Mercy

Σήμερα αντιλήφθηκα κάνοντας ένα μάτσο quiz από το facebook ότι δεν βγήκα ποτέ σε ένα φυσιολογικό ραντεβού. Λέγοντας φυσιολογικό ραντεβού εννοώ να με καλέσει κάποιος για φαγητό ή ποτό ή καλά ότι να 'ναι σε ένα τρυφερό τετ-α-τετ ΜΕ ρούχα. Ναι, αυτό δεν έγινε ποτέ μέχρι τώρα! Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα είναι κάτι σαν το νέο AZAX με βελτιωμένη σύνθεση που δεν αφήνει λεκέδες: πάρτε-ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε...

Άκου πως έχει μια ερωτική ζωή του γκέι στην Κύπρο ο οποίος δεν κατάφερε να στεριώσει σχέση: να του στέλνει μήνυμα ο τάδε (ενώ εσύ κήρυξες ανακωχή επειδή ο “κύριος” με κ μικροσκοπικό δεν απαντούσε μέεεεερες τα μηνύματα σου) και σου λέει να πας σπίτι του με ένα έμμεσο τρόπο του στυλ “έχω κενό από τις 6-8”. Το χέζεις το γράψιμο γιατί θες ή γιατί τον θες ή γιατί τελοσπάντων κάτι έχεις υπόψιν σου, και πας (καλός μαλάκας και του λόγου σου) Και εσύ να κάθεσαι, να κάθεται, να μην γίνεται τίποτα, να προσπαθείς να του βγάλεις την κουβέντα από το στόμα με τσιμπιδάκι και μετά από ώρα να αρχίσει να σε φιλά (συγχαρητήρια και μας γκάστρωσες άντε και καλή λευτεριά) Και μετά κάνουν ότι κάνουν (ΑΛΕΛΟΥΓΙΑ!) Δεν προλαβαίνεις να χαλαρώσεις λίγο και σηκώνεται ο άλλος και σου λέει “πρέπει να φύγω”, τι να του πεις τώρα; Στα τσακίδια; Ναι, μπορεί, αλλά είσαι στο σπίτι του και εσύ έχεις και επίπεδο πάνω από όλα. Και ντύνεσαι και εσύ σαν Κύριος με Κ κεφαλαίο αλλά θεωρείσαι και ΚΑΡΑΤΣΟΥΛΑΡΑ με αυτά που κάνεις (με όλα κεφαλαία) και φεύγεις λες και δεν έγινε τίποτα. Είναι αυτά πράγματα για να μην εκνευρίζεσαι? Τσαντίζομαι! (θα βγει και η ρυτίδα μια ώρα νωρίτερα)

Εντάξει λίγο ή πολύ σε μια κοινωνία που ταλανίζεται (πως τα λέω) από την κοινωνική αδιακρισία όπως στην Κύπρο (που κουτσουφλάς και το ξέρει ο υπόλοιπος πληθυσμός της ελεύθερης Κύπρου σε χρόνο dt) οι ομοφυλόφιλοι, ή το “οτιδήποτε” πέραν του πλήρως αποδεχόμενου στρέιτ πρότυπου, δεν μπορούν να συνάψουν σχέσεις ή να κάνουν πράξεις όμοιες και ισότιμες των ετεροφυλοφίλων (όπως να φλερτάρουν σε cafe, να φιληθούν σε ένα bar, να πάνε αγκαλίτσα στην υπεραγορά ή πριν το κάνουν αυτό να συμβιώνουν!) Φυσικά οι λόγοι είναι πολλοί και δεν τελειώνεις σε μια ανάρτηση... Αλλά ξέρεις κάτι; Έχω βαρεθεί και σιχαθεί να δικαιολογώ τους πάντες...

Οι γκέι απομονώνονται χρησιμοποιώντας το διαδίκτυο, και συγκεκριμένα τα σατανικά μέσα του IRC και ακολούθως του MSN, για να βρουν γκόμενο. Εντάξει, και το σεξ είναι σημαντικό σε μια σχέση, αλλά έλα τώρα, σίγουρα είναι πιο ωραίο να σε φλερτάρουν από το να σου στέλνουν φατσούλες από το MSN! Και ποιος θα μπορούσε να διαφωνήσει. Φαίνεται όμως ότι αυτό είναι το gay lifestyle στην Κύπρο: το πρωί κοιμάσαι, το απόγευμα και το βράδυ MSN και το cam2cam (ούτε που να το συζητάμε το τετ-α-τετ) και το IRC με το κάθε βιτσιόζο και λίγο πριν τα μεσάνυχτα φεύγεις με παρέα για τα παρακμιακά gay clubs που άντε να μην μιλήσω. Η φιλοσοφία του γκέι του μεν καταπιεσμένου και δε του μη-επαναστάτη είναι οι αρπαχτές; Τώρα καταλάβατε γιατί ακολουθώ το ούτως αποκαλούμενο straight lifestyle.

(Με το μπαρτόν, το κείμενο που ακολουθεί είναι κατάλληλο για ακομπλεξάριστους ανθρώπους)

Και άντε όλοι αυτοί οι gay που είναι στο ηλικιακό γκρουπ 25-30 (ή Η ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ 30) να βρουν γκόμενο από το IRC. Καταρχάς κατά την άποψη τους έχουν αποκτήσει κοινωνικό status (πως η 16χρονη κυκλοφορεί με την Luis Vuiton έτσι και ο γκέι 29χρονος κυκλοφορεί με το Audi TT αυτό λέμε status) και έτσι μιας και έχει status (λες και status είναι πολύτιμος λίθος γαμώ τα κέρατα μου) δεν μπορεί να βγει έξω από το σπίτι με τον γκόμενο του. Ε κοίτα τόση κλεισούρα δεν την μπορεί ούτε η γιαγιά μου που είναι πόσο είναι!

