Le temps qui compte...

Εμπνευσμένο από το τραγούδι που υπάρχει στο τέλος... Έτσι αποχαιρετώ και επισήμως το 2011. Καλά να περάσετε την παραμονή σας!

Υπάρχει τίποτα σίγουρο; Ναι, ίσως αρχίσω τα κλισέ, αλλά θα μιλήσω γενικά και αόριστα αλλά και συγκεκριμένα. Οι ώρες του 2011 πέρασαν, σε λίγο τα ημερολόγια, τα χρονόμετρα, οι υπολογιστές θα μετράνε ώρες του 2012, μέχρι να ρθει και αυτουνού του χρόνου η σειρά, να φύγει. Και μεις να στεκόμαστε στην αποβάθρα των ερωτευμένων και να κουνάμε τα άσπρα μας μαντήλια. Απορώ πότε θα καταλάβουμε πως όλα αυτά είναι μόνο αριθμοί...

Αυτοί που κατασκεύασαν τον χρόνο ίσως δεν ήξεραν πως δεν θα υπήρχε περίπτωση να σταματήσει για χάρη μας. Τι κι αν αλλάξαμε χρονολογικά συστήματα, ο χρόνος δεν σταμάτησε ποτέ. Φαίνεται δεν το πρόσεξε κανείς, ήταν γραμμένο σε μικρά γράμματα, και τα μικρά γράμματα δεν τα διαβάζει κανείς.

Βλέπω ανθρώπους με μυαλό ρολογιού. Γρανάζια, αρμονικά και πειθαρχημένα σε βαθμό απειλής. Το να θέλεις η μέρα να έχει 26 ώρες δεν είναι επιθυμία. Είναι το “κόστος” του χρόνου που χάνεις. Μια μέρα έχει 24 ώρες, ό,τι και να γίνει αυτό δεν θα αλλάξει. Αυτό που ξεχνάμε όλοι είναι ότι μετά από μια μέρα με -μόνο- 24 ώρες υπάρχει μια άλλη μέρα με άλλες 24 ώρες, χωρίς αυτό να αποτελεί αντιστάθμισμα και αιτία για να επαναπαυόμαστε.

Μέσα σε αυτές τις ώρες, ακούσαμε τόσα τραγούδια, και στο μυαλό μας, σαν ξυπνητήρια χρησιμοποιούμε τα τραγούδια που φώναζαν το όνομα του, τα τραγούδια εκείνα που το ρεφρέν τους είναι γεμάτο πάθος. Παίζουμε με τις λέξεις όπως παίζουμε με τα πρόσωπα. Τα όνειρα εκεί, τα πρόσωπα αλλάζουν, τα ονόματα αλλάζουν. Λίγες μόνο πινελιές και μια ακόμη ουτοπία ετοιμάζεται να μπλεχτεί στα γρανάζια του ρολογιού, εκεί που ο δείκτης θα μετακινηθεί ελάχιστο

Ο χρόνος που τρέχει θα τρέχει, ακόμα και αν πρόλαβες να κάνεις όσα έχεις να κάνεις σε μια μέρα ή ακόμα κι αν δεν πρόλαβες. Ο χρόνος τρέχει όταν εσύ γελάς, όταν εσύ ζεις χωρίς να σε ενδιαφέρει αυτός. Ο χρόνος που τρέχει θα τρέχει πάντα. Ο δείκτης του δευτερολέπτου θα χτυπά, σταθερά και θα σου κρατά το τέμπο, τον ρυθμό. Μια φωνή θα σου φωνάζει τα χρόνια της ζωής σου. Ο χρόνος που τρέχει θα τρέχει πάντα.

Οι φωνές μέσα σε αυτές τις ώρες καλύπτονται από το τικ-τοκ των ρολογιών. Φωνή που σε καλεί να κάνεις πράγματα, να μην ξεχνάς, να δεις τον καθρέφτη σου, να μιλήσεις με τον δίπλα σου, με αυτόν που μοιράζεστε τον ίδιο καναπέ. Μια φωνή που τρεμοπαίζει. Μια φωνή που λάμπει αλλά ούτε την ακούς ούτε την βλέπεις. Μια φωνή που σου φωνάζει στα χρόνια της ζωής σου. Μια φωνή που σιγοτραγουδά ένα τραγούδι.

Η αγάπη είναι τοποθετημένη πάνω σε μια σεισμογενή πλάκα και σείεται. Αναλόγως της περιοχής, κάπου σε αφήνει να κτίσεις τα οικοδομήματα σου, πύργους, ουρανοξύστες ή απλά καλύβες. Αλλού θα τα καταστρέψει σίγουρο. Το σίγουρο είναι πως δεν είναι σίγουρο, δεν ξέρεις αν θα ανοίξει μια μέρα και να καταπιεί δυο-τρία δέντρα, ή αν θα κάνει το ίδιο σου το οικοδόμημα να σε σκοτώσει. Και είναι ζήτημα χρόνου...

Ο χρόνος που τρέχει θα τρέχει, ακόμα και αν πρόλαβες ακόμα κι αν δεν πρόλαβες. Ο χρόνος τρέχει όταν εσύ γελάς, όταν εσύ ζεις χωρίς να σε ενδιαφέρει αυτός. Ο χρόνος που τρέχει θα τρέχει πάντα. Ο δείκτης του δευτερολέπτου θα χτυπά, σταθερά και θα σου κρατά το τέμπο, τον ρυθμό. Μια φωνή θα σου φωνάζει τα χρόνια της ζωής σου. Ο χρόνος που τρέχει δεν θα μας περιμένει.

