Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Ζωή και κρεβάτι

Όχι δεν θα μιλήσω για σεξ, δεν είμαι ειδήμων και ούτε σκοπός μου είναι. Ξέρω έχω επανειλημμένα τονίσει πως είναι χαζό να παρομοιάζουμε την ζωή με διάφορα πράγματα και κάθε φορά που προσπαθώ να επιχειρήσω κάτι τέτοιο δεν παρομοιάζω την ζωή με κάτι όπως πολλοί πιστεύουν, βρίσκω ορισμένα κοινά στοιχεία. Έτσι και σήμερα το πρωί μου ήρθε αναλαμπή καθώς έστρωνα το κρεβάτι!

Αγοράσαμε καινούργια χειμερινά σεντόνια τα οποία είναι λίγο μεγάλα... Πάντα είχαμε ένα θέμα με τα σεντόνια στο κρεβάτι μου, ιδιαίτερα τώρα που αγοράσαμε ένα καινούργιο που είναι ναι μεν μεγάλο το στρώμα είναι και ψηλό. Έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε τα πιο μεγάλα σεντόνια! Έλα μου όμως που το σεντόνι από την μια πλευρά εξέχει περισσότερο και φαίνεται ακόμα και με το πάπλωμα από πάνω! Τότε πήρα την άκρη που εξείχε την δίπλωσα και έβαλα από πάνω το πάπλωμα.

Αναλαμπή! Έτσι κάνουμε. Μας ενδιαφέρει περισσότερο το τι θα δει ο άλλος, τους αφήνουμε να μας κρίνουν χωρίς να έχουν μελετήσει το θέμα, θέλουμε όλα να μοιάζουν όμορφα και περιποιημένα ασχέτως με το τι μπορεί να συμβαίνει κάτω από το πάπλωμα! Έτσι, έτσι ακριβώς κάνουμε και με τις ζωές μας.

Ζήλεψα πάμπολλες φορές όμορφα σπίτια, είδα πολλές φορές όμορφα σπίτια από έξω και από μέσα; Από μέσα σουβάδες να φαίνονται, σανίδες σπασμένες, άνθρωποι να τσακώνονται. Είδα ακόμη και απλά σπίτια, όχι τέλεια, με ωραία έπιπλα να κρύβουν ανθρώπους διχασμένους. Όλα είναι διαφορετικά από έξω, όλα είναι εύκολα αν βλέπεις το απ' έξω, είναι ευκολότερο να κρίνεις αν βλέπεις το απ' έξω.

Ο καθένας εκλαμβάνεται το στρώσιμο του κρεβατιού διαφορετικά. Άλλοι το βλέπουν σαν μια καθημερινή συνήθεια, για άλλους είναι μια ψυχαναγκαστική περίπτωση κάποιοι άλλοι το θεωρούν ασήμαντο και μερικοί απλά βάζουν ένα κάλυμμα από πάνω για να κρύψουν τα τσαλακωμένα τους σεντόνια!

Θα ήταν σαφώς καλύτερο να ξανάστρωνα το κρεβάτι και να φτιάξω το σεντόνι έτσι ώστε να μην αντιμετωπίσω το “πρόβλημα” αυτό και αύριο και μεθαύριο και πάει λέγοντας. Μπορούσα να το στρώσω εγώ από την αρχή και να μην έχω άλλους να μου στρώνουν το κρεβάτι γιατί ίσως ξέρω καλύτερα το κρεβάτι μου. Η αλήθεια είναι πως κανένας δεν έχει την δύναμη και την υπομονή καθημερινά να ξεστρώνει και να στρώνει, να βλέπει ποια είναι τα λάθη του και να στρώνει καθημερινά από το μηδέν!

3 σχόλια:

tinkerbell είπε...

Εγώ εδώ και χρόνια αρνούμαι να το στρώσω. Το στρώνω μόνο όταν αλλάζω σεντόνια. That's who I am και δε φπβάμαι τι θα πουν οι άλλοι. Δυστυχώς καλέ μου το 'φαίνεσθαι' είναι πιο ισχυρό από το 'είναι' στη συνείδηση μερικών.

Kος Μηδενικός είπε...

Εν πολλοίς αυτό λέγεται ψυχαναγκασμός. Δεν ξέρω αν είναι καλός, αλλά δεν ξέρω αν είναι και κακός. Φαντάζομαι ότι όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, ακόμα και ένα "στρώσιμο" θα έχει δύο όψεις.

Δεν ξέρω αν πρέπει από κοινωνική σύμβαση να στρώνω κάθε μέρα το κρεβάτι. Τσαπατσούλης μια ζωή, καταλαβαίνεις ότι δεν θα μπορούσα να διατηρήσω μια τόσο αιματηρή πειθαρχία. Είναι, όμως, στιγμές που σε καταλαβαίνω. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια αποφασίζω όλο και πιο πολύ κάθε μέρα - τόσο όσο με παίρνει - να το αφήνω και λίγο ξέστρωτο...έστω με ένα πεταμένο jean, μπλούζα ή σώβρακο πάνω...για τη πουτανιά μωρέ! ;-)

sCaTterBraiN είπε...

και νόμιζα ότι είμαι ο μόνος που κάνει αυτό που λέει η tinkerbell (οκ, εγώ το στρώνω και όταν περιμένω κόσμο)