Like & Dislike Vol. 33

Πίστεψε το ή όχι μου ήρθε η ιδέα να γράψω ένα Like & Dislike και το γράφω χθες... Και μπαίνω σήμερα να το ποστάρω και ψάχνω πότε ήταν το τελευταίο Like & Dislike για να γράψω αριθμό, και τι να δω; Ότι το έγραψα ακριβώς ένα χρόνο μετά το τελευταίο! Τυχαίο; Δεν νομίζω...

Μ' αρέσει... που κάνω πράγματα...

Δεν μ' αρέσει... που μετράω ήδη αντίστροφα για την μέρα που κλείνει το Πανεπιστήμιο!

Μ' αρέσει... το θέατρο... Ίσως ασκεί χρέη ψυχολόγου τον τελευταίο καιρό.

Δεν μ' αρέσει... που δεν μπορώ να κοιμηθώ σαν βόδι.

Μ' αρέσει... το γιαουρτοπαγωτό. Και όποιος λέει πως το παγωτό είναι μόνο για το καλοκαίρι, δεν ξέρει τι λέει!

Δεν μ' αρέσει... που δεν ξέρω ακριβώς τι γίνεται με την οικονομία της χώρας μου -το μόνο που ξέρω είναι ένα μνημόνιο που περιμένει υπογραφή- και που δεν ξέρω τι θα κάνω του χρόνου! Νέος είμαι, δεν θέλω να μείνω εδώ!

Μ' αρέσει... που φέτος πήγα σε περισσότερες συναυλίες είχα πάει μέχρι τώρα στην ζωή μου. Μέχρι το 2011 πήγα σε 2 συναυλίες μόνο και φέτος το καλοκαίρι έχω πάει σε 3!

Δεν μ' αρέσει... που αργούν τα θέατρα να ξεκινήσουν τακτικές παραστάσεις, πρέπει να προγραμματιστούμε!

Μ' αρέσει... το γλυκό κουταλιού καρπούζι... Παττίχαν αγάπη μου, παττίχαν!

Δεν μ' αρέσει... το βραστό το κολοκύθι και η βραστή η μελιτζάνα, τα βαρέθηκα και τα σιχάθηκα.

Μ' αρέσει... που ότι και αν μαγειρέψω τώρα θα βάλω μέσα soy sauce γιατί γουστάρω!

Δεν μ' αρέσει... που τρέχω για να προλάβω και δεν τα προλαβαίνω... Πρόβλημα.

Μ' αρέσει... που ξεχνάω να τρώω. Τελευταία φορά που συνέβαινε αυτό ήταν στην 3η Λυκείου πριν τις εισαγωγικές εξετάσεις...

Δεν μ' αρέσει... να μην μ' αρέσει...

Extra της Εβδομάδας... Μ' αρέσει... η σύμπτωση αυτή με το ποστ αυτό!

Hey Monday

Τα τελευταία χρόνια αφοσιώθηκα στα μαθήματα και όταν είχα δουλειά και στην δουλειά και μάλιστα στόχευα στο να έχω όσο το δυνατόν πλουσιότερο πρόγραμμα. Τώρα αναλογιζόμενος τα δεδομένα φτάνω σε κάποια συμπεράσματα. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίος ή αβάσιμος συλλογισμός, μαλακία σκέτη ή μαλακία στο τετράγωνο. Όπως και να έχει σκεφτόμουν πως όλο αυτό το ξεσήκωμα του τελευταίου χρόνου για να μάθω τι θα κάνω σε ένα χρόνο, όταν θα έχω τελειώσει το πανεπιστήμιο, είναι νομίζω μέρος της κάλυψης κενών από διάφορους τομείς της ζωής μου.