Ο χρόνος που περνά παίρνει μαζί του ζωές, τις αρπάζει και τρέχει. Εκλαμβάνουμε μερικές φορές τον χρόνο σαν κλέφτη. Τον κλέφτη των πολυτιμότερων άυλων αγαθών. Μέσα στα χρόνια, στα λίγα χρόνια, έκλεψε και χάρισε τόσες πολλές στιγμές, ώρες και μέρες. Και ακόμα παλεύουμε με τις λέξεις... Μα η ζωή αφήνεται στα νερά του. Εμείς άλλοτε αντιστεκόμαστε και άλλοτε αφηνόμαστε και πάμε με την ταχύτητα του νερού. Με ένα φιλί θέλουμε να πατήσουμε το κουμπί της παύσης. Ο χρόνος που τρέχει δεν θα μας περιμένει. Ακόμα και μετά το φιλί αυτό, με ή χωρίς πάθος, με Εκείνον ή χωρίς Εκείνον, η ζωή συνεχίζεται, ο χρόνος που τρέχει δεν θα μας περιμένει....

Ακόμα και με το πάθος, ο χρόνος διαρκεί, συμβολικά, μόνο όσο διαρκεί ένα τραγούδι...

Καλή Χρονιά!

11 quotes

Μάζεψα 11 προτάσεις από τα ποστ όλου του χρόνου, με βόλεψε κι όλας που οι μήνες είναι 12... Ο Μάιος βλέπεις είναι ο κατεξοχήν μήνας Γιουροβίζιον, δεν ασχολούμαστε με τίποτα άλλο την περίοδο εκείνη, ακόμα και αν έχεις εξέταση την μέρα μετά τον τελικό... 11 αποφθέγματα για το 2011 λοιπόν!

Ευτυχώς η ζωή δεν είναι ένα παιχνίδι στον υπολογιστή... τα πράγματα είναι διαφορετικά... (21/02/2011)

Το αύριο υπάρχει (και) για ό,τι δεν κατάφερες σήμερα! (07/02/2011)

Τον σεβασμό άλλοτε τον αποκτάς εύκολα και άλλοτε δύσκολα... (02/03/2011)

Αν υπάρχει (Θεός), ένα θέλω μόνο, να μην διανοηθεί να μου απευθύνει τον λόγο. (23/04/2011)

Αν χάνεις στα χαρτιά δεν θα σε λυπηθεί η ζωή για να κερδίσεις σε άλλα πράγματα, θα χάσεις κι αλλού... (15/06/2011)

Αλλάζουμε γιατί δεν είμαστε πλέον αφελείς... (25/07/2011)

Don't get me wrong and don't call me pouritanos (31/08/2011)

Αλίμονο αν τα παρατούσαμε όλοι από την πρώτη φορά που δοκιμάζαμε κάτι, θα ζούσαμε κάπου σε κάποια σπηλιά ακόμα... (19/09/2011)

Μην γίνεσαι σαν τον Christian Louboutin που θέλει να κάνει της μόδας πάλι το τακούνι των εφτά εκατοστών! (...) αυτό είναι ο ορισμός της αμαρτίας! (28/10/2011)

Του Ιθάκη-μαν τα παιδιά, πριν πεινάσουν τρώνε... γιατί κάνει καλό στον μεταβολισμό! (01/11/2011)

Αν έχει χαλάσει η σωλήνας του νιπτήρα της κουζίνας και ρίξεις όλο το σπίτι, τι να πω, φίλε μου είσαι και γαμώ τους ριζοσπαστικούς! (07/12/2011)

Διασκεδαστικό είναι... Άντε κάντο και εσύ!

Unreleased: Future

Επειδή πλησιάζει το τέλος του χρόνου και θέλω να μην αφήσω ανοιχτούς λογαριασμούς με το 2011 θέλω να ποστάρω και τα υπόλοιπα ακυκλοφόρητα ποστ. Θα συνεχίσω με αυτό, σχεδόν ένα χρόνο μετά το εξώφυλλο του ΟΚ με τον Έλτον Τζον και τον σύντροφο του και το παιδί που είχαν. Πάει καιρός που το είχα γράψει, στα μέσα του Ιανουαρίου, του μήνα της κλάψας αν θυμάστε απ' όσα έγραφα...

Όταν οι γονείς μου είδαν στο ΟΚ την φωτογραφία του Έλτον Τζον με τον σύντροφο του και το παιδί τους και βάσει της αντίδρασης τους, μου ήρθε στο εξής η ερώτηση...

Το μέλλον:

α) ... διαγράφεται κοσμικό;

β) ... διαγράφεται δύσκολο;

γ) ... διαγράφεται βατό;

δ) ... διαγράφεται απλό;

ε) ... διαγράφεται;

Δεν υπάρχει “σωστή” απάντηση, μην το ψάχνετε!

Ότι και αν κάνω σκέφτομαι πάντα τους γονείς μου, ασυνείδητα και συνειδητά αλλά δεν με εμποδίζει από το να κάνω πράγματα. Οι γονείς μου είναι μεγάλο μέρος της ζωής μου, είναι αυτοί που με έκαναν να αλλάξω κοσμοθεωρία στα 19 μου, είναι για αυτούς που μου χρέωσα μια ήττα χωρίς να δικαιολογούμαι σε κανένα, ήταν αυτοί που με τον τρόπο τους με έκαναν να κυνηγήσω τα όνειρα μου (δυστυχώς για αυτούς), ήταν αυτοί που με γέννησαν και είναι αυτοί που μεγαλώνω εγώ τώρα... ίσως με τα χρόνια ανταλλάξαμε και λίγο θέσεις, έτσι συμβαίνει πάντα.

Η προσωπική μου ευτυχία προέχει, θέλω να είναι χαρούμενοι για μένα και αν μη τι άλλο να είμαστε μια οικογένεια αλλά πάνω από όλα θέλω να είμαι καλά με τον εαυτό μου γιατί στο τέλος της μέρας, με εμένα κοιμάμαι, με τις έγνοιες μου πλαγιάζω, με εμένα “κυκλοφορώ”, εμένα έχω να αντιμετωπίσω καθημερινά... Προσπαθώ πάντα, προσπαθώ να είμαι όσο πιο συχνά γίνεται ευδιάθετος, έξω από το σπίτι είμαι πάντα γελαστός, πάντα είμαι εγώ που στηρίζω τους άλλους, πάντα αυτό που κάνω το αγαπώ (και συνήθως αγαπώ αυτό που κάνω αλλά λόγω της προηγούμενης υποπεριόδου) και πλέον ότι κάνω θέλω να το τελειώνω...

