Parenthesis

Αχ και βαχ και ξανά αχ και πάλι βαχ!

Πνίγω τον πόνο μου στα σοκολατάκια… Έχει ένα χρόνο που γράφω αυτό το μπλοκ και ακόμα τρώω σοκολατάκια θα νομίζετε, αλλά όχι είναι αυτά που έμειναν από τα Χριστούγεννα (όχι τα περσινά, μην ανησυχήσετε). Λογικά θα ήμουν Καρκίνος στο ζώδιο, τέτοια απόγνωση με τα σοκολατάκια πρώτη φορά βλέπω σε μη-Καρκίνο!

Θα ‘θελα να ‘μουν κάτι σαν την Carrie Bradshaw (έτσι γράφεται?) αλλά στο πιο γουρούνι, ποτέ δεν την θυμάμαι να τρώει σαν γουρούνι μόνο να καπνίζει και να πίνει (και εγώ επειδή αυτά δεν μπορώ και δεν θέλω να τα κάνω το ‘ριξα στα σοκολατάκια με ή χωρίς ρούμι).

Ήθελα να κάνω από καιρό το μπλοκ αυτό, κάτι σαν Sex & The city: Blog version (εξαιρουμένου για την στιγμή του sex) Και σε αυτό πιστεύω ότι απέτυχα παταγωδώς. Είμαι προβλέψιμος θα έλεγε μια φίλη και εγώ θα συμπληρώσω ότι είμαι και ανιαρά ενδιαφέρον… Αν και το λέω υποκειμενικά (γιατί εσείς αγαπημένοι αναγνώστες και αναγνώστριες ΔΕΝ μιλάτε, αν υπάρχετε) παρ’ όλα αυτά το πιστεύω…