Κάποιος θα έλεγε πως είμαι άνθρωπος που δεν μπορώ να μην κάνω τίποτα. Στις καλοκαιρινές διακοπές δούλευα εθελοντικά και έκανα προσωπική εργασία (για προσωπική εκμετάλλευση και όχι μόνο). Ο τομέας όμως που παραμένει απόμακρος έκτοτε είναι ο αισθηματικός. Και απλά ο διακαής μου πόθος να βρω κάτι να κάνω είναι νομίζω η αφορμή να μην ασχοληθώ ακριβώς με τον αισθηματικό μου τομέα.

Ναι μεν η αβεβαιότητα είναι άπλετη για όλους τους τομείς της ζωής μας -ιδιαίτερα σήμερα- αλλά στον αισθηματικό τομέα τα πράγματα είναι πάντα διαφορετικά. Ο έρωτας είναι από τα τελευταία πράγματα που επηρεάζει η κρίση και παράλληλα είναι το πιο ευπροσάρμοστο πράγμα ως προς τα υπόλοιπα (δεν χρειάζεται πια να ταξιδέψεις σε εξωτικό προορισμό για να περάσεις καλά με το ταίρι σου) αλλά το πιο απροσάρμοστο για τα υπόλοιπα (επειδή έχει κρίση δεν δυσκολεύεσαι να ερωτευτείς).

Σαν τις ομάδες αίματος, σαν το Ο που είναι πανδότης έτσι ο έρωτας έρχεται όποτε θέλει και χτυπάει ότι πλεούμενο, τρεχούμενο και παρατρεχούμενο (προκαλώντας αρκετές φορές αναταραχές, γλυκές, πικρές ή ευχάριστες) και σαν την ομάδα ΑΒ που είναι πανδέκτης ο έρωτας δεν έχει τρομερές απαιτήσεις και όταν πάρει κάτι το δέχεται, τέλος.

Ναι η αβεβαιότητα είναι παντού, καλό είναι να υπάρχει και αυτή. Και δυσκολευόμαστε πάντα να πάρουμε μια στάση απέναντι στην ζωή, γιατί με την αβεβαιότητα δεν έχεις και πολλές επιλογές ή θα κάνεις το πλάνο σου για το μέλλον (Plan B included) ή δεν θα το κάνεις. Και ο αισθηματικός μου τομέας είναι τόσο χαώδες όσο και η παγκόσμια οικονομία σήμερα. Βρισκόμαστε μπροστά από μια μαύρη τρύπα και το μόνο που μάθαμε είναι πως το σύστημα που λειτουργεί τώρα δεν μας κάνει...

Φοβάμαι; Ίσως. Ίσως να υπήρξαν λίγες φορές κάποιες ευκαιρίες και να τα έκανα μαντάρα. Ίσως να φοβόμουν και τα έκανα μαντάρα. Δεν θεωρώ πως είμαι άτυχος γιατί δεν πιστεύω πως υπάρχει η τύχη. Και για να σου τα πω και εσένα λίγο πιο λιανά... Τώρα υπάρχουν δυο λύσεις στο άγχος μου. Πρώτη, η εργομανία (μαθήματα και μελέτη... πάλαι και η δουλειά) και δεύτερη λύση η αγκαλιά. Σε λίγο θα φύγουν και τα μαθήματα και επομένως και η μελέτη... Δουλειά δεν μας βλέπω να βρίσκουμε...

Αλλά για να μην αγχωθείς και εσύ αναγνώστη μου καλέ, δεν με απασχολεί ιδιαίτερα, απλά βρήκα χρόνο να εκφράσω γραπτώς την σκέψη που με βασανίζει εδώ και 2-3 μέρες. Μπορεί να μην μιλάω πολύ, αλλά όταν χρειάζεται γράφω! Να 'σαι καλά... Τελειώνει και ο Σεπτέμβρης σιγά-σιγά, καλός μήνας ο άτιμος!

Καλή βδομάδα!

When Sep-temper ends...

