Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

Atomic Kitten

Σας είπα για το φιλοζωικό ένστικτο των γονιών μου που επειδή ερχόταν ένα γατί στην αυλή πήγαν και πήραν γατοτροφή; Και όταν τους λέω εγώ θέλω bean sprouts για να μαγειρέψω κάτι γκουρμέ μου κάνουν πρόβλημα, όπως και να 'χει... Το γατί που δεν κατάλαβα ακόμη αν είναι αρσενικό ή θηλυκό πρέπει να έχει περάσει πολλά, φοβάται το καημένο και έρχεται κάθε μέρα στην αυλή εδώ και περίπου 1 μήνα. Εγώ με τα ζώα είναι σούπερ, τα αγαπώ και τα σέβομαι.

Πολλές φορές είχαμε συζητήσει να πάρουμε σκυλί γιατί καταρχάς ένα ζώο εκτός από εμάς εδώ μέσα θα κάνει καλό. Μιας και όλοι αγαπάμε τα σκυλιά, ο πατέρας μου όταν ήταν μικρός είχε πολλούς σκύλους και η μαμά τα αγαπάει αρκεί να μην την γλύφουν γιατί γαργαλιέται (μα έλα που είναι εκεί η χαρά) θα ήταν η καλύτερη αφορμή για τους γονείς μου που βγαίνουν με σύνταξη σε λίγα χρόνια να μην πάθουν -κι άλλη- κατάθλιψη και να κρατούν τον εαυτό τους φιτ, ο σκύλος πρέπει να πάει βόλτα ξέρεις!

Ποτέ όμως δεν έφτασε η κουβέντα σε γατάκι. Εγώ προσωπικά βρίσκω τους γάτους ενοχλητικά πολυγαμικούς, όχι αγάπη μου, δεν θα σε ταΐζω, να σε φροντίζω, να σε χαϊδεύω και εσύ να πηγαίνεις αλλού και να κάνεις τα ίδια πράγματα! Ψυχολογικά είναι; Ανοησίες είναι; Δεν ξέρω αλλά δεν το μπορώ αυτό το σύστημα... Και σε κάποια φάση το γατί εξαφανίστηκε και 2 μέρες χωρίς να δώσει σημεία ζωής και να 'χω την μάνα μου να μου λέει πως θα χει φύγει και τον πατέρα μου να σκέφτεται τι θα κάνει με την γατοτροφή. Και εννοείται του κρατούσα μούτρα όταν επέστρεψε.

Μια μέρα κάθομαι έξω και βλέπω το γατί να τρίβεται στις καρέκλες και μετά τριβόταν στην γλάστρα. Απλώνω το χέρι μου, πάει 8 βήματα πίσω. Ξανακάνει την διαδρομή καρέκλα-γλάστρα και κάθομαι στο περβάζι, πάει 6 βήματα πίσω. Ξανακάνει την διαδρομή καρέκλα-γλάστρα και απλώνω το χέρι μου, προ στιγμής φοβάται αλλά με αφήνει. Και περάσαμε μισή ώρα... Χθες βράδυ οι γονείς μου έλειπαν αλλά του έβαλαν φαγητό και όταν επέστρεψα σπίτι, βάζω τα κλειδιά στην πόρτα της βεράντας για να ανοίξω να πάρει αέρα το σπίτι και πετάγεται το γατί.

Το θεωρώ ψυχοφθόρο αυτό το περιστασιακό όποτε-με-θυμάσαι ή όποτε-θέλω... Αλλά γατί είναι μωρέ, μην συγχύσουμε τις βούρτσες με τις... λούτσες!

3 σχόλια:

Ben Provis είπε...

Άτιμα πλάσματα οι γάτες, αλλά κι αυτή είναι η ομορφιά τους.
Η δική μου έριξε το κλουβί με τα παπαγαλάκια, το ένα έγινε μεζεδάκι σε άλλη γάτα και το άλλο έφυγε. Πατάκι ήθελα να το κάνω!!!

Hfaistiwnas είπε...

Καλά δεν έχεις άδικο αλλά είναι καλή παρέα και χαδιάρικα επίσης! Αφού έρχονται και αυτά μόνα τους για χάδια!!!
Να σηκώσεις την ουρά και να δεις τι είναι, δεν είναι και δύσκολο!

Ιθάκη-man είπε...

@ Ben Brovis:
Ααααα, παμπόνηροι είναι ή δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν; :p

@ Ηφαιστίωνας:
Αυτό δεν έρχεται... Πρέπει να έχεις τρομερή υπομονή! Δεν ξέρω πόσα ψυχολογικά κουβαλα αυτό το πλάσμα. Αλλά εντάξει, κατανοώ :p