Love Week

Αναγνώστη μου, λατρεία μου... Που ήσουν και σε έψαχνα; Αναγνώστη μου δεν είμαι καλά (για νέο μας το λες) κάτι δεν πάει καλά (και όχι δεν έφαγα φασολάδα χθες)... Αναγνώστη μου είμαι ερωτευμένος! Ναι, ναι. Πιθανότατα... τι πιθανότατα; Σίγουρα δεν τον ξέρεις. Τον θέλω! Δεν ξέρω αν νιώθει το ίδιο και αυτός... Είναι ο πιο σέξι άνδρας στον πλανήτη! Όχι, δεν λέω τον Μπράντλει Κούπερ... Μιλάω για κάποιον καθημερινό. Άσε τους ηθοποιούς και το Χόλιγουντ! Οι ταινίες είναι ταινίες και η ζωή μας... σίγουρα δεν είναι ταινία.

Και επειδή δεν μπορώ να σε κοροϊδεύω άλλο και η Πρωταπριλιά αργεί ακόμη θα σου πω το όνομα του... Jai McDowall! Δες τον εδώ! Απλά πες μου πως σε έπεισα έστω για μισό δεύτερο και θα χαρώ (ή θα πέσω από την καρέκλα και θα ξεσπάσω σε γέλια). Αχ αυτή η σκοτσέζικη προφορά... αρρρ... μου ανεβάζει... την λίμπιντο! Αααααχ! Τα φιλιά μου στην Σκωτία! Αααααχ... Δεν μπορώ μανούλα μ' δε μπορώ, σύρε για να φέρεις τον γιατρό... Ααααααχ... Μόλις βρήκα νόημα στην ζωή μου!

Και επειδή δεν μπορώ να λέω πολλή ώρα βλακείες προχωρώ... Φιρί φιρί το πάνε να με τρελάνουν αλλά ΔΕ θα τα καταφέρει κανείς. Αυτό έχω να σας πω. Προχωρώ ακάθεκτος, μπορεί να κάνω 100 πράγματα την ίδια στιγμή αλλά μια χαρά βρε, μια χαρά! Μόλις σχολάσω θα κάνω και μια γύρα από τα μπλοκ να αφήσω κανένα σχόλιο, πάλι έμεινα πίσω πάλι!

Τις ευχές μου για μια σούπερ βδομάδα και μην μασάτε, όπως κι αν ξεκίνησε, υπάρχουν πάντα τα περιθώρια για βελτίωση! Φιλάκια ρουφηχτά και δεν μαζεύομαι!

...in the rain

Που πα ρε Καραμήτρο;

Αυτός ο χειμώνας είναι ίσως ο καλύτερος μέχρι τώρα χειμώνας που έχω ζήσει (κάθε χρόνο και καλύτερα). Επιτέλους χειμώνας στο τροπικό μας το νησάκι! Ποιος να μου το έλεγε πως θα είχαμε για συνεχόμενες μέρες θερμοκρασία μέχρι και 8 βαθμούς κάτω από το κανονικό! Κατά βάθος όσο γουστάρω την ζέστη τόσο γουστάρω και το κρύο.

Μ' αρέσει η ζέστη, επειδή δεν φοράς πολλά ρούχα, τα βασικά και αν... Παντελόνι μπλούζα τέλος. Άστα καλέ τα μαλλιά σου που πας με μαλλί κομμωτηρίου, σε 5 λεπτά με αυτή την υγρασία θα επανέλθει η φυσική σου μπούκλα! Δεν μ' αρέσει επειδή βρωμάμε ευκολότερα και είναι μέρες που η ζέστη είναι αφόρητη...

Και ο χειμώνας μ' αρέσει. Μ' αρέσει επειδή είναι ήσυχα, μ' αρέσει μετά από ένα καλοκαίρι όπως το καλοκαίρι της Κύπρου να κάνεις αποτοξίνωση βλέποντας βροχή. Αυτό που δεν μ' αρέσει είναι που έχουμε που έχουμε δρόμους τρυπητήρια, ενόσω εσύ κοιμάσαι, δημιουργούνται λακκούβες γεμάτες νερό. Με αποτέλεσμα όταν εσύ φτωχός πεζός περπατάς στον δρόμο κινδυνεύεις να πιτσιλιστείς από τους οδηγούς που οδηγούν με 20 χιλιόμετρα πάνω από το όριο σε κατοικημένη περιοχή ή στην καλύτερη να γίνεις παπί!

