Ότι αγαπά...

Προφανώς γελούσα μόνο εγώ στο προηγούμενο ποστ και η παρέμβαση του Μηδενικόπουλου ήταν δραστική. Και προχωρώ...

Θα ήταν ιδανικό να έγραφα κάτι με σεξ ή κάτι τελοσπάντων που να έχει μισό γυμνό να πάρω και εγώ 2-3 σχόλια. Περίμενε. Και το προηγούμενο μιλούσε για σεξ. Το σεξ δεν πουλάει, σε πουλάει. Και προχωράμε. Πάντως η αλήθεια είναι πως με τόση φιλοσοφία η συζήτηση για ένα θέμα με κάνει να σκέφτομαι τι θα πω. Το γράφω, το σβήνω, γιατί προφανώς διαφωνώ με τον εαυτό μου, και μετά γράφω κάτι άλλο το οποίο δεν βγάζει νόημα για κανένα άλλο εκτός από μένα. Άρα επικοινωνία μηδέν, άδικος ο κόπος μου.

Η αμφίρροπη και ετερόκλητη ... Δεν έχω ιδέα τι λέω, είναι δυο λέξεις που πάντα ήθελα να τις γράψω στην αρχή μιας παραγράφου. Και ναι, η αγαπητή έμπνευση την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια (τυχερή!) και έχει πάρει -λογικά- ένα εισιτήριο μονής διαδρομής για Γαλλική Πολυνησία. Αλλά ναι, θα φτάσει και η μέρα που θα την βρω και θα την φέρω πίσω να αναλάβει επιτέλους τα καθήκοντά της.

Μπαίνει καινούργια βδομάδα και έχω 3 πράγματα να κάνω, 1 άρθρο, 1 κείμενο και 1 παρουσίαση που θέλουν αν μη τι άλλο έμπνευση! Αντιλαμβάνεσαι τώρα, θα τσακώνομαι με τα χαρτιά, θα γεμίσω μια σακούλα για ανακύκλωση, θα φταίξω την μουσική, τον καιρό, τον πονοκέφαλο (τον οποίο θα αποκτήσω) και θα την βρω την άκρη. Πάνε οι μέρες της γλωσσοδιάρροιας...

Προτείνω στους λεξικογράφους να κάνουν μια μικρή υποχώρηση και να αλλάξουν τον ορισμό της κρίσης, γιατί κρίση πλέον σημαίνει και ψυχοπλάκωμα. Είναι σημάδια που σου λένε ότι η κρίση μας έχει πιάσει από τα πόδια, μας κρατά ανάποδα και μας χτυπάει σαν χταπόδια. Υπάρχουν τα σημάδια προς όφελος μας, όπως η έκπτωση 20% σε κατάστημα αλυσίδας ρούχων γνωστό για τις τιμές του, τύπου 50 ευρώ το μπλουζάκι (το απλό, αυτό με 2 κομμάτια ύφασμα ραμμένα πλάι και πάνω). Υπάρχουν όμως και τα σημάδια που σου σπαράζουν την καρδιά, όπως συμβαίνει όταν ακούς μια παράφωνη σοπράνο να της φεύγει η νότα και να το καταλαβαίνεις μέχρι και εσύ που δεν έχεις μουσική παιδεία.

Η ζωή όπως και να έχει συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για αρκετό καιρό ακόμα... ή τουλάχιστον μέχρι να επέλθει μια καταστροφή όπως αυτή που εκτυλίσσεται στην ταινία 2012.

Η σύγχυση στο μυαλό μου είναι το χαρακτηριστικό της εβδομάδας που διανύουμε. Εμπάτε σκύλοι αλέστε, στον καλό το μύλο που όλα τα αλέθει, κάντε αλεύρι και ανοίξτε φύλλο και περί ορέξεως κάντε κολοκυθόπιτες, σπανακόπιτες, φεττόπιτες ή και Αμοργιανές καρπουζόπιτες. Ότι αγαπά... η ψυχή σας...