Θα είμαι δυνατός, με το να προσπαθώ πάντα! Πάντα θα υπάρχουν προβλήματα, πάντα θα υπάρχει κάτι που θα στραβώσει, το τέλειο δεν μπορούμε να το έχουμε και δεν είναι για μένα αυτοσκοπός, ούτε καν να το αγγίξω μπορώ, κανείς δεν μπορεί, δίνω μάχες καθημερινά, σε μερικές νικάω, σε άλλες χάνω, σε άλλες υποχωρώ εθελούσια γιατί δεν είναι ακόμα καιρός για αυτές! Δεν έχουν σημασία οι νίκες ή οι ήττες, σημασία έχει να προσπαθούμε... να συνεχίζουμε τον δρόμο μας, συνεχίζουμε να προσπαθούμε να κάνουμε κάτι και αν είμαστε και συνειδητοποιημένοι γιατί να μην το τελειώσουμε κι' όλας;

Christmas Movies

Είναι η πρώτη φορά φέτος που δεν έκανα ψώνια της τελευταίας στιγμής. Ναι, ναι εξευρωπαΐζομαι... Και εις ανώτερα! Την παραμονή -και δη χθες- έμεινα σπίτι, χαλαρά. Κάναμε κουλουράκια -τελικά δεν είναι καθόλου δύσκολο- εμένα μου χτυπά στον ουρανίσκο η γεύση του αυγού. Πλάθω κουλουράκια με τα δυο χεράκια και ούτω καθεξής... Και όχι μην αγχώνεστε τα κουλουράκια δεν έχουν γκλίτερ!

Σήμερα καθόμαστε οικογενειακά σπίτι, και νιώθω και τύψεις που κάθομαι και γράφω αλλά έτσι για το γαμώτο θέλω να σας ευχηθώ κι' όλας. Βλέπουμε τηλεόραση και παίζει μια ταινία που την είδα τουλάχιστον 2 φορές και για αυτό είπα να η ευκαιρία. Να σας πω την αμαρτία μου εμένα μ' αρέσουν οι σαχλές αμερικάνικες ταινίες με τους γιους του Άγιου Βασίλη και άλλα πολλά... Αν και όλο αυτό κατάντησε να φαίνεται πως ο Άγιος Βασίλης είναι κάτι μεταξύ του Δία που γεννοβολούσε παιδιά από 'δω και από 'κει και του Γιάγκου Δράκου που σε κάθε επεισόδιο εμφανιζόταν καινούργιο εξώγαμο...

Χαζογελάω φυσικά όταν βλέπω το φλερτ της κοπελιάς με το παλικάρι, κάνω επιφωνήματα τύπου “ΩΩΩ!” συνοδευόμενα από βούρκωμα, ή “Ααααχ” συνοδευόμενο από αναστεναγμό, ή “Ουφφφ” συνοδευόμενο από μια δόση ζήλιας. Μερικές ταινίες είναι σχεδόν ελεεινές, για να λέμε και την αλήθεια, όλες οι ταινίες είναι προβλέψιμες, για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, αλλά εγώ κάθομαι και τα βλέπω! Αλλά γαμώτο, είμαι ενοχικά ρομαντικός...

Όπως και να 'χει... Σας εύχομαι Καλά Χριστούγεννα ή Καλές γιορτές σε όσους δεν πιστεύουν στα Χριστούγεννα! Να είστε καλά, κοντά σε άτομα που σας αγαπούν, οικογένεια, φίλους, ξεχωριστούς ανθρώπους, εύχομαι να είστε εκεί που θέλατε να είστε.

Και να θυμάστε να μοιράζεστε την χαρά σας με τους άλλους ανθρώπους, γιατί δεν είμαστε μόνοι μας στην Γη, και να μοιράσετε και κανένα χαμόγελο σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη και ειδικά στα παιδάκια!

Φιλιά πολλά

Καλό υπόλοιπο

και καλή... χώνεψη!!!

Dear Santa...

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

μάλλον, αγαπητό Ξωτικό δώσε αυτό το γράμμα στον Άγιο. Δεν είμαι κανά παιδάκι που θέλει κούκλα μπάρμπι, έχω σοβαρή συζήτηση με τον Άγιο... Ευχαριστώ

Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

Δεν έχω ιδέα γιατί γράφω το γράμμα αυτό αλλά το γράφω... δεν πιστεύω καταρχάς πως υπάρχει φρόνιμο παιδί άνω των δεκάξι γι' αυτό θα ξηγηθούμε με απλά λόγια... Πέρσι σου ζήτησα να μου φέρεις τεκνό με φιόγκο και τελικά μου έφερες μπουφάν. Ελπίζω φέτος να φέρεις αυτόν που θα φοράει το μπουφάν, και ας μην έχει φιόγκο. Ξέρω, η οικονομική κρίση σε άγγιξε και σένα, αλλά δεν θα τσακωθούμε τώρα, έτσι για να δεις πως έχω επίπεδο και δεν θα κάνω σκηνή για το φιογκάκι. Είδες; Ανωτερότητα!

Όσες φορές σου ζήτησα να μου φέρεις κάτι τα έκανες μαντάρα και πάλι μαντάρα θα τα κάνεις και φέτος... Δεν ξέρω ποιος είναι πιο βλάκας, εσύ που δεν μου έχεις φέρει ποτέ δώρο ή εγώ που σου γράφω και γράμμα! Πάω να πνίξω τον πόνο μου στα μελομακάρονα, αποφεύγω τις σοκολάτες!

Υ.Γ. Εγώ είμαι ο πιο βλάκας τελικά γιατί θα το αναρτήσω στο μπλοκ μου!

Mooooo(d)

Ιδέα μου είναι ή τα παιδάκια που γυρνάνε να πούνε τα κάλαντα έχουν αποθρασυνθεί τελείως; Καταρχάς πως χτυπάτε έτσι το κουδούνι; Σαν να τους κυνηγά μανιακός δολοφόνος! Μιλάμε για ταχύτητα, όχι μαλακίες! 3 χτυπήματα κουδουνιού το δευτερόλεπτο! Απίστευτο! Τύφλα να 'χει ο επιταχυντής του CERN... Το χάσαμε το Νόμπελ.

