Quiet hopes

Ευχαριστώ την tinkerbell για την έμπνευση σε δική της ανάρτηση!

Hope, μια ωραία λέξη, ένα περίεργο αίσθημα. Εμένα η ελπίδα μου θυμίζει πάντα κάτι κακό! Το "ελπίζω" είναι το πιο βασανιστικό ρήμα για 'μένα συνώνυμο με το "αργοπεθαίνω"... Δεν μ' αρέσει το αίσθημα της ελπίδας, είναι σαν μια κουφέτα πικρή με κρούστα από ζάχαρη, ένα σοκολατάκι με γέμιση από λικέρ, καναπεδάκι με blue-cheese... αν και γλυκά είναι πικρά! Έχουμε όλοι περάσει από αυτά...

Η ελπίδα για 'μένα δεν είναι αγαθό, αγαθό είναι η υπομονή. Αλλά δυστυχώς και η ελπίδα είναι μέρος της ζωής μου, ελπίζω ναι, αλλά ελπίζω για τα πράγματα που δεν πιστεύω. Πάντα όταν βρεθούμε σε μια δύσκολη κατάσταση υποβαθμίζουμε υπερβολικά τον εαυτό μας αν και ξέρουμε για παράδειγμα ότι στις εξετάσεις δεν πήραμε καλό βαθμό, απλά λέμε ότι πατώσαμε! Είμαστε με την ελπίδα ότι δεν θα είναι τόσο χάλια όσο τα σκεφτόμασταν, έτσι ώστε στο τέλος να νιώσουμε λίγο καλύτερα... Δεν ξέρω αν είμαστε όντως εθισμένοι στις νίκες, και για αυτό κάποιοι θεωρούν την ζωή ένα παιχνίδι, ή τον έρωτα μια μάχη!

Αλλά η ελπίδα δεν μ' αρέσει, δεν την γουστάρω... Δεν την διώχνω, δεν μπορώ, η ελπίδα πάντα ήταν εκεί, τελευταία... Μένει εκεί από όπου πέρασε ο πόλεμος, ο θάνατος, η απογοήτευση, οι αρρώστιες:

“Hope is the only good god remaining among mankind;
the others have left and gone to Olympus.
Trust, a mighty god has gone, Restraint has gone from men,
and the Graces, my friend, have abandoned the earth.”

Θέογνις ο Μεγαρεύς

"This is the street where I used to live and these were the people with whom I shared my life. I met them the day they moved in. And I saw what they brought with them. Beautiful dreams for the future. And quiet hopes for a better life. Not just for themselves, but for their children, too. If I could, would I tell them what lies ahead? Would I warn them of the sorrow and betrayal that lie in store? No. From where I stand now, I see enough of the road to understand how it must be traveled. The trick is to keep moving forward, to let go of the fear and the regret that slow us down and keep us from enjoying a journey that will be over too soon. Yes, there will be unexpected bends in the road, shocking surprises we didn't see coming, but that's really the point. Don't you think?"

Desperate Housewives Season 2 “Remember” (part 2)