Άντε τώρα πείσε το 18χρονο (παλιές καλές δόξες) να μείνει κλεισμένος στο σπίτι, να βλέπει εσένα και το πουλί σου, αντί να βγαίνει έξω (και όχι δεν εξαρτάται από το μέγεθος αν θα δεχθεί)

ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΑΝ ΕΙΣΑΙ Ο ΕΙΚΟΝΙΖΟΜΕΝΟΣ

Και μετά φτου σου γουρούνι θες και σχέση... Αλλά τι περιμένεις; Από άνθρωπο που ξέρεις μόνο το όνομα του τι περιμένεις; Εδώ για να αγοράσεις αναψυκτικό ξέρεις και το επίθετο αυτουνού που το κάνει (βλπ Λανίτης για Coca Cola λέμε τώρα!) Όχι και να κάνεις σχέση με άνθρωπο που ξέρεις το όνομα του και την ηλικία του (και μακάρι να σου λέει και την αλήθεια)

Συγγνώμη κι' όλας αν διαφωνείτε αλλά έφτασε στο απροχώρητο, αγανάκτησα, δηλαδή τρελάθηκα, κουφάθηκα, εγκαθιδρύθηκα, αποστασιοποιήθηκα, αναλύθηκα, χρησιμοποιήθηκα κτλ και μόνο ένα πράγμα λήγον εις -θηκα δεν έγινε και πάλι καλά δηλαδή! Δεν, δηλαδή πάει, δεν γίνεται, που στο διάολο πήγε το ρομάντζο, που είναι οι τρόποι ρε, που είναι το επίπεδο, που στον κόρακα πήγαν οι gentlemen, που στα κομμάτια είναι οι ακομπλεξάριστοι, που στα τσακίδια πήγαν οι νέοι γκέι, που ΠΕΡΠΑΤΑΑΑΣ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΑΑΑΑΣ ΘΑ ΠΛΗΓΩΘΕΙΣ ΕΚΕΙΙΙ ΠΟΥΥΥΥ ΠΑΑΑΑΑΣ ΠΟΥΥΥ ΠΕΡΠΑΤΑΑΑΑΑΣ ΠουΟυΥυ ώπα ρε! Σταματήστε με κάποιος και με πήρε η γλωσσοδιάρροια...

Με βρίζω, με βρίζεις

Δεν καταλαβαίνω πως κάποιοι άντρες γκέι αποφασίσουν να αποκαλούν τον εαυτό τους ή κάποιον άλλον ομοφυλόφιλο σε οτιδήποτε γένος θηλυκού. “Έλα τώρα χρυσή μου”, “μόνη σου θα μείνεις σπίτι”, “φιλενάδα” κ.τ.λ. Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο να αποκαλεί ένας γκέι τον εαυτό του έμμεσα “αδελφή” ή να του το λέει κάποιος ευθέως. Εκνευρίζομαι όταν οι πρώτοι τσαντίζονται όταν τους αποκαλούν άλλοι γκέι, αδελφή, πούστη, ή τα προαναφερθέντα σε σύνθετα με πρώτο συνθετικό το παλιό- κτλ. Πιστεύω ότι πρώτα πρέπει να σέβεσαι τον εαυτό σου και μετά να περιμένει σεβασμό από τους άλλους, είναι σαν το ρητό που λέει “γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο” είπε ο Μόχαντμα Γκάντι και εγώ συμφωνώ μαζί του.

Ναι καλή μου... Άντε χρυσή μου που θα μείνεις σπίτι... Όχι θα βγούμε να το κάψουμε όλες οι φιλενάδες

Γιατί έχουν κάποιοι την μανία να αναφέρονται στους γκέι και να μιλάνε για ένα 3ο φύλο (ούτε άντρες ούτε γυναίκες), αυτό με εκνευρίζει ακόμα πιο πολύ. Ο γκέι είναι άντρας κυριολεκτικά, έχει τα γεννητικά όργανα του άντρα τώρα τι τα κάνει, που τα βάζει δικό του θέμα, σε ρώτησα παλικάρι μου τι κάνεις εσύ με τη τσουτσού σου; Τώρα ποιος είναι άντρας μεταφορικά είναι άλλη υπόθεση!

Με απέχθεια και αηδία παρακολουθώ τα σχόλια στο youtube σε βίντεο με γκέι: καταρχάς οι υβριστικοί τίτλοι του στυλ “aderfara”, “poustaras” κ.ά. (δεν θέλετε μετάφραση; νομίζω κατανοείτε) και βίντεο από παραλία ή από το γυμναστήριο κοροϊδεύοντας τον τρόπο που παίζει βόλεϊ ή τρέχει στο μηχάνημα αντίστοιχα κάτι που αποκαλούν “κούνημα”. Ή ένα άλλο βίντεο που ένας γκέι ντυμένος με μια μπλούζα γυναικεία και αυτός ο στρέιτ μαλάκας που το έβαλε φρόντισε να γράψει και το επίθετο του (τυχαίο λέει), από πάνω τον κάνανε χώμα τον άνθρωπο γιατί γράψανε στα σχόλια και το όνομα του κάποιοι “φίλοι” του. Μπορείτε και 'σεις να διακρίνετε το μίσος να εκφράζεται μέσω των σχολίων:

“μη δειχνετε ανοχη σε ανυγιη προτυπα” από το σχόλιο του κυρίου TOPOGRAFOS2009 που αμφισβητώ το μορφωτικό του επίπεδο συγκρατώ τα “πρότυπα” που λέγαμε