Που πα ρε Καραμήτρο ήταν η έκφραση που έλεγα χθες όσο περπατούσα στον δρόμο. Θα μου πεις, εμ και εσύ πουλάκι μου μέσα στο παλιόκαιρο (τη μέρα που σε γνωωωωωρισαααα) περπατάς; Και ναι, αγαπημένε μου αναγνώστη είμαι υπεύθυνος των πράξεων μου... Ευτυχώς δεν ανέβασα πυρετό!

Decisions Part 2

Το αποτέλεσμα της συνάντησης ήταν αποθαρρυντικό. Όβερ. Πάμε γι' άλλα. Όβερ. Κάτσε. Όβερ. Γράψε Χ. Όβερ. Πάμε παρακάτω εννοούσα. Όβερ.

Από νέα δεν υπάρχει κάτι άλλο πέρα από το τηλεγράφημα πιο πάνω. Ουσιαστικά δεν έχω κάτι να πω. Από φιλοσοφίες το έχω παρακάνει. Θα μιλούσα για υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, αλλά μίλησα για αυτά, θα μιλούσα για τον χρόνο αλλά φτάνει, θα μιλούσα έπειτα για εμένα αλλά βαριέμαι ανελέητα να μιλάω για μένα διότι ουσιαστικά αναπαράγω τα ίδια πράγματα -και επί το πλείστον μιλάμε για μουρμούρα- με διαφορετικό ύφος.

Όταν βλέπεις μια παράσταση περισσότερες από μια φορές, παρατηρείς την κάθε φορά που την βλέπεις κάτι άλλο που δεν το παρατήρησες την προηγούμενη. Όμως δεν υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα να δεις μια παράσταση περισσότερες από μια φορές και αυτό πρέπει να γίνεται αντιληπτό και σεβαστό από όλους μας και ειδικά από εμάς πρωτίστως.

Μου την δίνει που ακόμη και όταν αρχίσω να διαβάζω ένα βιβλίο δεν το τελειώνω. Αλλά αυτό επαφίεται αποκλειστικά σε εμένα, στη διάθεση, στην θέληση και στην αποφασιστικότητα μου. Όταν συζητώ με φίλους και ρίχνω μια ιδέα (και πριν καν ολοκληρώσω μια σκέψη πετάγεται μια άλλη) και τους λέω, τους προτείνω “ας κάνουμε... έτσι ή γιατί δεν κάνουμε γιουβέτσι;”. Αυτό ΔΕΝ επαφίεται σε μένα αποκλειστικά αλλά από την διάθεση, αποφασιστικότητα και θέληση όχι μόνο του υποφαινόμενου αλλά και των “συνεργατών” μου. Λογικό δεν είναι;

Έτσι σε περιόδους όπως αυτή η περίοδος το ρίχνω στα έργα, όχι τις ταινίες. Δεν ξέρω αγάπη μου αν έχει τρίγωνα, τετράγωνα ή διάφορα πολύγωνα που διδάχθηκα στο Γυμνάσιο με Ήλιο και πλανήτες αλλά εγώ ξέρω πως δεν ξέρω. Περίμενα αυτός ο μήνας να ήταν πολύ πιο παραγωγικός.

Τροχοδρόμησα για αύριο κι όλας κάτι που ανέβαλλα για καιρό. Και διψάω όσο ποτέ άλλοτε για να ξεθεωθώ από τα πάντα γύρω μου. Προς το παρόν... τρώω ένα πορτοκάλι για δύναμη. Πλησιάζει και Γιουροβίζιον, μην ξεχνιόμαστε (ξενέρωσες ήδη το ξέρω). Μετά τα Όσκαρς εγώ βάζω μπρος για Γιουροβίζιον!