Σήμερα ξύπνησα το πρωί, δεν ήθελα φυσικά να σηκωθώ από το κρεβάτι, και έβαλα μουσική, γαλλική... Όταν άνοιξα το παράθυρο και είδα το έδαφος ελαφρώς βρεγμένο είπα ας είναι, κάτι είναι και αυτό, μεθαύριο ειν' γιορτή... Ντύθηκα, πήρα κλειδιά και μουσική και βουρ για το σπίτι της θείας. Άνοιξα μπήκα μέσα (ευτυχώς κανείς δεν τηλεφώνησε της αστυνομίας νομίζοντας ότι είμαι κλέφτης) πήγα στην αποθήκη, πήρα το δέντρο, πήγα στο δωμάτιο σκαρφάλωσα την ντουλάπα και πήρα τα στολίδια και το έκανα το σπίτι τέλειο!

Πριν 2 χρόνια της στόλισα το σπίτι από τις 5 Νοεμβρίου, πέρσι τέλος Νοεμβρίου και φέτος 2 μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Πάνε εκείνες οι μέρες. Αλλά έστω, κάλλιο αργά παρά αργότερα! Η θεία βλέπεις δεν έχει ιδέα πως στήνουμε το δέντρο, καλά και εγώ δεν ήξερα αλλά έκατσα και έμαθα πέντε πράγματα. Της άλλαξα την διαρρύθμιση του σαλονιού γιατί ήταν απίστευτα βαρετή, έβαλα όλα τα στολίδια και αυτά που έμειναν τα έριξα σε μια πιατέλα και τα έβαλα στο τραπεζάκι. Αυτό ονομάζεται άποψη, έτσι για να μαθαίνεις και εσύ δυο πραγματάκια.

Μετά βλέποντας το χολ σηκώθηκε η τρίχα του ποδιού μου. Δηλαδή, δεν γίνεται να είναι τόσο πατρονέ το σπίτι! Μα ασημένια εικόνα της Παναγίας δίπλα από την τηλεόραση; Αν είχε και σεμεδάκι δεν θα έκανα καν τον κόπο αγαπητέ μου αναγνώστη, κάποια πράγματα είναι αδικαιολόγητα. Αλλά επειδή η Παναγία ήταν αγία -λέμε τώρα- εγώ είμαι ένας διάβολος. Πήρα ό,τι δεν μου άρεσε και το έκρυψα, επίσης κάτι κεριά που ήταν άσπρα και έγιναν κίτρινα τα πέταξα, μαζί με τα αποξηραμένα άνθη που δεν ήταν αρωματικά πια, εκτός και αν η μυρωδιά σκόνης είναι αρωματικό χώρου.

Και τώρα ετοιμάζομαι να πάω για μια βόλτα και να δω καμιά βιτρίνα... Και άμα λάχει να κάνω κανά ψώνιο της τελευταίας στιγμής! Α!!!! Έχω πλυθεί εκατό φορές και τα γκλίτερ δεν βγαίνουν από πάνω μου! Λες το πληκτρολόγιο να λαμπυρίζει στο σκοτάδι; Ου! Σέξι!

Fantastic Four

Τι μέρα είναι σήμερα; Τρίτη; Εξυπνάκηδες! Τίποτα δεν θυμάστε... Είπαμε πέρσι τα ξέχασα και εγώ αλλά φέτος είναι διπλή γιορτή. Τελείωσα τις εξετάσεις μου και νιώθω 100 κιλά ελαφρύτερος, έχω δηλαδή αρνητικό βάρος και γι' αυτό κάποιος να με προωθήσει να πάρω και το Νόμπελ Φυσικής. Λοιπόν για πες τι μέρα είναι σήμερα; Πάλι Τρίτη; Α! Αγαπητέ μου φαν έχεις χάσει το πολυμίξερ, δυο φορές σε ρώτησα και δεν το βρήκες! Δεν μπορώ πια να μοιράζω δώρα έτσι...

Σαν σήμερα πριν χρόνια τι έγινε; Και για να σε προλάβω -γιου νόου- μη διανοηθείς να μου πεις πως είναι τα γενέθλια της Βίσση, μιλάω για κάτι πρόσφατο. Λοιπόν επειδή σε βλέπω να ανοίγεις Ουικιπίντια για να δεις τι έγινε και η Ουικιπίντια δεν θα το γράφει, πίστεψε με, θα σου πω εγώ... Ήταν μια Πέμπτη του 2007... Ήταν λίγο μελαγχολική εκείνη η μέρα, η προτελευταία μέρα του Λυκείου πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων. Δεν θυμάμαι αν είχε κάτι γίνει συνταρακτικό εκείνη την μέρα τελοσπάντων αλλά δεν ήμουν καλά. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς με είχε παρακινήσει στο να πατήσω τελικά εκείνο το κουμπάκι που έλεγε “Δημιουργία Ιστότοπου”.

Ναι σαν σήμερα πριν 4 χρόνια ένα μέρος του εαυτού μου, το alter ego μου, ο Sashi(mi) Fierce μου, βγήκε στην επιφάνεια και με έπεισε να δημιουργήσω το μπλοκ “Ιθάκη: ένας δρόμος ατελείωτος”, να 'ναι καλά. Έκτοτε γράφω τους προβληματισμούς μου, τους μοιράζομαι με εσάς, επικοινωνούμε, έχω γνωρίσει κι΄όλας μερικούς συμπλόκερς και εύχομαι να συνεχίσουμε για πολύ ακόμα... Όχι, όχι μην μου αγχώνεσαι αν σου έχει μυρίσει κάτι και νομίζεις πως θα κάνω απολογισμό λανθάνεσαι! Αν συνεχίζει να σου μυρίζει κάτι δεν είναι τίποτα, απλά άλλαξε κάλτσες ή μπλούζα!

