Catastrophe

Έχω παθιστεί με την δυνατότητα να αυτοκαταστραφώ, είμαι σαν τα πυρηνικά του Ιράν ή της Αμερικής, ενεργοποιούμαι με ένα κουμπάκι, είτε αυτό είναι το κουμπί του «Αποστολή» για ένα γραπτό μήνυμα στο κινητό είτε η ενεργοποίηση της ομιλίας από τον εγκέφαλο μου. Και νομίζω μια μέρα θα το κάνω, γιατί μου χρειάζεται το έχω ανάγκη… να φτάσω στον πάτο

Έχω μια τάση προς τα άκρα η αλήθεια να λέγεται, και μέσα από τα ρούχα μου, τις πράξεις μου, τα λεγόμενα μου, τις απαντήσεις μου, τα πιστεύω μου, και θέλω πολύ να φτάσω στα «κάτω»... Μια φορά το είχα κάνει, προς την ανορεξία ένα πράμα αλλά ψυχικά. Φυσιολογικό αυτό δεν είναι!

Αυτό νομίζω είναι η τάση που έχω να βιάζομαι. Βιάζομαι να ζήσω, να μάθω, να πάθω. Έχω μάθει πολλά στην μέχρι τώρα ζωή μου, αλλά έχω πάθει λίγα. Και όλοι είμαστε μαζοχιστές.

Από την μια μ’ αρέσει να προκαλώ, με όποιον τρόπο γίνεται.
Από την άλλη είμαι ο άνθρωπος του βολέματος, ότι με βολεύει εγώ το παίρνω, ότι μου δώσεις στο πιάτο εγώ θα το φάω, μπορεί να μην πω τίποτα, αλλά μπορεί και να κάνω και φασαρία!
Και από την άλλη είμαι σούπερ ονειροπόλος. Θέλω να γίνουν όλα σαν τα όνειρα μου, ειδάλλως ας μην γίνουν, προτιμώ (καλά εξαρτάται)!

«Πάμε να δούμε το θάνατο
Απόγευμα αγκαλιά
Από μια γόνδολα όπως παλιά

Εγώ κι εσύ στη Βενετία»