμένο από τους Island το 1981και με τους ΟΝΕ με το τραγούδι «Gimme» το 2002 με την εκπληκτική χορογραφία…

-Την 7η θέση μια φορά την καταλάβαμε το 1987 με το αξέχαστο «ΑΣΠΡΟ ΜΑΥΡΟ» με την Αλεξία.

-Την 8η ποτέ δεν την πιάσαμε! Την 9η όμως… το 1996 και ο Κωνσταντίνος Χριστοφόρου τραγούδησε «ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΑΣ (όλα τα αστέριαααα του ουρανούυ)» το 1995 ο Άλεξ Παναγή με το «ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ» (πάλι καλά που δεν καήκαμε) και το 1991 με την Έλενα Πάτροκλου να τραγουδά «SOS (εδώ πλανήτης γη)»

-11η για την συνέχεια το 1998 με τον Χ’’γιάννη και «Γένεσις», το 1994 με την Ευρυδίκη και το «Είμαι άνθρωπος και εγώ» και το 1992 ΠΑΛΙ με την Ευρυδίκη και το «Ταιριάζουμε» και τέλος το 1989 με την Φανή Πολυμερή και τον Γιάννη Σαββιδάκη και «Απόψε ας βρεθούμε»

-Την 14η μια φορά πάλι, με το «Μιλάς πολύ» το 1990 και τον Χάρη Αναστασίου (τον επονομαζόμενο Αναστάζιο)

-Την 15η από την άλλη πήραμε πολλές φορές, πέρισυ με την Ευρυδίκη «Comme ci, comme ça», ο 2006 με την Αννέτ και «Why do the Angels Cry» και το 1984 και τον Άντυ Παύλου να τραγουδά «Άννα Μαρία-Λένα»

-Την 16η πήραμε με τους: Λία Βίσση «Το κατάλαβα αργά» (και εγώ) το 1985 και το 1983 με τον Σταύρο και την Κωνσταντίνα «Η αγάπη ακόμα ζει»

-Και πριν να φτάσω στις πιο χαμηλές θέσεις πήραμε και την 18η το 2005 με τον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου «Έλα-έλα» και την 19η το 1993 με τους Κυριάκο Ζυμπουλάκη και τον Δήμο Van Μπέκε «Μη σταματάς»

-Την 21η πήραμε το 2001 με το «Νόμιζα» των Voice (εμείς να δεις πόσο Νομίζαμε…)
Την 20η πήραμε 2 φορές, το 2003 με τον Στέλιο Κωνσταντά και που ένιωθε ζωντανός (“Feeling Alive”) και με την Ελπίδα το 1986 και το «Τώρα ζω»

-Η πιο χαμηλή θέση της Κύπρου η 22η από τους 23 με την Μαρλέν Αγγελίδου το 1999 και το «Θα ‘ναι έρωτας» με το εκπληκτικό video clip στο club Zoo…

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΕΥΔΟΚΙΑ!!!!

Technology?

Καλά που δεν έχω αυτοκτονήσει μέχρι τώρα…. Είμαι της διάλυσης!
Κακό πράγμα η ανεξαρτησία των πραγμάτων! Ο εκτυπωτής να παραληρεί και να μην τυπώνει, το iPod να κλείνει και να ανοίγει όποτε θέλει, να βάζει η λίστα «Τυχαία Σειρά» συνεχώς τα ίδια τραγούδια, το κινητό να χτυπά ακατάπαυστα και όλοι να σε έχουν ανάγκη ΤΩΡΑ!

«Φαντάσου απλά το ράδιο χωρίς τραγούδια» ακούω ξανά και ξανά από Δέσποινα Βανδη και θα σκεφτόμουν τι θα γινόταν αν δεν είχα αυτό το παλιομηχάνημα που δουλεύει όποτε θέλει… Καταρχάς δεν θα έγραφα αυτά που γράφω!
Και συμπληρώνει η Βίσση «Τα καλύτερα μας χρόνια δεν τα ζούμε καλά» (και για να μην φανούμε αχόρταγα γουρούνια ας πούμε) τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται, είναι καλύτερα!