Ευχαριστώ θερμά όλους όσους πέρασαν και άφησαν έστω μια φορά σχόλιο, θέλω να στείλω τα χαιρετίσματα μου και στους μπλόκερ που έχει καιρό να εμφανιστούν ή έχουν χαθεί, εύχομαι να είναι καλά. Ευχαριστώ τον εαυτό μου που πήρε την πρωτοβουλία να δημιουργήσω αυτό το μπλοκ, δεν κόστισε κάτι αλλά αξίζει τόσα πολλά! Θέλω να ευχηθώ καλή συνέχεια στον κάθε ένα σας ξεχωριστά, και σε σένα που θα αφήσεις σχόλιο, και σε σένα που θα διαβάσεις και που δεν θα αφήσεις σχόλιο -είτε επίτηδες είτε επειδή δεν έχεις χρόνο είτε δεν μπορείς για λόγους ανωτέρας βίας- και για σένα που με έχεις υπόψη σου. Γεροί, δυνατοί και υγιείς να είμαστε όλοι μας και όλα θα πάνε ακόμα πιο καλά!

Ευχαριστώ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ πολύ!!!

Ιθάκη-man

Nouvelle week

Τι και αν έχει ραγίζει ο πάγος, τι και αν η Παπαρίζου θα γράψει βιβλίο, τι και αν χώρισε η τάδε με τον τάδε, τι και αν είναι έγκυος η άλλη τάδε... Τι κι αν ο Τζιόβας είπε πως θα ήθελε να έχει παιδί με την Κατερίνα η ζωή συνεχίζεται... Εγώ συνεχίζω να διαβάζω, δεν μου άλλαξε την ζωή μου ή την καθημερινότητα μου το γεγονός πως το τελευταίο άλμπουμ του Σάκη έγινε πολλαπλά πλατινένιο. Δηλαδή αν ασχολιόμουνα και με αυτά θα είχα κρεπάρει προ καιρού...

Για να καταλάβω κι όλας, θα μου πείτε ότι αν φορέσω μπότες και πάω στην θάλασσα με ένα καμπριολέ αυτοκίνητο αντιγράφω την Βίσση; Φατσόνι μου πήγαινε στην άλλη παράγραφο εσύ. Όχι πως έχω το κάμπριο (ούτε άσπρο φόρεμα έχω) αλλά λέμε τώρα... Άντε πες ότι το γυρίζω και σε βίντεο κλιπ σημαίνει πως αντιγράφω την Βίσση; Το βίντεο κλιπ του Απαγορευμένου -όχι της Τζούλιας- το έχετε δει από την αρχή μέχρι το τέλος; Έχω βαρεθεί φαν της Άννας -κατά κόσμον Αννούλας- να λένε στο Facebook πως το καινούργιο βίντεο κλιπ της Βανδή -άλσοου νόουν ας Ντεσπίνα Βάντι- είναι κακή απομίμηση του Απαγορευμένου -όχι της Τζούλιας ξεκόλλα. Και το γράφουν στο στάτους τους λες και ανακάλυψαν την θεωρία της σχετικότητας. Σημειολογία του παραλόγου!

Πλησιάζουν επικίνδυνα τα Χριστούγεννα και δεν έχω πάρει ακόμη δώρα, φυσικά δεν έχω και τα ανάλογα χρήματα για αυτά που σκεφτόμουν και κάποια πράγματα από την λίστα (όπως τα παπούτσια για τον εαυτό μου, ένα καινούργιο ρολόι για το χέρι μου, ένα πλεκτό και ένα καρό πουκάμισο για μένα κ.ά.) πρέπει να μείνουν πίσω... Δεν βαριέσαι μωρέ, στα ξεπουλήματα! Μια φορά είπα να ψωνίσω και εγώ και να τι έπαθα!

Εγώ φοράω το καπελάκι μου και μπαίνω στο κλίμα... it's not about the gifts, it's about the joy the day brings (και ΔΕΝ εννοώ την μέρα των Χριστουγέννων, μιλώ για την κάθε μέρα ξεχωριστά)

Καλή βδομάδα σε όλους!

Free Spirit

Τρεις γραμμούλες είχα γράψει και τις έσβησα, και όχι δεν λογοκρίνω τον εαυτό μου, φαρμακόγλωσσε! Απαπα! Αμέσως να με φας! Για χαλάρωσε λίγο... Έχω μπουχτίσει με το διάβασμα, δεν αντέχεται άλλο η κατάσταση, έχω σηκώσει ότι φαγώσιμο υπάρχει στον σπίτι εκτός από τις μελιτζάνες και το έχω εξαφανίσει! Μάγος έπρεπε να γίνω, έχω ταλέντο σε τέτοια! Που 'σαι μάνα να χαρείς τον γιόκα σου;

Εμ πως να το κάνουμε το τελευταίο μάθημα της εξεταστικής πάντα είναι το υπουλότερο... Εκεί που έχεις τελειώσει με το τουλάχιστον 80% των υποχρεώσεων σου τσουπ πετάγεται ακόμα ένα που έμεινε πίσω. Κρίμα κι αυτό από κάπου ξέμεινε, κάποιος το πέταξε... Δεν είναι κρίμα που έμεινε πίσω; Σαν εμένα τον κύριο Μανταρινάκη. Όχι δεν θα γράψω βιβλίο... μην ανησυχείτε! Ναι, γιατί παραείναι στην μόδα τον τελευταίο καιρό και βλέπω το σπασμό του φρυδιού σου. Μην μου φοβάσαι με κάθε μου κουβέντα θα καταλήξεις σε ψυχιατρική κλινική καλό μου!

Η εβδομάδα κυλάει όπως κυλάει η μπάλα του μπόουλινγκ στο ειδικό παρκέ στους διαδρόμους του μπόουλινγκ! Γυρνάει με απίστευτο ρυθμό και είναι cool. Δεν παλεύω και με τα βιβλία αλλά τελειώνω από το διάβασμα, από την επανάληψη και όταν σταματάω να διαβάζω αντιλαμβάνομαι πως οι 4 μέρες της βδομάδας έχουν κάνει φτερά, πιο καλά και από τις γνωστές μάρκες σερβιέτας (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε).

