Υπάρχει ο ένας, υπάρχει το άλλο μισό; Για να μην σπαταλώ την ώρα σου η απάντηση είναι όχι, ή τουλάχιστον είμαι πεπεισμένος πως δεν υπάρχει. Το ξέρω, έχω την μορφή του λιλιπούτειου κόκκινου σου εαυτού σου και κρατάω καρφίτσες όταν εσύ πλησιάζεις σε μπαλόνια, αλλά δεν μπορώ αλλιώς, πως να το κάνουμε; Καταρχάς είμαι πολύ εγωιστής για να δεχθώ πως ένας άνθρωπος είναι ανολοκλήρωτος και η έλλειψη μοιρολατρίας εκ μέρους μου τα τελευταία χρόνια με οδήγησε στο πιο πάνω συμπέρασμα.
Για παράδειγμα, ένα παιδί γεννιέται από την πολλαπλή αναπαραγωγή κυττάρων όταν ένα σπερματοζωάριο συνάντησε ένα ωάριο και κάναν τα δικά τους. Το παιδί όμως δεν είναι το ωάριο και το σπερματοζωάριο, από τότε που βρέθηκαν αυτοί οι δύο πέθαναν, έσβησαν, γεια! Πως όταν σε τσιμπάει μέλισσα η ίδια πεθαίνει; Σας έχει τσιμπήσει μέλισσα; Ε εμένα με τσίμπησε και ξέρω. Ο οργανισμός λοιπόν που αναπαράχθηκε από την σύζευξη ενός ωαρίου και σερματοζωαρίου – που σύντομα θα έχει χέρια πόδια και φωνητικές πτυχές και θα σου τα κάνει μπάλες του μπόουλινγκ- από μόνος του πλέον μεγαλώνει. Το παιδί δεν είναι κτήμα κανενός και ούτε έπρεπε να γίνει.
Δες με εμένα, διαδικτυακά έστω. Είμαι ένα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά (πως είναι τα κρύα τα νερά εκτός από κρύα; οέο;) γεννήθηκα, μεγάλωσα, μεγάλωσα σε μήκος, σε πλάτος και ύψος, ακόμα και τα κοκαλάκια μου μεγάλωσαν και τρίχες έβγαλα κι όλα αυτά χάρις σε μένα. Ναι-ναι, τα κύτταρα μου αναπαράχθηκαν και η κινητικότητα συνεχίζεται. Τα κύτταρα μου ακόμα αναπαράγονται. Κάνε peeling να δεις πόσα νεκρά κύτταρα έχεις πάνω σου...
Άτομο! Σύμφωνα με το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών ΑΠΘ άτομο (χημικός όρος) είναι “το ελάχιστο και μη διαιρετό με συνηθισμένες μεθόδους τμήμα της ύλης ενός στοιχείου”. Ω! Και ξέρετε πολύ καλά τι γίνεται όταν το άτομο διασπαστεί... Ω! Ναι! Τραγωδία που δεν θα δείτε ποτέ στην Επίδαυρο! Αλλά έστω αν δεχθούμε τον άλλο ορισμό της λέξης θα δούμε πως είναι ο άνθρωπος ως μονάδα, ένα πρόσωπο ή οποιοδήποτε βιολογικό οργανισμό σε αντιδιαστολή προς το είδος του.
Ναι ξέρω είναι λίγο tricky να μιλάς με όρους λεξικού γιατί ακόμη και τα λεξικά είναι λίγο χαζά ενίοτε. Και από αυτό νομίζω πως θα φτάσω στο συμπέρασμα πως έχουμε μια έμφυτη μαζοχιστική τάση, περίμενε δεν τελείωσα, θα με πεις και Φροϋδιστή αμέσως, να ψαχουλεύουμε τα πάντα και να ψάχνουμε ορισμούς. Ωραία αυτό ήταν μια απλή σκέψη, απλή σκέψη του ομιλούντος, του λέγοντος, του γράφοντος και ελπίζω όχι γραφουμένου, keep that in mind, αν και απ' ότι κατάλαβα δεν πολυ-φιλοσοφείτε τελευταίως, που από την μια είναι υπέροχο αν σκεφτεί κανείς τα πόσα περνάμε καθημερινά ειδικά τον τελευταίο καιρό και από την άλλη δεν είναι καλό γιατί δεν με βολεύει. Με την ευφράδεια λόγου που με κατέχει τις τελευταίες μέρες -ναι έτσι λέμε την στιγμιαία λογοδιάρροια- γράφω αλλά απάντηση δεν παίρνω...
Και πάμε αμέσως στη χρήση οπτικοακουστικού υλικού. Κάπου διάβασα πως κάνει καλό, τραβά την προσοχή του ακροατή και τον χαλαρώνει από το πολύ μπλαμπλαμπλα!
Είστε έτοιμοι να κυλήσετε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου