Το να αποχαιρετάς φίλους, αγαπημένα πρόσωπα είναι λες και ένας κύκλος φτάνει στο τέλος του, λες και κάνεις ένα τελευταίο show και δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό για μια καλή ερμηνεία. Στην προσπάθεια να φανείς καλύτερος συνήθως τα κάνεις μαντάρα, το αποτέλεσμα είναι το αντίθετο από αυτό που περίμενες, επειδή συμπεριφέρεσαι λες και έφτασε το τέλος του κόσμου.
Δεν είναι έτσι, ακόμα και αν το λένε οι αφίσες για διάσημα σόου, “τελευταία παράσταση”, δεν είναι έτσι, δεν τελειώνει. Μπορεί να βγεις και να τραγουδήσεις ένα σου τραγούδι, φορτισμένος συναισθηματικά γιατί ξέρεις ότι είναι μια -ακόμα- τελευταία φορά. Αν είσαι επαγγελματίας θα ξέρεις ότι δεν είναι η τελευταία φορά που θα το τραγουδήσεις... κάθε χρόνο οι καλλιτέχνες κάνουν tour, κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα ξανά και ξανά...
Είναι σαν τον χώρο της σόουμπιζ απλά και περίπλοκα μαζί. Μπορεί να έκανες κάτι για τελευταία φορά αλλά θα το ξανακάνεις σύντομα. Θα βγεις θα ξανατραγουδήσεις, θα το ξανατραγουδήσεις εκείνο το τραγούδι για μια -ακόμα- τελευταία φορά... Οι αποχαιρετισμοί είναι μέρος της ζωής μας...
Έτσι είναι όταν αποχαιρετάς τους φίλους σου, τα αγαπημένα σου και ξεχωριστά σου πρόσωπα, εκτός κι αν είσαι σίγουρος ότι είναι η τελευταία φορά που τους βλέπεις...
Αφιερωμένο στον παππού που έφυγε, χωρίς να τον αποχαιρετήσω εκείνο τον Νοέμβριο πριν χρόνια
1η Σεπτεμβρίου 2010
4 σχόλια:
Αν όμως είναι άτομα που υπάρχει έστω και μία πιθανότητα να ξαναδείς;... Η ζωή λένε απομακρύνει τους ανθρώπους για να τους ενώσει πιο εντυπωσιακά!
Την Καλημέρα μου!!!
Θα σε βλέπει απο ψηλά και θα σε καμαρώνει!!!!
Για κάθε αποχωρισμό υπάρχει ένας λόγος.
Ολα γίνονται μέσα στον συμπαντικό κύκλο της ζωής.
Την καλημέρα μας.
@ sto-keno:
Δεν ξέρω αν το "Ορεβουάρ" είναι αποχαιρετισμός... Άλλοι λένε ότι έχουμε και άλλες ζωές, κανείς δεν ξέρει με σιγουριά! :)
@ Καρκινάκι:
Καλησπέρα!!! :)
@ Συμμορίτες:
Για τα πάντα υπάρχει και ένας (τουλάχιστον) λόγος! :)
Δημοσίευση σχολίου