Άρες, μάρες...

Σε κατάσταση αφασίας και γλωσσοδιάρροιας αποφάσισα να (ξανα)γράψω! Τι είπατε; Α, δεν θέλω τέτοια! Σου το είπα, ή μάλλον σε προειδοποίησα στο προηγούμενο ποστ, “αυτά... προς το παρόν”... Στο πα, δεν στο πα; Μην μου αγχώνεσαι μόνο δεν θα σε πνίξω με τα ανύπαρκτα προβλήματα και ούτε θα μιλήσω για πανεπιστήμια, αρλούμπες και χρωματιστά άλογα. Φτάνει το κλαψ-κλαψ και είναι καιρός να πάρουμε άλλα διπλά τέτοια όπως γιαμ-γιαμ (εξαιρείται το γαβ-γαβ)

Και όχι δεν θα φιλοσοφήσω, νόμιζα πως το κατάλαβες αυτό όταν άρχισα το γιαμ-γιαμ, αλλά το λέω σε περίπτωση που δεν το αντιλήφθηκες. Είμαι εδώ πάνω από τον υπολογιστή και γράφω μια εργασία και τελικά είμαι και πολύ ωραιομαλακιστής (άδικα μετροφυλλάς τον Μπαμπινιώτη, δικιά μου λέξη)... το τι έχω γράψει για ένα μόνο πράγμα δεν περιγράφεται, αλλά αυτά κάνει κανείς όταν δεν μπορεί να γεμίσει το όριο λέξεων που του ανέθεσαν. Τουλάχιστον ας το κάνω καλά!

Και όσο γράφω κάνω και διαλείμματα -καλή ώρα- και μπαίνω και στο ίντερνετ -καλή ώρα- και έπεσε το μάτι μου σε κάτι μοντέλα-τεκνά -η ώρα η καλή. Κάθομαι και τους βλέπω και λέω, “Γαμώ το DNA μου, γαμώ”. Σκέφτομαι (ναι για αυτό μυρίζει περίεργα) γιατί βρε παιδί μου δεν μπορούσα να είμαι σαν αυτόν; Ή αυτόν; Ή αυτόν; Α όχι, σαν και αυτόν! Τι όμορφος που είναι! Γιατί βρε παιδί μου έτσι και όχι γιουβέτσι; Και δεν έχω καταλάβει, μεταξύ μας πάντα, ποιον θα πείραζε αν ήμουν σαν ένα μοντέλο; Θα μεγάλωνε η τρύπα του όζοντος; Θα ερχόταν η καταστροφή που είπαν οι Μάγια; Θα ξανάβγαινε ο Μπους στην εξουσία; Τι στο διάολο;

Προχθές βρήκα μια φωτογραφία ενός μοντέλου για να πάρω ιδέες πως να κόψω τα μαλλιά μου και μετά αντελήφθην πως δεν είναι τα μαλλιά που μου άρεσαν τόσο όσο ο κύριος στην φωτογραφία. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με κάθε λογιών διαφημίσεις με αρώματα, ρούχα, εσώρουχα που εννοείται πως πάνω σου δεν φαντάζουν τόσο σέξι όσο στην διαφήμιση. Και για να γίνω εγώ σαν τον εικονιζόμενο δεν πρέπει απλά να κόψω τα μαλλιά μου αλλά να κάνω και 2-3 πλαστικές αρχομένης της μύτης.

Α! Εγώ αγαπημένε μου αναγνώστη (τι κάθεσαι και διαβάζεις καημένε/η) ταράζομαι. Δεν είναι πως ξεπετάγονται οι ανασφάλειες μου (εδώ είναι αυτές νυχθημερόν σε χαμηλούς τόνους) αλλά κολάζομαι, πως να σου το πω. Δεν έχω στόχο ζωής να γίνω φουσκωτός τρίγωνος με κοιλιακούς για να παίζεις τρίλιζα. Όχι, εγώ μιλκ-σέικ πρωτεϊνών δεν πίνω, μόνο μιλκ-σέικ παγωτό!

