Mirror Test

Σήμερα το ζώδιο μου λέει πως θα συναντήσω κάποιον με τον οποίο θα περάσουμε καλά ερωτικά (και δεν είναι η πρώτη και εννοείται ούτε η τελευταία) ενώ η αυτοπεποίθηση μου, κάπου έχει πάει πάλι και έρχεται.

Μπορώ να κάτσω με τις ώρες μπροστά από έναν καθρέφτη... Σήμερα καθόμουν και έβλεπα πως άλλαξα, αλλά βλέπω κατά βάθος τον μικρό Ιθάκη-μαν που βλέπω στις φωτογραφίες. Κάθομαι και σκέφτομαι αλλά δεν σκέφτομαι με εκείνον τον βίαιο τρόπο που σκέφτομαι καθημερινά, σκέφτομαι με έναν απλό τρόπο γιατί ξέρω ότι ο καθρέφτης μπορεί ναι μεν να σε κάνει να φαίνεσαι λεπτότερος ή πιο χοντρός (αχ αυτοί οι καθρέφτες του ΙΚΕΑ) αλλά σίγουρα δεν μπορεί να σε κάνει να φαίνεσαι λιγότερο αστείος! Πιστεύω ότι μετά από λίγη ώρα θεραπείας του καθρέφτη -Λακάν σε έφαγα κάνε πέρα- με έχει κάνει να παρανοήσω πραγματικά! Για του λόγου του αληθές:

Ελκυστικός δεν είμαι... Όχι, δεν νιώθω ελκυστικός... Ας μιλήσει κάποιος άλλος για το αν είμαι ή όχι...

Δεν μου έχει ποτέ κανένας ότι είμαι όμορφος (αυτολεξεί), μόνο μερικές φίλες μου για να μου ανεβάσουν λιγάκι το ηθικό κατά καιρούς. Άντε να μου χουν πει ότι είμαι “καλός”. Τις περισσότερες φορές νιώθω ότι περνώ απαρατήρητος, λες και είμαι αόρατος. Στο τέλος της μέρας λέω του εαυτού μου απλά “Εαυτέ μου είσαι λιγουλάκι drama queen και εσύ, πέσε να κοιμηθείς” (για να κοιμηθώ επιτέλους από την πολλή την σκέψη) Νιώθω καλός, ωραίος και το βλέπω (κάπου κάπως κάποτε)

Δεν θα με κατέτασσα στους όμορφους ή κούκλους, στους λίγο χαριτωμένους ναι, αλλά λίγο χαριτωμένος. Η επιδερμίδα μου μού την δίνει στα νεύρα. Δεν είμαι μπέιμπι-φέις, ποτέ δεν ήμουν, πάντα δείχνω μεγαλύτερος. Το σχήμα του κεφαλιού μου, τα μαλλιά που ότι και να τους κάνω είναι χάλια.... Γενικά δεν εκπέμπω το γούτσου-γούτσου (εδώ είναι το πρόβλημα) και νομίζω πως δεν εμπνέω κάποιον -άλλο ρήμα ήθελα να βάλω αλλά άσ'το καλύτερα- για γλύκες.

Το ωραιότερο σημείο πάνω μου είναι οι βλεφαρίδες μου και ο λαιμός μου. Τέλος. Τα υπόλοιπα είναι απλά για μένα. Εντάξει υπερβάλλω, απλά δεν είναι κάτι ξεχωριστό. Τι είναι απλό; Πως το πόδι καλό μου θα μπορούσε να είναι "περίπλοκο"; Βρε μπας και είναι και σας λέω μπαρούφες τόση ώρα; Να ξέρω να μην κουραστώ να γράφω... Όμως τι έχω εγώ που δεν το έχετε εσείς; (Νιάτα θα ήταν μια καλή κακιά απάντηση) Τι έχω εγώ που δεν το έχουν οι υπόλοιποι άντρες στην Κύπρο; Κάτι δεν πρέπει να με ξεχωρίζει και μένα;

Όταν αλλάζω ρούχα δεν μπορώ να με βλέπω στον καθρέφτη (αυτόν του ΙΚΕΑ πάλι, άτιμη ανακάλυψη ο καθρέφτης). Δεν μπορώ! (Μην το κοιτάς θα ήταν μια επίσης καλή απάντηση) Δεν μ' αρέσει το θέαμα... Δεν μ' αρέσουν τα πόδια μου. Σαν πόδια ακρίδας τα βλέπω, λεπτά, μακριά, άχαρα. Ούτε η μέση μου. Ούτε το στέρνο μου. Αν φοράω παντελόνι μπορώ να βλέπω τα πόδια μου και να λέω “άντε, καλά, κάτι γίνεται” αν φοράω και φανέλα ακόμα καλύτερα... Στο τσακίρ κέφι θα ρίξω και κανά “φτου σου αγόρι μου”, όσο πιο λίγος ακάλυπτος χώρος από ρούχα τόσο το καλύτερο! Τα πόδια μου μ' αρέσουν με ένα κοντό παντελόνι και κάλτσες...

Drama queen είμαι... Όχι, νιώθω drama queen... Αυτό θα μπορούσα να σας το πω και εγώ.

“Το στάδιο του καθρέφτη, θα έλεγε ένας ψυχαναλυτής. Στον καθρέφτη αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας, δίνουμε μια εικόνα σε αυτόν, με μια εμπειρική παρατήρηση. Όμως αυτό που βλέπουμε είναι και δεν είναι αυτό που είμαστε...”

(Δεκέμβριος 2010, απόσπασμα ακυκλοφόρητης ανάρτησης, βασισμένο στο Στάδιο του καθρέφτη, θεωρία του Ζακ Λακάν για την διερεύνηση του Εγώ)