“kseftiiiila" λέει ο parratim

“aftoktona" συμβουλευτική στήλη του MitSaRaSsSsS

“oust brwmopoustes!” ο πούστης-οι πούστες μαθήματα Νέων Ελληνικών από τον vitaliwtis
“Ox!ola ta comments kata to pousthdwn einai meion!auto shmainei oti EINAI PERISSOTEROI APO EMAS!!! Sta opla aderfia!!!” υπαρξιακές ανησυχίες και το πνεύμα της επανάστασης του nogravity60 που φαντάζει λίγο σαν τον γέρο Αριστείδη στα Εγκλήματα

“po po... mazeftikane poloi gay stin ellada... tha gemisoun ta nekrotafeia.. aki i aitia.. to aids pou tha apoktisete oloi sas gamimenoi anomaloi..parafysh!! athlioi!!” πρώτα κάνει παρατήρηση μετά λέει συνέπειες και μας λέει και τον λόγο ο themiskaltsidis που είναι θύμα της παραπληροφόρησης και ημιμάθειας (που είναι χειρότερη από την αμάθεια)

“exw dei kai pio kalous:P rolf bgale to fridi toulaxiston” λέει ο stahis222 ο γεμάτος πείρα άνθρωπος

“oles oi aderfes prepei na sygentro8oun stin plateia omonoias, opou 8a anapsoume mia megali pyrkagia gia na tous kapsoume” με ύφος Σταυροφορίας ο SuperHotBastard
και ο πατριώτης amapia “frontise na mn se petuxw pouthena paliopoustara alliws de thes na matheis ti tha ginei.giati ektos apo to antriko eidos xeftilizeis kai to xwrio mas kwloxeskismeni aderfara....” ή ο fotelos18 “omg mn tn petixo pou8ena tn palioaderfara!!” και όμως υπάρχουν και αυτοί, δυστυχώς που κακοποιούν τους ομοφυλόφιλους!

Και για τέλος κρατώ το πιο άκυρο αλλά και συνάμα το μόνο ειλικρινές σχόλιο “ego pantos exo kavlosei” delete26 ΘΕΟΣΣΣ!

Από στάση διαμαρτυρίας στρέιτ που τίθονται ενάντια στους γάμους ομοφυλοφίλων... Κάτι ξέρει?

Αποξένωση και Αλλαγή

Εις απάντηση μιας καλής μου φίλης στην δήλωση “Δεν έχω ζωή στην Κύπρο”

Η ΑΠΟΞΕΝΩΣΗ

Η αποξένωση σε μια οικογένεια είναι αποτέλεσμα των πολύχρονων διαδικασιών αλλαγής και παγιοποίησης των σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας, μετά από όλα αυτά τα χρόνια και τις αλλεπάλληλες αλλαγές το μέλος που νιώθει αποξενωμένο αρνείται κατηγορηματικά να προσαρμοστεί, πνίγεται σε μια σταγόνα νερό και αργότερα θέλει την ελευθερία του αναζητώντας κάτι που θα τον φυλακίσει και δεσμεύσει εσωτερικά και αισθηματικά αντίστοιχα λόγω της έλλειψης σταθερότητας.

Σχεδόν όλα στο άτομο φαντάζουν χτυπήματα κάτω από την μέση, ο κόσμος, η κουλτούρα, η συμπεριφορά ως αποτέλεσμα να ξεσπά και να θυμάται γεγονότα ή πράγματα από το παρελθόν τα οποία τον/την καταπίεζαν. Έχει φτάσει στο ναδίρ της επανένωσης, αρνείται να ξανατεθεί στο κλοιό της αλλαγής. Όλα αυτά είναι και συμπτώματα της έλλειψης κοντινών προσώπων, παρεών, φίλων, καλών στιγμών και διασκέδασης σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα.

Η ΑΛΛΑΓΗ

Ναι οι άνθρωποι αντιπαθούν τις αλλαγές και ακόμα και αν λένε ότι αλλάζουν δεν το κάνουν. Μπορείς να αλλάξεις το χρώμα, το μήκος και τον τύπο τον μαλλιών σου, μπορεί να χάσεις ή να βάλεις κιλά, μπορεί να ντύνεσαι νεανικά ή να φαίνεσαι πιο μεγάλος αλλά δεν αλλάζεις. Δεν είμαι απόλυτος, αλλά το πιστεύω από αυτά που έζησα, που είδα και γνώρισα, ότι και αν κάνεις δεν αλλάζεις, θα είσαι αυτό το παιδί που δεν θέλει να μεγαλώσει ή το παιδί που θέλει να μεγαλώσει, η ιδέα που έχουμε για μας μεταβάλλεται αλλά δεν αλλάζει. Και στον καθρέφτη ακόμα βλέπουμε την ιδέα μας, παραδείγματος χάριν αν πάω τώρα στον καθρέφτη και κοιταχτώ δεν θα ακούσεις από μένα ότι είμαι όμορφος γιατί η ιδέα που έχω για μένα είναι καθοριστική.

Όπως και η γαλλόφωνη αοιδός Celine Dion (η οποία είναι έγκυος για δεύτερη φορά) είπε κάποτε σοφά: Δεν αλλάζουμε απλά βάζουμε τα κοστούμια των άλλων πάνω μας... δεν μεγαλώνουμε, απλά ψηλώνουμε λίγο μέχρι εκεί... αλλά δεν ξεχνάμε το παιδί που μένει σχεδόν γυμνό, τις στιγμές της αθωότητας, όταν δεν γνωρίζαμε... δεν ξεχνάμε ποτέ... ξέρω πολύ καλά, αντέγραψα εικόνες και όνειρα που είχα, όλα αυτά τα χιλιάδες όνειρα ... On ne change pas.

