Baby love

Τον είδα. Με είδε. Έρωτας κεραυνοβόλος! Ένας μπόμπιρας με έκανε να νιώσω άλλος άνθρωπος (ε μιας και οι ενήλικες δεν κάνουν κάτι, είπε το παιδί να με κάνει να θυμηθώ πως είμαι και εγώ άνθρωπος).

Κάποτε είχα όνειρα. Μεγάλα. Πολύ μεγάλα. Εξοντωτικά μεγάλα. Δεν λέω πως είναι κακό να ονειρεύεσαι αλλά εγώ υπερέβηκα λίγο τα όρια. Αλλιώς είναι να έχεις όνειρα και αλλιώς να ονειρεύεσαι με κάθε λεπτομέρεια τη ζωή σου και τους γύρω σου, γιατί τα πράγματα δεν είναι όπως θέλουμε να είναι.

Κάποτε σκεφτόμουν τον εαυτό μου στο μέλλον και με έβλεπα μπαμπά, stay-at-home dad, που λέμε και στο χωριό μου. Ναι, με οικογένεια κανονικά, με παιδιά και άντρα, αν και άντρας. Κάποτε ήθελα γιο, τώρα θέλω περισσότερο κορίτσι. Κάποτε θέλω δίδυμα, αλλά αυτό είναι περαστικό, ο Ρίκυ Μάρτιν φταίει. Μετά από αυτό το βλέμμα του μπόμπιρα θυμήθηκα αυτά τα όνειρα... θυμήθηκα το παιδί που ονειρευόμουν. Μην φανταστείς ότι του έδωσα και όνομα, αλλά κάπου είχα μια λίστα με υποψήφια ονόματα αλλά δεν ξέρω που είναι...

Με λες και τρελό! Με άνεση κιόλας, δεν θα προσβληθώ!

Αυτά τα όνειρα ήταν στην κατάψυξη... ούτε και εγώ ξέρω για πόσο. 4 χρονάκια; Λες και έχουμε Ολυμπιακούς... Σκεφτόμουν γιατί τα πάγωσα. Καταρχάς το να θέλω παιδί τώρα είναι σαν να σου λέω πως θέλω να κάνω ποδηλασία με ποδήλατο χωρίς τροχούς!!! Βλέπεις, έμαθα από μικρή ηλικία ότι τα μωρά δεν τα φέρνει ο πελαργός... Όχι αγαπημένε μου αναγνώστη, δεν πρόκειται τώρα να μοιρολογήσω (εγώ, η φώκια) για τα γκομενικά μου, όχι! Επίσης τα παιδιά είναι υποχρέωση μεγάλη (μην πω επιβάρυνση γιατί είναι η απαισιόδοξη πλευρά της λέξης). Εδώ δεν έχω βγει απ' το αυγό μου, θα έχω και παιδί στην πλάτη μου;

Αυτό το πατρικό ένστικτο ξυπνάει παράλληλα με το ένστικτο του Ηρώδη. Αυτό κι αν με ξεπερνάει σε κάθε επίπεδο της ύπαρξης μου. Βλέπω τον μπόμπιρα να κάθεται εκεί ήσυχο με το γλειφιντζουράκι του -παιδικά δόντια έχει θα βγουν χεστήκαμε για τη ζάχαρη- αλλά τα υπόλοιπα παιδιά τα μισώ... τα μισώ... εντάξει τώρα... απλά θέλω να τα βάλω στο mute και στο pause γιατί δεν αντέχω ούτε τη τσιριχτή φωνή τους, ούτε την ΑΛΟΓΗ υπερκινητικότητά τους, ούτε το “θέλω τουαλέτα” κάθε 3 λεπτά!

Κατά τ' άλλα θέλω να γίνω και πατέρας... ας μουντζωθώ λοιπόν!

Τα όνειρα είναι όνειρα. Κάποια όνειρα μπορούν να μείνουν όνειρα... Κάποια άλλα όμως μπορούν να γίνουν ζωή. Μην ονειρεύεσαι τη ζωή σου, διάβασα κάπου, ζήσε τα όνειρά σου!

Σας κλίνω το μάτι και σας εύχομαι καλή βδομάδα!