Ας ανοίξουμε μια μικρή παρένθεση:
( Η ζωή δεν είναι χάλια, οι άνθρωποι είναι χάλια… Η «ιδεολογία» του πεσιμισμού έχει φάει αυτό τον κόσμο! Για κανέναν πλέον ο κόσμος δεν είναι ένα ποτήρι μισογεμάτο αλλά μισοάδειο (σκέψου ότι το συγκεκριμένο ρητό είναι από την διαφήμιση της Κόκα-Κόλα)… Αληθεύει ότι η τεχνολογία είναι ένα κακό αλλά και παράλληλα ισοδύναμα καλό!

Ο άνθρωπος δεν παραπονέθηκε ποτέ για το τηλεκοντρόλ, απλά από γενιά σε γενιά γινόμαστε πιο του όλα-έτοιμα-στο-πιάτο (κοινώς στα κυπριακά: «κουτσιά καθαρισμένα») μήπως και ξοδέψει το μωρό (μέχρι τα 42 μωρό είναι ???!!!! ΕΛΕΟΣ !!!!! ΠΟΥ????? ΠΟΥ????) μια θερμίδα, μια σταγόνα ιδρώτα, ένα λεπτό από τα εκατομμύρια της ζωής του…

Με πιάσανε και τα υπαρξιακά μου, συγγνώμη, αλλά είπαμε τα ακραία βλάφτουν… Έκανα και εγώ το τόσο ΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΣΟ αλλά το δίκαιο μου το κρύβω σ’ αυτά τα λόγια… )

Αφιερωμένο εξαιρετικά στον Ηλεκτρονικό μου Υπολογιστή «μα ως τώρα λύπη και πόνο εγώ από εσένανε μόνο έχω γευτεί» και ιδιαίτερα στο σκατοεκτυπωτή μου «κομμάτια ξανά η καρδιά μου και συ φταις για αυτό» και τελικώς σε ένα άθλιο υποκείμενο «στα μάτια μου εδώ μπροστά μου να μην σε ξαναδώ»

Νομίζω ο χρόνος μου είναι άδικος εν μέρει, κάθεσαι και ασχολείσαι (β’ ενικό! Ατς! Εγώ και ο Καβάφης) με το κάθε μικρόπραγμα… Και πολλή ώρα αφιέρωσα στο παλιομηχάνημα αυτό και στο άθλιο υποκείμενο…!!!

ΥΓ ένιωθα την ανάγκη να μοιραστώ τον πόνο μου με κάποιον (έστω και αν αυτός ο κάποιος είναι ο κανένας)
ΥΓ 2 Να θυμηθώ να αρχίσω να πίνω χάπια… Λεξοτανιλ κατά προτίμηση!!!!

Femme Fatale!!!!

Με την Ευδοκία Καδή θα πάμε τελικά στην Eurovision του 2008, στο Βελιγράδι, στην πρωτεύουσα της Σερβίας. Μετά από τον μίνι-τελικό που διοργάνωσε το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (Ρ.Ι.Κ.) η Femme Fatale συγκέντρωσε 6729 κλήσεις (με διαφορά 3000 περίπου ψήφους από το 2ο που ήταν το τραγούδι του Νικόλα Μεταξά “I can’t be”) ήταν αυτό που της έδωσε προβάδισμα

Όμως στην βαθμολογία της κριτικής επιτροπής ήταν 3η με 32 βαθμούς!!! Στην ψηφοφορία της κριτικής επιτροπής, λοιπόν, η Μαρλέν ήταν 1η με 48 ψήφους, 20ς με 8 ψήφους διαφορά (δηλαδή 40 ψήφους) ο Νικόλας Μεταξάς και 3η η Femme Fatale…

Το τραγούδι έχει και τα καλά του έχει και τα κακά του:

Α) ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΟΟΟΟΟΟ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Β) Έχει και το μπουζουκάκι μέσα
Γ) Πρέπει να βάλουνε κανένα χορό…
Δ) Όμως συνδυάζει άλλα 147564232 είδη χορού και μουσικής
Ε) Θα είναι μούρλια όταν στηθεί…
ΣΤ) ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΠΟΛΥΥΥΥΥΥΥΥ ΣΤΗΣΙΜΟ
Ζ) Και κανένα άλλο ρούχο να φορέσει δε χάθηκε ο κόσμος! Ας μην πάει με το φορεματοπαντελονι ότι κι αν ήταν εκείνο που φορούσε… Ήταν τίγκα στο ασημένιο (Ευρυδίκη μου χάραξες πορεία)

Εγώ έχω εμπιστοσύνη στην Κυπριακή αποστολή και ότι θα φανούμε όσο γίνεται καλύτεροι… Απλά δική μου συμβουλή είναι να μην φορέσει τα ίδια ρούχα γιατί στον ημιτελικό θα είναι 17 και πλέον τραγούδια (όχι 10)… Για την ψηφοφορία άστε το…πάλι στα πολιτικά θα καταλήξουμε!