Είμαι σίγουρος ότι ως άνθρωποι δεν αλλάζουμε, απλά αλλάζουν οι καταστάσεις στην ζωή μας, βρισκόμαστε σε νέο χώρο εργασίας, σε χώρο που θέλουμε ή δεν θέλουμε να είμαστε, μακριά από το σπίτι ή κοντά στο σπίτι ή ακόμα και μέσα στο σπίτι. Είναι η αλλαγή αισθημάτων ή η έλλειψη ασφάλειας που μας κάνει να αντιπαθούμε όπως δηλώνω στην αρχή τις αλλαγές (των καταστάσεων).

I saw you...

ΣΕ ΕΙΔΑ...

...Που πήγες για προσκύνημα στην Χρυσοσπηλιώτισσα στις 15/08 και πάρκαρες το γαλάζιο σου Mazda σε κοντινό δρόμο και βγήκε από τη θέση του συνοδηγού ένα παλικάρι με τις κάλτσες ως τον αστράγαλο (κρίμα, είπα την στιγμή εκείνη) και ένιωσα ανακούφιση όταν βγήκες εσύ που ήσουν πιο ωραίος από τον φίλο σου.

...Και σένα που πήγες για προσκύνημα στην Χρυσοσπηλιώτισσα στις 15/08 και που πάρκαρε ο γκόμενος σου το cabriolet μέσα στο πανηγύρι ... δεν φτάνει που είσαι γκέι ΚΑΙ θρήσκος έφτιαχνες και τα μαλλιά σου στο καθρεφτάκι... Έλεος

...μετά από ένα χρόνο στον δρόμο, ευτυχώς ήσουν καλή και μου μίλησες!

...Σε γνωστό cafe της Λευκωσίας να μιλάς στις φίλες σου για τα γκομενικά σου, αν άφηνες να μιλήσει και καμιά άλλη θα ήταν καλύτερα...

...Στην θάλασσα την προπερασμένη Παρασκευή και ήσουν ο μόνος που άξιζες στην παραλία...

...Που φορούσες εσώρουχο κάτω από το μαγιό! Με ποια λογική καλέ μου?

...Στο Fort Boyard και αναστέναξα...

Αριστοφάνους Νεφέλες

Μετά από την μεγάλη επιτυχία των προηγουμένων παραστάσεων στην Κύπρο, στις 11 Σεπτεμβρίου 2009, στο Αμφιθέατρο Σχολής Αρχιεπισκόπου Μακαρίου του ΙΙΙ (Σχολή Τυφλών) στην Λευκωσία στις 21:00, ο Θ.Ο.Κ παρουσιάζει για μια τελευταία φορά το έργο “Νεφέλες” του Αριστοφάνη.

ΤΟ ΕΡΓΟ

Οι Νεφέλες αποτελούν ένα από τα πιο γνωστά και πολυσυζητημένα έργα του Αριστοφάνη, ο οποίος το θεωρούσε από τα καλύτερα του. Οι Νεφέλες παίχτηκαν για πρώτη φορά στα Διονύσια το 423 π.Χ. παίρνοντας το 3ο βραβείο. Στο έργο αυτό ο Αριστοφάνης θίγει θέματα παιδείας, σατιρίζοντας και χλευάζοντας τις μεταμοντέρνες ιδέες και τα νέα εκπαιδευτικά συστήματα που ήθελαν να εισαγάγουν οι σοφιστές και ο Σωκράτης στην Αρχαία Αθήνα και εκθέτει τις συνέπειες του τότε σύγχρονου σοφιστικού εκσυχρονισμού σε μια σύγκρουση-debate του Δίκαιου και του Άδικου Λόγου. Μια κομψή όπως χαρακτηρίζεται κωμωδία, που έχει ως κέντρο της το θέμα που προβληματίζει τους πάντες την διαπαιδαγώγηση μιας ολοένα πιο χαλαρής νεολαίας.

Ο μεταφραστής του έργου Κ. Χ. Μυρή ή άλλως Κώστας Γεωργουσόπουλος λέει χαρακτηριστικά για τον Σωκράτη: «Ο Αριστοφάνης σατιρίζει τον Σωκράτη τον καθημερινό, τον ερωτικό, τον γλετζέ, τον πονηρό. Αυτός είναι ο πραγματικός Σωκράτης. Στις ιδέες του Σωκράτη, βασίζονται τα εκπαιδευτικά συστήματα του κόσμου» ενώ συμπληρώνει «Ο Αριστοφάνης είναι ένας συντηρητικός δημοκράτης κι επίσης, όπως και όλοι οι σατυρικοί, έτσι κι αυτός αισθάνεται νοσταλγία για το παρελθόν»

Ο Σωκράτης (Σ. Λούρας) ο γλεντζές που χορεύει στο ρυθμό του Χορού

Καθ' όλην την διάρκεια του έργου θα παρατηρήσετε τα κύρια χαρακτηριστικά του Αριστοφανικού θεάτρου: ο Αριστοφάνης συχνά χρησιμοποιεί “Παραβάσεις” τμήματα που διακόπτουν την θεατρική δράση σαν ιντερμέδιο που ξεφεύγει από τον μύθο όπου ο Χορός πλησιάζει το κοινό και μιλά εκπροσωπώντας τις απόψεις του. Επίσης συχνά ο Αριστοφάνης χρησιμοποιεί και του “αγώνες” τους διαξιφισμούς: στις Νεφέλες παρουσιάζεται συγκεκριμένα ο διαξιφισμός του Δίκαιου λόγου -που εμφανίζεται υπερβολικός γεμάτος ηθικολογίες και υποκριτικά σωστός- και Άδικου λόγου -που εμφανίζεται χυδαίος, ανήθικος και λιτός χωρίς ενδοιασμούς-, έτσι ώστε να παραβάλλονται οι απόψεις και των δύο σαν να γίνεται μια δίκη όπου κριτής είναι πάντα το κοινό.