Decisions Part 1

Περπατάω, κοιτάω κάτω, κάτι πάτησα, ήταν ένα τέτοιο με χαπάκια. Λέω εντάξει από κάποια τσάντα έπεσαν, όποιος τα έχασε θα πονάει ή θα έχει πρόβλημα... Βιαζόμουν να 'ρθω σπίτι όμως και μέχρι να τελειώσω την σκέψη μου, είχα ήδη φτάσει στο πάρκινγκ! Και η μέρα μου κύλησε όπως κυλάνε οι μέρες στις τελευταίες δυο εβδομάδες. Ελεεινά κανονικά...

Το ένστικτο του δολοφόνου έχει ξυπνήσει για τα καλά μέσα μου... Ακόμα και όταν βλέπω γλυκά παιδάκια (μιλάμε για ηλικίες που τα παιδιά περπατάνε) ξυπνάει ο Ηρώδης μέσα μου!

Αύριο έχω διευθετήσει επαγγελματικό ραντεβού. Πάω εκεί με ένα γενικό project που ο ίδιος σκέφτηκα και πρότεινα και ανεξαρτήτως της απάντησης που θα λάβω εγώ προτίθεμαι να συνεχίσω με το project. Το 2012 είναι μια αφορμή για μένα, όπως είπα στις αρχές της χρονιάς (λες και πέρασαν πολλές μέρες από τότε) να γίνω λιγότερο φαφλατάς και περισσότερο αποφασιστικός.

Παράλληλα με την προετοιμασία ενός γενικού πλαισίου για το project έχω κι άλλες κατά μέρους υποχρεώσεις οι οποίες πήραν την τελική ευθεία και τέλος της βδομάδας θα είμαι κιλά ελαφρύτερος. Λόγω πολλών πραγμάτων δεν γράφω ή ας το διατυπώσω καλύτερα: δεν γράφω για ευνόητους λόγους, έχω πρήξει ούτε εγώ δεν ξέρω πόσους ανθρώπους την τελευταία βδομάδα και είπα να μην σας τρελάνω και εσάς.

Πολύ καλή βδομάδα!

Shaving Razor

Τα φτηνά ξυραφάκια είναι πραγματικά για τον... π... πο... ΠΟΛΥ έμπειρο ξυριστή (έμπειρο τι;). Και εγώ κρατάω το κουτί με τα υπόλοιπα 6 ξυραφάκια και σκέφτομαι αν θα το πετάξω στα σκουπίδια.

Γαμώ τις προσφορές της υπεραγοράς και κατάρα στην ιδέα που είχα να δηλώσω “τα πιο φτηνά μου κάνουν”! Αλλά άνθρωποι είμαστε και κάνουμε λάθη (οι τυχεροί κάνουν σεξ)

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για έναν άντρα από ένα κακό ξυραφάκι! Ναι μπορεί όντως μερικά προϊόντα να είναι καλά ανεξαρτήτως τιμής αλλά τα φτηνά ξυραφάκια δεν είναι ένα από αυτά! Καταρχάς μετά από το κόψιμο μιας τρίχας 4 ημερών η λεπίδα θέλει ακόνισμα, δηλαδή τι πιο ελεεινό... Το ξύρισμα έπρεπε να είναι μια ήρεμη διαδικασία, μην με βλέπεις εμένα που μετά από το ξύρισμα θέλω και μια μετάγγιση με 2 μονάδες αίματος τουλάχιστον, αλλιώς έπρεπε να είναι τα πράγματα.

Η αλήθεια είναι πως η ξυραφοβιομηχανία έχει προχωρήσει τόσο πολύ που σε λίγο θα γίνει επιστήμη και θα διδάσκεται και σε Πανεπιστήμια μεγάλης εμβέλειας γνωστά για το υψηλό και σοβαρό τους επίπεδο όπως το Πανεπιστήμιο Κύπρου φυσικά! Νόμιζα πως μόνο οι βιομηχανίες παραγωγής σερβιέτας είχαν προχωρήσει εις βάθος αλλά έκανα λάθος. Ξυραφάκια με λωρίδα εκχυλισμάτων αλόε-βέρα (το ΠΙΟ ανούσιο πράγμα), ξυραφάκια με ευλύγιστο λαιμό (σαν οδοντόβουρτσα), ξυραφάκια με 5 λεπίδες για καλύτερο ξύρισμα (που κοστίζουν σχεδόν τα 2πλάσια από τα συμβατικά ξυραφάκια), ξυραφάκια με μπλε λωρίδα ενυδάτωσης (ουότ δε χελ...) και άλλα πολλά. Μόνο ξυραφάκια με φτερά δεν βγάλανε και πάλι καλά.