Και τώρα για να λέμε την αλήθεια η Ευδοκία έχει πάρα πολύ καλή φωνή… Καλή επιτυχία λοιπόν!

SEX MANIAC?

Όπως έχω πει σε ένα άλλο «πόστ» η κοινωνία στην οποία ζούμε είναι κλειστή και περίεργη και ανώριμη να δεχτεί να το διαφορετικό (λόγω της ελλιπής παιδείας: εκπαίδευσης και οικογένειας) αν και είναι 2008… Σε ένα κόσμο όταν δεν αφήνεις το παιδί σου να ανακαλύψει την σεξουαλικότητα του είναι αναμενόμενο και συνεπακόλουθο να καταφύγει σε άλλες μεθόδους ή όπως είναι γνωστά mIrc ή MSN και άλλα πολλά…

Αλλά για να σας πω πόσο άθλια είναι τα πράγματα στην Κύπρο… Ας πάρουμε παράδειγμα κάποιου (του οποιουδήποτε άπειρου κυρίως) gay στην Κύπρο… Είναι σχεδόν αναγκαίο ή αυτονόητο ότι (γιατί το αναγκαίο μπορεί να σημαίνει ακόμα και χωρίς την θέληση σου) στο 1ο «ραντεβού» (αν μπορείς να το ονομάσεις έτσι) θα κάνεις σεξ… ή όπως ο νεωτερισμός το ονομάζει one-night-stand!

Πόρωση όπως θα την ονόμαζε κάποιος… Το να λες «Όχι, όχι δεν θέλω σεξ από το πρώτο ραντεβού» ή ακόμα χειρότερα να λες ότι «Θέλω σχέση, σοβαρά πράγματα» και να μην ρωτήσεις εδώ και 2 εβδομάδες που γνώρισες τον άλλο τάχα για σχέση το όνομα του, αυτό τι είναι; Οστεο-πόρωση?????

Είναι πολύ άσχημο για έναν gay να θέλει πραγματικά κάτι πιο ήπιο, πιο ρομαντικό και όλα αυτά να θεωρούνται απλά μια ουτοπία… Φυσικά και δεν θα κατηγορήσω τους gay που μπαίνουν στα περιβόητα mIrc ή MSN αλλά την λατρεμένη κοινωνία (ξανά)! Και με λυπεί που σήμερα οι σχέσεις στηρίζονται στο σεξ... όχι λίγο, πολύ!

Tennis Lover, or what?

Who? Me?

Η αλήθεια είναι ότι δεν παρακολουθώ μετά μανίας αγώνες αντισφαίρισης (ας μην ξεχνάμε τα ελληνικά μας) επειδή μου αρέσει το τένις αλλά επειδή μ’ αρέσει να τους βλέπω! Γενικά ότι είναι σε στυλ ποδοσφαίρου δηλαδή τρέχω την μπάλα από πίσω δεν μου πολύ-αρέσουν(όλα δηλαδή) … Απλά τα βλέπω για να πω ότι τα είδα ή για να δω (απλά να δω)!

Το τένις με εκνευρίζει που πάει όση ώρα να ‘ναι… Δεν το καταλαβαίνω αυτό! Γιατί? Πότε σταματάς? Όταν πεινάς για παράδειγμα? Ή όταν νυστάξεις? Αλλά είναι προκλητικοί οι ίδιοι οι παίχτες και με «προωθούν» να το βλέπω… Όταν σκύβει ο παίχτης (και όχι ο όποιος-όποιος, ο Safin ή ο Nadal ή ο Gasquet ή ο Lopez ή ο Roddick λόγου (και σώματος) χάρη) πώς να μην το δω? Νομίζω, αν όχι τους καλύτερους, οι τενίστες, έχουν από τους καλύτερους κώλους…

Όταν αλλάζει ο άλλος μπλούζα μπροστά σου και συ την βγάζεις με σοκολατάκια, λογικό είναι να καταντήσεις και να γίνεις ξαφνικά, από το πουθενά, Tennis Lover… Έχω μάθει εγώ, ονόματα κι ονόματα, πώς να μετράς τους βαθμούς και τι δεν έχω μάθει? Α! το «Πλεονέκτημα» δεν το κατάλαβα… είναι αυτός που κάνει το σερβίς και σταθεροποιούνται οι βαθμοί? Αυτό δεν το ξέρω… Πού θα μου πάει? Θα το μάθω και αυτό κάποια άλλη μέρα…



Καιρός να ασχοληθώ και λίγο με το wind surfing… ε!? τι λέτε?

