Βλέπω εκείνα τα όνειρα πάλι. Ανησυχώ... Δεν νιώθω όπως πριν, δεν είμαι ερωτευμένος αλλά βλέπω εκείνα τα όνειρα πάλι. Είναι τρομαχτικό, τα όνειρα αυτά κάποτε με... κατέστρεψαν, και σαν όνειρα που είναι, είναι και άπιαστα.
Δεν μ' αρέσει να απομακρύνομαι χωρίς όρια από την πραγματικότητα, εγκλωβίζεσαι εκεί για καιρό αν ξεφύγεις. Έχω και εγώ τις φάσεις μου και ζω στον κόσμο μου μερικές φορές, έχω βυθιστεί όμως και παλαιότερα σε όνειρα σαν και αυτά που βλέπω ξανά τώρα, και γι' αυτό ανησυχώ...
Δεν θέλω να βλέπω την ζωή μου στα όνειρα μου, δεν θέλω να βλέπω όνειρα που να μου δείχνουν πως θα είναι το μέλλον μου. Θέλω να ζήσω την ζωή μου, όχι να την βλέπω, θέλω να σταματήσουν όλα τα όνειρα να καταλήγουν εφιάλτες όταν ξυπνώ, θέλω ζωή, θέλω να ζήσω... Θέλω να βλέπω όνειρα όπως όλος ο κόσμος, όνειρα που μπορεί ένας ονειροκρίτης να τα εξηγήσει, όνειρα ασυνάρτητα που βγαίνουν από σκέψεις, από εμπειρίες που είχα την περασμένη μέρα που το υποσυνείδητο μου θα παίξει παιχνίδια -όχι εις βάρος μου- στο βάθος του εγκεφάλου μου
Βλέπω ναι εκείνα τα όνειρα πάλι. Ανησυχώ... Δεν νιώθω ούτε στο παραμικρό όσα ένιωθα παλιά, τώρα είναι όλα διαφορετικά... Ίσως και να είμαι ερωτευμένος και να μην θέλω να το παραδεχτώ, ίσως όχι. Βλέπω από εκείνα τα όνειρα πάλι και το μόνο που βλέπω είναι το δικό μου πρόσωπο, τι αρρωστημένα παιχνίδια είναι αυτά; Βλέπω εκείνα τα όνειρα πάλι...
Ξύπνησα όμως και σε λίγο θα τα ξεχάσω
1η Σεπτεμβρίου 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου