Εκκρεμότητες

Λόγω έλλειψης έμπνευσης και λόγω της ημέρας, αποφάσισα να αναρτήσω το γράμμα που θα έστελνα σε εφημερίδες για τις δηλώσεις του Θεμιστοκλέους (σήμερα αν δεν κάνω λάθος είναι η “επέτειος” των δηλώσεων του, σαν σήμερα ένα χρόνο πριν). Φυσικά και δεν το έστειλα.... Η ζωή συνεχίζεται, οι δυσκολίες είναι μέσα στην ζωή, τώρα αν “it gets better” δεν ξέρω, δεν μπορώ να κρίνω αντικειμενικά, αλλά το εύχομαι.

Εγώ έκανα μερικά βήματα μόνο...

Για μυαλά σαν και εσάς κύριε Θεμιστοκλέους μου οι γκέι στην Κύπρο έχουν 2 profile στο Facebook... για μυαλά σαν τα δικά σας έχουμε από 2 αριθμούς τηλεφώνου... για μυαλά σαν και αυτά που κουβαλάτε περνάμε τις ώρες μας πάνω από την οθόνη του υπολογιστή... Για μυαλά σαν και εσάς κύριε Θεμιστοκλέους μου είμαστε εκτεθειμένοι τόσο και σωματικά όσο και ψυχικά... για μυαλά σαν τα δικά σας πολλοί συνάνθρωποι μου ζουν διπλή ζωή μιας και είναι παντρεμένοι αλλά είναι ομοφυλόφιλοι και εξ' όσων γνωρίζω γάμοι ομοφυλοφίλων σε αυτή την χώρα δεν γίνονται... για μυαλά σαν και αυτά που κουβαλάτε!

Οι ομοφυλόφιλοι στην Κύπρο φοβόμαστε... Φοβόμαστε! Ναι, όσο χαζό και αν ακούγεται αυτή την στιγμή αυτό κύριε Θεμιστοκλέους μου φοβόμαστε. Φοβόμαστε σε αυτήν την χώρα, φοβόμαστε μην μας πουν ππούστηδες, κι ας μην μιλάνε για μας. Φοβόμαστε τι θα πει ο κόσμος, κακώς αλλά έτσι είναι, η γνώμη του άλλου μας ενδιαφέρει. Φοβόμαστε μην μας πούνε πούστηδες, ανώμαλους, που τους άλλους, άρρωστους και γιατί όχι να μας πουν και κτηνοβάτες, παιδόφιλους, νεκρόφιλους ναι; Έτσι δεν είναι; Κάνω λάθος;

Καταφέρνετε με έναν άριστο τρόπο να μας αναγκάζετε, εσείς ναι, και κάποιοι άλλοι σ' αυτόν τον κόσμο, δυστυχώς όχι μόνο αυτοί που σας ψήφισαν για να είστε εκεί που είστε, αλλά και κάποιοι που δεν σας ψήφισαν, για παράδειγμα οι γονείς μου, μας αναγκάζεται να φοβόμαστε. Οι γονείς μου αύριο-μεθαύριο μπορεί και να με πετάξουν έξω από το σπίτι μόλις μάθουν ότι είμαι γκέι, πιστεύοντας είμαι ένα τέρας, ένας στυγερός εγκληματίας, ένας κτηνοβάτης... Ζούμε σε ένα καθεστώς τρομοκρατίας όπου αν μιλήσουμε ή θα χάσουμε την δουλειά μας ή τον περίγυρο μας, κινδυνεύουμε να μην έχουμε σπίτι να μείνουμε, να μας δαχτυλοδείχνουν στο σχολείο ή και να μας παρενοχλούν σεξουαλικά.