Changing wor(l)d

Δευτέρα, 16 Ιανουαρίου, 14:08

Βρίσκομαι στο Πανεπιστήμιο. Έκανα skip σε ένα μάθημα, actually σε δυο! Απορώ γιατί ήρθα... Μην ρωτάς το γιατί, η αγάπη αυτή έχει τώρα τελειώσει. Καλά δεν θα ξεκινήσω με τα κλισέ, με τις διακοπές που ποτέ δεν είναι αρκετές, αλλά ναι, και πάλι, αν οι διακοπές διαρκούσαν περισσότερες μέρες θα ήταν καλύτερα. Μετράω ένα χρόνο και κάτι μέρες από το τελευταίο μου ταξίδι. Αν μπορούσα θα έφευγα τώρα, πραγματικά, θα έπαιρνα το διαβατήριο μου -που δεν έχω- και θα έπαιρνα το πρώτο αεροπλάνο που θα έβρισκα. Ναι ξέρω πως άλλο πράγμα τα αεροπλάνα και άλλα τα λεωφορεία...

Λυπάμαι που δεν είχα πάρει πρωτοβουλίες και δεν είχα μείνει πιστός σε μερικές υποθέσεις, σε μερικά θέλω, και μάλιστα δικά μου (αυτό είναι το βασικό, να κάνεις πισωγυρίσματα στα θέλω σου). Λυπάμαι επίσης που δεν εκμεταλλεύτηκα σωστά τον εαυτό μου. Αλλά βασική προϋπόθεση σε ό,τι κάνω είναι να έχω απέναντι μου ανθρώπους -που ναι μεν δεν θα κάνουν πισωγυρίσματα- που θα είναι εκτός των άλλων θετικοί και πρόθυμοι.

Μέσα από τα τελευταία 2 χρόνια οι βλέψεις μου, τα θέλω μου και οι επιθυμίες μου σε συνάρτηση με τα όνειρα μου άλλαξαν. Αν το σκεφτείς αλλάζουν σχεδόν καθημερινά. Απλά όσο πιο πολύ αργώ με κάποια πράγματα τόσο χάνεται το ενδιαφέρον και η σημασία που απέδωσα σε αυτό. Δεν έχω τον ίδιο πόθο πια να κάνω αυτά που ήθελα να κάνω πέρσι το καλοκαίρι, δεν έχω την ίδια ενέργεια που είχα πριν τον Σεπτέμβρη.

Αχ, δες τι κάνω! Τα κατάφερα χρονιά να την βγάλω χωρίς απολογισμούς, μόνο έναν επαγγελματικό απολογισμό είχε το 2011, μην ακούω παράπονα! Ναι μεν πρέπει να σταματήσω να είμαι αναβλητικός -και αυτό δεν σηκώνει άλλη αναβολή- αλλά νομίζω πως είναι ώρα για ένα restart. Και όχι, δεν θα παρατήσω τις σπουδές μου. Αν μου επιτρέπετε να το παραλληλίσω με έναν διαγωνισμό ανάδειξης, είτε αυτό είναι διαγωνισμός ομορφιάς, είτε reality τύπου X-Factor ή Εξ-Σφάχ'τον: οι ακροάσεις τελειώσαν επισήμως, νομίζω είναι καιρός για bootcamp αν όχι για το ξεσκαρτάρισμα των Judges' Houses.

Ξέρω πως υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία δεν εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο σε μένα, εξ' ού και οι επαγγελματικές χυλόπιτες που μου τάισαν καθηγητές, θιασάρχες, καναλάρχες και άλλα λήγοντα εις -άρχες εξαιρουμένων των οικογενειάρχες, φεουδάρχες, ομαδάρχες, λυκειάρχες, ταξιάρχες, πατριάρχες, νομάρχες και εθνάρχες.