Under construction...

Δεν έπαψα στιγμή να γράφω από την τελευταία φορά, απλά δεν βρίσκω τον χρόνο να αναρτήσω το "πόστ" μου, έτσι σήμερα θα βάλω 2 (και να δεν βαριέμαι θα βάλω και κανενα 3ο) είναι λίγο περίεργο αλλά νιώθω ότι κανείς δεν με διαβάζει (αληθεύει?) αλλά εγώ (ανέκαθεν) χορεύω σε έξαλλους ρυθμούς στο γραφείο λες και είμαι κανένας τρανσάκιας σε κλαμπ... "Πορώνομαι" σε διάφορους ρυθμούς και άρρωστος να είμαι αυτό κάνω... Ορίστε λοιπόν ακόμα ένα "πόστ":

«Legends built to last» σύμφωνα με τις Spice Girls και εγώ θα κρεμάσω ταμπέλα «Under Construction» διότι όλοι σ’ αυτόν τον κόσμο θέλουμε να γίνουμε σπουδαίοι, κάποιοι αντί σπουδαίοι γίνονται νούμερα, άθελα τους, παρασυρμένοι από την κοινωνία…

ΑΝ είχα φωνή λογικό θα ήταν να γινόμουν τραγουδιστής…
ΑΝ είχα ωραίο σώμα θα γινόμουν μοντέλο, και γιατί όχι τραγουδιστής… (το γνωστό από κορμί, κορμάρα και από φωνή, πάλι κορμάρα?»
ΑΝ είχα μέσο θα γινόμουν (ομοίως με την κόρη του Χριστόφια) ηθοποιός… (απλά έτσι μια μέρα να ξυπνήσω και να έχω πρωταγωνιστικό ρόλο στην κεντρική σκηνή του Θ.Ο.Κ.)
ΑΝ ήμουν ξανθός, επιτυχημένος και αν έσπρωχνα κόσμο σαν γελάω θα είχα πρωινάδικο… (Ναι! Ζηλεύω την Ελένη)
ΑΝ είχα για στιχουργό μου ραδιοφωνικό παραγωγό (ή γενικά πολύ καλούς φίλους) θα άκουγα τα τραγούδια μου (που μπορεί να είναι λίγο βαρετά η λίγο ηλίθια) συνέχεια 2 φορές την ώρα… («Κι όλο λέει, λέει»…«Θες να κάνουμε σχέση»)

Ο ηθοποιός σημαίνει φως, ο τραγουδιστής νερό και ο ζωγράφος τηλέφωνο… Η τριλογία: φως, νερό, τηλέφωνο! Το κάθε ένα και τα καλά του: αν γινόμουν τραγουδιστής θα απολάμβανα το show, τα χορευτικά και το κάθε είδους κόλπο στην σκηνή (κρυφή είσοδος, να κρέμεσαι από το ταβάνι, να κατεβαίνεις από το ταβάνι, να πετάς πάνω από τους θαμώνες κτλ). Ο ηθοποιός μπορεί να μην έχει τέτοια «κόλπα» αλλά είναι διαφορετικό το αίσθημα του να βρίσκεσαι πάνω σε σκηνή και να λες ένα μονόλογο, να κάνεις τον κόσμο να κλάψει ή να βρίσκεσαι σε κωμωδία και να κάνεςι τον κόσμο να γελά…

Και από το iPod την τυχαία σειρά τραγουδιών εμφανίζονται ξανά οι Spice Girls, έτσι όπως άρχισα θα τελειώσω με παρέα τις Spice Girls, περνώντας και εγώ το μήνυμα μου με ένα στίχο τους:

The times when we would play aboutthe way we used to scream and shoutnever dreamt you'd go your own sweet way…look for the rainbow in every stormfind out for certainLook for the rainbow in every storm fly like an angel …

You know it's time to say goodbyeand don't forget you can relyI will help, help you on your wayI will be with you every day…

Ποίηση...

Μια απλή, συνηθισμένη μέρα?
Βρίσκομαι στο γραφείο και γράφω αυτό το «πόστ» σκεπτόμενος την αυριανή μέρα, έχει σπάσει το κεφάλι μου λες και δεν φοράει περισσότερα πράγματα μέσα, τόσες έγνοιες και τόσες σκοτούρες…

«Καλά θα απορροφήσουν κάτι από την έγνοια σου
η μέρα, η κίνηση, η δουλειά σου, οι φίλοι σου,
και θα μπορέσεις ύστερα να πας
σε κάνα θέατρο ή κέντρον ή όπου αλλού.
Όμως όταν τελειώσουν όλα
τα θέατρα και τα κέντρα κλείσουν,
και πουν οι φίλοι καληνύχτα,
και πρέπει να γυρίσεις πια στο σπίτι, τι θα γίνει;
Το ξέρεις πως σκληρή, αδυσώπητη
σε περιμένει στο κρεβάτι σου η έγνοια.
Θα ‘σαι μονάχος.
Και τότες θα λογαριαστείτε.
Θες ή δεν θες θα μπουν κάτω όλα, να λογαριαστείτε.
Θα ‘σαι μονάχος
κι ανυπεράσπιστος απ’ τα θέατρα και τα κέντρα,
κι απ’ τη δουλειά σου και από τους φίλους.
Σε περιμένει στο κρεβάτι σου η έγνοια.
Θα ‘ρθεις, δεν γίνεται. Ειν΄ τόσο σίγουρα γι’ αυτό, και περιμένει.
Είναι στο σπίτι και σε περιμένει»

Κώστας Μόντης
Από την ποιητική συλλογή «Τα τραγούδια της ταπεινής ζωής» γραμμένη το 1954

Beautiful Liar(s)...

Στις 24 Φερβάρη* αναμένεται η κυκλοφορία του τελευταίου CD του γνωστού τρίο «Τα παιδιά της μοίρας» (Destiny’s Child) καθώς ο καθένας θα πάρει τον δρόμο του και θα ακολουθήσει την solo καριέρα του.

Τα παιδιά της (κακο)μοίρας, Τάσσος, Δημήτρης και Ιωάννης aka Destiny's Child

Σε ένα επόμενο άρθρο μου θα σας παρουσιάζω αποκλειστικά τι θα κάνει ο κάθε ένας από το τρίο… Ποιοι θα τους γράψουν τραγούδια, ποιοι την μουσική, με ποιους θα κάνουν ντουέτο και το καλύτερο είναι ότι θα δείτε τα εξώφυλλα των νέων τους CD…

Όλο αυτό το έκανα για την πλάκα μου (και για όσους το βλέπουν… ΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ? Μιλήστε μου…) και για να σατιρίσω την προεκλογική εκστρατεία των κυρίως 3 υποψήφιους (γιατί ποιος θα ψηφίσει Ματσάκη και Θεμιστοκλέους??? «Σκέψου το! Γίνεται») και ΚΥΡΙΩΣ τον εξευτελισμό που δέχονται οι Κύπριοι ψηφοφόροι!

Όσοι είναι γνώστες των μέσων Λογικής (επίκληση στο ήθος του δέκτη, στο ήθος του πομπού, επίκληση στην λογική και συναίσθημα) θα κατάλαβαν ότι χτυπάνε τον Κύπριο πολίτη-ψηφοφόρο εκεί που πονά… Χρησιμοποιούν επίκληση στο ήθος του δέκτη όμως υποτιμούν πιστεύω την νοημοσύνη του Κύπριου να μιλάνε για ηλίθια πράγματα π.χ. την στρατιωτική θητεία…

Ο Δη.Συ πρώτος και καλύτερος παραπονιέται, όταν ήταν ο Κληρίδης 10 ολόκληρα χρόνια στην προεδρία γιατί δεν έκανε τίποτα, έστω να τον μειώσει? Τώρα τον έπιασε τον πόνο τον κατακαημένο τον Χάσικο??? Το ΑΚΕΛ δεν ξέρω που στηρίζει τις απόψεις του, σε ποιες έρευνες αλλά είναι ένας τρόπος να καταπολεμήσει την «απειθαρχία» στον στρατό… Ο Τάσσος όμως είναι πέρα για πέρα ειλικρινής, και μίλησε λογικά «Είναι κάποιος που δεν θέλει να μειωθεί η θητεία, και εγώ θέλω αλλά οι δικοί μου άνθρωποι (οι ερευνητές του εννοεί) είπαν ότι είναι αδύνατο»…

Που να ‘ξεραν οι Beyonce και Shakira ότι θα έβγαιναν προφήτες? Beautiful Liar Όμορφος ψεύτης λοιπόν, ε! καλά στο όμορφος έπεσαν έξω, στο ψεύτης όμως είναι μέσα…

*Μέρα Β’ Γύρου Εκλογών

Γιορτές... τέλος!

Ήταν 3 η ώρα και περνούσα τους δρόμους στην κάτω Λευκωσία στον δρόμο προς το αεροδρόμιο μας σταματά κάποιος αστυνομικός και ρώτα αν έχουμε πιεί, του λέμε όχι και συνεχίζουμε την περιδιάβαση μας στους κεντρικούς δρόμους…

Περνούσα και έβλεπα τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και τις εκπτώσεις να αναγράφονται στις βιτρίνες! Και έλεγα πότε ήρθαν αυτές οι γιορτές και πότε έφυγαν… Δεν πρόλαβαν να ‘ρθουν τώρα φεύγουν! Ένιωσα ότι όλα ήταν «Στιγμή χαράς και πέρασε» ένιωσα την πίκρα μέσα μου και φώναζα (επίσης μέσα μου) «ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ»!!! Είχα υποστεί ένα μικρό σοκ όταν αντιλήφθηκα τον χρόνο που πέρασε τόσο γρήγορα!

Φτάνοντας στο Διεθνές Αερολιμένα της Λάρνακας βλέπω μια ουρά στα counters και εννοείται ότι ήταν 6 πτήσεις Κυπριακών Αερογραμμών για 3 counters, απορώ πως θα τα βγάλουν πέρα με το νέο αεροδρόμιο που θα έχει 120 counters!!!

[Αν μας διαβάσει ο sexy φοιτητής (πρέπει να ήταν φοιτητής γιατί είχε μαμάδες, μπαμπάδες και λοιπούς συγγενείς γύρω) εκείνος που έκανε check-in στο counter που έγραφε «Cashier-Web check-in», εκείνος που φορούσε τζιν ξεβαμμένο, πολύ ξεβαμμένο όμως, ανοιχτό γαλάζιο με τα μαλλάκια σπόντες-καρφιά-βελόνες και που είχε μια κίτρινη handbag και την έδωσε στο counter ας μας μιλήσει ρε γαμώτο!]

Βγαίνοντας έξω από το αεροδρόμιο (και έχοντας στο μυαλό μου την εικόνα του νεαρού Άδωνη) κατάλαβα ότι είχε ένα ψωφόκρυο και πάααααααγωσα πολύ! Μέχρι να μπούμε στο αυτοκίνητο τα πόδια μου είχαν γίνει καταψύκτης… Ερχόμενος λοιπόν από την Λάρνακα έβλεπα και ξανάβλεπα τις βιτρίνες, τα στολίδια, τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια να σβήνουν μιας και η ώρα ήταν 5 και κάτι! Αυτή ήταν λοιπόν η αποχαιρετιστήρια «εκδήλωση»: να περνάς και να κλείνουν τα φώτα πίσω σου, τι άλλο πιο πολύ καταθλιπτικό?

Don't forget!!!

Αν σας ρωτούσε σάς κάποιος τι δεν θα ξεχνούσατε από το 2007 τι θα απαντούσατε?
Εγώ το έχω ήδη σκεφτεί και έκανα μια λίστα στο μυαλό μου:

Και φυσικότατα δεν θα ξεχάσω: τη Ρούλα Βροχοπούλου που δεν σταμάτησε στιγμή να κλαίει για τον Αλβανό που την κεράτωνε… Πόσες φορές είχε πει το θαυμαστικό «Είναι η τελευταία φορά που βγαίνω στην τηλεόραση»? (19 αλλά ποιος τις μετράει?)