Τώρα που έβλεπα την κριτική του Leviathan θυμήθηκα πολύ καλά γιατί δεν πήγα σινεμά το προ-προηγούμενο Σάββατο. Εμ... ποιος νομίζεις πως είναι ο λόγος που δεν είδα στο σινεμά το Immortals; Απαπαπα όλο αυτό το αρχαιοελληνικό με τους Ολύμπιους θεούς με τους καλοσχηματισμένους κοιλιακούς με κολάζει και με προβληματίζει ταυτοχρόνως... αλλά με κολάζει πρωτίστως! Βαριαναστέναξε μαζί μου... ο Joseph Morgan σαν Λύσανδρος... αχ... ο Henry Cavill σαν Θησέας... ααααχ... ο Corey Sevier σαν Απόλλωνας... αααχ μάαανα... ο Luke Evans σαν Δίας... εδώ δεν αναστενάζουμε απλά, τραγουδάμε, όλοι μαζί...άιντε παλικάρια μου: Δε μπορώ μανούλα μ' δε' μπορώ, αααααχ σύρε να φέρεις το γιατρό...

Και ξέρεις ποιο είναι το κερασάκι στην τούρτα; Ότι όλα αυτά (κοιλιακοί, γλουτοί, μηροί, κοντινά, μακρινά) είναι σε 3D. Σου λέω με ανεβασμένη (την πίεση, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων) θα έβγαινα από την αίθουσα αν το έβλεπα... Και για τρία μερόνυχτα θα παραμιλούσα από το κακό μου!

Δεν μπορώ μανούλα μ' δε μπορώ...

Sexy and I know it: Part 1

Μια μουγκαμάρα με έχει καταλάβει... και μια βλακώδες αισιοδοξία κυλάει στις φλέβες μου, το νιώθω καταρχάς στα γόνατα μου, το αριστερό γόνατο είναι πλέον στο χρώμα και στο μέγεθος που ήταν πριν 2 εβδομάδες και το αριστερό έχει ακόμα την πληγή αλλά δεν με πονάει τόσο. Είναι αυτή η αισιοδοξία χωρίς λόγο και αιτία, χωρίς σκοπό και αφορμή. Το είπα με δραματικό ύφος α λα Ντενίση αλλά δεν με ακούτε ή δεν με βλέπετε και σας το λέω για να το ξαναδιαβάσετε. Πάμε ξανά: (προφίλ χαμηλό) είναι αυτή η αισιοδοξία (παύση) χωρίς λόγο και αιτία (παυσούλα, γυρίζω στο καλό προφίλ και συνεχίζω) χωρίς σκοπό και αφορμή (σκύβω το κεφάλι κάτω). Ε; Καλό; Καλό;

Η οποιαδήποτε προσπάθεια να κάνω κάτι και να νιώθω και να δείχνω σέξι βυθίζεται στο άδυτα και παγωμένα νερά του χειμώνα. Ε με τέτοιες θερμοκρασίες δεν μπορείς ούτε το χαμηλόμεσο παντελόνι σου να βάλεις σαν άνθρωπος για να φαίνεται λίγο το εσώρουχο που ήρθε από το εξωτερικό (και το χρυσοπλήρωσες). Ελα ντε που είναι κρύο, πως να το κάνουμε; Φοράω ρούχα το ένα μετά το άλλο και μοιάζω περισσότερο σαν χιονάνθρωπος. Που να φανεί το εσώρουχο; Εκτός και αν είσαι ο Σούπερμαν και έχεις όραση-ακτινογραφία (και σιγά μην προσέξεις το εσώρουχο, θα πας κατευθείαν στο ψητό)

Και το πήρα απόφαση θα πάρω τηλέφωνο να κόψω τα μαλλιά μου. Όχι τώρα καλέ! Θα με βρίσει ο άνθρωπος αν τον πάρω τηλέφωνο τώρα! Είπαμε! Αύριο το μεσημέρι καλά είναι. Πως να τα κάνω; Δεν ξέρω, θα πάω εκεί και θα του πω να πειραματιστεί λίγο με την μηχανή και το ψαλίδι. Ε ευκαιρία του δίνω να αναδείξει το ταλέντο του... Αν έχει... Αν δεν έχει δεν πειράζει, μαλλιά είναι θα ξαναμεγαλώσουν.

Λοιπόν αυτά... προς το παρόν... (μπορείς να το εκλάβεις σαν απειλή, ναι)

Φιλιά πολλά για μια καλή και υπέροχη εβδομάδα!!!

Unreleased: Compromise

Αυτό το κείμενο γράφτηκε κάπου μέσα στον Σεπτέμβρη του 2011. Ήταν ένα κομμάτι ενός εκτενέστερου κειμένου από το οποίο έμεινε αυτό το μέρος, και έχει θέμα του τον συμβιβασμό. Όταν διάβασα το ποστ της Tinkerbell μου ήρθε στο νου, μόνο που αυτό δεν είναι τόσο βαθύ και ατομικό, και αποφάσισα σήμερα να το αναρτήσω...

