Baby love

Τον είδα. Με είδε. Έρωτας κεραυνοβόλος! Ένας μπόμπιρας με έκανε να νιώσω άλλος άνθρωπος (ε μιας και οι ενήλικες δεν κάνουν κάτι, είπε το παιδί να με κάνει να θυμηθώ πως είμαι και εγώ άνθρωπος).

Κάποτε είχα όνειρα. Μεγάλα. Πολύ μεγάλα. Εξοντωτικά μεγάλα. Δεν λέω πως είναι κακό να ονειρεύεσαι αλλά εγώ υπερέβηκα λίγο τα όρια. Αλλιώς είναι να έχεις όνειρα και αλλιώς να ονειρεύεσαι με κάθε λεπτομέρεια τη ζωή σου και τους γύρω σου, γιατί τα πράγματα δεν είναι όπως θέλουμε να είναι.

Κάποτε σκεφτόμουν τον εαυτό μου στο μέλλον και με έβλεπα μπαμπά, stay-at-home dad, που λέμε και στο χωριό μου. Ναι, με οικογένεια κανονικά, με παιδιά και άντρα, αν και άντρας. Κάποτε ήθελα γιο, τώρα θέλω περισσότερο κορίτσι. Κάποτε θέλω δίδυμα, αλλά αυτό είναι περαστικό, ο Ρίκυ Μάρτιν φταίει. Μετά από αυτό το βλέμμα του μπόμπιρα θυμήθηκα αυτά τα όνειρα... θυμήθηκα το παιδί που ονειρευόμουν. Μην φανταστείς ότι του έδωσα και όνομα, αλλά κάπου είχα μια λίστα με υποψήφια ονόματα αλλά δεν ξέρω που είναι...

Με λες και τρελό! Με άνεση κιόλας, δεν θα προσβληθώ!

Αυτά τα όνειρα ήταν στην κατάψυξη... ούτε και εγώ ξέρω για πόσο. 4 χρονάκια; Λες και έχουμε Ολυμπιακούς... Σκεφτόμουν γιατί τα πάγωσα. Καταρχάς το να θέλω παιδί τώρα είναι σαν να σου λέω πως θέλω να κάνω ποδηλασία με ποδήλατο χωρίς τροχούς!!! Βλέπεις, έμαθα από μικρή ηλικία ότι τα μωρά δεν τα φέρνει ο πελαργός... Όχι αγαπημένε μου αναγνώστη, δεν πρόκειται τώρα να μοιρολογήσω (εγώ, η φώκια) για τα γκομενικά μου, όχι! Επίσης τα παιδιά είναι υποχρέωση μεγάλη (μην πω επιβάρυνση γιατί είναι η απαισιόδοξη πλευρά της λέξης). Εδώ δεν έχω βγει απ' το αυγό μου, θα έχω και παιδί στην πλάτη μου;

Αυτό το πατρικό ένστικτο ξυπνάει παράλληλα με το ένστικτο του Ηρώδη. Αυτό κι αν με ξεπερνάει σε κάθε επίπεδο της ύπαρξης μου. Βλέπω τον μπόμπιρα να κάθεται εκεί ήσυχο με το γλειφιντζουράκι του -παιδικά δόντια έχει θα βγουν χεστήκαμε για τη ζάχαρη- αλλά τα υπόλοιπα παιδιά τα μισώ... τα μισώ... εντάξει τώρα... απλά θέλω να τα βάλω στο mute και στο pause γιατί δεν αντέχω ούτε τη τσιριχτή φωνή τους, ούτε την ΑΛΟΓΗ υπερκινητικότητά τους, ούτε το “θέλω τουαλέτα” κάθε 3 λεπτά!

Κατά τ' άλλα θέλω να γίνω και πατέρας... ας μουντζωθώ λοιπόν!

Τα όνειρα είναι όνειρα. Κάποια όνειρα μπορούν να μείνουν όνειρα... Κάποια άλλα όμως μπορούν να γίνουν ζωή. Μην ονειρεύεσαι τη ζωή σου, διάβασα κάπου, ζήσε τα όνειρά σου!

Σας κλίνω το μάτι και σας εύχομαι καλή βδομάδα!

Grandfather

Όταν επέστρεψα σπίτι και είδα την μητέρα μου να κλαίει κατάλαβα, δεν χρειαζόμουν καμία εξήγηση. Ο παππούς ήταν σε περίεργη κατάσταση εδώ και λίγο καιρό. Και αφού το κατάλαβα δεν λυπήθηκα... ιδιαίτερα. Ποιος άνθρωπος θέλει να βασανίζεται; Ποιος άνθρωπος θέλει να βασανίζονται οι δικοί του άνθρωποι; Επιπλέον με αυτόν τον παππού δεν είχαμε την σχέση εγγονού-παππού... με τον άλλο παππού -τον συνονόματο- θα μπορούσαμε αλλά μια η απόσταση μια η πρόωρη απώλεια, δεν προλάβαμε.

Το μόνο που με ένοιαζε εκείνη τη στιγμή ήταν η μάνα μου. Πες με μαμόθρεφτο, μαμάκια, ό,τι θες αλλά αυτό με ένοιαζε. Νόμιζα ότι θα ήταν πιο δυνατή μετά και το θάνατο της γιαγιάς αλλά αλλιώς είναι τώρα τα πράγματα. Με τη γιαγιά είχε μια άλλη σχέση, σχεδόν σχέση εξάρτησης, με τον παππού τα πράγματα είναι διαφορετικά. Αυτό που την πείραξε τώρα είναι που δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Και εγώ με το -κληρονομικό- πείσμα προσπαθώ να της εξηγήσω ότι έκανε ό,τι μπορούσε. Μαθήματα για τους κύκλους της ζωής δεν δίνω... τα θεωρώ κλισέ. Άνθρωποι είμαστε, γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε (οι τυχεροί) και πεθαίνουμε, έμβια όντα.

Η μαμά λέει ότι είναι κακό συναίσθημα το να είσαι ορφανός στα πενήντα τόσο...

Ε σε αυτό δεν θα επιμένω. Αυτή ξέρει πως νιώθει, εγώ θέλω απλά να 'ναι καλά!

Καλά να περνάτε!

Φεμπρουάρυ

That month again. Για κανένα μήνα δεν είμαι τόσο προκατειλημμένος όσο για τον Φεβρουάριο. Όχι επειδή του λείπουν μέρες, σε σχέση πάντα με τους άλλους μήνες, αλλά κυρίως γιατί είναι του -κατά τ' άλλα- Αγίου αποτέτοιου. Άσε που σκέφτομαι ότι αυτόν το μήνα κλείνουμε ένα χρόνο από τα -άγουστα- κουρέματα και θα γίνει φαντάζομαι (και ετούτος ο μήνας) ένας μαύρος μήνας που κανείς δεν ξεχνά (ασχολίαστο) αλλά ούτε θα ανοίγει το στόμα του να πει μια σοφή κουβέντα.

Ήθελα και εγώ να γίνω τεκνό must και φροντίζω το γατί της γειτονιάς που μας συνήθισε και έρχεται σπίτι μας. Αλλά ο βλάκας αντί να πάρω σκυλί, βρέθηκα με γατί... Αλλά τα ζώα, τα κατοικίδια, είναι ευθύνη, να λέμε και του στραβού το δίκαιο, δεν θα έπαιρνα ποτέ ζωντανό για το ίματζ μου. Αυτός ο γάτος έχει ψυχολογικά, άσπρο τον αφήνω και έρχεται πίσω δαλματίας! Πραγματικά αψυχολόγητος...

Κάποια πράγματα είναι ανεξήγητα. Όχι δεν θα μιλήσω για UFO, χαλάρωσε! Ανεξήγητο είναι και το γεγονός ότι δεν μπορώ να ακούσω μουσική. Βρε παιδί μου, δεν μπορώ σου λέω είναι λες και με τσιμπούν παντού, δεν αντέχω, ακόμα χειρότερα όταν έχει λόγια και στα ελληνικά. Έχουμε φτάσει σε άλλα επίπεδα, τι να σου λέω... Άντε να ακούσω κανένα αγγλικό, με το Applause σαν guilty pleasure. Α, γεια σου! Τι σου λεγα τόση ώρα; Παράκρουση! Κάτι έχει καεί στο μυαλουδάκι μου.

Διακοπές. Επειγόντως. Αυτό είναι το σίγουρο... Έψαχνα προχθές κάτι αεροπορικά εισιτήρια κόλαση αλλά έχω μια κουτσή δουλειά και ένα μέλλον δεν μπορώ να φύγω προς το παρόν. Για αυτό βλέπω κάτι Ιούλη κάτι από δω, κάτι από κει, κάτι Πάσχατα. Αλλά τι να σου πω; Λεφτά υπάρχουν... για διακοπές! Εννοείται, μαζεύω σαν τρελό παιδί χαρά γεμάτο. Α και για διακοπές μέχρι Ελλάδα ξέρω γω... Μη νομίζεις ότι βλέπω εισιτήρια για Μαλδίβες (963 ευρώ το αεροπορικό, προσφορά καινούργια, και περίπου 975 ευρώ η διαμονή σε ξενοδοχείο στην πρωτεύουσα και 1210 ευρώ σε ξενοδοχείο σε νησάκι για 10 μέρες). Ούτε που μου περνάει από το μυαλό να ψάξω!

Αυτά, ωραίες διακοπές κάνω στον ύπνο μου... Ειδικά άμα ο ύπνος είναι δεκάωρος! Απόλαυση!

ΥΓ. Για Γαλλική Πολυνησία είναι πιο ακριβά τα αεροπορικά γιατί πρέπει να πας μέσω Αμερικής. 2130 το αεροπορικό και η διαμονή στα ίδια επίπεδα με Μαλδίβες...