New Week Dialogue 32

Με λίγο πυρετό και σε φάση αφασία, ο Ιθάκη-μαν να παραληρεί και να βλέπει στον ξύπνιο του όνειρα και οράματα ότι είναι στο Master Chef μιας και είναι εξαιρετικός μάγειρας, με εκπληκτικά τοστ στην γκριλιέρα και τα απίστευτα του δημητριακά αποφασίσαμε να πάρουμε την σκυτάλη και να κάνουμε ένα διάλογο γιατί το κάναμε άντε μην πω τώρα!

Μας πεθυμήσατε;

Μην ρωτάς και αν απαντήσουν θα μας κάψουν!

Βρε, βρε Καλή μας χρονιά

Μαρή μπαίνει Φλεβάρης αύριο μεθαύριο και μου λες Καλή Χρονιά;

Δεν το πιστεύω!

Ποιο;

Ότι είναι 2011! Δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω!

Θα καταρρεύσεις κι όλας;

Όχι καλέ!

Είπα και εγώ πολύ κλαψώ και μελώ το κάναμε εδώ μέσα! Το ένα ποστ χειρότερο κι απ' το άλλο!

Για αυτό είμαστε εμείς εδώ!

Με την δική μου σπιρτάδα και την δική σου βλακεία θα τα πάμε καλά!

Τι εννοείς;

Ότι πρέπει να επιστρατεύσεις ότι ξανθό κύτταρο έχεις!

Υπάρχουν ξανθά κύτταρα;

Έχουν μαρή τα κύτταρα μαλλιά;

Δεν έχουν όχι! Ή μήπως έχουν;

Θες να γίνεις και επιστήμονας... τέσπα

Θέλω εγώ να γίνω επιστήμονας;

Και να ήθελες μανάρι μου δεν... σου το λέω εγώ!

Όλο μ' αποπαίρνεις! Που λεεεες! Καλά μπήκε το 11

Για ποιους μπήκε καλά καλέ; Η Βανδή ήταν στο νοσοκομείο, η Βίσση είχε πυρετό και τραγουδούσε. Ναι ξέρω υπάρχουν και τα καλά μαντάτα! Για παράδειγμα, η Βικούλα είναι έγκυος

Ποια καλέ;

Η του Μπέκαμ η γυναίκα

Του Ντέιβιντ του κούκλου;

Καλά εντάξει δεν είναι και στα χάι του ο άνθρωπος αλλά λέμε τώρα

Κουβέντα να γίνεται μωρέ!

Και η Marion Cotillard είναι έγκυος και η Selma Blair και η Kate Hudson

Και η Πηνελόπη, γέννησε προχθές ας μην το ξεχνάμε

Του Οδυσσέα η γυναίκα;

Οδυσσέα λένε τον άντρα της;

Καλέ για ποιαν λες

Για την Κρουζ!

Επιτέλους γέννησε; Πενέλοπε την λένε!

Πηνελόπη την λέω, ακούγεται πιο ελληνικό

Ναι καλά, τραγούδα τώρα! Έγκυος είναι και η Natalie Portman

Και η Μαράια Κάρει

Και η Jade Duell

Ποια είναι αυτή;

Η σύντροφος του Owen Wilson

Γέννησε καλέ αυτή! Και η Pink είναι έγκυος!

Και η Jane Krakowski

Άντε πάλι, άγνωστες λέξεις έχω

Είναι ηθοποιός η γυναίκα!

Πω-πω! Πολλά παιδιά θα ρθουν!

Σε μας θα ρθουν;

Μπορούμε να κάνουμε και μεις παιδιά!

Α ναι; Με βλέπεις να μπορώ να κυοφορήσω; Την ξανακάναμε την συζήτηση!

Παρένθετη μητέρα! Υπάρχουν κι αυτές! Σαν τον Έλτον Τζον!

Τι; Πρέπει να βγω με σύνταξη και μετά να κάνω παιδί; Απαπαπαπαπα

Κοίτα...

Μπορούμε να συζητήσουμε κάτι πιο κόσμιο σε παρακαλώ;

Βεβαίως! Να μιλήσουμε για την Μέρκελ που ήρθε στην Κύπρο;

Καλά αυτή Αγγλικά δεν ξέρει;

Α δεν ξέρω αν ξέρει, αλλά είδες πως τα μιλάει τα Γερμανικά

Γερμανίδα είναι, τι ήθελες να μιλάει; Κινέζικα;

Σωστό κι αυτό!

Ξέρεις ποιος άλλος έρχεται στην Κύπρο; Ο Αλέξανδρος Πετρίδης!

ΤΙΙΙΙΙΙ;

Κάποιος ηλίθιος του έκανε πρόταση να έρθει στην Κύπρο για εκπομπή!

Μη σώσει!

Το ίδιο είπα και εγώ! Πάει, και χαιρόμουν για τις Κυπριακές παραγωγές!

Άστα να πάνε!

Μαρή;

Ναι;

Ήξερες ότι το Towards Zero είναι μυθιστόρημα της Άγκαθα Κρίστι;

Δεν είναι μπλόκερ;

Είναι και από αυτό αλλά είναι και βιβλίο!

Καλέ; Ο Μηδενικός που είχαμε φιλοξενούμενο είναι βιβλίο τελικά;

Έλεος μαρή, είπαμε με μέτρο η βλακεία

Μόλις τώρα μου είπες ότι ο Towards Zero είναι βιβλίο

Σου είπα ότι υπάρχει βιβλίο με όνομα Towards Zero!

Όχι δεν μου είπες κάτι τέτοιο!

