Τελικά πήγε...
Έμεινε λίγη ώρα, έκαναν ότι έκαναν και μετά έφυγε...
Έτσι όπως απομακρυνόταν ένιωθε ότι κάποιος τον παρακολουθεί,
-μπορεί να ήταν οι τύψεις του ή και ο άλλος-
Για να φτάσει στο σπίτι του έπρεπε να περάσει από έναν αστυνομικό σταθμό
Κι εκεί η καρδιά του πήγε να σπάσει
Έν ιωθε ότι από στιγμή σε στιγμή θα ορμούσαν
Ήταν με σκυμένο το κεφάλι
Και περπατούσε σε δρόμο δίχως τέλος
-έτσι φάνταζε ο δρόμος για αυτόν, ατελείωτος-
Σε μια στιμγή άρχισε γρήγορο βήμα
Επειδή δε ήθελε, δεν μπορούσε να τρέξει
Μετά από λίγα λεπτά
-έτσι το λένε τα ρολόγια-
Έφτασε σπίτι, έβγαλε τα ρούχα και κοιμήθηκε
Υ.Γ. Την επόμενη φορά πήρε άλλον δρόμο
1 σχόλιο:
Όλοι έχουμε περάσει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο από αυτό το δρόμο. Πολλοί μπορούν να σου πουν ότι συνηθίζεται. Άλλοι πάλι δεν μπορούν να συμφιλιωθούν ποτέ μαζί του. Πρόταση μόνη...Keep Walking;
Δημοσίευση σχολίου