Αν κάπνιζα, αυτή η στιγμή would have definitely been the perfect time for a cigarette... And the beat goes on...

Καλή βδομάδα!

Sometimes...

Μερικές φορές βλέπεις τον καθρέφτη ώρες ατελείωτες. Και δεν υπάρχει πιο φυσιολογικό πράγμα να αναγνωρίζεις και να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου σε αυτό που βλέπεις. Αν παρατηρήσεις τα παιδιά θα το καταλάβεις καλύτερα, τα παιδιά παγώνουν μερικές φορές όταν βλέπουν στον καθρέφτη. Διότι όταν ανακαλύφτηκε ο καθρέφτης και μπήκε σε ολονών τα σπίτια οι άνθρωποι έβλεπαν πλέον την ύπαρξη τους, δεν έβλεπαν απλά τα δυο τους χέρια όταν ζωγράφιζαν, δεν έβλεπαν απλά τα πόδια τους όταν περπατούσαν...

Μερικές φορές ψάχνεις τον εαυτό σου. Μα όσο και να ψάξεις δεν θα τον βρεις. Ο εαυτός σου ακόμη διαμορφώνεται, ακόμη είναι πηλός και το καμίνι αργεί να έρθει, μην βιάζεσαι. Μπορείς να έχεις βρει κάποια χαρακτηριστικά σου, αλλά είναι όλα τόσα ρευστά. Κάποια αλλάζουν, κάποια δεν αλλάζουν.

Μερικές φορές όταν μιλάς πολύ τα κάνεις χειρότερα. Μάθε πρώτα να μιλάς με τον εαυτό σου. Πόσες φορές το είπα στον εαυτό μου και πάλι το ξαναλέω. Η έμπνευση μου πήγε για διακοπές, και καλά να μου κάνει. Δεν πρέπει να συγχύζω την επιπολαιότητα με την έμπνευση μου. Και πλήγωσα την έμπνευση μου...

Δεν υπάρχουν κανόνες... Πάνω αριστερά, κλικ. New Game, κλικ.

Μερικές φορές το timing είναι το παν. Με το timing δεν έχω καμία απολύτως σχέση. Ούτε καλές, ούτε κακές. Παρατήρησα ένα πράγμα. Όταν μιλάω στα ίσια και σοβαρά -πράγμα σχετικά σπάνιο- όποιος είναι απέναντί μου δεν είναι στο mood, και έτσι τα αποτελέσματα μιας τέτοιας συζήτησης δεν είναι και τα καλύτερα. Το 2011 μίλησα πολύ για μένα, πιο πολύ απ' όσο μιλούσα τόσα χρόνια... Τα αποτελέσματα δεν ήταν πάντα τα καλύτερα.

Όποιος βιάζεται σκοντάφτει, λέει παροιμία. Όποιος βιάζεται γίνεται πιο ευάλωτος, διορθώνω...

Δεν είμαι Άγιος, όχι, αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν θα ξανακάνω. Για μένα... Ο Ιθάκη-μαν, κύριες και κύριοι, δεν είναι τέλειος, κανείς δεν είναι τέλειος, nobody's perfect...

Καλή Βδομάδα!

Music Review: Ferguson's Heaven

Ζηλεύω τους ανθρώπους που έχουν καλή φωνή και τραγουδάνε και αυτούς που μπορούν να εκφραστούν μέσα από τον χορό. Είμαι σε μια φάση χάλια, φάση αφασία, λίγο γκροτέσκο τώρα για αυτό προχωράω απευθείας στο ψητό.

Για μένα ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2011 ήταν αυτό της Rebecca Ferguson, το Heaven. Μπορεί να είναι αντισυμβατικό, μπορεί να μην έχει μέσα μεγάλες ραδιοφωνικές επιτυχίες, μπορεί να προέρχεται από μια παίχτρια τηλεοπτικού διαγωνισμού τραγουδιού αλλά είναι για μένα αυτό που λένε μερικοί “ποιότητα”.

