What's wrong with blogs?

Μερικές φορές τα γεγονότα από μόνα τους είναι σημάδια ότι κάτι πάει καλά ή ότι κάτι δεν πάει καλά. Η δημιουργία των Ιστολογιών δεν ήταν ένα καθαρό σημάδι, αλλά η ραγδαία αύξηση των Ιστολογιών -έστω και αυτών που είναι στην μορφή ενός ηλεκτρονικού ημερολογίου- πιστεύω ότι υποδεικνύει ότι κάτι δεν πάει καλά. Γίνεται πολύς ντόρος γύρω από το θέμα των Ιστολογίων τις τελευταίες μέρες, και αντιδράσεις είχαμε τόσο και από πολιτικά κόμματα όσο και από τους -τουλάχιστον όχι τόσο άσχετους όσο τα πολιτικά κόμματα- συμπλόκερς.

Ποιος είναι ο Μπλόκερ;

Υπάρχουν δύο πτυχές ενός Μπλόκερ: η αληθινή και ρεαλιστική. Αληθινός είμαι εγώ ως μπλόκερ, ακόμα και στην ανωνυμία μου, παρ' όλα αυτά αρκεί το “Ιθάκη-μαν”. Ρεαλιστικά είμαι αυτός που είμαι πίσω από την οθόνη του υπολογιστή, για να είμαι ακριβής, είμαι αυτός που όπως τώρα βλέπω τα δυο μου χέρια στο πληκτρολόγιο να γράφουν. Η ανθρώπινη φύση αυτή είναι... διπλή, το έξω και το μέσα!

Η ύπαρξη ενός μπλοκ ανάλογα με το περιεχόμενο του αποδεικνύει το πρόβλημα: αν είναι ένα ημερολόγιο τότε δεν μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα στο σπίτι, αν είναι ένα ιστολόγιο με συνταγές αυτό πάει να πει πως σε κάποιον αρέσει η μαγειρική και ίσως δεν έχει τόση ώρα να ασχολείται με αυτό, αν είναι ιστολόγιο με ειδήσεις αυτό πάει να πει πως κάποιος δεν είναι ικανοποιημένος με τα ΜΜΕ κ.ο.κ. Κάποιοι φοβούνται τα ιστολόγια. Αν ήμουν στην θέση της Κυβέρνησης θα φοβόμουν περισσότερο τους ίδιους τους πολιτικούς!

"Omnis homines, patres conscripti, qui de rebus dubiis consultant, ab odio, amicitia, ira atque misericordia vacuos esse decet.” Sallusti Crispi (86-35 BC) De Coniuratione Catilinae (§51,1)

“Πατέρες Συγκλητικοί, όλοι οι άνθρωποι που πρόκειται να πάρουν αποφάσεις για πράγματα αμφίβολα οφείλουν να είναι απαλλαγμένοι από το μίσος, τη φιλία, την οργή και τον οίκτο” Σαλλουστίου Κρίσπου (86-35 π.χ.) Η συνωμοσία του Κατιλίνα (§51,1)

Είμαστε κάποιοι που ανώνυμα ή επώνυμα γράφουμε πράγματα. Ο κόσμος είναι αρκετά έξυπνος ή αρκετά ηλίθιος για να τα πιστέψει πράγματα που γράφονται σε πολιτικά μπλοκ, ο καθένας έπρεπε να έχει δική του κριτική σκέψη -τώρα αν την έχει ή όχι αυτό είναι άλλο θέμα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους λόγους των Πολιτικών. Μπορεί ο οποιοσδήποτε, αρχηγός κόμματος ή βουλευτής ή εκπρόσωπος ή μέλος ενός κόμματος ή μια προσωπικότητα να πει ότι θέλει, ο καθένας είναι υπεύθυνος για αυτά που λέει, αλλά είναι υπεύθυνος να τα εξηγεί (γιατί παραχέσαμε την έννοια της αντιπολίτευσης) και να αναπτύσσει, να μας πει τελοσπάντων τι είναι αυτά που βγαίνουν από το στόμα του. Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, πρωτόγνωρο, μιλάμε για εκπόρνευση της πολιτικής και της δικαιοσύνης!

Και ξέρετε τι; Τα πολιτικά κόμματα κάνουν σάλο με το παραμικρό. Ο κόσμος (ή κάποια άλλα μπλοκ) μπορεί να τους δείχνουν το δάσος και οι πολιτικοί ή οι αρμόδιοι ή οι φίλοι μας ή η οικογένεια μας να βλέπουν το δέντρο ή μόνο το δάκτυλο που δείχνει προς το δάσος. Δεν είμαστε απλά επιλεκτικοί αλλά μερικοί εδώ -το εδώ προσδιορίζει την Κύπρο- εθελοτυφλούν και παράλληλα κινδυνολογούν. Αυτό αυτόματα κατ' εμέ τους κάνει αποτυχημένους πολιτικούς, γονιούς ή και φίλους!