Συμβιβασμός... Οι έμπειροι με τις σχέσεις σου λένε πως πρέπει να μάθεις... Οι έφηβοι σου λένε ότι είναι αχρείαστη και ξεκινάνε το παραμιλητό... Όλοι το έχουνε υπόψιν τους και όλοι έχουν μια άποψη για αυτό.

Συμβιβασμός... Ένας μεσήλικας που θέλει να κληρονομήσει τον πατέρα του θα κάνει τα πάντα, ακόμα πράγματα που δεν θέλει. Συμβιβασμός... Μια γυναίκα που θέλει να παντρευτεί θα κάνει μερικά χατίρια στον γαμπρό και στα πεθερικά αν και η ίδια διάλεξε διαφορετική διαρρύθμιση. Συμβιβασμός... Ένας φίλος δεν θέλει να χαλάσει χατίρι στην φιλενάδα του και αυτός δέχεται να δει το Sex and the City. Συμβιβασμός... Όταν το παιδί σου θέλει να κάνει κάτι και επειδή είσαι μάνα το στηρίζεις απλά και μόνο επειδή είναι παιδί σου, ακόμα και αν δεν διαφωνείς.

Όταν σκέφτεσαι υπερβολικά μακροχρόνια -αν όχι ουτοπικά- και απλά οι υπόλοιποι να σου υπενθυμίζουν με ένα θηριώδες τρόπο ότι πρέπει να κουλάρεις και να χαλαρώσεις, στην τελική βγαίνεις ο “λάθος”. Μετά κάθεσαι και από την πολλή αρνητική ενέργεια λες πως είσαι κακομαθημένο και τα θες όλα. Μπορεί να επιστρέψεις στην μεταεφηβική σου αυτοπεποίθηση και να προσθέσεις το “ή τίποτα” με εμφανή τη γαϊδουρίσια σου επιμονή. Κάπου εκεί ξυπνάς και λες δεν μπορώ να τα έχω όλα δικά μου και όποτε τα θέλω. Και αν και έχουν γίνει σχεδόν όλα τα παραπάνω δεν ξέρεις τι να κάνεις. Καλά στα λόγια είμαστε καλοί, μερικοί ακόμα καλύτεροι, αλλά στις πράξεις είναι που τα χάνουμε.

Ο άνθρωπος που δεν μπορεί να ξεχάσει τα θέλω του, δύσκολα συμβιβάζεται. Ακόμα πιο δύσκολα συμβιβάζεται αυτός που δεν τα ξεχνά και θέλει να τα υπερασπιστεί μέχρι θανάτου. Φυσικά ο συμβιβασμός για κάποιους είναι αυτό που σε κάνει να απομακρύνεσαι από τα θέλω σου. Συμβιβαζόμαστε με κάτι, σημαίνει ότι κάνουμε πράγματα που δεν μας αρέσει για προσωπικό όφελος; Ναι, και αυτό αλλά όχι μόνο αυτό... Συμβιβάζομαι για μένα σημαίνει και να άρω ότι εμποδίζει την σχέση μου με κάτι, είτε αυτό είναι η ψυχική μου ηρεμία είτε η υγεία μου είτε η οικογένεια μου.

Δεν θεωρώ τον συμβιβασμό κάτι κακό. Μπορεί να γίνει μόνο αν τον αφήσουμε να γίνει... εξαρτώνται από μας πολλά πράγματα αλλά παράλληλα φαινόμαστε τόσο “μικροί” για κάποια άλλα.

Μην συμβιβάζεσαι με αυτό που δεν θες, αλλά μάθε να συμβιβάζεσαι με την έννοια του χρόνου για αυτά που θες...

Waiting for...

Η γειτόνισσα ήταν 94 χρονών. Και από σήμερα όταν αναφερόμαστε σε αυτήν θα πρέπει να χρησιμοποιούμε ρήματα σε παρελθοντικό χρόνο...