Είσαι βλαμμένο, δεν εξηγείται αλλιώς!

Δεν είμαι βλαμμένο! ... Γιατί δεν μιλάς;

Αν μιλήσω θα συνεχίσει η ίδια κουβέντα θα λέω τι είσαι και θα μου λες πως δεν είσαι. Δεν μπορώ τέτοια παιδιαρίσματα! Το μόνο που μου δίνει κουράγιο είναι που με πεθυμά ο Μηδενικόπουλος!

Έγινες και σοβαρός τώρα θες να μου πεις; Από την μια μέρα στην άλλη;

Δεν θα πέσω στο επίπεδο σου! Θα μείνω υψηλός όπως ο πυρετός του Ιθάκη-μαν

Ότι ανεβαίνει κατεβαίνει!

Δεν είμαι ασανσέρ!

Για το επίπεδο σου μιλούσα!

Καλά, ναι, δεν θέλω να συζητάω άλλο μαζί σου!

Να πα να δεις που βρέχει!

Να πα να δεις που έχει Φυσικό Αέριο!

Τι τον θέλαμε τον διάλογο καλέ;

Αφού ο άλλος είναι άρρωστος, αν δεν κάνουμε εμείς δουλειά ποιος θα κάνει;

Από πότε έγινες εσύ εργασιομανής;

Με τον Άρη στους Υδροχόους τι ήθελες να κάνω;

Και Δια στους Κριούς... Αααχ...

Και έλεγες ότι μπήκε καλά το 11, τέσπα! Σε προσπερνώ και φεύγω εσύ κάνε ότι θες

Σιγά μην μείνω καλέ εδώ μόνος μου... Ή μάλλον... τώρα που είμαι και μόνος μου...

Μάλλον έλα εσύ μαζί μου....

Καλέ, καλέ που με πας;

Στο Οικόπεδο 12 να βρούμε Φυσικό Αέριο!

Bank Notes

Κάποιοι γονείς επιμένουν και μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τις δικές τους αξίες. Κάποιοι γονείς μεγαλώνουν τα παιδιά τους και τους λένε ότι είναι σημαντικό να γίνουν κάτι που θα τους δώσει λεφτά με αυτά τα λεφτά δεν θα ζήσουν την ζωή τους, θα τα βάλουν στην τράπεζα σε περίπτωση ανάγκης! Πόσο μισώ τις Τράπεζες! Κάποιοι γονείς επιμένουν και επιμένουν λες και το μοναδικό πράγμα που έχει αξία είναι τα λεφτά, το αυτοκίνητο και το σπίτι! Δεν μ' αρέσει να μου λένε να φυλάω λεφτά στην τράπεζα...

Κάποιοι άνθρωποι δεν έπρεπε να γίνονται γονείς, είναι τόσο άσχετοι. Δεν έπρεπε όλοι να γίνονται γονείς. Είναι πολλοί αυτοί που παίρνουν στο λαιμό τους τα παιδιά τους, νομίζουν ότι είναι κτήματα τους, ότι μπορούν να τα ελέγχουν και να τους λένε τι να κάνουν αντί να τα προσέχουν και να τα συμβουλεύουν. Είναι πολλοί αυτοί που δεν έπρεπε να είχαν παιδιά, και αν ήταν έτσι δεν θα ήμουν ούτε εγώ εδώ...

Δεν μ' αρέσει να μιλάω για λεφτά. Από παλιά δεν μου άρεσε να μιλάω για λεφτά, ποτέ δεν ήθελα να ασχοληθώ με τα λεφτά που είχα στην τράπεζα γιατί καταρχάς ήταν πεδίο ανταγωνισμού της ηλιθιότητας των γιαγιάδων για το ποια θα δώσει τα περισσότερα και ποια θα έλεγα ότι είναι η καλύτερη. Μεγαλώνοντας λίγο ακόμα αδιαφορούσα ακόμη περισσότερο για τα λεφτά, δεν ήθελα χρηματικά ποσά στο όνομα μου. Μεγαλώνοντας κι άλλο ήθελα πραγματικά να φύγουν τα λεφτά από μένα. Μέχρι σήμερα δεν νιώθω ιδιαίτερες τύψεις με το να δίνω λεφτά. Πραγματικά δεν θα ήθελα να είχα χρήματα στο όνομα μου. Μισώ τις τράπεζες! Γιατί τις μισώ; Τώρα έχω λεφτά, όχι πολλά, αλλά αν γίνει κάτι στο σπίτι μιας και τώρα έχω λεφτά θα φύγω, είτε μου πουν είτε δεν μου πουν...

Πωπω μελώ! Είναι ώρα για διάλογο! Μαρηηηηηηηη;

AntiReview Αγάπη είναι εσύ

Όταν ξέρεις πως σε όλο αυτό ανακατεύτηκε ο Καρβέλας ξέρεις περίπου τι θα ακούσεις. Και όχι τίποτα η Άννα έλεγε πόσο πολύ ήθελε να συνεργαστεί για ακόμα μια φορά με τον Νίκο (αλλά μάλλον δεν θα είναι και η τελευταία) Γιατί παραπονιέμαι και εγώ; Κοίτα, μ' αρέσει και δεν μ' αρέσει... Ας τα πάρουμε ένα-ένα τα τραγούδια...

Χιλιοειπωμένα όσα και να πω για το πρώτο τραγουδάκι. Αγάπη είναι ο ιδρώτας στο μπλουζάκι σου, τα κομμένα νύχια που πετάς, οι μύξες στο κλίνεξ σου, η μπόχα του παπουτσιού σου, τα μαλλιά στον νεροχύτη που βουλώνει όλο και συχνότερα, τα σβησμένα τσιγάρα στο τασάκι σου και ο καρκίνος που θα αποκτήσεις από αυτά, το μαρούλι ανάμεσα στα δόντια σου και μιας και το είπα να πας να κάνεις και κανά σφράγισμα γιατί η Αγάπη είναι εσύ! Ο ρυθμός του είναι μια κουλ αλλά ξέρεις ότι ο στίχος είναι λίγο χαϊκλασάτος, σαν το “Αγάπη από νάιλον” και δεν είμαι καλά! Μόνο Βισσικοί μπορούν να το ακούσουν ή πολύ κουλά άτομα σαν και εμένα!

Tip: Ωραίο τραγούδι για παντομίμα

Για όλα φταίει ο Θεός, το δεύτερο τραγούδι και όταν τα λέω εγώ με βγάζουν βλάσφημο. Τέλοσπαντων, μην σας μπλέξω τώρα με τα προσωπικά μου. Πολύ απλό κουπλέ, ενώ το ρεφρέν μ' αρέσει πολύ. Δεν παύει όμως να είναι το κατ' εξοχήν τραγούδι για πληγωμένους που αρνούνται να αναλάβουν τις συντροφικές τους υποχρεώσεις “για όλα φταίει ο θεός, δεν φταίμε εμείς οι δυο” για Υδροχόους κυρίως και μετά “για όλα φταίει ο θεός που σ΄ αγαπούσα μα δεν σ' αγαπάω” για τα υπόλοιπα ζώδια!

Tip: Το δικαίωμα στην ανεξιθρησκεία πήγε για βόλτα...

Για το τρίτο τραγούδι εγώ τι να πω; Όταν η Ρούλα (η Κορομηλά) και η βλαμμένη η Αννίτα Πάνια κάναν φωνητικά εγώ τι να πω; Όλο το συγγενολόι του Καρβέλα σε ένα Άλμπουμ. Μην παραξενευτείτε όταν στο επόμενο άλμπουμ της Άννας ακούσετε στα φωνητικά την Σοφία Καρβέλα και τον Ανδρέα Καρβέλα (όπως και να τον λένε)... Να και ένα τραγούδι με ωραίο στίχο, ειδικά στην γέφυρα, αλλά μας το χάλασε. Ότι θα άκουγα την Βίσση να κάνει ραπ δεν το πίστευα... Ελπίζω πως... Δεν θα υπάρξει άλλο παρόμοιο

Tip: Η Bette Midler είπε σε τραγούδι της “I'm a bit old for this rapping shit”

Βαμπιρ! Σκιάχτηκες; Κάτσε να το ακούσεις το τραγούδι. Πρώτα ο Καρβέλας μας λέει πως φταίει ο θεός και τώρα μας λέει “το θέλημα Του γεννηθήτω” αυτό πάει να πει σταθερή άποψη... Ήξερες πως η αγάπη ζει με αίμα; Αυτό το τραγούδι είναι ίσως το πιο άκυρο και άσχετο και απαίσιο τραγούδι στο άλμπουμ όλο. “Πόσες φορές είπαμε πυρ μα τα βαμπίρ έτσι δεν πεθαίνουνε”; Εντάξει και εγώ που νόμιζα ότι το Αγάπη είναι εσύ είναι ηλίθιο αλλάζω άποψη!

Tip: Δεν είναι καινούργιο τραγούδι. Το ερμήνευσε ο Καρβέλας -όπως μελέτησα από τον φίλο Musicbug- αρχικά αλλά το επανακυκλοφόρησε επίτηδες για να γίνει το ελληνικό soundtrack της νέας ταινίας Twilight, έτσι πιστεύω!

Να και μια όαση στην έρημο του άλμπουμ! Η Όαση είναι ίσως το πιο ωραίο τραγούδι. Μ' αρέσουν κάτι τέτοια που ο στίχος έχει κάτι βαθύτερο από τα βαμπίρ και την ιδρωτίλα. Έπρεπε να φτάσω στο 5ο τραγούδι όμως για να ακούσω κάτι καλό; Υπεροχή το τραγούδι!

Tip: Λίγο απ' όλα, λίγο ξεσηκωτικό, λίγο μπάσα, λίγο το ένα αλλά πάνω από όλα λαϊκό, γιατί αυτό είναι Άννα Βίσση! Όχι ποπ, όχι ραπ, όχι ροκ!

Βροχερός αναμένεται και αύριο ο καιρός! Για αυτό να πάρεις Ομπρέλα! Αλλά να προσέχεις, όταν σου βρέχουν έρωτες να φεύγεις την ομπρέλα και να γίνεις παπί απ΄ τον έρωτα! Η μελωδία θυμίζει κάτι απ' τα παλιά, Μπουμ-Μπουμ, αλλά με την trash υπογραφή του Καρβέλα στον στίχο “Το τώρα απ' το κάποτε ζητάει ψυχανάλυση”

Tip: Εύθυμο τραγουδάκι με υπαρξιακή -παντελώς άσχετη- γέφυρα που παίζει και στην αρχή

Σαν το Ντο και το Σι, ένα κλασσικό κλαψοτέτοιο τραγούδι του Καρβέλα τύπου “Τα καλύτερα μας χρόνια” από προηγούμενο τους άλμπουμ.

