Time flies

Ο κάθε χρόνος αφήνει πίσω του και διαφορετικές γεύσεις. Ή τις ίδιες αλλά σε άλλες δοσολογίες, με άλλη σειρά. Η ανάγκη μου να είμαι ολοένα και πιο πολύ άνθρωπος με βρήκε προετοιμασμένο για την χρόνια που τελειώνει, αλλά η μάχη δεν τελειώνει εδώ. Ναι, μάχη. Χρησιμοποιώ λεξιλόγιο πολέμου, σύγκρουσης και δεν μαζεύεται...

Είναι μάχη να παραμένεις άνθρωπος σήμερα. Είναι δύσκολο, επίπονο πολλές φορές, βίαιο άλλες τόσες. Είναι μια θάλασσας ταξίδι, γι άλλους θα αποβεί μοιραίο και για άλλους θα τους φτάσει στην γη της επαγγελίας. Το πνεύμα μου είναι με τους ανθρώπους που ζουν τον καθημερινό πόλεμο, που ξεσηκώνονται από το σπίτι τους ή ότι έμεινε από αυτό και δίνουν μια πραγματική μάχη. Μάχη με τον χρόνο, την τύχη, τις πιθανότητες, τους άλλους και τους ίδιους τους τους εαυτούς.

Είτε αυτοί είναι στη Συρία ή σε κάποια ακτή κάποιου νησιού, είτε είναι στο Φέργκιουνσον ή στο Ουινσκόνσι, είτε στην Κύπρο ή οπουδήποτε αλλού, αν είναι άνθρωποι με ενδιαφέρουν. Δεν είναι σπάνιο πράγμα η ανθρωπιά, είναι σπάνιο να είσαι άνθρωπος. Δεν ξέρω αν το έριξα στα βασικά, αλλά σίγουρα η χρόνια που πέρασε με έκανε να χαλαρώσω -ως ένα βαθμό- και να απολαύσω την ευαίσθητη πλευρά μου.

Δεν είμαι διδακτικός ούτε και ηθικολόγος, ο καθένας κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα. "Για πάντα" δεν υπάρχει, αλλά ας μην το δούμε μονόπλευρα. Ο χρόνος μπορεί να 'ναι ο καλύτερος γιατρός κατά τα λαϊκά πρότυπα κι όσο να λέμε ότι είναι σχετικός και δημιούργημα του ανθρώπου πάλι στις δώδεκα θα κοιτάμε τα ρολόγια και θα ευχόμαστε ο ένας στον άλλον διάφορα.

Κάθε μέρα σημάνει δώδεκα. Ούτε κολοκύθες είμαστε ούτε μικρά πλασματάκια. Άνθρωποι. Αυτό να μην ξεχνάτε!

Αγάπη. Μόνο αγάπη και υγεία. Άντε και λεφτά! Σας φιλώ όλους, να προσέχετε.

Ανάμνηση

Καθώς παίζει το ομώνυμο τραγούδι από το μιούζικαλ Γάτες 

Γράφεις το CV σου και αποφασίζεις να γράψεις όσο το δυνατόν περισσότερες μπούρδες μπας και γεμίσει το κωλόχαρτο... Να γράψω ή να μην γράψω ότι είμαι μπλόκερ; Πέραν όλων των άλλων είμαι κι αυτό κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί...

Και τώρα με τον τρόπο που σκέφτομαι, πρόσεξε πόσο περίπλοκα είναι τα πράγματα, θα σου εξηγήσω γιατί δεν τον γράφω. Καταρχάς ρε φίλε γράφω ανώνυμα! Δηλαδή που πας καλή μου; Και πώς θα το αποδείξεις; Άσε που μπορεί ο άλλος να μην το διαβάσει καν. Και πολύ χέστηκε δηλαδή... Πάμε παρακάτω. Ήσουνα καλός μπλόκερ μωρέ και εσύ ή μας κοροϊδεύεις τώρα; Δηλαδή από τα σχόλια, τις αναγνώσεις και την συχνότητα του τελευταίου χρόνου ου... εγγύηση!