Μια απρόσμενη συζήτηση με πρόσωπο φέρνει απρόσμενες καταστάσεις που θα οδηγήσουν λίγο ή πολύ στο αυτονόητο αποτέλεσμα. Τι σας λέω, έχω σεφεριάσει από το διάβασμα, μην μου δίνετε και πολλή σημασία, εγώ κάτι έχω υπόψη μου. Τι θέλει να πει ο ποιητής; Καλέ τι είναι αυτά τα μπανάλ ερωτήματα που χρησιμοποιείς; Τι είναι αυτές οι παλιομοδίτικες εκπαιδευτικές μέθοδοι; Άστα αυτά! Αυτά είναι για τον προηγούμενο αιώνα! Και δεν σας λέω την “λύση”, ξέρετε γιατί; Γιατί θέλω να ακονίσετε την κριτική σας σκέψη! Για το καλό σας είμαι εγώ εδώ.

Αφηνίασα μου φαίνεται και η γλωσσοδιάρροια μου είναι και πάλι στα φόρτε της... Ένας (δω)δεκάωρος ύπνος είναι ότι πρέπει! Αφού το βλέπεις και από την συνοχή του ποστ, τον θέλω τον ύπνο, ο οργανισμός μου το απαιτεί, είναι δικαίωμα του πνεύματος μου να ηρεμεί κι αυτό, γιατί όλα τα ανήσυχα πνεύματα καταβάθος θέλουν να ξαπλώσουν στον καναπέ και όταν δεν τους βλέπει κανείς να πάρουν ένα ύπνο, γιατί ΝΑΙ έχω μουρλαθεί από το διάβασμα και λέω μπαρούφες...

What the hell? (πιθανή έκφραση αναγνώστη)

Yes, ανήσυχο πνεύμα has left the building...

Parapa-ba-bam

Πως να μπεις στο χριστουγεννιάτικο πνεύμα όταν το πιο γλυκούλικο τραγούδι των Χριστουγέννων -και όχι δεν μιλάω για το Last Christmas ποτέ δεν ήταν γλυκό αυτό- έχει “πειραχθεί” τόσο πολύ που άρχισε ήδη να σου την δίνει στα νεύρα; Όχι αγάπη μου, όταν ακούς το All I want for Christmas is you με την Μαράια αλλά και τον Τζάστιν Μπίμπερ, ξενερώνεις! Ποιος; Ο Μπίμπερ, που είμαι σίγουρος πως ακόμα πιστεύει στον Άγιο Βασίλη! Τι πράγματα είναι αυτά; Έχω γίνει έξω φρενών!

Και όχι δεν είναι η έκλειψη, δεν είναι η Πανσέληνος, ούτε ο ανάδρομος... εγώ αυτά τα κάνω του χεριού μου. Αν εξαιρέσεις τις δυο άτοπες επαγγελματικές προτάσεις που ήρθαν μαζί και βρέθηκα σε δύσκολη θέση... απέρριψα την δεύτερη και για την πρώτη βλέπουμε! Αλλά αυτά δεν είναι τα “επείγοντα”, τώρα προέχει η φοιτητική μου ανέλιξη -τι λέω ο μαλάκας- και διαβάζω ακόμη... Έχω σιχαθεί το διάβασμα η αλήθεια να λέγεται αλλά δεν θα είναι για πολύ... Ακόμα μια βδομάδα και τα βιβλία και οι σημειώσεις θα πάνε σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης -αν όχι στην ανακύκλωση. Και ποιος θα ασχοληθεί ξανά μαζί τους; Όχι εγώ πάντως.

Όσο και το Σάββατο το πρωί όσο και σήμερα το πρωί ξύπνησα λόγω περίεργων εφιαλτών... Τελείως κικιρίκου το υποσυνείδητο μου, τα 'χει παίξει κα-νο-νι-κό-τα-τα! Αγαπημένο μου υποσυνείδητο κάνε λίγη ακόμη υπομονή θα ασχοληθούμε και με άλλα πράγματα εκτός από το διάβασμα. Φυσικά και δεν διαβάζω μόνο, θα είχα κρεμαστεί από κάπου μέχρι τώρα αν διάβαζα μόνο! Χθες καλή ώρα πήγα θέατρο (κόβεται καλέ το... θέατρο; δεν κόβεται).

Αυτά εν ολίγοις... Και για το επόμενο επεισόδιο των Desperate Housewives πρέπει να περιμένω τις 8 του Γενάρη! Σε ένα μήνα δηλαδή... Η αλήθεια είναι πως το επεισόδιο της προηγούμενης βδομάδας δεν το είδα και τώρα που ξέρω πως θα αργήσει να βγει το επόμενο σκέφτομαι να κρατήσω για ακόμα λίγο την αγωνία μου... Πρέπει να διαβάσουμε κι όλας γιατί σήμερα το παράκανα με οτιδήποτε εκτός από το διάβασμα!

Καλή βδομάδα!

Unreleased: No Connection 2

Το παρακάτω κείμενο το είχα γράψει όταν βγήκαμε για μια βόλτα. Τον ήξερα από πιο πριν, είχαμε μιλήσει και μάλιστα είχαμε και κοινούς γνωστούς... Μια μέρα του "ξέφυγε" πως "δεν είμαστε το ίδιο" και είπε "είσαι τυχερός, εσύ δεν έχεις AIDS". Είναι πολύ κουλ και ήρεμος πια, το είχε πάρει βαριά το όλο ζήτημα στις αρχές και εγώ απλά του είπα να χαλαρώσει και πως αυτό δεν αλλάζει την φιλία μας. Παραξενεύτηκε μάλιστα που ήμουν και εγώ κουλ... Είχε μια τάση να μιλά λες και μου εκφωνούσε την απολογία του και του είπα να χαλαρώσει. Το πιο γλυκό ήταν στο τέλος της νύχτας που μου λέει, μικρότερος μου είναι, "Να προσέχεις".

Σκέφτομαι το παιδί, εκείνο το παιδί που στα 17 του μαθαίνει ότι έχει AIDS*. Από την πρώτη του σχέση... Πως να συνεχίσει το παιδί εκείνο την ζωή του; Πως να ξαναερωτευτεί το παιδί; Τα τελευταία 3 χρόνια αν και για άλλους είναι τα πιο ωραία χρόνια της ζωής τους, για αυτόν ήταν μια κόλαση, χάπια, ψυχολόγοι, ψυχίατροι, αλλαγή του lifestyle... Τώρα, ευτυχώς είναι καλύτερα και μπράβο του. Ανατίμησε την σημασία της ζωής, ξυπνάει σχεδόν καθημερινά το πρωί και κάθεται και βλέπει το ξημέρωμα, θέλει να βλέπει πως κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα και για όσο θα είναι εδώ, και θα είναι για πολύ ακόμα, η ζωή του τού ανήκει!

Αυτός είναι Άνθρωπος με άλφα κεφαλαίο! Και χαίρομαι που τον ξέρω...

*Κατ' ακρίβεια έχει τον ιό της Ανθρώπινης Ανοσοεπάρκειας, κατά κόσμον HIV. Ο ιός αυτός προσβάλλει συγκεκριμένο είδος λεμφοκυττάρων τα οποία είναι υπεύθυνα για το ανοσοποιητικό μας σύστημα, αν μειωθούν σε συγκεκριμένο επίπεδο τότε το άτομο που προβλήθηκε από τον ιό έχει το σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας (AIDS). Το AIDS είναι μια ανίατη νόσος -ευχόμαστε όχι για πολύ ακόμη- η οποία εξαρτάται από τον ιό του HIV.

Συγγνώμη για το λάθος μου, πρόκειται για το κλασικό αποτέλεσμα της βιασύνης μεν αλλά και ενός είδους αμάθειας.

Deconstruction

Όταν στοιβάζεις πράγματα και δομείς κάτι πίστεψε με θα έρθει η ώρα που πρέπει να το ξεστήσεις... Όσο πάει ο καιρός, τα πράγματα γύρω μας αλλάζουν και κάτι καινούργιο θα βρεθεί που δεν το υπολόγισες ή κάτι θα αλλάξει για κάτι που χρησιμοποίησες και θα χρειάζεται αντικατάσταση. Και για να επιτευχθεί μια κάποια επικοινωνία ας μιλήσουμε ελαφρώς πιο πρακτικά. Αποφασίζεις να χτίσεις ένα σπίτι και χρησιμοποιείς τούβλα -θεωρώ πως έχεις ξεπεράσει το επίπεδο του πλιθαριού. Όταν το χτίσεις (αν το κτίσεις καλά κι όλας) θα μείνεις μέσα.

Θα έρθει η μέρα -όσο καλός και αν είσαι ή όσες προσευχές κι αν κάνεις σε μια μέρα- που θα σπάσουν τα υδραυλικά σου και ο τοίχος θα φουσκώσει από την εσωτερική υγρασία γιατί μάλλον κάτι δεν προνόησες καλά. Τι πρέπει να κάνεις τώρα; Υπάρχουν αρκετές επιλογές-πιθανότητες. Ο τοίχος θα αρχίσει να “ξεφλουδίζει”, ή που θα τον φτιάξεις και θα τον γεμίσεις με στόκο και να τον μπογιατίσεις ή που θα πάρεις τηλέφωνο τον υδραυλικό να σου πει πως, ξέρεις τι, οι μέθοδοι έχουν αλλάξει, γύρω από τους σωλήνες βάζουμε προστατευτικά καλύμματα αφρού και τα δένουμε, μετά δεν βάζουμε το τσιμέντο απευθείας και έτσι και γιουβέτσι...

Αν έχει χαλάσει η σωλήνας του νιπτήρα της κουζίνας και ρίξεις όλο το σπίτι, τι να πω, φίλε μου είσαι και γαμώ τους ριζοσπαστικούς! Αν υπάρχει πρόβλημα όμως, σοβαρό, και ανακαλύψεις ότι ισχύει για όλα τα υδραυλικά σου και κάτσεις και μελετήσεις το κόστος να σπάσεις τοίχους, να αλλάξεις σωλήνες, να ξανακάνεις τοίχους και ξαναμπογιατίσεις και αφού το αντιπαραβάλεις με το κόστος επανανέγερσης του σπιτιού και δεις ότι είναι πιο συμφέρον το να το γκρεμίσεις και να το ξαναχτίσεις, τιμή σου και καμάρι σου... Τις ευχές μου!

Φυσικά για κάθε ένα λόγο υπάρχει και ένας αντίλογος. Για κάθε περίπτωση υπάρχουν και οι πιθανότητες, για κάθε πρόβλημα υπάρχουν λύσεις... Ναι το άπειρο και το χάος είναι μέσα στην ζωή μας. Μπορώ να κάτσω και να μιλάω με τις ώρες αλλά ό,τι και αν πω κάποιος που είναι οικοδόμος, κάποιος ηλεκτρολόγος, κάποιος από πολύτεκνη οικογένεια, κάποιος που τελείωσε υδραυλικός, κάποιος γλωσσολόγος, κάποιος που έχει περάσει πολλά, κάποιος που έζησε στο βουνό, κάποιος που έχει θερμοσίφωνα, κάποιος που ξέρει από λογιστική και πολλοί πολλοί άλλοι θα βρουν κάτι να προσθέσουν...

Δεν φτάνει για κάθε λόγο να βρίσκεις τον αντίλογο, ούτε να μετράς πιθανότητες και αοριστολογίες. Οι υποθετικοί λόγοι δεν συνάδουν με την πολιτική και κρίμα σε αυτούς που δεν έχουν αποδομήσει μερικές από τις τόσο καλά -έτσι θέλουν να πιστεύουν οι ίδιοι- δομημένες τους “αλήθειες”. Δεν είναι κακό να φτάνεις σε συμπεράσματα, κακό είναι να τα επιβάλλεις σε όλους. Η αμφιβολία είναι αυτή που σε οδηγεί σε κάτι πιο "σίγουρο", μέχρι να το ξαναμφιβάλεις... Δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο.