Συνεχίζοντας παραθέτω και απόσπασμα από την εφημερίδα “The Australian” όπου αναφέρετε ναι μεν στον Αριστοφάνη με αφορμή την νέα σειρά μεταφράσεων των Νεφελών από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ αλλά και γενικότερα τους Αθηναίους: “οι Αθηναίοι δημιούργησαν επίσης μια μορφή τέχνης που σήμερα αποκαλούμε άσεμνη, βρώμικη ή ελαφριά πορνογραφία (...) η γλώσσα του θεάτρου, αυτής της μοναδικής αθηναϊκής συμβολής στο δυτικό πολιτισμό, ήταν εντελώς άσεμνη" Και όμως οι βωμολοχίες και η ασέβεια είναι χαρακτηριστικά της Αρχαίας Ελληνικής Δραματικής Ποίησης, αν και μερικοί υποστηρίζουν ότι ο Αριστοφάνης είναι προσεκτικός για να μην γίνεται χυδαίος και αποκρουστικός.

Τέλος ο Αριστοφάνης χρησιμοποιεί τη σάτιρα, εξευτελίζει του ήρωες των έργων, χλευάζει θεούς και ήρωες και παίζει με την γλώσσα (μην παρεξηγιόμαστε) ο Αριστοφάνης χρησιμοποιεί έξυπνα τις λέξεις: πχ. Σχηματίζει τα ονόματα των ηρώων του (δεν του ονομάζει απλά) ο Στρεψιάδης για παράδειγμα είναι από το ουσιαστικό στρεψοδικία που σημαίνει η χρήση κακόπιστων ή σοφιστικών επιχειρημάτων σε δίκη ή η σκόπιμη διαστροφή της αλήθειας. Επιπρόσθετα ο Αριστοφάνης παίζει με παρηχήσεις (π.χ Σωκράτης-τρομοκράτης) και γενικότερα ο Αριστοφάνης ασκεί αντιπολιτευτικό έργο που κατ' εμέ είναι διαχρονική όποιος και να είναι στην εξουσία, δεξιός ή αριστερός, όπως και στην Κύπρο σήμερα ως προς το υδατικό.

ΚΡΙΤΙΚΗ – ΟΙ ΝΕΦΕΛΕΣ ΤΟΥ ΘΟΚ

Τα highlights της παράστασης είναι οι παραβάσεις του Χορού με την στιχουργική επεξεργασία των στίχων από την Λέα Μαλένη (για την Α παράβαση) και από τον Σταμάτη Κραουνάκη, η τρελή φυσιογνωμία του Σωκράτη που τον ερμηνεύει εξαιρετικά ο Λούρας και η μουσικοί επί της σκηνής. Είναι μια εξαιρετική παράσταση που θα την απολαύσεις, ο νέος Φειδιππίδης που πλημμυρίζεται από βαρεμάρα, ο Στρεψιάδης σε απόγνωση, ο τρελάρας Σωκράτης, οι αφελείς μαθητές του που υπερεκτιμούν τον δάσκαλο, η κόντρα Δίκαιου και Άδικου Λόγου σαν προεκλογικό debate, έστω τα λίγα λεπτά που είναι μέσα ο Πασίας και ο Αμυνίας σε γαργαλάν να γελάσεις, το παιδί με τους προβληματισμούς του και ο Ερμής που σου κάνει εντύπωση! Ο δε Χορός εντυπωσιακός...

Ο Στρεψιάδης (Α. Τσουρής) σε απόγνωση με τον Χορό

Το μόνο στοιχείο (που δεν έχω μάθει ποιανού ιδέα ήταν) για το οποίο οι απόψεις διίστανται ήταν η παρέμβαση του “παιδιού” στο έργο το οποίο ας πούμε ότι εκφράζει τις εφηβικές και υπαρξιακές ανησυχίες της νεολαίας. Το να βάλεις ένα παιδί, 12 χρονών, να απαγγείλει “Κύπρος χρυσή, Κύπρος νησί, Κύπρος μισή Ελλάδα” είναι αντιδεοντολογικό, γιατί κατ' εμέ πάντα το παιδί στην ηλικία των 12 δεν έχει άποψη. Αυτό για 'μένα είναι η πολιτικοποιημένη και οπορτουνιστική πλύση εγκεφάλου που δέχεται η νεολαία στην εκπαίδευση η οποία σε αυτά τα θέματα μπάζει νερά. Αν το παιδί ήταν νεαρός δεν θα με ενοχλούσε τόσο πολύ αλλά όπως είπα ο ο Αριστοφάνης ασκεί αντιπολιτευτικό έργο ανεξαρτήτως κυβερνώντος, αντίθετα με την παρέμβαση αυτή.