Τα μεγαλύτερα αποβράσματα της κοινωνίας κάποτε ήταν σε κλαμπ μαφίας, σε καζίνο, σε υπόγεια μέρη, σε σκοτεινά σοκάκια, σήμερα βρίσκονται σε πολιτικά γραφεία και στην Βουλή.

“qui magno imperio praediti in excelso aetatem agunt, eorum facta cuncti mortales novere. Ita in maxuma fortuna minuma licentia est; neque studere neque odisse, sed minume irasci decet; quae apud alios iracundia dicitur, ea in imperio superbia atque crudelitas appellatur.” Sallusti Crispi (86-35 BC) De Coniuratione Catilinae (§51,12-14)

“Όσοι όμως έχουν κάποιο μεγάλο αξίωμα και ζουν ως διάσημοι, τα έργα αυτών τα γνωρίζουν όλοι οι άνθρωποι. Έτσι όσο πιο τρανή είναι η μοίρα κανενός, τόσο και μικρότερη είναι η ελευθερία του να κάνει ό,τι θέλει. Δεν δικαιούται ούτε να ευνοεί ούτε να αντιπαθεί ούτε κατά μείζονα λόγο να οργίζεται. Ό,τι στους άλλους χαρακτηρίζεται απλά οργή, σε όποιον ασκεί εξουσία αποκαλείται αλαζονεία και ωμότητα” Σαλλουστίου Κρίσπου (86-35 π.χ. ) Η συνωμοσία του Κατιλίνα (§51,12-14)

Ουσιαστική Αντιπολίτευση δεν είναι η Σάτιρα του Λαζόπουλου και του Ράδιο Αρβύλα. Ουσιαστική Αντιπολίτευση σήμερα δεν υπάρχει για να λέμε και του στραβού το δίκαιο -ούτε καν σε μπλοκ στον συντριπτικό τους αριθμό - ίσως γιατί δεν υπάρχει ουσιαστικό Πολίτευμα και Εξουσία. Εκτιμώ τον Αριστοφάνη, τον εκτιμώ πολύ και εύχομαι να ζούσε ακόμα. Διότι όσες φορές και να ξανανεβάσουν τις Νεφέλες, ο Υπουργός Παιδείας δεν θα συγκινηθεί καθόλου, ο Υπουργός Γεωργίας θα ανακοινώσει την αύξηση στο νερό επειδή έχει οδηγίες από την ΕΕ, ο πολίτης βομβαρδισμένος από την χρόνια πλύση εγκεφάλου θα χειροκροτήσει τον μικρό, τον Γιώργο Ιωαννίδη, στην δεύτερη Πάροδο και θα νομίσει ότι εκεί είναι το νόημα όλου του έργου.

Χάσαμε την ουσία! Όλοι. Όταν όλα τα κανάλια κράζουν τους διαδηλωτές επειδή ξέρω γω κάποιοι ανεγκέφαλοι ηλίθιοι σκότωσαν συνανθρώπους τους και δεν έλεγαν τίποτα για το οικονομικό πακέτο της κυβέρνησης, αποδεικνύει ότι κάτι δεν πάει καλά. Όταν σου τραγουδάνε οι Νεφέλες την Παράβαση και εσύ γελάς με αυτό που είπε ο Τσουρής πριν 10 λεπτά (που είναι εκπληκτικός, δεν είναι υποτιμητικό προς τον κύριο Τσουρή αλλά προς τους θεατές) αυτό αποδεικνύει ότι έχεις πρόβλημα σοβαρό κούκλα μου. Όταν ο Αρχιεπίσκοπος παρακαλεί την κυβέρνηση να δώσει στο Κατάρ και την Τεχνική σχολή και όταν κτίζει Εμπορικό κέντρο στην Λακατάμια αυτό υποδεικνύει ότι κάναμε την βλακεία επιστήμη και πήραμε και Νόμπελ. Όταν πολιτικός βγαίνει και λέει για καθεστώτα και συμπεριφορές που θυμίζουν Βόρειο Κορέα και Πρώην Σοβιετική Ένωση ενώ είναι συμπολίτευση αποδεικνύει ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί του. Όταν άλλος βουλευτής βγαίνει και βάζει τους ομοφυλόφιλους και τους εγκληματίες, κτηνοβάτες, νεκρόφιλους και παιδεραστές σε ένα καλάθι και ΚΑΝΕΝΑΣ (που έχει κάποιο αξίωμα) δεν κάνει λόγο παραμόνο κάτι δηλωσούλες, αυτό αποδεικνύει ότι αυτοί οι κάποιοι δεν έπρεπε να είναι εκεί που είναι, δεν κάνουν αυτά που πρέπει να κάνουν!