Tip: Μουροχαύλικο

Επόμενο κομμάτι: Στα κρυφά. Ένα από τα καλύτερα κομμάτια του Καρβέλα (προσέξτε δε θα το πω πολλές φορές αυτό) δεν μ' αρέσει ο Καρβέλας (και το πήρατε χαμπάρι φαντάζομαι) αλλά αυτό του το παραδέχομαι. Μου αρέσουν τέτοια τραγούδια τύπου “Δυστύχημα”. Αν ήμουν εγώ θα το κυκλοφορούσα και σε ένα ελαφρά πιο λαϊκό βέρζιον γιατί είναι πολύ ωραίο κομμάτι!

Tip: Η μελωδία και ο ρυθμός είναι άψογα και ο στίχος του ρεφρέν τέλειος!

Το προτελευταίο τραγούδι με κέρδισε με το πρώτο του άκουσμα! Έτσι μόνο αξίζει η μουσική είναι λίγο περίεργη (τύπου Κινούμενη Άμμος) και ο στίχος είναι ακόμη πιο καλός. Είναι τραγούδια που ταιριάζουν στην Άννα και χάρηκα πολύ που υπάρχει αυτό το τραγούδι!

Tip: Μου είπαν πως στο Αθηνών Αρένα το τραγουδάει playback

Τελευταίο και καταϊδρωμένο η Προτεραιότητα και είναι σίγουρα και αυτό γραμμένο για την Βίσση και θυμίζει κάτι από τα παλιά (και ποιοτικά) Είναι το τραγούδι του πόνου, του μόνου, του κάθομαι-με-τα-χέρια-σταυρωμένα-και-νομίζω-ότι-με-έχεις-για-προτεραιότητα-αλλά-με-έχεις-γραμμένο-στα-τέτοια-σου.

Tip: Θα πέσει πολύ αφιέρωμα στα ράδια!

Όταν μας έκανε την “χάρη” εν μέρει ο Καρβέλας και δεν έγραψε τραγούδια για την Βίσση όλα ήταν μια χαρά: το Απαγορευμένο για εμένα ήταν ένα από τα καλύτερα της άλμπουμ και δυστυχώς δεν θα ξεπεράσει εκείνο το επίπεδο. Το Πιο Κοντά για παράδειγμα είναι το αγαπημένο μου τραγούδι και πιστεύω πως αυτό το τραγούδι και το Δώδεκα είναι τα κορυφαία της Άννας και ξεχάστε τις παλιές εποχές που οι τραγουδιστές έβγαζαν τραγούδια και κάποια είναι μέχρι σήμερα “κλασσικά”!

Το καινούργιο άλμπουμ μου φάνηκε λίγο να γίνει απλά για να γίνει, η Άννα ήθελε -μέχρι το επίπεδο της εμμονής- ο Νίκος να της γράψει μερικά τραγούδια και αυτό φάνηκε πολύ από τις δηλώσεις τις (μας τα έπρηξε λίγο θέλω να πω) Το άλμπουμ αξίζει 10 ευρώ, ένα ευρώ για κάθε τραγούδι, αν μπορούσα να επιλέξω τα τραγούδια που αξίζουν και να πληρώσω θα πλήρωνα 4 ευρώ! Δεν μ' αρέσει να γίνομαι τόσο κακός αλλά αυτό το άλμπουμ δεν αντιστοιχεί στην Άννα Βίσση που είδα εγώ να ερμηνεύει τραγούδια και να μου σηκώνει την τρίχα! Και οι Τσούλες ήταν μέσα στο προηγούμενο άλμπουμ με trash στίχο αλλά δεν πέσαμε πάνω της να την φάμε, το γεγονός ότι απογοητεύονται μερικοί είναι απολύτως φυσιολογικό με τέτοιες κινήσεις και σε τέτοια εποχή...

Another Post

Δεν είναι αγγαρεία μου είπε και μετά έκανα κλικ... Αυτό πάει να πει όταν θες διακοπές να τις έχεις, και μιλάω για το μπλοκ. Κατά τ' άλλα, όσοι αναρωτιέστε και μη, όσοι παραξενεύτηκαν και μη, ξεκινήσαμε μαθήματα και πρέπει να βρω ξανά τον ρυθμό μου και τον ρυθμό του Πανεπιστημίου... και η δουλειά πάει καλά!

Όσο περνάει ο καιρός και σκέφτομαι, θυμάμαι πόσο δραματικός μπορώ να γίνω... Είναι άσχημο αυτό. Λυπάμαι που το κάνω, δεν μπορώ να το ελέγξω, συγχωρέστε με! Αλλά ξέρεις όταν είμαι σε τέτοια φάση -αφασίας- ότι λέω το πιστεύω και παθαίνω και ψύχωση και έτσι προσπαθώ να μην μιλάω πολύ (έως και καθόλου, καλή ώρα το μπλοκ) Δεν είναι ότι φοβάμαι ότι είμαι γκαντέμω (έχω σιγουρευτεί χαχα) αλλά θυμήθηκα τότε που έγραψα για τις δουλειές και δες με σήμερα, έχω δουλειά!

Είναι σαν ένα παιχνίδι χαρτιών... Όλα τα παιχνίδια στον υπολογιστή μπορούν να λυθούν αλλά δεν το καταλαβαίνουμε, είμαστε η γενιά του “Undo”, προσπαθούμε να επιλέξουμε το καλύτερο και καλά κάνουμε. Αλλά ξεχάσαμε τι είναι παιχνίδι, πάντα σκεφτόμαστε καλό-κακό, σωστό-λάθος... Όταν δεις ότι κάτι πάει στραβά μπορείς να πατήσεις “New Game” ή να πατήσεις το F2 ανάλογα με τις εντολές του υπολογιστή ή του προγράμματος, μπορείς έστω να κάνεις Restart ένα παιχνίδι.

Ευτυχώς η ζωή δεν είναι ένα παιχνίδι στον υπολογιστή... τα πράγματα είναι διαφορετικά...

Outro 2010

Κάθε χρόνο και ειδικά στα τέλη της χρονιάς είσαι έτοιμος να κάνεις τον απολογισμό, όχι με το τι έγινε στον κόσμο την χρονιά που πέρασε αλλά με το τι έγινε στην δική σου την ζωή... Είσαι έτοιμος να δεις ξεκάθαρα με μια πιο αντικειμενική ματιά κατά πόσο κατάφερες να συνδυάσεις όλα όσα έκανες. Είσαι έτοιμος να δεις αν άξιζε να κάνεις όσα έκανες. Είσαι και ίσως έτοιμος να δεις αν τα πας καλά με τον εαυτό σου.

Το 2010 ήταν μια πολύ χρονιά. Για να δούμε όμως πως ήταν η χρονιά για τον Ιθάκη-μαν... Θα συμφωνούσα με όσους λένε πως το 2010 ήταν καλύτερο από το 2009, δεν θα μπορούσα να διαφωνούσα. Το 2009 όσο χάλια και αν ήταν από τα μέσα της χρονιάς και μετά τα ερωτικά μου ήταν σε καλό δρόμο, τουλάχιστον έτσι έδειχναν. Αδιαφορούσα λίγο ή πολύ για τα υπόλοιπα. Όμως το 2010 ήταν το αντίθετο, όλα πήγαν καλά εκτός από τα προσωπικά, και πάλι καλά που πήγαν όλα τα άλλα καλά! Κρατάω πολύ καλές αναμνήσεις από το 2010 και προχωράω για το 2011, για πρώτη φορά είμαι έτοιμος να αλλάξω χρονιά

Καταρχάς μπήκα και εγώ στον χώρο της εργασίας ή της απασχόλησης, όπως αγαπάτε. Κέρδισα λεφτά (και τα σπατάλησα όλα αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) Από τα τέλη του 2009, όπου η χρονιά πήρε μια ευχάριστη τροπή, είχα πρόταση για δουλειά, την οποία και αποδέχτηκα στις αρχές του χρόνου. Την κράτησα για όσο μπορούσα και το καλοκαίρι -αφού τελείωσα με την δουλειά και τις πανεπιστημιακές μου υποχρεώσεις- χαλάρωσα (και τότε τα ξόδεψα, εδώ κολλάει) Με το τέλος του πρώτου χρόνου στο Πανεπιστήμιο και μετά από την τόση και πρωτόγνωρη πίεση αποφάσισα να κάνω διακοπές και να αφιερώσω χρόνο στον εαυτό μου κάτι που τελικά δεν είχε και τόσο καλά αποτελέσματα...

Τον Σεπτέμβρη άνοιξε το Πανεπιστήμιο και οι φίλοι μου, σχεδόν όλοι, ξανα-έφυγαν για σπουδές στο εξωτερικό και έμεινα λίγο πιο μόνος. Αλλά ήμουν τυχερός γιατί είχα ξανά πρόταση για δουλειά. Τότε τα πράγματα πήραν μια άλλη τροπή, το επεδίωξα αυτή την φορά να συνεχίσουν τα πράγματα με έναν κάποιο ρυθμό. Ήθελα πολύ να γεμίσω το πρόγραμμα μου, με δουλειές, μαθήματα, έξτρα μαθήματα και απ' ότι φαίνεται δούλεψα καλύτερα αυτό το εξάμηνο -το οποίο φαίνεται πως πέρασε εξαιρετικά γρήγορα. Γέμιζα το πρόγραμμα μου με ότι μπορούσα για να μην σκέφτομαι, να κουράζομαι, να μην έχω κι ώρα να κάνω κι άλλα πράγματα. Μου αρκούσε ένας 8ωρος ύπνος (τις καθημερινές, γιατί τα Σαββ/κα ήταν all you can sleep)

Μπορεί στα ερωτικά να τα πήγα χάλια αλλά προσπάθησα να είμαι καλύτερος... Παρεκτρέπομαι και εγώ μερικές φορές αλλά όλοι μας είμαστε άνθρωποι και δεν υπάρχει τίποτα κακό από το να ξεφεύγουμε και μεις κάποιες φορές (παραδείγματος χάριν εχτές, όπως λέει και το τραγούδι της Βανδή και είναι διαχρονικό) Όλη αυτή η κατάσταση με την πτώση του δείχτη Down George στα ερωτικά μου με έκανε να σκέφτομαι πολύ! Ευτυχώς το πεπτικό μου σύστημα δουλεύει κανονικά και χωνεύω εύκολα!

Ναι κάθε χρόνο και ειδικά στα τέλη της χρονιάς είσαι έτοιμος να κάνεις τον απολογισμό με το τι έγινε στην δική σου την ζωή... Βλέπεις με μια πιο αντικειμενική ματιά κατά πόσο κατάφερες να συνδυάσεις όλα όσα έκανες. Σκέφτεσαι αν άξιζε να κάνεις όσα έκανες. Τελικά το να τα βρίσκεις με τον εαυτό σου είναι το καλύτερο πράγμα που μπορεί να σου συμβεί, αλλά αυτό δεν συμβαίνει απόλυτα στο 100%... Μόλις αποδέχτηκα μια καινούργια δουλειά με περισσότερες ώρες απασχόλησης!

Like & Dislike Vol. 26

2010 τέλος, πάμε για ένα 10 Μ' αρέσει/Δεν μ' αρέσει, 5 από το καθένα, για όλα όσα συνέβησαν το 2010!

Μ' αρέσει...

... που τελικά δεν έκαψαν τα Κοράνια στην Αμερική τον Σεπτέμβριο

... που αν και η Κύπρος έχει σπάνιες αναφορές σε διεθνή ειδησιογραφικά κανάλια αλλά φέτος ήταν διαφορετικά, για πρώτη φορά απονεμήθηκε σε Κύπριο βραβείο Νόμπελ. Ο λόγος για τον Οικονομολόγο κύριο Πισσαρίδη που μοιράστηκε το Νόμπελ Οικονομίας για το 2010 με τους Αμερικανούς οικονομόλογους Πίτερ Ντάιμοντ και Ντέιλ Μόρτενσεν.

... που επιστρέψαμε σε ποιοτικές Κυπριακές παραγωγές στην τηλεόραση όπως “Στην Άκρη του Παραδείσου” και γενικά σε Κυπριακές παραγωγές

... που ήρθε και ο Πάπας στην Κύπρο, αυτό μας έλειπε να γίνουμε ο must προορισμός για θρησκευτικό τουρισμό!

ΕΞΤΡΑ... να συμβεί και το 2011

Μ' άρεσαν... οι Αθλητικές επιδόσεις Κυπρίων αθλητών!!!

Δεν μ' αρέσει...

... η οικονομική κρίση...

... η κακοκαιρία που χτύπησε τις μέρες των Χριστουγέννων στην Ευρώπη και που ακυρώθηκαν πτήσεις! Τι να κάνουμε; Αυτός είναι ο καιρός, ότι θέλει κάνει! “White Christmas” τραγουδάτε, να τα τώρα! Όπως όμως δεν μ' αρέσει η κακοκαιρία τόσο δεν μ' αρέσει να βγαίνουν οι Κύπριοι σε παράθυρα ειδήσεων και να λένε πως οι Άγγλοι είναι ανοργάνωτοι στα θέματα με ακυρώσεις πτήσεων! Συγγνώμη που η τελευταία φορά που χιόνισε στην Λάρνακα ήταν το 1880 (ΟΥΠΣ! Δεν υπήρχε καν Αεροδρόμιο τότε)

... που η Μαντόνα και η Celine Dion απουσίαζαν από την μουσική βιομηχανία φέτος

... τα μαλλιά Μοϊκανού παντού! Παντού όμως! Όλα τα αγόρια ανεξαρτήτως ηλικίας -αυτό ήταν το πιο οδυνηρό από όλα- είχαν τα μαλλάκια τους σε στυλ Μοϊκανού...

ΕΞΤΡΑ... Μακριά από το 2011

Δεν μ' άρεσαν... οι αυτοκτονίες των νεαρών ομοφυλοφίλων στην Αμερική... Στις 20 Οκτωβρίου φορέσαμε κάτι μωβ και συνεχίσαμε την ζωή μας, δυστυχώς δεν έπραξαν το ίδιο άλλοι νέοι στην Αμερική...Tyler Clementi, Zach Harrington, Asher Brown, Seth Walsh, Justin Aaberg, Raymond Chase, Billy Lucas και Cody J. Barker είναι μερικά ονόματα από τις επίσημες αυτοκτονίες νέων αφού υπέστησαν τραμπουκισμό. Είναι τόσοι νεαροί που καθημερινά ζούνε υπό τον φόβο στην δουλειά, στο σχολείο, στο σπίτι ακόμα!Και λένε όλοι όλα θα γίνουν καλύτερα, περίπου 20 φορείς και περισσότεροι από 60 προσωπικότητες βοήθησαν στην διάδοση του It Gets Better Project. Λυπάμαι που έπρεπε με τέτοιο τρόπο να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος!

Coincidence

Το ρολόι έδειχνε 12 και 55...

Όλοι βασίζονται επάνω μου σε αυτό το σπίτι... Όσο και αν παραμιλούν όλοι πως πιέζονται, εγώ είμαι αυτός που πιέζεται περισσότερο ενδοοικογενειακά. Θυμάμαι όταν μας ανακοίνωσαν την μέρα της γιορτής μου πως θα διακοπεί η φαρμακευτική αγωγή της γιαγιάς με υπομονή και ψυχραιμία που ούτε εγώ δεν ξέρω που την βρήκα ξεστόλισα το δέντρο. Ειλικρινά δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έδειξα τόση υπομονή. Ξεστόλισα λοιπόν το δέντρο και το σπίτι έβγαλε τα γιορτινά του γενικότερα!

Εγώ δεν έκλαψα δημόσια, δεν μπορούσα... Άρχισαν οι συγγενείς να έρχονται, κάθονταν και δεν έλεγαν τίποτα, η μαμά μου έκλαιγε... Πήγα στην τουαλέτα και έριξα το κλάμα της ζωής μου, δεν με ενοχλούσε που θα έφευγε η γιαγιά αλλά δεν μπορούσα να βλέπω την μητέρα μου έτσι. Και έτσι μεταφερθήκαμε όλοι οι συγγενείς σπίτι της γιαγιάς, που η γιαγιά βρισκόταν στο κρεβάτι σε περίεργη φάση. Είχε μάλλον πάρει πρέφα πως θα έφευγε και άρχισε να ρωτά να της φέρουμε τα λεφτά. Τα λεφτά, τα λεφτά, μόνο αυτό σκεφτόταν

Ίσως αυτή ήταν η τελευταία φορά που μίλησε και είπε κάτι. Μετά την μεταφέραν στο νοσοκομείο και έμεινε για 3 μέρες με την βοήθεια αναπνευστήρα. Την τελευταία μέρα, λες και το ξερα, πήγα να την δω, δεν μιλούσε, δεν ξέρω αν κατάλαβε ότι ήμουν εκεί, την επόμενη είχα διαγώνισμα μαθηματικών και έτσι έφυγα νωρίς. Πήγα σπίτι και άνοιξα την τηλεόραση και άκουσα το Hurt της Christina Aguilera και ξανά έκλαψα μόνος μου...

Την ίδια νύχτα η γιαγιά μου έκανε ίσως το καλύτερο πράγμα στην ζωή της: Έφυγε. Και για πρώτη φορά στην ζωή μου πήρα 20 σε διαγώνισμα Μαθηματικών στο Λύκειο! Μας έκανε την χάρη πραγματικά. Ακόμα και τότε ήθελε να ταλαιπωρεί την μητέρα μου, αλλά ήρθε η ώρα που θα έπαιρνα για χάρη της μητέρας μου το αίμα μου πίσω! Στην κηδεία τα ξαδέλφια μου έκλαιγαν, εγώ δεν έκλαψα, δεν με άφηναν να πλησιάσω καν το φέρετρο, δεν ξέρω γιατί. Ήθελα να την αποχαιρετήσω μια φορά γιατί ήμουν τόσο σίγουρος ότι μας έκανε χάρη, μας άδειασε την γωνιά!

Ναι, την κατηγορώ! Την κατηγορώ που ήθελε να είμαστε πάντα εκεί και δεν την ενδιέφερε τι κάναμε εμείς. Την μισώ που προκάλεσε τόσα κακά στην ζωή μας, στην ζωή της μητέρας μου. Είναι ίσως ο μόνος άνθρωπος που μισώ. Και οι μέρες μετά τον θάνατο της κατάλαβα ότι ο ρόλος της σαν μητέρα ήταν χάλια! Λυπάμαι που την κατηγορώ αλλά όσο ζούσε δεν μας άφηνε να πούμε την αλήθεια! Και είναι τόσο γελοίο που μόλις πεθάνει κάποιος επιλεκτικά ξεχνάμε τα κακά που έκανε...

Όταν πέθανε η γιαγιά, οι κόρες της, δηλαδή η θεία μου και η μητέρα μου δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα, δεν πήγαιναν δουλειά, έκλαιγαν συνέχεια, με αποτέλεσμα μάλιστα η θεία να πάθει και εγκεφαλικό. Λυπάμαι που την κατηγορώ αλλά δεν μπορώ να χαϊδεύω τα αυτιά των κακών ανθρώπων, ήμουν πολύ υπομονετικός γιατί ίσως κατάλαβα το παιχνιδάκι της. Όταν ταλαιπωρείς ένα άνθρωπο για μια ζωή και να μην είσαι περήφανος που είναι το ίδιο σου το παιδί! Και όποιος πειράζει την μητέρα μου έχει να κάνει με μένα μετά!

Περίπου 8 μήνες μετά η μαμά μου και η θεία μου αποφάσισαν να βγουν από το σπίτι για πρώτη φορά, να πάνε σε ένα γάμο. Μέχρι τότε έβγαιναν από το σπίτι μόνο για να πάνε στο κοιμητήριο, φορούσαν μαύρες φόρμες και δεν έκαναν τίποτα, μετά όμως, εκείνη την μέρα θα την θυμάμαι για πάντα! Τις υποχρέωσα να φορέσουν καλά ρούχα, έστω και μαύρα, και τις συνόδευα μέχρι το αυτοκίνητο, τα μάτια μου βούρκωσαν, ήταν η πρώτη φορά που τις είδα να νιώθουν πως είναι ανήμπορες για τελευταία φορά! Ήταν η πρώτη φορά που τις είδα να νιώθουν ότι “μεγαλώνουν”, να κάνουν όλα αυτά που δεν μπορούσαν να κάνουν όταν ζούσε η γιαγιά.

Την είδαμε να περνάει δύσκολα, την είδαμε να κλαίει για το παραμικρό, την είδαμε να πεθαίνει αλλά αυτή δεν είδε ποτέ... τίποτε άλλο παρά την ίδια. Το ρολόι έδειχνε 12 και 55, ο μεγάλος δείκτης στο 11 και ο μικρός σχεδόν στο 1...11/1, τότε έφυγε και η γιαγιά... Με έκανε πιο δυνατό όλο αυτό. Δεν φοβάμαι τίποτα πια!

Ένας άλλος ατέλειωτος δρόμος 2

Είδα ένα αγόρι 20 χρονών να περπατά στον δρόμο. Ψηλός, λεπτός, όχι και τόσο όμορφος, φορούσε ένα σακάκι μακρύ μαύρο. Άντρας σωστός... Δεν ξέρω τι έκανε στον δρόμο, ούτε κι αυτός ήξερε πραγματικά. Κάποιοι που κάθονταν στο μπαλκόνι ψιθύριζαν αλλά τους άκουσε που μιλούσαν για αυτό με διάφορα επίθετα... Ένα ζευγάρι πιο κάτω νόμιζε πως τους ακολουθούσε... Ένας οδηγός παρ' ολίγο να τον κτυπήσει γιατί δεν περπατούσε στο πεζοδρόμιο... Κάποιος τον υποδέχτηκε.

Περπατάμε... Μπορεί με τα αυτοκίνητα να ξεχάσαμε πόσο ωραία είναι να περπατάς. Για μένα είναι εξιλέωση, είναι και μια κάθαρση, τώρα που τα πράγματα είναι και λίγο πιο χαλαρά... Προχθές έβλεπα κάποιον γύρω στα 20 να περπατά στον δρόμο. Ψηλός. Λεπτός. Κι όχι τόσο όμορφος... Φορούσε ένα τζιν λίγο λερωμένο και κρατούσε ένα κουτί τυλιγμένο σε ένα σακούλι. Το θυμάμαι εκείνο το κουτί, το είχε από το καλοκαίρι, το αγόρασε για να το κάνει δώρο, ίσως είχε ξεχάσει τι είχε μέσα το κουτί.

Μα όχι, το φύλαξε το κουτί, τυλιγμένο από τότε. Το περιτύλιγμα από την αχρηστία κοκκίνισε, άλλαξε χρώμα, είχε ξεράνει κι όλας. Και καθώς άκουγε ένα τραγούδι το έβγαλε από το συρτάρι, ήθελε να το ανοίξει αλλά δεν τα κατάφερε. Του ήταν πιο εύκολο να το πετάξει έτσι όπως είναι, αλλά πάλι δεν τα κατάφερε. Είχε εμπιστευτεί αρκετά αισθήματα μέσα στο κουτί για να το πετάξει απλά. Δεν ήξερε τι να κάνει, αποφάσισε να πάρει μια πρωτοβουλία και ήταν τυχερός. Ο παραλήπτης του ήταν σπίτι.

Πάει καιρός από τότε που πέρασε από εκείνον τον δρόμο, περπατούσε αρκετά και περνούσε επίτηδες από εκείνον τον δρόμο. Αλλά οι ιδέες τον έκαναν να μην περνά από εκεί... Πάει καιρός από τότε που σταμάτησε στην πολυκατοικία εκείνη, ένας χρόνος ακριβώς... θυμάται την ημερομηνία ακριβώς αλλά δεν λέει ότι είναι σίγουρος... Δεν ήθελε να περάσει από εκείνον τον δρόμο αλλά το έκανε! Τουλάχιστον ήταν εντάξει, πήγε και δεν είχε κάποιο σκοπό, δεν ήθελε να περιπλέξει τα πράγματα περισσότερο, έδωσε το δώρο, έκατσε για λίγο και έφυγε, τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο... Το βράδυ είμαι σίγουρος πως στο όνειρο του είδε ότι περπατούσε με παρέα.

Ναι το αγόρι, μεγάλωσε, είναι 20 και κάτι, περπατούσε μόνος του στον δρόμο, άλλοτε με άδεια χέρια άλλοτε κρατούσε κάτι. Άλλοι του φώναζαν και τον κοροϊδευαν και έλεγαν διάφορα, άλλοι τον φοβόντουσαν και έλεγαν να περπατήσουν λίγο πιο γρήγορα ή να διασταυρώσουν τον δρόμο, άλλοι έλεγαν ότι είναι απρόσεκτος και πως πρέπει να περπατά στο πεζοδρόμιο... Κάποιος όμως, αυτός που τον υποδέχτηκε δεν είπε τίποτα, είπε πως ήταν ένας άγνωστος ή ένας φίλος...

2011

Το ξέρω, θα κάνουμε λάθη, θα γράφουμε 2010 στην ημερομηνία για αρκετό καιρό... Αλλά τα πράγματα που ξεκινούν τελειώνουν! Το 2010 είναι πλέον ένα παρελθόν, όπως θα είναι και η σημερινή μέρα... σε λίγο. Είναι σίγουρα κάτι περισσότερο από μια σελίδα στο Wikipedia, από τις ξεχασμένες φωτογραφίες στο My docyments ή το Wallpaper στου Desktop μας...

Κάποτε θα μάθουν να λένε ευχαριστώ ακόμα και αυτοί που δεν ξέρουν... Κάποτε θα μάθουν πως να ζουν και πως να μην τα παρατούν οι αδύναμοι... Κάποτε θα μάθουν όλοι πως το να είσαι διαφορετικός δεν είναι αδυναμία... Κάποτε θα μάθουν όλοι πως η δύναμη δεν μετριέται με πόδια ή χέρια ή ακοή αλλά με την ψυχή, με την δύναμη της ψυχής... Κάποτε θα μάθουν όλοι τι πάει να πει υπομονή, για να παλέψουν μέσα τους, όχι στο Ιράκ όχι σε γη... Γιατί τα πράγματα είναι τόσο απλά, τόσο ωραία που ακόμα και να τους το λες κάθε μέρα για ένα χρόνο δεν θα το καταλάβουν, αλλά όταν το καταλάβουν...

Τι κι αν δεν κάναμε εκείνο το λάθος; Τι και αν δεν έφευγε από κοντά μας; Τι κι αν τελικά παίρναμε εκείνη την δουλειά; Τελικά τι θα γινόταν; Το καλύτερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να κοιτάμε μπροστά και να συνεχίσουμε να ζούμε όπως ξέρουμε καλύτερα... το χρωστάμε σε όλους, σε αυτούς που έφυγαν, σε αυτούς που θα φύγουν, μα πάνω από όλα στον εαυτό μας!

Κάποτε θα καταλάβουν ότι τα όρια εμείς τα φτιάχνουμε και τα καταργούμε... Κάθε μέρα του χρόνου μπορούμε να διαψεύδουμε μύθους, αρχίζοντας από σήμερα... Κάθε μέρα της ζωής μας μπορούμε να αποδείξουμε σε όλους ότι όλα αυτά είναι απλά!

Καλή χρονιά σε όλους!