Δεν είναι ιδιαίτερα ανεβαστικό, αλλά ούτε και υπερβολικά απαισιόδοξο. Κυρίαρχα θέματα είναι οι σχέσεις, άλλοτε η αγάπη με ζυγό αριθμό δεκτών, τους δυο, και άλλοτε χωρισμοί αλλά με φόντο πάντα την αγάπη. Ναι λίγο κλισέ αλλά χαλάρωσε, πες μου ένα τραγούδι που δεν έχει να κάνει με έρωτες και αγάπες.

Η Rebecca Ferguson είναι στιχουργός όλων των τραγουδιών της, δέκα είναι όλα κι όλα, και μαζί της ήταν μεγάλοι στιχουργοί και συνθέτες. Λίγο gospel λίγο soul και λίγο funky και όλα σε ένα δίσκο, πραγματικά απίστευτο. Δεν περίμενα πως θα άκουγα εν έτει 2011 μελωδία τύπου Mr. Bright Eyes... Είναι φτιαγμένα από και για την φωνή της Rebecca Ferguson και αυτό το κάνει ξεχωριστώ, ξεχάστε γαμάτα λόγια σε hip-hop intervention, ξεχάστε ναρκωτικά, σεξ και θανάτους, μελώ χωρισμούς.

Αυτό θέλουμε πια. Λίγο γκλαμ στην ζωή μας, όχι απλά κλάμα.

Δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω ένα και μόνο τραγούδι. Όλα έχουν διαφορετικό τόνο, σου προκαλούν διαφορετικά αισθήματα. Προσωπικά αγαπώ... όχι δεν με κατάλαβες, αυτό που εννοούσα είναι ότι α-γα-πώ το Teach me how to be loved. Και το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ Nothing's real but love το οποίο και βάζω να ακούσετε, όσοι δεν έχετε ιδέα...

Λίγο η κλάση των τραγουδιών από τις ταινίες του James Bond και η φωνή της Rebecca Ferguson θα σας κάνει να λατρέψετε όλο τον δίσκο! Το προτείνω... σαν must have!

Playing cards

Και ναι, είμαι εδώ και σκέφτομαι να αλλάξω όνομα στο μπλοκ μου. Θα το κάνω MythBuster, σαν την επική σειρά εκπομπών του Ντισκάβερι τσάνελ, γιατί σας μίλησα για τον Θεό, για το ιδανικό, για τις μέρες και την Πρωτοχρονιά. Και σήμερα αγαπητοί μπλοκοθεατές έχουμε ακόμα ένα μύθο να ξεσκεπάσουμε και να αποδείξουμε πως δεν ισχύει: η ήττα στα χαρτιά. Προκαταβολικά σας λέω ότι η ήττα στα χαρτιά είναι ήττα στα χαρτιά τέλος. Τελεία. Ναι, μέχρι εδώ ήταν. Και συγχωρέστε με που σας το λέω τόσο απότομα.

Έχω παίξει τόσο πολύ χαρτί αυτές τις μέρες. Εννοείται πως το έκανα για εσάς, το αγαπημένο μου κοινό, για σας μέχρι και πειραματόζωο γίνομαι (όσο δεν υπάρχουν βελόνες). Καταρχάς χαίρομαι που δεν παίζω με λεφτά, μέχρι τώρα θα ήμουν άστεγος. Επίσης χαίρομαι που δεν είναι strip game, γιατί θα έπρεπε να βγάλω και την τελευταία επιφάνεια δέρματος. Χαίρομαι που δεν είναι παιχνίδι με ποτά, γιατί θα είχε συρρικνωθεί -αν όχι εξαφανιστεί- το συκώτι μου. Τέλος χαίρομαι που δεν κρατούσα σκορ, γιατί τώρα θα ήμουν σε βαθιά κατάθλιψη.

Και ναι αγαπημένο μου κοινό, για χάρη της επιστήμης το πείραμα έφτασε στο τέλος του. Και είμαι περήφανος για αυτό! Η υπόθεση του πειράματος ήταν “όποιος χάνει στα χαρτιά κερδίζει στην αγάπη” και η υπόθεση... κρίνεται αναληθής! Αν ήταν όντως έτσι, μετά από όλες αυτές τις ήττες (ούτε καν μισή νίκη) θα ήμουν παντρεμένος... τουλάχιστον! Αλλά η ζωή δεν τελειώνει εδώ, πως κάνετε έτσι για 5-6, 20-30 παιχνιδάκια χαρτιού. Εγώ χαίρομαι που σας ανοίγω τα μάτια και είμαι πάνω από όλα διδακτικός... Μην γελαστείτε παιδιά μου να πιστέψετε σε αυτή την πλάνη. Σας το λέω εκ των έσω...

ΥΓ. Αν μετράμε στα “χαρτιά” και τα UNO τότε έπρεπε να ήμουν παντρεμένος, με 4 παιδιά και να μετρώ 25 χρόνια έγγαμου βίου... τουλάχιστον!

Επιπλέον ημέρα

Μην μου ανησυχείς, το ρητό που πάει κάπως έτσι: ό,τι κάνεις την πρωτοχρονιά θα το κάνεις όλη τη χρονιά, είναι ένας μύθος. Μόνο, σταμάτα να μου ανησυχείς! Όχι δεν θα μεθάς όλη τη χρονιά, όχι δεν θα διασκεδάζεις σε κλαμπ όλη τη χρονιά, όχι δεν θα τρως όλη την χρονιά, όχι δεν θα αρρωστάς όλη τη χρονιά...

Ήδη οι ειδήσεις συνεχίζουν ακάθεκτες, όλα ωραία και καλά χθες για το πως υποδέχθηκαν οι άνθρωποι σε όλες τις πλευρές του κόσμου -ή τουλάχιστον αυτές που θυμόνται και προβάλλονται- αλλά μέχρι εκεί. Και σήμερα όλα κυλάνε ξανά πίσω στην καθημερινότητα. Μάλλον όχι. Γράψε λάθος. Η καθημερινότητα -σε παρακαλώ κάπου εδώ να αποβάλεις την αρνητική σημασία που έδωσες στην λέξη- δεν σταμάτησε ποτέ.

Προχθές έκανα και ένα συνειρμό. Το 2012 δεν είναι ακόμα μια χρονιά, δεν είναι σαν τα τελευταία 3 χρόνια. Γιατί πολύ απλά το 2012 είναι δίσεκτο έτος. Αυτό σημαίνει πως έχουμε μια επιπλέον μέρα. Και μην αρχίσεις τώρα τη γκρίνια! Για μια παραπάνω μέρα δουλειάς; Σκέψου το αλλιώς... Μια παραπάνω μέρα διακοπών! Νάου τελ μι, χάου κουλ ιζ δάτ;

Όπως άλλωστε είπε και ο μεγάλος Κύπριος ποιητής, Οδυσσέας Ιθακηλύτης και παραδίδω το ποίημα...

Μια φορά στα τέσσερα χρόνια

στης Ολυμπιάδας τα τελώνια

μες τα σκοτεινά καΐκια

των sushi τα μαύρα φύκια

Τη χαϊδεύουνε και βγαίνει

ω τι τρομερή μικρούλα

τη μαγεύουνε και βγαίνει

μια επιπλέον ημερούλα

Την επιπλέον ημερούλα ποιος

θα βρει να μου την στείλει

Ποιος θα βρει να μου την στείλει

την επιπλέον ημερούλα.

Μια φορά στα τέσσερα χρόνια

λάμπουν αλλιώς τα ζιργκόνια.

Δεν γυαλίζουν μήτε τρεμολάμπουν

μόνο λάμπουν μόνο λάμπουν.

Μια φορά στα τέσσερα χρόνια

γίνεται η αγάπη χθόνια.

Να χεις τύχη να χεις τείχη

γαμπρός κακός μη σου πετύχει.

Την επιπλέον ημερούλα ποιος

θα βρει να μου την στείλει

Ποιος θα βρει να μου την στείλει

την επιπλέον ημερούλα.

Και επειδή οι μέρες ήταν, είναι και θα είναι μέρες... Καλή βδομάδα