A counting

Χθες έπιασα τον εαυτό μου να μετράω μέρες για τις επόμενες -ας πούμε- διακοπές. Αυτό κάνουμε λίγο ή πολύ... Μετράμε πόσες μέρες έμειναν για τα καρναβάλια, για το επόμενο τριήμερο, για το Πάσχα, για το καλοκαίρι και πάει λέγοντας. Μετράμε μέρες. Και όταν έρθουν εκείνες οι μέρες που τόσο πολύ περιμέναμε (sic) μετράμε για κάποια άλλη περίσταση.

Καινούρια χρονιά, καινούριος μήνας. Ο πρώτος μήνας της χρονιάς, ο πρώτος ανάδρομος της χρονιάς κ.ο.κ. Αυτό που μια πιστεύω σε αυτό που γίνεται με τους πλανήτες -και δεν είναι απλά τα ζώδια- και μια δεν δίνω δεκάρα, με υπερβαίνει. Αλλά όπως και να 'χει δεν πιστεύω πως έχει γεννηθεί ακόμη πλανήτης που θα με βγάλει εκτός πορείας επειδή είναι ανάδρομος. Ναι, στη σχολή τσακωνόμαστε, ναι, επικρατεί ένα πρόβλημα με την επικοινωνία αλλά όλα αυτά οφείλονται σε μικρότητες και εμένα δεν με ενδιαφέρουν οι μικρότητες... καιρό τώρα.

Είναι λεπτή η γραμμή του να ενδιαφέρεσαι για τους άλλους και του να διαχωρίζεις τη θέση σου και την διάθεση σου. Ναι, δεν ζούμε μόνοι στον κόσμο αλλά στον μικρόκοσμο μας είμαστε μονάχοι... Δεν χρειάζεται να περιμένουμε τους άλλους μωρέ για να κάνουμε κάτι. Θα χρειαστούμε βοήθεια για κάποια πράγματα, πιθανόν, αλλά αν αφήσουμε την αποφασιστικότητα μας σε κάποιον άλλον θα αφεθεί στην τύχη και τον καιρό. Για αυτό κτίζουμε την αποφασιστικότητα και την εμπιστοσύνη στον εαυτό μας.

Δεν λέω να είμαστε ανυπόμονοι και να τρέχουμε να κάνουμε πράγματα. Κάποια πράγματα χρειάζονται τον χρόνο τους, το 'παμε αυτό και προηγουμένως. Χρειάζεται να ξέρεις που πατάς και ότι μπορείς να καταφέρεις πολλά! Και αυτό είναι το πνεύμα για να προχωρήσεις περισσότερο.

Κάντε τις μέρες να μετράνε, μην μετράτε απλά τις μέρες!

Καλό μήνα!