Η ΠΛΟΚΗ

Ο Στρεψιάδης ένας μικροαστός ο οποίος χρωστά λεφτά από δω και από 'κει με το παμπόνηρο μυαλό του σκέφτεται να εκσυγχρονιστεί πηγαίνοντας φυσικά στο Φροντιστήριο του Σωκράτη. Η σχολή του Σωκράτη δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια νέα εκδοχή της γαλλικής αερολογίας της εποχής, που μπορεί να κάνει θαύματα ή οφθαλμαπάτες, μπορεί να πείσει τους αφελείς με παρλαπίπες για επιστήμες της νεοεισερχόμενης κοσμοθεωρίας (πως κλάνει το κουνούπι ή πόσο είναι του ψύλλου το πήδημα) της νέας εποχής, του νέου κόσμου, με νέα ήθη και έθιμα, νέες λέξεις που θυμίζουν λίγο η πολύ τον κάθε εκσυχρονισμό σε κάθε εποχή που φαντάζει οπισθοδρομική και συντηριτική, ακόμα και το σήμερα. Ο Στρεψιάδης όμως αργότερα στέλνει στο φροντιστήριο τον γιο του, τον Φειδιππίδη, για δύο λόγους: επειδή ο ίδιος ο Στρεψιάδης είναι τόσο απαρχαιωμένος για να δεχτεί τις υπέρ-διανοούμενες απόψεις των σοφιστών και για να να χρησιμοποιήσει τον γιο του για να ικανοποιήσει τα δικά του θελήματα.

Ο Χορός έχει πρωταγωνιστικό ρόλο με τα τραγούδια του

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σε μετάφραση του Κ. Χ. Μύρη (Κώστα Γεωργουσόπουλου )

και σκηνοθεσία Βαρνάβα Κυριαζή

πλαισιωμένος από την σκηνοθετική ομάδα που την αποτελούν οι

Γιώργος Μουαΐμης, Λέα Μαλένη, Ανδρέας Τσουρής, Νεοκλής Νεοκλέους.

Βοηθός Σκηνοθέτη: Λουκία Πική

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Σκηνικά: Χάρης Καυκαρίδης

Κοστούμια: Λάκης Γενεθλής

Βοηθός Ενδυματολόγου: Μόνικα Χατζηβασιλείου

Χορογράφος: Ισίδωρος Σιδέρης

Βοηθός Χορογράφος: Έλενα Αντωνίου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιώργος Κουκουμάς

Εκτέλεση σκηνικού: Εργαστήρια σκηνικών ΘΟΚ

Εκτέλεση κοστουμιών: Εργαστήρια Ραπτικής ΘΟΚ

Μουσικοί επί σκηνής:

Πιάνο/Πλήκτρα: Νίκος Ευαγγέλου

Φλάουτο, Φλογέρες: Ελεονώρα Ρούσου

Κρουστά: Τζόναθαν Μπετίτο

Μουσική Διδασκαλία: Σταμάτης Κραουνάκης, Γιώργος Χριστοδουλίδης, Ελεονώρα Ρούσου

Ερμηνεύουν (με σειρά εμφάνισης):

Στρεψιάδης: Ανδρέας Τσουρής

Φειδιππίδης: Χριστόδουλος Μαρτάς

Σωκράτης: Σταύρος Λούρας

Μαθητές Σωκράτη: Σώτος Σταυράκης, Θανάσης Δρακόπουλος, Βαλεντίνος Κόκκινος, Αντώνης Ονουφρίου

Δίκαιος Λόγος: Αννίτα Σαντοριναίου

Άδικος Λόγος: Έλενα Ευσταθίου

Πασίας: Χριστόφορος Χριστοφόρου

Αμυνίας: Μιχάλης Μουστάκας

Παιδί: Γιώργος Ιωαννίδης

Ερμής: Λευτέρης Σαλωμίδης

Χορός Νεφελών: Στέλα Φυρογένη (Κορυφαία) Ερμίνα Κυριαζή, Χριστίνα Χριστόφια, Mάρα Κωνσταντίνου, Λουκία Πρωτοπαπά, Νιόβη Χαραλάμπους, Κατερίνα Λούρα, Έλενα Χριστοφή, Βίκη Γεωργιάδου, Δανάη Χρίστου, Χριστίνα Κωνσταντίνου, Άννα Παπαγεωργίου, Ηλιάνα Κάκκουρα και η Πολυξένη Σάββα.

Ο Άδικος λόγος (Έλενα Ευσταθίου) προσπαθεί να πείσει τον Φειδιππίδη (Χ. Μαρτάς)

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΟΚ

Η πρεμιέρα της παράστασης δόθηκε στο αμφιθέατρο σχολής Τυφλών στην Λευκωσία στις 24 Ιουνίου, μετά ο θίασος ετοίμασε τις βαλίτσες του και έφυγε για Επίδαυρο, όπου είχαν παράσταση στις 3 και 4 Ιουλίου. Επιστρέφοντας στην Κύπρο άρχισαν ξανά οι παραστάσεις: 9 Ιουλίου Δημοτικός Αμφιθέατρο Δερύνειας, 10 Ιουλίου Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο, 14 Ιουλίου Αρχαίο Θέατρο Κουρίου, 16 Ιουλίου στο πλαίσιο του 13ου Διεθνούς Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος, 17, 18, 21 και 22 Ιουλίου Αμφιθέατρο Σχολής Τυφλών και τέλος 24 Ιουλίου Αρχαίο Θέατρο Κουρίου.

Τεχνάσματα του Χορού στις παραβάσεις

Αν δεν το είδατε ακόμα να μια ευκαιρία να το δείτε τώρα!

Πεμπτοπαρασκευοσαββατοκυρίακο

Το παράλογο της υπόθεσης ξεκίνησε από... την Πέμπτη που έβρεξε! Δεν λέω, οι βροχές είναι πάντα ευπρόσδεκτες ιδιαίτερα όταν μιλάμε για την κατάσταση που επικρατεί τώρα, αλλά πρωτοβρόχια τον Δεκαπενταύγουστο; Και αν θυμάμαι καλά και πέρσι το ίδιο πράγμα έγινε.