Την τρελή άνοδο στα νούμερα την Μενεγάκη και το επίσης τρελό αλλά ΤΕ-ΛΕΙ-Ο σκούντημα στον γωνιακό καναπέ που σκουντάς έναν και πάνε όοοοοοοοοολοι μαζί…. Όπως προσφάτως έιχε τις αδελφές Μαγίρα (επίσης γουστάρω) η Μπέτυ καθόταν δίπλα από την Ελένη της δίνει μια, να σου η Μπέτυ 20 μέτρα μακριά…

Ευχαριστώ τον Λαζόπουλο που έκανε γνωστή την Δεν-έχω-να-ζηλέψω-τίποτα-από-την-Μπιγιονσέ (ή πιο σύντομα Μπριζολέ ή Πόπη Μαλιωτάκη) και φοβάμαι ότι αν ποτέ η ίδια η Μπιγονσέ ακούσει τον στίχο «εγώ είμαι η Ποπάρα έχω και φωνή έχω και κορμάρα» θα πάθει ψυχολογικά!

Την Βικούλα (όχι την Μπέκαμ) την Taxi Girl… Πόσο γέλασα με το να βλέπω την Βίκυ να ρωτάει τους «πελάτες» και να τους λέει εκείνο το σπαρταριστό «ΝΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ»…

Την Eurovision στο Ελσίνκι και αν και τα πήγαμε «Comme ci comme ca» στον ημιτελικό, δεν περάσαμε στον τελικό (και με τον ρυθμό που πάμε δεν θα πάμε ποτέ! Πρέπει ρε αδερφέ μου να κάνουμε κάτι: Να κάψουμε ένα δάσος που λέει ο λόγος! Να στείλουμε στράτευμα στο Πακιστάν για διαμαρτυρία της δολοφονίας της προοδευτικής πρωθυπουργού που μου διαφεύγει το όνομα) αφού πλέον η μια χώρα ψηφίζει τη άλλη και αυτήν που κάτι έπαθε…

Την μετακόμιση της οικογενείας Beckham στην Αμερική! Ε! Αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ… Πήγε ο άνθρωπος να παίξει αμερικανικό ποδόσφαιρο και έσπασε το πόδι του την μια, την άλλη κάτι έτυχε… Στον πάγκο έμεινε το παιδί! Και η Βικούλα με τα υπέροχα της ενδύματα και υποδήματα τα οποία όλες οι γυναίκες που ακολουθούν την μόδα σήμερα θέλουν να της μοιάσουν λίγο…

Και από την Κύπρο τι δεν θα ξεχάσω? Τις συνεχιζόμενες βλακείες των τηλεοπτικών καναλιών (εξαίρεση το «Γενιές της σιωπής» από το ΡΙΚ) που υποδεικνύει το χαμηλό επίπεδο ψυχαγωγίας στην Κύπρο (πρώτο σε τηλεθέαση ήταν το «Ζωή ποδήλατο» το όποιο όσοι το παρακολουθούν το βλέπουν μόνο για τον Τσιμιτσέλη)… Συνεχίζοντας τα τηλεοπτικά δεν θα ξεχάσω ποτέ την παραίτηση της Φιλιππίδου (εκτός και αν ήταν απόλυση) και το «πήγαινε-έλα» της Σκορδέλη!

Από την Κύπρο δεν θα ξεχάσω τον κόσμο των ψώνιων και των τυφλών fashionistas στα Starbucks ή στο Flo (και δωρεάν διαφήμιση) με τα 16χρονα αγκαλιά με τον στρατιώτη (ή ακόμη χειρότερα φοιτητή) φίλο λες και είναι 20χρονα που πάνε στο Χίλτον… Το να φοράς γυαλιά ηλίου στην ομίχλη (ή στο απόλυτο σκοτάδι) είναι αρκετά ηλίθιο εκτός και αν είναι γυαλιά θερμότητας…Τα ηλίθια αγόρια που προσπαθούν να «φτάσουν» το emo στυλ με σωλήνα τζιν (ΠΟΥ ΈΧΟΥΜΕ ΦΤΑΣΕΙ ΘΕΕ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ???????) και τα κορίτσια με το μαλλί σαν φωλιά πτηνού (στρουθοκαμήλου κατά προτίμηση) ή το extension να είναι σαν αλογοουρά…

WHAT THE... ???

Το 2007 αποτελεί ήδη παρελθόν και το 2008 έχει μόλις αρχίσει…
Μέσα απ’ αυτή την χρονιά (εγώ προσωπικά) έχω μάθει πολλά…

Πράγματα που ανέτρεψαν τις ιδέες μου, τα πιστεύω μου, την καλαισθησία μου και την κοσμοθεωρία μου… Συνέβησαν πράγματα τρελά, χαρούμενα, υπέροχα, σκληρά, όσα δηλαδή συμβαίνουν σε όλους μέσα σε μια χρονιά, άλλωστε ένας χρόνος είναι 365 μέρες και μπορούν να συμβούν 365 διαφορετικά πράγματα!