Όπως και να 'χει σε μια εποχή που όλοι είναι ό,τι δηλώνουν τί να πεις και εσύ. Η αλήθεια είναι πως ο καθένας εκλαμβάνει αυτό που κάνει, ό,τι κι αν είναι αυτό, με διαφορετική σοβαρότητα από τον άλλον. Δηλαδή κάποιον μπορεί να μην τον ενδιαφέρουν τα bonus ή οι ώρες εργασίες, τα σχόλια, οι αναγνώσεις, η συχνότητα... Όλοι είμαστε άνθρωποι και όλοι είμαστε διαφορετικοί, με έναν πολύ ανώμαλο τρόπο που μας κάνει και πολύ ίδιους. Η ανταμοιβή, με όρους εργασιακής ψυχολογίας, είναι κάτι που πρέπει όλοι να έχουν κατά νου.

Η ανταμοιβή μου για αυτή τη διαδρομή είναι μεγάλη. Δεν μετριέται μόνο με τα σχόλια και τα προαναφερθέντα επιφανειακά -εν μέρει- στοιχεία, μετριέται με την διαδικασία που έκανα και εγώ σαν άνθρωπος, με το πόσα πολλά πράγματα έμαθα, τους ανθρώπους που έμαθα, τα πράγματα που έμαθα και πάει λέγοντας... Ευχαριστώ τους πάντες, αυτούς που ήταν εδώ όταν ξεκίνησε αυτό το ταξίδι, πριν 8 χρόνια (για όνομα). Έχω στο νου μου, πότε πότε, κάποιους μπλόκερ που τώρα δεν γράφουν ή δεν ξέρω τί κάνουν. Εύχομαι σε όλους να είστε καλά βρε, καλές γιορτές να έχετε και να περνάτε ακόμα καλύτερα!

Μόνο αγάπη!

ΥΓ. Αυτό με το CV ψέμα ήταν, αφορμή για τα 8α γενέθλια.

Me, Love

Το ζήτημα των σχέσεων και εγώ θα μπορούσε να γίνει ταινία. Όχι Αμερικανιά, από αυτές τις ευρωπαϊκές που βγαίνουν στα φεστιβάλ και παίρνουν κοκοφοίνικες και αρκουδάκια, τις ακαταλαβίστικες. Αν αυτό το κομμάτι της ζωής μου γινόταν ταινία θα 'ταν με τα χίλια ακαταλαβίστικη, μετέωρο τέλος σε κάθε σκηνή, δεν ξέρεις πότε είναι αλήθεια πότε ψέμα, δεν ξέρεις αν είναι φλας-μπακ δεν ξέρεις αν είναι τώρα, αν δεν είναι όνειρο και πάει λέγοντας.

Βλέπω σήμερα τα παιδιά και χαίρομαι που όταν είναι αφελέστατα και αθώα. Ξέρουν κι από σεξ κι από σχέσεις κι απ' όλα, περισσότερα κι από μας... Άλλο θέμα αυτό. Στην ηλικία τους δεν ήξερα που μπαίνει τι, δεν πειράζει... μαθαίνεις στην πορεία, δεν είν' ντροπή. Το να είσαι γκέι σήμερα, εμ και έφηβος εμ και γκέι, είναι πάλι διαφορετικό. Όχι πολύ διαφορετικό, αλλά έστω λίγο διαφορετικό. Όταν ήμουν δεκάξι το κινητό μου δεν ήταν καν έγχρωμο ή μπορεί να 'χε 12 χρώματα! Δηλαδή ούτε λόγος για εφαρμογές και πράσινα άλογα.

Καθώς μεγάλωνα, δεν ξέρω γιατί, αλλά έδειχνα να μην έχω ιδιαίτερη επαφή με το περιβάλλον. Σαν να αγνοούσα την μεγάλη εικόνα... την πραγματικότητα. Τόσο καλά. Από νωρίς και εγώ, στα δεκάξι-δεκαεφτά (τότε ήταν νωρίς), άρχισα να εξερευνώ τον εαυτό μου. Ναι έτυχαν κάποιες γνωριμίες αλλά τίποτα “γκράντε”. Ξέρεις τώρα εφηβεία, σπυριά, ήμουν λίγο ασχημόπαπο (τώρα έχω γίνει κύκνος, από την Λίμνη την ομώνυμη). Δεν ξέρω γιατί κάποιοι επέμεναν να μου στέλνουν μήνυμα. Ή μάλλον ξέρω, αλλά αν ήξερα κάτι καλά τότε -και τώρα νομίζω- ήταν ο εαυτός μου. Σταθερός στα πιστεύω μου και τις αρχές μου.

Σεξ, σοβαρά πράγματα τώρα, έκανα πρώτη φορά γύρω στα 21 μετά από μακρές περιόδους αποχής, εθελούσιας και μη, από τα τεκταινόμενα. Νιώθω βλάκας που έχω μιλήσει με ονόματα στο μπλοκ για κάποιους; Μπορεί γιατί ήταν όντως χαζοί και δεν άξιζαν ούτε δεύτερο μήνυμα ούτε δεύτερο ραντεβού. Γύρω στα 20 λοιπόν, στα χρόνια τα φοιτητικά -Αννούλα πόσα λίγα ξέρεις- βγήκα και το πρώτο μου ραντεβού έξω, με κόσμο, για καφέ! Το ένα πράγμα οδήγησε στο άλλο (και σε άλλον άνθρωπο) και σήμερα στα 25 είμαι στην πρώτη μου σχέση -ντάξει άλλοι παντρεύονται σ' αυτές τις ηλικίες.

Αυτό που μου έμενε για πάντα στο μυαλό ως απορία ήταν “γιατί όχι εγώ”. Πολλοί φίλοι μου κυρίως φίλες μου είχαν σχέσεις αλλά εγώ ποτέ, μέχρι πρόσφατα. Θα ήταν όμορφα αν είχα σχέση και νωρίτερα, θα 'ταν κι άλλη η χάρη του. Θα 'ταν μια εμπειρία την οποία νιώθω πως υπολείπομαι. Όχι πως ζητούν και προϋπηρεσία και σ' αυτά τα ζητήματα... Για το εγώ μου, για το γαμώτο μου. Και προπέρσι που ήμουν κύκνος όχι απλά δεν είχα σχέση, ένιωθα μαλάκας. Ένιωθα λίγο πως είμαι άνθρωπος με σεξαπίλ μόνο από τυχαία βλέμματα... Φλερτ δεν το συζητώ. Άφαντο. Όπως τα λεφτά που χρωστάμε.

Όποτε με ρωτάει κάποιος, γκέι, στρέιτ και καμηλοπαρδάλεις, τους λέω να περιμένουν, να μη βιάζονται, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να γίνουμε όλοι ασκητές και να κάνουμε γιόγκα. Αρκεί να νιώσεις εσύ έτοιμος πρώτα και έπειτα αρκεί να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου να επικοινωνείς ουσιαστικά. Θες απλά να βγάλεις τα μάτια σου, βγάλτα, αρκεί να 'σαι ξεκάθαρος με τον άλλον και να φοράς προφυλακτικό. Θες να κάνεις σχέση, ε, τα πράγματα δεν είναι τόσο περίπλοκα αλλά ούτε και τόσο εύκολα. It takes two to tango που λένε και στο χωριό μου.

ΥΓ. Άμα γουστάρεις τανγκό για 3, για 5, πάλι αρκεί να 'σαι ξεκάθαρος με όλους αυτούς.

Τένια Παναγιωταρά

 

Το 'ζησα κι αυτό! Κάποιος ήρθε να με ρωτήσει για ζητήματα που αφορούν σχέσεις. Για όνομα... Καταρχάς ποιός να μου το 'λεγε πως θα γινόμουν ψυχοθεραπεύτρια (φεμινίστρια αγάπη μου, όλες θεές) στα 25 -δε μου φαίνεται μην το συζητάς. Μετά ποιός να μου το 'λεγε πως από όλα τα θέματα του κόσμου θα 'χα κληθεί ως σύμβουλος σχέσεων. Και τέλος δεν θα πιστέψετε ποιος αλλά όπως και να 'χει, θα πρέπει να γράψω ένα άλλο μπλοκ με την ιστορία της καθημερινής ζωής μου με κάθε ανιαρή λεπτομέρεια, είναι κάποιος που δεν το περίμενα πως θα ζητούσε την άποψη μου.

Δεν ξέρω αν το έχω ξαναπεί αλλά θεωρώ τιμή μου όταν ένας άνθρωπος ρωτάει την άποψή μου ή θέλει τη συμβουλή μου. Αν είναι κι ένας άνθρωπος που όντως θα μ' ακούσει και θα λάβει υπόψιν όσα θα πω είναι μεγάλη μου τιμή. Ναι, που λέτε... Μάλλον είναι που δεν με ξέρει και τόσο πολύ. Αλλά σημασία έχει ότι ήρθε να με ρωτήσει κάτι. Πήρε την απάντηση που ήθελε; Δεν ξέρω. Αλλάξαμε κάπου δέκα θέματα... Προσπαθώ ακόμα να συνειδητοποιήσω τί έγινε, είμαι λίγο σε κατάσταση σοκ.

Δεν ξέρω αν θα κάνω αυτή την στροφή στην καριέρα μου και να κυνηγήσω το όνειρο που λέγεται Τένια Μακρή αλλά παιδιά είμαι... είμαι! Πάντα γούσταρα να 'χα συμβουλευτική στήλη. Αν και έχω πολλές φάσεις τελευταία που στο στόμα μου βρίσκεις μόνο ατάκες τύπου “Εξαρτάται” και “Δεν ξέρω” θα το γούσταρα ακόμη. Οι υπόλοιποι δεν ξέρω αν θα γούσταραν. Αλλά από την άλλη όταν θες πράγματι να ακούσεις δυο λόγια θα ακούσεις και το εξαρτάται. Δεν υπάρχουν σωστά και λάθη στη ζωή μωρέ, τί είναι ζωή; Διαγώνισμα; Σιγά μην είναι Πανελλήνιες, Παγκύπριες, Πανσλαβικές και Πανδενξερωγώ.

Είμαι ευαίσθητος άνθρωπος σε ζητήματα γύρω από τις διαπροσωπικές σχέσεις. Μη με βλέπεις έτσι, με θεωρίες και βαρετά ποστ, είμαι ευαισθητούλης. Είναι λίγο ο χαζοβιόλης μέσα μου, λίγο το παιδί, λίγο ο αθεράπευτα και ο ανέλπιδος ρομαντικός, βλέπω τα πράγματα όμορφα όταν είναι όντως όμορφα. Από την άλλη -μη με ρωτήσεις πως και γιατί- έχω χάσει τον ενθουσιασμό μου βρε παιδί μου! Φανουρόπιτα έχει κάνει η μάνα μου για αυτό, και για άλλα πράγματα, αλλά πάλι δεν τον βρήκα. Άρα μπορεί να δείχνω λίγο συγκρατημένος -έως και σπασαρχίδης- αλλά είμαι ευαισθητούλης.

Καλά να 'μαστε παιδιά.

Υ.Γ. Δεν ήθελα κατά τ' άλλα να μιλήσω για μένα

Υ.Γ.2 Τελικά τί έγινε; Μια χαρά, όλα θα πάνε καλά!