Λυπάμαι πάρα πολύ εκ μέρους των γονιών μου που έχουν πρότυπα ανθρώπους σαν και εσάς, τάχα μορφωμένους που κατάφεραν κάτι στην ζωή τους. Λυπάμαι εκ μέρους όλων των πολιτών αυτής της Δημοκρατίας -που ευσταθεί μόνο στο να λες την άποψη σου και μερικές φορές ούτε καν εκεί- που είναι οι περισσότεροι αγράμματοι και ακούνε την κάθε λέξη σας -όχι μόνο εσάς αλλά και άλλων συναδέλφων σας- σαν ευαγγέλιο. Λυπάμαι πολύ εκ μέρους των όσων ανθρώπων που εμπιστεύονται την Κύπρο στα χέρια σας...

Πρέπει να δείτε το μίσος που έχει στο βλέμμα της η μητέρα μου όταν αρθρώνει την λέξη “ππούστης” και τότε ίσως καταλάβετε... πόσο ατιμασμένος νιώθω. Πρέπει να δείτε τον θείο μου να με ρωτά αν τα πάνε καλά οι γκόμενες και τον τρόπο που κρατώ την σιωπή μου και τότε ίσως καταλάβετε... πόσο άχρηστος νιώθω. Έπρεπε να δείτε το βλέμμα των συστρατιωτών μου που με έβλεπαν ως ένα κομμάτι κρέας και χρήσιμος μόνο για τα βίτσια τους -αν και αποκαλούν τους εαυτούς τους straight- και ίσως καταλάβετε ότι όλοι είμαστε άνθρωποι. Έπρεπε να ήσασταν εδώ στη θέση μου, πίσω από μια οθόνη ενός υπολογιστή, να γράφω και να σβήνω το όνομα μου στο τέλος αυτής της επιστολής και ίσως καταλάβετε τι είναι η Δημοκρατία για μένα... Έπρεπε να ήσασταν εδώ στον υπολογιστή, δίπλα μου, όταν Αστυνομικός με απειλούσε και ίσως καταλάβετε πόσο φοβισμένος ήμουν μην αποκαλυφτώ στον περίγυρο μου. Πρέπει να δείτε πόσο κοκκινίζω όταν μιλάνε για τους ομοφυλόφιλους και δεν εκφράζω την άποψη μου σε α' πρόσωπο πληθυντικού γιατί δεν μπορώ και δεν το νιώθω και τότε ίσως καταλάβετε τι καταφέρνετε με ότι κάνετε...

Δεν ξέρετε πολλά πράγματα... Δεν ξέρετε καταρχάς τι είναι ομοφυλόφιλοι. Δεν ξέρετε επίσης πως είναι να ζείτε πίσω από το δάκτυλο σας, δεν ξέρετε πως είναι να έχεις διπλή ζωή, δεν ξέρετε πως είναι να σε χρησιμοποιούν... Δεν ξέρετε τι είναι να σε αποκαλούν ονόματα, να σου κρεμάζουν ταμπέλες... Δεν έχετε ιδέα πόσο δύσκολο είναι όταν είσαι ερωτευμένος και δεν μπορείς να μοιραστείς την χαρά σου! Δεν ξέρετε! Όχι, δεν ξέρετε αλλά μιλάτε!

Η μόνη μας διαφορά κύριε Θεμιστοκλέους είναι ότι εσείς μπορείτε να παντρευτείτε και εγώ όχι. Δεν θέλω να μου ζητήσετε συγγνώμη, ούτε να πάρετε τα λόγια σας πίσω, ούτε να σας κάνω μήνυση, ούτε να στείλω επιστολή στην Κεντρική Επιτροπή του Δη.Συ να σας μαλώσει ή να σας τρέξω σε Ευρωπαϊκά δικαστήρια, απλά θέλω να καταλάβει ο κόσμος ότι αυτά που είπατε δεν ευσταθούν! Αν ποτέ μου παντρευτώ γυναίκα κύριε Θεμιστοκλέους μου δεν θα ρίχνω κατάρες, μοναχά θα εύχομαι να μην δείξει ο Θεός σε κανέναν τι πέρασα και τι περνάω κάθε μέρα!