Καινούργια εβδομάδα με τραυματισμούς αυτή την φορά... τα καημένα τα γόνατα μου! Το ένα θέλει τσιρότα επειδή χτύπησα (βραβείο πρωτοτυπίας δεν θα πάρω ποτέ, το χώνεψα) και το άλλο είναι φουσκωμένο από άλλο χτύπημα (told you so). Ναι η ζωή συνεχίζεται ακόμα και με μικροτραυματισμούς και αντέχω... έχω περάσει εγώ και τι δεν έχω περάσει από αυτούς τους μικροτραυματισμούς που μικρό- μικρό- αλλά πονάνε έτσι, τα ξέρετε και εσείς...

Χρόνια πολλά σε όλους όσους γιορτάζουν ή έχουν ονομαστικές γιορτές by the way... Και προχωρώ... πως προχωρώ. Δεν θέλω να σας τα πρήξω με τα του Πανεπιστημίου ούτε με τα επαγγελματικά, γίνομαι κατσούφης και είναι πράγματα που τα περάσαμε όλοι εξάλλου. Θα βρεθεί για όλα η λύση! Και την πολλή μουρμούρα την βαριέται και ο πιο μίζερος άνθρωπος...

Η καθημερινότητα μου κυλάει -όλως παραδόξως- με γοργούς ρυθμούς και την απολαμβάνω. Έχω 2 μαθήματα και τα απολαμβάνω αφάνταστα, οι καθηγητές που τα κάνουν είναι και πολύ προχώ τελοσπάντων. Είναι ακαδημαϊκοί που μπορείς να κάνεις μαζί τους μια σοβαρή συζήτηση χωρίς να σε σνομπάρουν! Αυτό μας λείπει, λίγη σοβαρότητα. Και είναι μάλιστα καθηγητές που δεν υποσκάπτουν την δημιουργικότητα σου, βασικό, γιατί το παραχέσαμε με τους βαθμούς και τις εξετάσεις!

Ίσως και δεν έχω καλύτερα πράγματα για να ασχολούμαι...

Και περιμένω τις 4 του Δεκέμβρη για το επόμενο επεισόδιο των Desperate Housewives...

Unreleased: Humans oughta know

Αυτό και αν είναι σύμπτωση... υπάρχουν κι αυτά όμως! Το κείμενο γράφτηκε στις 22 Μαίου 2011. Μόλις χθες πληροφορηθήκαμε τον θάνατο ενός οικογενειακού φίλου από καρκίνο, το πάλεψε όσο μπορούσε, ήταν λες και δεν ήθελε να δείξει πως ήταν άρρωστος. Χάρισε τόσα χαμόγελα σε διαγωνισμούς, στα παιδιά και στους φίλους του αλλά η είδηση σίγουρα μοίρασε λύπη σε μας που τον ξέραμε! Η ζωή όμως προχωράει για όλους εμάς που είμαστε εδώ και καλό υπόλοιπο της βδομάδας σας εύχομαι!

Έχω μάθει να μην κρίνω τους ανθρώπους...

Όσοι είναι φίλοι μου και περνούν δύσκολα είναι εξίσου δύσκολο και για μένα. Και όταν τους βλέπω να χαμογελάνε και το ξέρω πω το εννοούνε, χαίρομαι και εγώ. Είναι μαθήματα ζωής που μου προσφέρουν μερικοί άνθρωποι, και πραγματικά χαίρομαι για αυτά. Δεν είναι ανάγκη οι άνθρωποι αυτοί να είναι φίλοι σου, μπορεί να είναι γνωστοί ή τελείως άγνωστοι για σένα αλλά και πάλι μπορούν να σου προσφέρουν πολλά πράγματα.

Ξέρεις η λέξη καρκίνος είναι μια πολυσυνηθισμένη λέξη τις μέρες μας, αλλά η ανθρωπιά δεν είναι... Όταν ήμουν μικρός και άκουγα όλες αυτές τις “άσχημες” -τότε- λέξεις -καθημερινές πλέον- δεν πίστευα ότι θα με απασχολήσουν. Έλα ντε που μεγάλωσα και να 'τες μπροστά μου. Αυτός έχει καρκίνο, η μαμά της φίλης σου έχει όγκο στον εγκέφαλο, ο παππούς σου έχει λευχαιμία, η άλλη κάνει χημειοθεραπείες, η καθηγήτρια έκοψε τα μαλλιά της από τις χημειοθεραπείες, η γιαγιά τελικά οδεύει προς τύφλωση, το χέρι της προς παράλυση, η θεία παίρνει φάρμακα, οι ακτινογραφίες του θείου δείχνουν κάτι περίεργο, η άλλη θεία είχε προεγκεφαλικό επεισόδιο...

