Ο άστατος (καιρός)

Αφήνω τις αμπελοφιλοσοφίες στο πλάι και προχωρώ στο κυρίως μέρος της ανάρτησης... Δεν θα μιλήσω για άστρα, αφού δεν πουλάνε όπως νόμιζα (βλπ την μέχρι προσφάτως ασχολίαστη ανάρτηση) αν και αυτά που είπα ισχύουν. Θα αφήσω στην άκρη για ακόμα μια φορά τα προσωπικά και καιρού επιτρέποντος θα μιλήσω για αυτά αργότερα (να ανέβουν λίγο τα νούμερα γιατί μας βλέπω να κατεβάζουμε ρολά με την μπλοκοθέαση που έχω)

Καταρχάς χαίρομαι πάρα πολύ που το περασμένο Σάββατο έβρεχε, δεν φαντάζεσαι πόσο! Εντάξει είναι ίσως καιρός να συμφωνήσω εν μέρει με την φίλη μου – το Γκρίντζ του καλοκαιριού- όχι ότι έρχεται το Φθινόπωρο (αν και το προσπεράσαμε χθες) αλλά ότι το Καλοκαίρι μας τελείωσε! Θα συμφωνήσω μαζί της διότι ναι μεν σταμάτησα να φοράω κοντά παντελόνια, αλλά κρυώνω δε. Και οι χθεσινές ζημιές αλλά και οι σημερινές βροχές έφεραν ένα νέο αέρα, κάπως πιο χειμωνιάτικο, ρομαντικό (ωραία θα πάθουμε και καμιά κατάθλιψη σύντομα), οικογενειακό και όλα τα υπολειπόμενα...

Χθες λοιπόν είχαμε δράματα, ο αέρας να προσπαθεί να με απογειώσει, τα νερά να πέφτουν απειλητικά όλο και πιο γρήγορα, τα κανάλια να παραπληροφορούν λες και έπεσαν οι Δίδυμοι Πύργοι, οι οδηγοί στον δρόμο να καταριούνται την ώρα και την στιγμή που πήραν την Λεωφόρο Λεμεσού, ο πρέσβης της Ελβετίας να παρακαλεί και να ευχαριστεί τον Ύψιστο του (όποιος κι αν είναι) που δεν ήταν στο Mercendes του όταν έπεσε το δέντρο και την καταπλάκωσε, ο Υπουργός Εσωτερικών να λέει ότι θα αποζημιωθούν οι πληγέντες και η μητέρα μου να νομίζει ότι ήρθε η συντέλεια του κόσμου, λες και ο Κατρίνα (πολύφημος κυκλώνας) ερχόταν και στην Κύπρο (ξέρεις τώρα, σταθμός του Catrina World-Tour)

Σήμερα απλά έβρεξε, τρέχαμε να βγάλουμε τα ρούχα από τις απλώστρες, ήθελα φυσικά να ανοίξω τα παράθυρα για να ξεβρομίσει το δωμάτιο μου και η μητέρα μου σχεδόν αυτόματα αφού έφυγα τα κλειδαμπάρωσε γιατί την έπιασε ο πανικός από χθες. Και ανυπομονώ να δω πως θα κυλήσει και το βράδυ... και ο υπόλοιπος Χειμώνας (καλά Φθινόπωρο δεν είδαμε Χειμώνα τον βαφτίσαμε)