Την Παρασκευή αποφάσισα μετά από αρκετό καιρό να ξαναπάω θάλασσα, η 2η για αυτό το καλοκαίρι, και όντως πήγαμε σε μια εκπληκτική παραλία που δεν ήξερα ότι υπάρχει, μικρή αλλά γεμάτη. Δεν χόρτασε το μάτι μου από ομορφιά για να λέμε την αλήθεια, μόνο ένας άξιζε σε εκείνη την παραλία (όχι, είπαμε είμαι ψώνιο αλλά δεν μιλώ για 'μένα)

Χθες το Σάββατο πήγαμε για το καθιερωμένο tour προσκυνήματος στην εορτάζουσα Παναγία (τώρα γιατί γιορτάζουμε την κοίμηση της δεν...) Χθες οι δρόμοι άδειοι έτσι; 32 αυτοκίνητα σε 1 ώρα, ευτυχώς δηλαδή, όσοι μείναμε Λευκωσία ηρεμήσαμε πάρα πολύ! Στον δρόμο δύσκολα έβλεπες αυτοκίνητο με ανθρώπους μέσα ακόμα και σε δρόμους που προχθές γινόταν ο χαμός, χθες ήταν λες και υπήρχε απαγορευτικό διακίνησης, η επιστροφή της Αγγλοκρατίας με τα κέρφιου! Μετά τις 7 άρχισε ο κόσμος να πηγαίνει στα café, όσα ήταν ανοικτά και από σήμερα επανέρχεται ο κόσμος που καλά-έκανε-και-πήγε-διακοπές!

Σήμερα είναι μια Κυριακή, από εκείνες τις βαρετές μπορώ να πω... Θα αρχίσω τώρα να κανονίσω που θα πάω απόψε, βαριέμαι να μείνω σπίτι γιατί το χόρτασα αρκετά σήμερα, άντε και από εβδομάδας να ξαναρχίσω την δουλειά για κάτι που θέλω να ετοιμάσω μέχρι τον Οκτώβριο, μακάρι! Στείλτε μου μερική θετική ενέργεια καλέ να πάρω τα πάνω μου πριν αρχίσω να παίρνω χάπια!!!

Να ζήσετε όσες και όσοι γιόρταζαν χθες!!!

Greetings

Καλησπέρα από την ζεστή πρωτεύουσα της Κύπρου! Καλή Εβδομάδα, έτσι για αρχή αν και καθυστερημένα, εύχομαι σε όλους σας, όσοι είστε σε διακοπές καλή διασκέδαση και όσοι είστε στην δουλειά υπομονή! Εδώ η ζέστη μας πλακώνει, όσοι από τους πρωτευουσιάνους που μείναμε στην Λευκωσία, και κάπου αρχίζει η λογική μας να ξεφεύγει!

Η αλήθεια είναι ότι και να μην θέλεις να κάνεις διακοπές, κάνεις. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα εκτός από το να κοιμάσαι, να τρως και να χαλαρώνεις στα κλιματιστικά όταν ο ήλιος κάνει βόλτες και μετά αν έχεις όρεξη από την υγρασία, την υπνηλία, την βαρυστομαχιά να πας βόλτα στους ήρεμους δρόμους ή κινηματογράφους, στα ήρεμα εστιατόρια ή πάρκα, στις ήρεμες καφετέριες ή παραλίες για μπιτς πάρτι.

Εγώ ξεροσταλιάζω σπίτι. Έμπνευση δεν έχω, ούτε ίχνος! Ακούω μουσική από τις 11 το πρωί και άρχισα να γράφω, είναι 4 και 40 και ακόμα γράφω... Είναι δύσκολο, με τόση ζέστη! Το ανθοπωλείο έκλεισε για διακοπές, το ίδιο έπραξε και το γυμναστήριο (όχι πως πάω). Οι γείτονες ξεκουμπίστηκαν ευτυχώς, να κάνω φασαρία με την ησυχία μου. Και είναι νέκρα στην Λευκωσία γενικότερα, μ' αρέσει και δεν μ' αρέσει: δεν μ' αρέσει που δεν έχει ένα θέατρο, μια εκδήλωση, μια μουσική κάτι. αλλά μ' αρέσει που δεν με πατάς και σε πατώ, παρ' όλο που τα βράδια στις καφετέριες γίνεται της Πόπης της κομμώτριας (η οποία επίσης έκλεισε για διακοπές)

Λοιπόν σας χαιρετώ, για τώρα, και όταν έρθει η πολυαναμενόμενη έμπνευση θα τα ξαναπούμε! Να πίνετε νερό μην αφυδατωθείτε, να βάζετε αντηλιακό να μην καείτε και να βγείτε έξω για να μην βαρεθείτε!!!

200th Post

Από τις 15 Δεκεμβρίου 2008 μέχρι σήμερα έχω καταγράψει στο ιστορικό μου ακόμα 100 αναρτήσεις, φτάνοντας αισίως στην 200η. Αν και το σουξέ του blog μου ήταν το ίδιο ή μικρότερο από το σουξέ της Βέντη “Μ' αρέσει το σεξ” ή της Μπεζαντάκου το “Φανελάκι” ή της Λάμπρου το “Νινί σέρνει καράβι” και όλα τα κουλτουριάρικα, παρ' όλα αυτά συνεχίζω απτόητος (λέμε τώρα, σαν τις προαναφερθέντες) να γράφω.

