Η Οδύσσεια

Ραψωδία Π.

Π όπως Παρασκευή. Παρασκευή βράδυ. Αργά, μετά τις 10, πήγα να βρω κάτι φίλους που ήταν σε ένα αλτέρνατιβ μπαρ στην Λευκωσία (όχι στην Λήδρας, μπούχτισα πια). Φόρεσα και εγώ ένα περίεργο φουτεράκι, το σέξυ μου το τζιν και κινάω και εγώ για το μπαράκι...Όπως κάθομαι βλέπω στο διπλανό τραπεζάκι μια παρέα με 8 φίλους. Βλέπω τον έναν, κάτι μου λέει (τελικά δεν τον ξέρω, μην αναρωτιέσαι) και νιώθω μέσα μου συναγερμούς και τέτοια... Το γκέινταρ μου χτυπούσε σαν τρελό, λες και ήταν σεισμογράφος και βρήκε σεισμό 7 ρίχτερ!

Προσπαθούσα μισή ώρα να κάνω άι κόντακτ με έναν από αυτούς, κοντούλης με ωραίο μαλάκι, ήρεμος... Τίποτα. Ούτε για να φταρνιστούν δεν γύρισαν πάνω μου!

Ραψωδία Σ.

Σάββατο βράδυ. Σε σπίτι, με παρέα. Ένα από τα παιδιά το ξέρω καλά, κάποτε κάτι πήγαινε να μπλεχτεί αλλά στο δρόμο... ξέρω γω, χάθηκε; Το βρήκαν τα πουλιά του νεκρού αδερφού; Το σταμάτησαν οι μπάτσοι για αλκοτέστ; Και εγώ ό,τι ξέρεις, ξέρω αναγνώστη μου! Και είμαι εγώ με ένα ακόμα πιο σέξυ τζιν, με ένα γλυκούλικο πλεχτό (κρυώνω, μην αναρωτιέσαι) και ό,τι αρσενικό περνάει να λένε πόσο σέξυ είναι και αχ και αυτό και εκείνο.

Και φωνάζω τώρα σαν τη Χρύσα Ρώπα και οδύρομαι... Πού στον πούτσο είναι το φλερτ; Πού στα διάλα έχει πάει; Δεν μπορώ άλλο, έχω φτάσει στο αμήν μου! Πάνω που λες ότι είσαι όμορφος, παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά, σέξυ, μη σου πω και καβλοπαγίδα (για μένα μιλάω, ναι, μην αναρωτιέσαι)... έρχονται όλοι αυτοί οι χίπστερ και οι τέτοιοι και σε κάνουν να νιώθεις σκουπίδι! Κοίταξε χριστιανέ μου, άθεε μου, ό,τι κι αν είσαι και του λόγου σου, λίγο δίπλα σου... Δες με. Τι θα πάθεις; Η Μέδουσα είμαι και θα γίνεις μάρμαρο;

Ρίξτε μου κανένα βλέφαρο και μένα του καημένου!

Πρέπει κάποτε να φτάσω στην Ιθάκη μου και εγώ... Πού 'ναι οι μνηστήρες; Άντε να βλέπω κίνηση!!!