Αυτά συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες, δεν νιώθω πως η ζωή με έχει φτύσει. Και ο θεός για μένα δεν έχει καμία θέση, είναι πουθενά (αν όχι στα τσακίδια). Ξέρω ότι οι άνθρωποι που είναι δίπλα μου δεν θα είναι εδώ για πάντα και είμαι λίγο χαμένος και αγχωμένος από όλα, από τις σκέψεις από το ένα από το άλλο...

Και από την άλλη προσπαθώ να κάνω τους γονείς μου να το καταλάβουν αυτό, ότι δεν θα είμαι μια ζωή εδώ να τους κάνω χάρες και παρακάλια, εντάξει μερικές φορές το καταλαβαίνουν αλλά άλλες επιμένουν. Κανείς δεν είπε πως θα είναι εύκολα αλλά δεν χρειάζεται να τα κάνουμε πιο δύσκολα, έτσι;

Δεν μπορώ να ζω την ζωή μου σκεπτόμενος ότι δεν έκανα κάτι όταν είχα την ευκαιρία ή όταν μπορούσα. Αλλά θέλω να ζήσω την ζωή μου και όχι την ζωή των γονιών μου. Ίσως ακούγεται εγωιστικό (για αυτούς) αλλά δεν με ενδιαφέρει. Είμαι σκληρός με τον εαυτό μου γιατί αυτοί με μεγάλωσαν έτσι, δεν είναι δικαιολογία αυτό, don't get me wrong, αλλά θέλω να καταλάβουν όλοι όσοι είναι γύρω μου και ειδικά οι γονείς μου ότι δεν θα μπορέσω να τους κάνω τις χάρες που θέλουν γιατί δεν θα είμαι εδώ για πάντα και μόνο τότε θα καταλάβουν γιατί τους λέω όχι. Και δεν εννοώ χάρες όπως να πάω μαζί με κάποιον σε ένα κατάστημα ή να πάω να πάρω κάτι για αυτούς...

It fell on the floor...

Το κηροπήγιο έπεσε όβερ.

Άτσαλος να το πω; Γκαντέμω να το πω; Απρόσεκτος να το πω;

Δεν σου είπα να μην βάζεις πράγματα που σπάνε στην άκρη του τραπεζιού μαμά όβερ; Δεν σου είπα να μην βάζεις πράγματα που σπάνε στην άκρη του τραπεζιού μαμά όβερ; Και μετά μην μου λες πως δεν στο είπα όβερ. Γιατί ότι και να γίνει μάδερ, I told you so όβερ.

Όπως και να 'χει, τα κηροπήγια και ότι άλλο είναι φτιαγμένο από γυαλί ή από οτιδήποτε που μπορεί να σπάσει, δεν είναι φτιαγμένα για να τοποθετούνται στις άκριες ραφιών και τραπεζιών ιδιαίτερα σε αυτά που έχω πρόσβαση εγώ. Πλάκα πλάκα έχω σπάσει πολλά πράγματα -πέρα από τα νεύρα σας- αλλά πιάτο ποτέ! Αλλά ας μην τα σκέφτομαι αυτά...

Καινούργια μέρα, και τι μέρα, καινούργια βδομάδα, αν θα 'ναι σαν την μέρα κατάλαβα, καινούργιος καιρός, είμαι σαν βρεγμένο σκυλί και δεν έχει ζεστό νερό για μπάνιο, καινούργια εποχή, επιτέλους. Για να δούμε τι θα δούμε αυτή την βδομάδα. Λιγουλάκι απαιτητική την βρίσκω και αυτήν την βδομάδα αλλά εδώ περάσαμε άλλα κι άλλα, εδώ θα κωλώσουμε; Μη μου πτοείσαι! Και ζεστό νερό θα βρεθεί για μπάνιο και καινούργιο κηροπήγιο...

Μερικοί μου λένε πως είμαι απότομος και νομίζουν πως τους θυμώνω. Μερικοί από αυτούς είναι πνιγμένοι στο άγχος και δεν ξέρουν τι λένε ενώ μερικοί άλλοι απλά δεν καταλαβαίνουν τι τους λέω και θέλουν να ταπελώσουν κάποιον σαν τον κακό της υπόθεσης. Αλλά ας μην τα σκέφτομαι ούτε αυτά...