Διαβάζοντας τις τελευταίες 99 αναρτήσεις αντιλαμβάνομαι ότι δεν ήμουν η καλύτερη παρέα αλλά αυτό που μ' αρέσει είναι που και χάλια να είμαι, κάπου γελάς, κάποια μαλακία θα γράψω δεν λέει! Δεν ξέρω φυσικά, μπορεί να είμαι και ο μόνος που γελάω. Πόσες φορές έγραψα για κρίσεις; Πολλές! Γελάω τώρα που τα βλέπω αλλά για να τα είχα γράψει κάτι σήμαιναν. Περισσότερο γελάω με το δημοσιογραφικό μου ένστικτο όταν ήταν η Eurovision ή με το σύνδρομο στέρησης με τους αγώνες κατάδυσης του ΡΙΚ ή και με τις αστείες μέχρι και γελοίες περιγραφές (στο σουπερμάρκετ, για εμένα κτλ)

Παρ' όλα αυτά εγώ συνεχίζω ακάθεκτος, πάμε για ακόμα 100... Συνεχίζω γιατί θέλω και μπορώ. Αν ήταν αυτό τηλεοπτικό πρόγραμμα θα με έκοβαν από το 2ο επεισόδιο (και αν όχι το Ραδιοτηλεοπτικό θα με έκοβε κάποτε γιατί δεν υπάρχει η κατάλληλη σήμανση “Προσοχή Βλακιούλες”) Σας ευχαριστώ όλους εσάς που με διαβάσατε έστω μια φορά, ευχαριστώ όλους όσους σχολιάζουν γιατί η ανταμοιβή για τα μπλοκ είναι ο σχολιασμός... ο δρόμος συνεχίζεται!!!

Sunday of wishes

Καλό μήνα σας εύχομαι, Αύγουστος επιτέλους... και Καλή Εβδομάδα! Χρόνια πολλά για όλους όσους έχουν γενέθλια αυτές τις μέρες και γενικά τον μήνα αυτό. Το καλοκαίρι συνεχίζεται όπως βλέπετε -στις παραλίες και στο θερμόμετρο- και εκμεταλλευτείτε το όσοι μπορείτε! “It's a time to celebrate” που έλεγε ο Κότσιρας στο Pass the flame τότε στους Ολυμπιακούς...

Technology Vs Human: 1-0

Και εγώ που περίμενα ότι η οικονομική κρίση θα μας κρατήσει μακριά από την τεχνολογία, τα κέρδη του e-shop στην Κύπρο ανεβαίνουν!

Η πρωτοκαθεδρία του ανθρωπίνου ψυχισμού είναι πλέον παρελθόν, κυρίαρχος στις διαπροσωπικές σχέσεις, στα αισθήματα, στις αντιδράσεις, στην επικοινωνία είναι η τεχνολογία, το άτιμο αυτό κατασκεύασμα του ανθρώπου. Έχουμε μετατραπεί σε δειλούς ανθρώπους ή παχύδερμα ζώα, αλλά το σίγουρο είναι ότι όλους λίγο ή πολύ μας έχει κατασπαράξει η τεχνολογία και τα παράγωγα της. Η εκπαίδευση απουσιάζει ηχηρά -ενώ τα GCE είναι παρόν κάνοντας την κατάσταση χειρότερη με τον δικό τους τρόπο “άλλο η φιλοσοφία, κι άλλο η τσέπη να πονά (...) άλλο η φιλοσοφία, άλλο ο εκσυγχρονισμός” (Χορός Νεφελών)

Με την ίδια ευκολία που μπορείς να πεις του άλλου από γραπτό μήνυμα “Μην μου ξαναμιλήσεις” (σε περίπτωση που δεν έχεις τα γεννητικά όργανα του άνδρα) έτσι μπορείς να γράψεις “Σ' αγαπώ” αν και δεν το εννοείς... Τα γράμματα είναι ένα άψυχο πράγμα, η φωνή τα ζωντανεύει και τα κάνει λέξεις. Οι λέξεις γίνονται λόγια και τα λόγια έχουν μέσα αισθήματα. Η γλώσσα ήταν, είναι αλλά μάλλον δεν θα είναι, ο τρόπος που εκφράζεσαι -όχι ο μόνος- αλλά ποιος μπορεί τώρα να τα λέει τα πράγματα με το όνομα τους; Όλο και λιγότεροι....

Σημαντικό λιθαράκι κατέχει και η εκπαίδευση, η παιδεία -σε όλα- αλλά τα πράγματα έχουν αλλάξει, ευτυχώς, δεν λέω, αλλά η ελευθερία από την ασυδοσία διαφέρουν ελάχιστο. Και εκεί που η παιδεία παίζει τον πρωταγωνιστικό ρόλο την βάλανε κομπάρσο, προωθώντας άλλους... “ατάλαντους” μπροστά για να πρωταγωνιστήσουν που τονίζουν πράγματα που δεν έπρεπε και εσύ δεν καταλαβαίνεις το νόημα του “έργου” αν και μέχρι να καταλάβουμε ότι είναι ένα γελοίο πανηγύρι θα είναι αργά.

Ήμαστε άνθρωποι και νομίζουμε είμαστε θεοί, ασχολούμαστε με το έξω, με τον κόσμο, με το τι θα πει η γειτόνισσα αν αγοράσω το ίδιο κηροπήγιο από το ΙΚΕΑ. Έχουμε ξεφύγει παντελώς, “ψίλωσεν ο νους της”... Τα αισθήματα -όπως και κάποιοι θεσμοί- ξεθωριάζουν, και η διαδρομή είναι μονόδρομος αν όχι αδιέξοδο....