Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018

(Don't) Live your myth


Οι απομυθοποιήσεις της ζωής μου.

1. Ξεκινάμε από την Γιουροβίζιον. Η Γιουροβίζιον δεν είναι το πολιτιστικό event της χρονιάς. Με νωπές τις μνήμες από την δεύτερη θέση, ναι μεν την ψηλότερη που έχει λάβει ως τώρα η Κύπρος, αλλά και από την αδικία, σας γράφω για αυτό το φλέγον θέμα, ανοίγοντας τα εσώψυχα μου. Ναι, κάποτε η Γιουροβίζιον ήταν για μένα μεγάλη υπόθεση, μέχρι και live αναμετάδοση έζησε αυτό το μπλογκ, όμως τα τελευταία δυο χρόνια βλέπετε εξαφανίστηκε και αυτός ο αφελής ενθουσιασμός. Οι χώρες δεν εκπροσωπούν τις χώρες και δεν ξέρω ποιο το συμφέρον αν αυτό γινόταν όντως. Πολιτικά παρασκηνιακά συμφέροντα παίζουν ρόλο πια στο ποιος έχει το καλύτερο τραγούδι, να δεις που του χρόνου θα κερδίσει η ΠΓΔΜ (το άλλο το όνομα δεν το λέμε, σαν του Βόλτεμορντ, ξυπνάει δαίμονες) επειδή άλλαξε όνομα!

2. Η μεγάλη απομυθοποίηση, αυτή που κόστισε περισσότερο, αυτή που με στοιχειώνει: Τα ρούχα δεν είναι ποτέ αυτό που βλέπεις στο μοντέλο! 


 Μεγάλη υπόθεση... Πολύ θα θέλα τα Calvin Klein βρακιά που χρυσοπλήρωσα να ήταν επάνω μου όπως ακριβώς φαίνονταν στο μοντέλο στο Άμαζον και στο κουτί.

Έξτρα απομυθοποίηση (συνδυασμός 1 και 2): Φόρεσε που λέτε ο Σουηδός στην Γιουροβίζιον ένα περίπου-ψηλομεσο παντελόνι… κόλαση! Ε, άμα το φορέσω εγώ θα φαίνομαι χαζός το λιγότερο. Μπορεί να ναι αυτός ο σωματότυπος μου που δεν ευνοεί τίποτα, αλλά δεν γίνεται να είσαι γραμμωμένος για να φαίνεσαι κούκλος.


3. Ο Θεός.  
Η σκληρότερη ίσως απομυθοποίηση. Ο δρόμος προς την αθεΐα ήταν αρκετά ομαλός, η συνειδητοποίηση όμως της δικής μου αντίληψης ήταν βαριά και δύσκολη. Κανονίζω πράγματα, να πάμε από εδώ και από εκεί, να πάμε παραλία, και μου λένε «ξέρεις κάτι ρε συ, είναι γιορτή σήμερα». Α μπα, ποιανού; Οι θρησκευτικές αργίες δεν με ενοχλούν. Χριστούγεννα δεν γιορτάζω, μ’ αρέσει να διακοσμώ όμως. Το δέντρο το εκτιμώ, αλλά δεν είναι τόσο χριστιανικό κι αυτό το έθιμο. Εκκλησία δεν πάω. Δεν προσεύχομαι αλλά θα το ήθελα, ναι, μερικές φορές σκέφτομαι καλό θα ήταν να έχω κάποιον να του μιλώ στο υπερπέραν, γιατί κι αυτοί που είναι δίπλα σου μερικές φορές δεν σε ακούνε... 

Η αμφισβήτηση, η απομυθοποίηση εν προκειμένω, οδηγεί σε μια βαθύτερη πίστη. Όμοια με την περίπτωση του Θεού και την όλη διαδικασία αντιλαμβάνεσαι ότι η αντίληψη σου απλώς αλλάζει. Δίνεις βαρύτητα σε άλλα πράγματα, σε άλλα χαρακτηριστικά ενός πιστεύω. Για παράδειγμα, οκ, το συνειδητοποίησα μετά από τις ώρες ολόκληρες μπρος απ’ τον καθρέφτη ότι δεν έχω κοιλιακούς, προσπάθησα να κάνω, με πρωτοφανή αποτυχία, αλλά τώρα κοιτώ την υγεία του σώματος. Για την Γιουροβίζιον παιδιά δεν έχω προβεί σε συμπεράσματα… απλά την βλέπω άμα λάχει και καλά να ‘μαστε, δεν αλλάζει η ζωή μας απ’ την Γιουροβίζιον τώρα. 

Fuego στα κατεστημένα!

2 σχόλια:

Dreamer είπε...

είχαμε ζήσει μεγάλες στιγμές Γιουροβίζιον στα μπλογκς τζιαμέ γύρω στο '12. Δαμέ εννα μου πεις εγώ έγραφα για τα mad.

Ιθάκη-man είπε...

Έγραφες για τα Mad? Ουάου!
Προχωρούμε μωρέ, έτσι γινόταν πάντα δηλαδή.
Σούπερ, να δούμε τι θα λέμε σε καμιά πενταετία και θα τρολάρουμε τους εαυτούς μας χαχαχα