Τι έμεινε να σκεφτώ δεν ξέρω... Σίγουρα δεν μπορώ να σκεφτώ και δεν θα σκεφτώ πράγματα τα οποία επιφύονται στον οποιονδήποτε εκτός εμένα. Θα σκεφτώ αυτά που έχω να κάνω όπως για παράδειγμα μια μελέτη και μερικά πράγματα τα οποία θα βελτιώσουν την καθημερινότητα μου όπως για παράδειγμα τι πνευματικό, καλλιτεχνικό θα κάνω αυτή την βδομάδα... γιατί αυτή η εβδομάδα μπορεί να ξεκίνησε για μένα περίπου επεισοδιακά αλλά όσο είναι στο χέρι μου θα είναι μια υπέροχη βδομάδα! Τα φιλιά μου και καλή βδομάδα!

Unreleased: No Connection 1

Ακυκλοφόρητη παράγραφος. Είναι παράγραφος από αδημοσίευτη ανάρτηση η οποία τελικά εξελήχθκε αλλιώς και τελικά, αν και ήταν η αρχή και το κεντρικό θέμα τα όνειρα, έμεινε μόνη της. Την αναρτώ και σας εύχομαι ένα πολύ καλό Σαββατοκύριακο!

Τα όνειρα είναι όνειρα... κάποια είναι για να μείνουν όνειρα. Αλλά όταν διαψεύδουμε τους άλλους είναι για καλό μας, ειδικά όταν διαψεύδουμε τον εαυτό μας. Φοβόμαστε αυτό που δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε ποτέ αλλά λίγοι προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας χωρίς να ονομάζουμε τους εαυτούς μας ρεαλιστές ενώ οι υπόλοιποι μας ονομάζουν απαισιόδοξους. Η δύναμη δεν πηγάζει από κάποια φυσική ικανότητα, αλλά πηγάζει από μια αδάμαστη θέληση όπως είπε και ο Γκάντι. Καθημερινά άνθρωποι μας δίνουν αυτό το μάθημα και ελπίζω αυτό να γίνει μάθημα και για εμάς!

Κουπ-Έπος

Μάλιστα... Όταν ο Ιθάκη-μαν κάνει σχέδια οι θεοί δεν υπάρχουν!

Και καθόμουν χθες και σκεφτόμουν. Και για να σε προλάβω σκέφτομαι και στα όρθια ναι αλλά αυτή η σκέψη μου ήρθε στο καθιστό. Σκεφτόμουν πως μια σκέψη, απλά μια σκέψη, όχι σαν και αυτή, κάτι άλλο που πέρασε από το αθώο μυαλουδάκι σου (το αθώο στην δική μου περίπτωση ισχύει) μπορεί να σου χαλάσει την μέρα! Ω! Ναι! Σε αυτό δεν μπορεί να μας ξεπεράσει τίποτα! Όσες μηχανές κι αν φτιάξουμε, όσους υπολογιστές, όσα ρομπότ κι αν κατασκευάσουν Ιάπωνες και λοιποί υπερτεχνολογικοί λαοί, αυτό το ορμέμφυτο του μαζοχισμού μόνο ο άνθρωπος το έχει!

Αλλά άσχετο αυτό. Ο καιρός είναι υπέροχος ας μην ασχολούμαστε με τις σκέψεις του αθώου μου μυαλού (αυτό με την επανάληψη ονομάζεται πλύση εγκεφάλου το ξέρεις φαντάζομαι) του αθώου μου μυαλού, εμπεδώστε το! Είναι σχεδόν 8 βαθμούς κάτω από το κανονικό για την εποχή! Φυσικά για να βγω έξω ντύνομαι λες και θα επισκεφθώ το πλησιέστερο χιονοδρομικό κέντρο αλλά εντάξει δεν αντέχουν όλοι το κρύο. Και δεν ξέρω αν είναι επειδή έχω αθώο μυαλό! Αθώο μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου...

Διαβάζω τις αναρτήσεις που δεν έχω αναρτήσει στο μπλοκ, αυτές που δεν θα γλιτώσετε, και λέω γιατί βρε παιδί μου να τα αφήνω όλα στην μπάντα; Έχω μαζέψει περίπου 10 κείμενα ακυκλοφόρητα. Αναβλητικότητα ονομάζεται αυτό, σωστά μάντεψες, να παραλάβεις το δώρο σου από τα κεντρικά μας γραφεία! Μπορείς όμως να ονομάσεις αναβλητικότητα και το γεγονός πως δεν μίλησα για την σκέψη μου; Κοίταξε, δεν είναι και δα νέο ότι υπερβάλω όταν είμαι πάνω στις σκέψεις μου, για αυτό και απέφευγα να γράψω τις τελευταίες μέρες, καλύτερα να γράφω με καθαρό μυαλό, όπως τώρα, καθαρό και αθώο μυαλό!

Χθες τύλιξα κουπέπια! Σήμερα τα τρώω... Ναι ναι φυσικά δεν συγκρίνεται το δικό μου τύλιγμα με το τύλιγμα της μαμάς αλλά με την εμπειρία μαθαίνεις το καλό το τύλιγμα του κουπεπιού! Και θα μάθω όχι απλά να τυλίγω καλά τα κουπέπια αλλά θα μάθω να μαγειρεύω από μόνος μου μια μέρα... να το θυμάστε!

Καλή Βδομάδα!!!

ΥΓ. Το Χριστουγεννιάτικο άλμπουμ του Michael Buble είναι ΤΕ-ΛΕΙ-Ο!!! Αγοράστε το ή download it!

Novembre

Βρε βρε... να σου και ο Νοέμβρης! Καλωσορίσατε μεσιέ Νοέμβρη... Και πλησιάζουν και τα Χριστούγεννα... παύση... εδώ η Tinkerbell βγάζει σπίθες και λέει “Μην ξεκινήσεις από τώρα... Δεν θα αντέξω”... αλλά δεν πτοούμαι, όχι! Και προχωρώ... Τι μου κάνετε; Τι μου κάνετε; Καλά πρέπει να ακούσετε και την συνοδευτική συρτή, παράφωνη και σπαστικιά φωνή που δυναμώνει σε κάθε τόνο. Α δεν είναι το ίδιο να γράφεις και να μιλάς! Δεν είναι δίκιο που χάνετε τέτοια φωνή...

Είμαι κυριευμένος από... *αστραπή* Δαίμοννεεεεεεες *καπνός*... Όχι, όχι αστιεύομαι! Είμαι κυριευμένος από μια αδικαιολόγητη χαρά. Όχι-όχι, ακόμα να φτάσω στο επίπεδο της Ντόρας της Εξερευνήτριας, μην ανησυχείς. Η αλήθεια είναι πως δεν μου βγαίνει να γράψω κάτι σοβαρό. Στην τρίτη γραμμή έχει πεθάνει κάθε σοβαρότις.

Του Ιθάκη-μαν τα παιδιά, πριν πεινάσουν τρώνε...

γιατί κάνει καλό στον μεταβολισμό!

Έχω κάνει μερικούς σχεδιασμούς για τον μήνα και τις αναρτήσεις που θα δουν τα ματάκια σας (τυχεροί, ε τυχεροί). Τι σας έχω λοιπόν για τον Νοέμβριο; Έχω μαζέψει τις τελειωμένες και ημιτελείς αναρτήσεις οι οποίες δεν έχουν κυκλοφορήσει πουθενά μέχρι τώρα. Ψώνιο θα με πείτε και δεν θα σας παρεξηγήσω. Δεν είναι ότι με κυνηγάνε εκδοτικοί οίκοι για να εκδώσω τα Άπαντα μου αλλά άστε με να προωθήσω την δουλειά μου! Μάλιστα, ναι ναι, είστε στην προνομιακή θέση να διαβάσετε never-seen-before κείμενα. Και τώρα θα με ξαναπείτε ψώνιο...

Καινούργια βδομάδα, καινούργιος μήνας...

Θα αγοράσουμε και κανένα καινούργιο τρικό;

Ξέρω, ξέρω πως δεν είναι Δευτέρα σήμερα αλλά περίμενα να γυρίσει ο μήνας! Ο μήνας λοιπόν έχει σήμερα 1η (λες και δεν έχετε ημερολόγια σπίτια σας, στους υπολογιστές σας, στα κινητά σας, στα android σας και περιμένετε εμένα να σας πω πότε αλλάζει ο μήνας) και μπορείτε να κάνετε τα πάντα μέχρι το τέλος του (εκτός από το να πλουτίσετε νόμιμα) αλλά μην περιμένετε τίποτα και κανέναν μωρέ, κρίμα είναι... άιντε καλέ τι το μελετάς; Καλή βδομάδα και καλό μήνα!