Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2018

Ο γάμος της αδελφής


Η χαρά της μάνας μου για τον γάμο της αδελφής μου δεν περιγράφεται. Μετά από τόσο καιρό, ακόμα είναι περήφανη και χαρούμενη, λέγοντας με χαμόγελο –σαν να έγινε ξανά έφηβη- «Δεν το πιστεύω». Με προθυμία και απροσδόκητη ανυπομονησία προσκάλεσε κόσμο, ντύθηκε και βάφτηκε όπως τις παλιές φωτογραφίες, καλωσόρισε και χαιρέτισε τον κόσμο και τους φίλους της στην εκκλησία και στην δεξίωση.

Και απορώ.

Τι θα συνέβαινε αν έπρεπε να καλέσει τους φίλους της όχι στον γάμο της αδελφής μου, αλλά στον γάμο μιας αδελφής, στον γάμο μου;

Θα ήταν τόσο χαρούμενη; Θα ήταν τόσο ευτυχισμένη; Θα γελούσε, ή θα έκρυβε την χαρά της κάτω από το χαμόγελο. Η μάνα νοιάζεται για τα παιδιά της αλλά η άνευ όρων αγάπη είναι για εμάς ευαίσθητο θέμα. «Ναι μεν… αλλά». 

Δεν μπορώ να παντρευτώ σε εκκλησία και να μπορούσα δεν θα το έκανα, γιατί δεν με εκφράζει. Και σ’ αυτό ακόμα διαφωνούσες. Έλεγες με ένα ύφος σιγουριάς ότι ο πολιτικός γάμος και το σύμφωνο συμβίωσης δεν είναι το ίδιο πράγμα με τον θρησκευτικό γάμο. Προσπάθησα να σου πω πόσο χαζό ακούγεται για τον εικοστό πρώτο αιώνα, προσπάθησα να σου εξηγήσω τη διαφορά μιας ληξιαρχικής πράξης και ενός θρησκευτικού μυστηρίου. Ίσως για να κρατήσω και τον εαυτό μου κάπου όρθιο. Αλλά όχι, για εσένα ο θρησκευτικός γάμος είναι κάτι απαράβατο.

Τι θα συνέβαινε αν γινόταν ο γάμος όχι της αδελφής μου, αλλά ο γάμος μιας αδελφής, ο γάμος μου; Ο πολιτικός μου γάμος;

Το μελετούσα το θέμα καιρό… Μέσα μου είμαι έτοιμος για όλα, έτσι λέω. Αλλά να σε προσπερνάει ο γονιός είναι άσχημο συναίσθημα που δεν μπορείς πάντα να το διαχειριστείς. Όταν η μάνα μου, η ίδια μου η μάνα, λέει «Άντε και εσύ να βρεις κανένα καλό κορίτσι και να παντρευτείς σύντομα» ένα κομμάτι μέσα μου μαραίνεται. Και επειδή στον γάμο ήταν η μάνα μου δεν χόρεψα slow με τον σύντροφό μου, δεν κάθισα με τον σύντροφό μου, δεν είχα ούτε μια αναλαμπή του μέλλοντος με την μάνα μου στον γάμο μου.

Ο γάμος είναι όμως μέρα χαράς.

Να ζήσουμε, να ζήσετε, να αγαπάτε.

Φιλιά


3 σχόλια:

Αρτίστα του βωβού είπε...

Ας αρχίσω με τις ευχές:
Να ζήσουν τα παιδιά!
Και στα δικά σου, εάν το επιθυμείς!
Τώρα ας περάσω στα υπόλοιπα.
Εφέτος το Ιούνιο νυμφεύτηκε ο γιος μου.
Την Φωτεινή. Χάρηκα με την επιλογή του, γιατί είναι καλό κορίτσι και αγαπιούνται.
Θα χαιρόμουν εξίσου κι αν παντρευόταν έναν Φώτη αντί της Φωτεινής. Αρκεί να ήταν καλό αγόρι και να αγαπιόντουσαν.
Αφού θα ήταν επιλογή του παιδιού μου κι εγώ αγαπώ το παιδί μου, το θέμα θεωρείται λήξαν.
Άσε που θα είχαμε γλιτώσει όλο το πανηγύρι του θρησκευτικού γάμου και τα μασκαρέματα με τα νυφικά και τους εκατοντάδες καλεσμένους.
Εντάξει, τις δύο συμμαθήτριές μου και φίλες μου, τους γκέι φίλους μου και την τρανς κολλητή μου θα τους καλούσα έτσι κι αλλιώς, ότι γάμο και να έκαναν τα παιδιά, όπως και τους κάλεσα.
Εννοείται ότι δεν ανακατεύτηκα, παρά μόνο τους έκανα μία πρόταση να κάνουν πολιτικό γάμο ή σύμφωνο συμβίωσης (επειδή δεν το έχω καθόλου με τις θρησκείες) και μετά να πάνε σ' ένα κλαμπ να ξεσαλώσουν με τους φίλους τους, είπαν ότι αποκλείεται, οπότε κι άρχισα να ψάχνω τι να φορέσω...
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να μπω στη σκέψη της μαμάς σου, ειδικά όταν λέει να βρεις ένα καλό κορίτσι να παντρευτείς, εκτός κι αν δεν γνωρίζει ότι έχεις σύντροφο.
Και σ' αυτό το σημείο αρχίζω να σκέφτομαι πως είμαι μάλλον ακατάλληλη να σχολιάσω πάνω στο θέμα που γράφεις, επειδή, όπως προείπα, για μένα τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αγαπάς το παιδί σου είτε είναι κορίτσι ή αγόρι;
Σέβεσαι και στηρίζεις τις επιλογές του σε κάθε τομέα της ζωής του. Ακόμα και στον γάμο του. Είτε είναι με κορίτσι είτε με αγόρι! Τα υπόλοιπα, λυπάμαι, μα δεν τα καταννοώ...
Φιλί.

Ιθάκη-man είπε...

Ανταποδίδω τις ευχές!
Χαίρομαι που αγαπάς τόσο απλά το παιδί σου, χωρίς προϋποθέσεις. Νομίζω αυτό είναι που στερείται η μητέρα μου για διάφορους λόγους.
Καλά να είμαστε μωρέ και η ευτυχία είναι κι αυτή στο μυαλό μας.
Φιλιά και καλή βδομάδα

Ανώνυμος είπε...

πόσο με πονεί τούντο θέμα, πόσο ταυτίζομαι!
Το σχόλιο μου είναι ίσως και απάντηση στην Αρτίστα. Όταν έχεις φίλη τρανς, αυτό σημαίνει ότι μέσα σου έχεις αποδεχτεί και τακτοποιήσει το εύρος του σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας. Πιο λαϊκά: είσαι κουλ και προχώ για μάνα σε ηλικία που πάντρεψε παιδί. Άρα θα συμφωνήσω ότι είσαι ακατάλληλη να σχολιάσεις, εννοώντας ότι ίσως δε μπορείς να κατανοήσεις τον Ιθάκη-μαν (κι εμένα) και τις μανάδες μας.
Ιθάκη-μαν, πάντρεψα κι εγώ την αδερφή μου πριν 3 χρόνια, τότε δεν ήμουν σε σχέση, ψαχνόμουν γενικά. Τώρα σε σχέση που μετρά χρόνια, η μάνα μου θέλει και ζητά ακόμα παντριά (με γυναίκα) και εμένα μου στρίβει το μαχαίρι στην καρδιά.