“(...) profound truths, recognised by the fact that the opposite is also a profound truth. (...)”

“ (...) Οι βαθιές αλήθειες που διακρίνονται από το γεγονός πως το αντίθετο τους είναι μια επίσης βαθιά αλήθεια (...)”

”

Hans Bohr, Neils Bohr: His Life and Work, 1967

It's beginning...

Πάλι κάνω ένα διαλειμματάκι από το διάβασμα και να σας γράψω λίγα πράγματα... Μας έφαγε το διάβασμα, πως να το κάνουμε... Το Σαββατοκύριακο πέρασε χαλαρά, κάλυψα ύλη όχι ενός μαθήματος αλλά δυο και τώρα τρίβω τα χέρια μου σαν δαιμόνιο που είμαι και απλά κάνω χαλαρά επανάληψη! Και ναι μεν διάβασα αλλά καθάρισα το γραφείο, άλλαξα τη διακόσμηση λίγο της βιβλιοθήκης (ξέρεις τώρα, να φεύγουν σιγά σιγά τα ηλίθια βιβλία του πανεπιστημίου που αδίκως τα βάζουμε για μόστρα) και καταφέραμε να στολίσουμε όλοι μαζί, οικογενειακά, το δέντρο!

Ευτυχώς φέτος η μαμά αποφάσισε να μην στολίσει χριστουγεννιάτικα! Ξέρετε πολύ καλά τι σημαίνει “στόλισμα” από τα χεράκια της μαμάς... Ό,τι είχαμε, μα πραγματικά οτιδήποτε είχαμε, έμενε στην θέση του και απλά βάζαμε στα λιγοστά κενά των ραφιών λίγα χριστουγεννιάτικα κεράκια, μερικά διακοσμητικά ανεξαρτήτως προέλευσης και έτος παραγωγής με αποτέλεσμα να έχουμε το καρναβάλι που είχαμε την προηγούμενη περίοδο βαρυφορτωμένο με διάφορα, λιλιπούτεια αν είμαστε τυχεροί, διακοσμητικά. Αν υπήρχε περιοδικό για κακόγουστα σπίτια και κακόγουστη διακόσμηση θα ήμασταν μέσα (αν όχι στο εξώφυλλο).

Αλλά προσπαθούμε να της μάθουμε κάποια βασικά πράγματα, αρχής γενομένης του συνδυασμού των χρωμάτων. Και μαθαίνει δεν λέω, αλλά είναι αυτό το αρχέγονο αίσθημα που έχουν οι μαμάδες όταν ικανοποιούνται μόνο όταν γίνεται το δικό τους ή αυτές που δεν το έχουν τόσο έντονο να συνδυάζουν αυτά που τους λες με αυτά που ξέρουν, με τραγελαφικές καταστάσεις όπως μοντέρνο σκουρόχρωμο τραπεζάκι ΜΕ σεμεδάκι! Ναι, ναι... Συμβαίνουν και στα καλύτερα σπίτια! Και σας το λέω με βαριά καρδιά, και αν φύγουμε το σεμεδάκι θα βάλει χριστουγεννιάτικο τραπεζομάντιλο... Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...

Καινούργιος μήνας ξεκίνησε, ο τελευταίος της χρονιάς και νιώθω πως χρειάζεται να διορθώσω ακόμα μερικά πράγματα... Υγιεινή διατροφή για μένα λοιπόν, κομμένη η ζάχαρη, τα πολλά γλυκά και τα πατατάκια. Είναι να μην πάρω αποφάσεις εγώ, μην με βλέπετε έτσι! Το μόνο που μένει είναι να αρχίσω γυμναστική. Αλλά προς το παρόν το διάβασμα με καλεί... Αυτή η εβδομάδα είναι γεμάτη, και τι δεν έχει, εξετάσεις, συνέδριο, συνάντηση με διάφορους καθηγητές, μαθήματα και να κλείσω ραντεβού στον οδοντίατρο... Και μόλις ξεκίνησε! Καλή βδομάδα σε όλους μας!

And something else... show no mercy στα σεμεδάκια!!!

World AIDS Day 2011

Μια από τις αγαπημένες μου μέρες του χρόνου είναι η 1η Δεκεμβρίου!

Είναι η πρώτη μέρα του τελευταίου μήνα ενός έτους, αυτό σημαίνει πως την επόμενη φορά που θα ανταλλάξουμε ένα “Καλό μήνα” θα είναι καινούργιος χρόνος. Αλλά αυτή η μέρα είναι τόσο μα τόσο ξεχωριστή για μένα. Η 1η Δεκεμβρίου είναι μια μέρα σαν τις άλλες, συνέβησαν πολλά πράγματα, μερικά από τα οποία μπορείτε να βρείτε σε στήλες “Σαν Σήμερα...” ή στο άρθρο της Wikipedia για την ημερομηνία αυτή. Το πιο βασικό γεγονός από όλα είναι ότι σαν σήμερα το 1981 αναγνωρίζεται επισήμως η νόσος του AIDS, ή το Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσολογικής Ανεπάρκειας ελληνιστί.

Θα έλεγε κανείς πως το AIDS αποτελεί ακόμη ένα μυστήριο της ανθρωπότητας, ή της επιστήμης καλύτερα. Με ταχείς ρυθμούς οι επιστημονικές μελέτες μας έδειξαν ένα ευρύ φάσμα της νόσου του AIDS και του ιού του HIV. Όμως σήμερα οι άνθρωποι πιστεύουν πως το AIDS είναι ένα μυστήριο. Δυστυχώς δεν είναι και δυστυχώς δεν κάνει διακρίσεις. Το AIDS δεν είναι ευγενικό, δεν θα κάνει καν τον κόπο να σου κτυπήσει την πόρτα, θα μπει μέσα στο σπίτι σου χωρίς να σε ρωτήσει... Για αυτό και μας αφορά όλους.

Προστάτευσε όχι μόνο τον εαυτό σου αλλά και αυτούς που αγαπάς...

Αυτή η μέρα είναι για να ενημερωνόμαστε και να ενημερώνουμε!