Η πρωτοκαθεδρία του ανθρωπίνου ψυχισμού είναι πλέον παρελθόν, κυρίαρχος στις διαπροσωπικές σχέσεις, στα αισθήματα, στις αντιδράσεις, στην επικοινωνία είναι η τεχνολογία, το άτιμο αυτό κατασκεύασμα του ανθρώπου. Έχουμε μετατραπεί σε δειλούς ανθρώπους ή παχύδερμα ζώα, αλλά το σίγουρο είναι ότι όλους λίγο ή πολύ μας έχει κατασπαράξει η τεχνολογία και τα παράγωγα της. Η εκπαίδευση απουσιάζει ηχηρά -ενώ τα GCE είναι παρόν κάνοντας την κατάσταση χειρότερη με τον δικό τους τρόπο “άλλο η φιλοσοφία, κι άλλο η τσέπη να πονά (...) άλλο η φιλοσοφία, άλλο ο εκσυγχρονισμός” (Χορός Νεφελών)
Με την ίδια ευκολία που μπορείς να πεις του άλλου από γραπτό μήνυμα “Μην μου ξαναμιλήσεις” (σε περίπτωση που δεν έχεις τα γεννητικά όργανα του άνδρα) έτσι μπορείς να γράψεις “Σ' αγαπώ” αν και δεν το εννοείς... Τα γράμματα είναι ένα άψυχο πράγμα, η φωνή τα ζωντανεύει και τα κάνει λέξεις. Οι λέξεις γίνονται λόγια και τα λόγια έχουν μέσα αισθήματα. Η γλώσσα ήταν, είναι αλλά μάλλον δεν θα είναι, ο τρόπος που εκφράζεσαι -όχι ο μόνος- αλλά ποιος μπορεί τώρα να τα λέει τα πράγματα με το όνομα τους; Όλο και λιγότεροι....
Σημαντικό λιθαράκι κατέχει και η εκπαίδευση, η παιδεία -σε όλα- αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει, ευτυχώς, δεν λέω, αλλά η ελευθερία από την ασυδοσία διαφέρουν ελάχιστο. Και εκεί που η παιδεία παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο την βάλανε κομπάρσο, προωθώντας άλλους... “ατάλαντους” μπροστά για να πρωταγωνιστήσουν που τονίζουν πράγματα που δεν έπρεπε και εσύ δεν καταλαβαίνεις το νόημα του “έργου” αν και μέχρι να καταλάβουμε ότι είναι ένα γελοίο πανηγύρι θα είναι αργά.
Ήμαστε άνθρωποι και νομίζουμε είμαστε θεοί, ασχολούμαστε με το έξω, με τον κόσμο, με το τι θα πει η γειτόνισσα αν αγοράσω το ίδιο κηροπήγιο από το ΙΚΕΑ. Έχουμε ξεφύγει παντελώς, “ψίλωσεν ο νους της”... Τα αισθήματα -όπως και κάποιοι θεσμοί- ξεθωριάζουν, και η διαδρομή είναι μονόδρομος αν όχι αδιέξοδο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου