Τετάρτη 26 Αυγούστου 2009

Αποξένωση και Αλλαγή

Εις απάντηση μιας καλής μου φίλης στην δήλωση “Δεν έχω ζωή στην Κύπρο”

Η ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

Η αποξένωση σε μια οικογένεια είναι αποτέλεσμα των πολύχρονων διαδικασιών αλλαγής και παγιοποίησης των σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας, μετά από όλα αυτά τα χρόνια και τις αλλεπάλληλες αλλαγές το μέλος που νιώθει αποξενωμένο αρνείται κατηγορηματικά να προσαρμοστεί, πνίγεται σε μια σταγόνα νερό και αργότερα θέλει την ελευθερία του αναζητώντας κάτι που θα τον φυλακίσει και δεσμεύσει εσωτερικά και αισθηματικά αντίστοιχα λόγω της έλλειψης σταθερότητας.

Σχεδόν όλα στο άτομο φαντάζουν χτυπήματα κάτω από την μέση, ο κόσμος, η κουλτούρα, η συμπεριφορά ως αποτέλεσμα να ξεσπά και να θυμάται γεγονότα ή πράγματα από το παρελθόν τα οποία τον/την καταπίεζαν. Έχει φτάσει στο ναδίρ της επανένωσης, αρνείται να ξανατεθεί στο κλοιό της αλλαγής. Όλα αυτά είναι και συμπτώματα της έλλειψης κοντινών προσώπων, παρεών, φίλων, καλών στιγμών και διασκέδασης σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα.

Η ΑΛΛΑΓΗ

Ναι οι άνθρωποι αντιπαθούν τις αλλαγές και ακόμα και αν λένε ότι αλλάζουν δεν το κάνουν. Μπορείς να αλλάξεις το χρώμα, το μήκος και τον τύπο τον μαλλιών σου, μπορεί να χάσεις ή να βάλεις κιλά, μπορεί να ντύνεσαι νεανικά ή να φαίνεσαι πιο μεγάλος αλλά δεν αλλάζεις. Δεν είμαι απόλυτος, αλλά το πιστεύω από αυτά που έζησα, που είδα και γνώρισα, ότι και αν κάνεις δεν αλλάζεις, θα είσαι αυτό το παιδί που δεν θέλει να μεγαλώσει ή το παιδί που θέλει να μεγαλώσει, η ιδέα που έχουμε για μας μεταβάλλεται αλλά δεν αλλάζει. Και στον καθρέφτη ακόμα βλέπουμε την ιδέα μας, παραδείγματος χάριν αν πάω τώρα στον καθρέφτη και κοιταχτώ δεν θα ακούσεις από μένα ότι είμαι όμορφος γιατί η ιδέα που έχω για μένα είναι καθοριστική.

Όπως και η γαλλόφωνη αοιδός Celine Dion (η οποία είναι έγκυος για δεύτερη φορά) είπε κάποτε σοφά: Δεν αλλάζουμε απλά βάζουμε τα κοστούμια των άλλων πάνω μας... δεν μεγαλώνουμε, απλά ψηλώνουμε λίγο μέχρι εκεί... αλλά δεν ξεχνάμε το παιδί που μένει σχεδόν γυμνό, τις στιγμές της αθωότητας, όταν δεν γνωρίζαμε... δεν ξεχνάμε ποτέ... ξέρω πολύ καλά, αντέγραψα εικόνες και όνειρα που είχα, όλα αυτά τα χιλιάδες όνειρα ... On ne change pas.

Είμαι σίγουρος ότι ως άνθρωποι δεν αλλάζουμε, απλά αλλάζουν οι καταστάσεις στην ζωή μας, βρισκόμαστε σε νέο χώρο εργασίας, σε χώρο που θέλουμε ή δεν θέλουμε να είμαστε, μακριά από το σπίτι ή κοντά στο σπίτι ή ακόμα και μέσα στο σπίτι. Είναι η αλλαγή αισθημάτων ή η έλλειψη ασφάλειας που μας κάνει να αντιπαθούμε όπως δηλώνω στην αρχή τις αλλαγές (των καταστάσεων).

Δεν υπάρχουν σχόλια: