Changing wor(l)d

Δευτέρα, 16 Ιανουαρίου, 14:08

Βρίσκομαι στο Πανεπιστήμιο. Έκανα skip σε ένα μάθημα, actually σε δυο! Απορώ γιατί ήρθα... Μην ρωτάς το γιατί, η αγάπη αυτή έχει τώρα τελειώσει. Καλά δεν θα ξεκινήσω με τα κλισέ, με τις διακοπές που ποτέ δεν είναι αρκετές, αλλά ναι, και πάλι, αν οι διακοπές διαρκούσαν περισσότερες μέρες θα ήταν καλύτερα. Μετράω ένα χρόνο και κάτι μέρες από το τελευταίο μου ταξίδι. Αν μπορούσα θα έφευγα τώρα, πραγματικά, θα έπαιρνα το διαβατήριο μου -που δεν έχω- και θα έπαιρνα το πρώτο αεροπλάνο που θα έβρισκα. Ναι ξέρω πως άλλο πράγμα τα αεροπλάνα και άλλα τα λεωφορεία...

Λυπάμαι που δεν είχα πάρει πρωτοβουλίες και δεν είχα μείνει πιστός σε μερικές υποθέσεις, σε μερικά θέλω, και μάλιστα δικά μου (αυτό είναι το βασικό, να κάνεις πισωγυρίσματα στα θέλω σου). Λυπάμαι επίσης που δεν εκμεταλλεύτηκα σωστά τον εαυτό μου. Αλλά βασική προϋπόθεση σε ό,τι κάνω είναι να έχω απέναντι μου ανθρώπους -που ναι μεν δεν θα κάνουν πισωγυρίσματα- που θα είναι εκτός των άλλων θετικοί και πρόθυμοι.

Μέσα από τα τελευταία 2 χρόνια οι βλέψεις μου, τα θέλω μου και οι επιθυμίες μου σε συνάρτηση με τα όνειρα μου άλλαξαν. Αν το σκεφτείς αλλάζουν σχεδόν καθημερινά. Απλά όσο πιο πολύ αργώ με κάποια πράγματα τόσο χάνεται το ενδιαφέρον και η σημασία που απέδωσα σε αυτό. Δεν έχω τον ίδιο πόθο πια να κάνω αυτά που ήθελα να κάνω πέρσι το καλοκαίρι, δεν έχω την ίδια ενέργεια που είχα πριν τον Σεπτέμβρη.

Αχ, δες τι κάνω! Τα κατάφερα χρονιά να την βγάλω χωρίς απολογισμούς, μόνο έναν επαγγελματικό απολογισμό είχε το 2011, μην ακούω παράπονα! Ναι μεν πρέπει να σταματήσω να είμαι αναβλητικός -και αυτό δεν σηκώνει άλλη αναβολή- αλλά νομίζω πως είναι ώρα για ένα restart. Και όχι, δεν θα παρατήσω τις σπουδές μου. Αν μου επιτρέπετε να το παραλληλίσω με έναν διαγωνισμό ανάδειξης, είτε αυτό είναι διαγωνισμός ομορφιάς, είτε reality τύπου X-Factor ή Εξ-Σφάχ'τον: οι ακροάσεις τελειώσαν επισήμως, νομίζω είναι καιρός για bootcamp αν όχι για το ξεσκαρτάρισμα των Judges' Houses.

Ξέρω πως υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία δεν εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο σε μένα, εξ' ού και οι επαγγελματικές χυλόπιτες που μου τάισαν καθηγητές, θιασάρχες, καναλάρχες και άλλα λήγοντα εις -άρχες εξαιρουμένων των οικογενειάρχες, φεουδάρχες, ομαδάρχες, λυκειάρχες, ταξιάρχες, πατριάρχες, νομάρχες και εθνάρχες.

Αν κάπνιζα, αυτή η στιγμή would have definitely been the perfect time for a cigarette... And the beat goes on...

Καλή βδομάδα!