Weekend

Πάντα είχα ένα θέμα με τις εξετάσεις. Δεν είναι το άγχος είναι η ιδέα. Τα εκπαιδευτικά συστήματα κλείσανε και τα καλύτερα τα σπίτια! Αλήθεια αυτό. Δεν ξέρω αν είναι επειδή πάω σερί δεύτερο πτυχίο ή αν όντως είχα αυτή την νεωτεριστική έως και αναρχική -για κάποιους- φύση, αλλά αυτές οι εξεταστικές με έχουν εξουθενώσει.

Πρέπει να είσαι κουρασμένος, με ρώτησε κάποιος. Εξουθενωμένος απάντησα. Πνευματικά και σωματικά σκέφτηκα. Πέρσι είχα 3 δουλειές και παράλληλα τη σχολή, φέτος έχω και πάλι αισίως 3 δουλειές και τη σχολή. Παναπ-αισίως λοιπόν έχουμε τα ίδια σχεδόν δεδομένα... Κάποιοι άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να σου ρουφάνε την ενέργεια σου. Και η πρώτη αντίδραση σε αυτό δεν είναι ποτέ η συζήτηση, είναι πάντα η σκέψη (για μένα τουλάχιστον).

Έπρεπε να μιλάω περισσότερο. Πράγματα που με χαλάνε να τα μιλάω, να τα λέω. Αλλά έγιναν όλοι ευέξαπτοι τον τελευταίο καιρό, όλοι κάτι έχουν. Εκπέμπουμε σε άλλες συχνότητες, σε άλλους χιλιόκυκλους (κατά κόσμον κιλοχέρτζ). Και μετά έρχεται το αιώνιο ερώτημα, με στυλ Μάρω από το Κόκκινο Δωμάτιο, “Πού πάμε;”. Εξανθρωπιστήκαμε...

Μετά από ένα μήνα έχω ρεπό το Σαββατοκύριακο! Και δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο από το να ξαπλώνει και να βλέπει τηλεόραση. Πρώτον γιατί θέλω να μην κάνω τίποτα και επιπλέον δεν θέλω να συναναστραφώ με κόσμο. Αλλά η μέρα ξεκίνησε ωραία... κάνει λίγο κρύο -για μένα κάνει κρύο- και έχει ζεστό ήλιο. Και το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι να κάνω είναι γυμναστική! Να θυμηθώ να τυπώσω εκείνο το βιβλίο για γιόγκα που κατέβασα. Δηλαδή στην κατάστασή μου ή γιόγκα θα ξεκινήσω ή τα χάπια.

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους!

Τελικά και το μαγείρεμα -πέρα από το πλύσιμο των πιάτων και το σιδέρωμα- είναι μεγάλη ψυχανάλυση!