Τι έγινε το 2007? Πανηγυρικός (και αυτός ο χρόνος) θα μπορούσε να χαρακτηριστεί… Θα σας τα πω πολύ μα πολύ περιληπτικά… (και δεν θα τα πω όλα)

Και ας αρχίσουμε με το καλά (για κάποιους) δηλαδή με την επανένωση του πιο κούλ γυναικείου συγκροτήματος, στην νεαρά ηλικία της δεκαετίας του ’90, των Spice Girls.. Οι 5 καλλονές επανενώνονται κρατώντας το σταθερό σχήμα Scary Mel C που συνεχίζει να φοράει safari ρούχα (λεοπάρ και ζεμπρε), η Baby η Emma η νεότερη απ’ όλες, η Ginger Gerri ακόμη ντυμένη με πούπουλα νομίζοντας (ακόμα) ότι είναι νέα ενώ είναι 42, η Posh η λατρεμένη Vicky και η Sporty η Mel C που κάνει την καλύτερη δουλειά (δηλαδή δεν έκανε ακόμα παιδιά)

Η Victoria Beckham που ονομάστικε από το αμερικανικό περιοδικό PEOPLE η fashionista της χρονιάς… Και μην σας ακούσω να λέτε ότι η θεά είναι ανορεξική! (απλά είναι δυσανάλογη η μέση της με το τρεις φορές εγχειρισμένο της στήθος)… Ο άντρας της από την άλλη, David Beckham με τις ωραίες γυμνές φωτογραφήσεις, δηλώνει ότι έγινε άδικα ποδοσφαιριστής.

Και λίγο πιο δίπλα από την πόλη των Αγγέλων στην Αμερική πάμε στο Prison Break με τον πρωταγωνιστή του Wentworth Miller που έκανε μπάμ! στις τηλεθεάσεις σχεδόν σ’ όλο τον κόσμο (και αυτόν τον χρόνο)!

Και πάμε και στους wannabe(-again)-famous: Britney Spears αν και προσπάθησε να κάνει καλή πρώτη εμφάνιση μας άφησε με το στόμα ανοιχτό στην απονομή κάτι βραβείων…

Ακολούθως στον χώρο της μόδας: οι D&G (αν και χώρισαν πριν 3 μήνες) συνέχισαν τα υπέροχα τα fashion shows τους και διπλασιάζοντας τα έσοδα τους για αυτό τον χρόνο… Μεταλιζέ χρώματα, ψηλές γόβες (πολύ ψηλές όμως), μικροσκοπικά φορέματα που δεν δίστασαν να φορέσουν (σε στυλ) η Βανδή και η Παπαρίζου! Μια φανατική τους πελάτισσα και καλή φίλη, η Kylie Minogue επανήλθε στον χώρο της μουσικής και την δεδομένη στιγμή κάνει την περιοδεία της σ’ όλο τον κόσμο!

Στην άλλη πλευρά της μόδας στην φιλενάδα Donatella Versace η οποία σχεδίασε το φόρεμα της φιλτάτης Beyonce για το βίντεο κλιπ του Beautiful Liar… (βλπ.εικόνα)

Animal print «Γιάξ! Γιάξ!» αλλά όταν είδα την Βίκυ (βλπ Μπέκαμ) και την Κάιλυ να φοράνε το λεοπάρ, η πρώτη σε σακάκι και η δεύτερη σε φόρεμα αναδιοργάνωσα την σκέψη μου…

Απ'όλα τα καλά έχει το 2007... (Από αρίστερα πάνω πρός αρίστερα: Κάιλυ, Μίλερ, Βίκυ, το φόρεμα της Μπιγιονσέ, Βίκυ και πάλι Βίκυ, Σπάις Γκιρλς και Ντέιβιντ Μπέκαμ με άγριες διαθέσεις)

Για τους Dieux Du stade (Θεούς του γηπέδου) σε άλλη μέρα... Όσοι δεν ξέρετε τι είναι τούτοι οι Θεοι, κάντε ένα google search αν δεν βαρίεστε (με το Dieux Du Stade ως αναζήτηση) και θα καταλάβετε γιατί δεν μιλάω σε μια μέρα για αυτό!!!

Ααααααααααααααααααχ! Καλή Χρονιά και Καλό Μήνα βρε!