Επιτέλους βρήκα ώρα να κάτσω και να γράψω... Αλλά πριν από αυτό έκανα μπάνιο, έκοψα τα νύχια μου και έφαγα κατιτίς. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που έκοψα τα νύχια μου αλλά παράγινε το κακό, με ρωτάνε όλοι αν παίζω κιθάρα και βαρέθηκα να λέω όχι. Ναι, η αλήθεια είναι πως σκανδαλίστηκα να πω ψέμα αλλά δεν είπα. Όχι με φαντάζεσαι εσύ εμένα κιθαρωδό; Δεν ξέρω καν με ποιο χέρι κρατάμε το τέτοιο της κιθάρας.

Όπως και να έχει... Σου το είπα ή δεν σου το είπα ότι ο Σεπτέμβρης θα είναι μήνας εργομανίας; Σου το είπα, σου το είπα, μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις και δεν θυμάσαι... Φυσικά το πανεπιστήμιο μου την δίνει στα νεύρα, το νευρικό μου σύστημα έχει γίνει σαν τις τεκτονικές πλάκες, όταν χτυπάει κανά νεύρο, χτυπάει σε κάποιο άλλο και μην τον είδατε τον Ιθάκημαν... Όσο μπορώ κάνω τα πράγματα... με τους δικούς μου κανόνες και όρους, my way τελοσπάντων. Δεν θα με τρελάνουν αυτοί εμένα!

Σκέφτομαι πολύ. Πρόβλημα.

Σκέφτομαι το Πανεπιστήμιο. Τελειώνει, μετά από αυτό η ανεργία. Το πρόβλημα είναι τα λεφτά γιατί απ' ότι φαίνεται λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν (ότι και να λένε) και μας κοροϊδεύουν όλοι και οι δικοί μου να μου λεν' πως πρέπει να κάνω μεταπτυχιακό. Αρνούμαι να ξοδέψω λεφτά για ένα πράμα (το χαρτί είναι που σου μένει εν τέλει θεωρητικά) του οποίου τα έξοδα δεν μπορούν να αποσβεστούν στα επόμενα 10-15 χρόνια. Φορκέτ ιτ μαμ! Σόρυ...

Και αυτό που σκέφτομαι μετά από αυτό ότι οι βιογραφίες ατόμων της ηλικίας μου θα είναι τόσο κλισέ, τόσο χάλια, τόσο παρακουλτουρέ που δεν θα το αντέξω... Άσε τώρα τους κουλτουρέ τύπους που κατηγορούν την Λένα Μαντά για τα μυθιστορήματα της, δεν φαντάζεσαι πόσο χάλια βιβλία θα κυκλοφορούν σε λίγα χρόνια... Δεν φαντάζεσαι! Άσε, άσε!

Τουλάχιστον έχασα τα 2 κιλά που είχα βάλει το καλοκαίρι... 

Άντε να παίρνουμε φόρα γιατί θέλει ώθηση να ανέβεις την ανηφόρα.

Feedback

Την Κυριακή, η μάνα μου μού είπε πως μοιάζω στον Άλεξ Κάβδα... Και φυσικά το εξέλαβον ως θετικόν, μη σου πω θετικότατον, καταρχάς με είπε σούπερ κούκλο, κινητικό νέο και δη και κούκλο, plus ήμουν όντως αναμαλλιασμένο για αυτό την δικαιολογώ! Όπως και να έχει χαίρομαι για την δήλωση της αυτή γιατί το ηθικό μου εκτιμά αυτές τις σπάνιες λέξεις που βγαίνουν μια φορά στα χίλια χρόνια. Επιπλέον μου δίνει την αφορμή να μιλήσω για το feedback, ελληνιστί ανατροφοδότηση! Αγαπημένος όρος του μάρκετινγκ -το οποίο δεν κατέχω.

Σε μια συζήτηση-τρικυμία με έναν συν-παθόντα που είπαμε περί ανέμων και υδάτων, περί έρωτος και σεχ, περί αυτοπεποίθησης και μάρκετινγκ του εαυτού (το πως παρουσιάζουμε τον εαυτό μας στους άλλους) φθάσαμε σε μια μίνι υπό-συζήτηση για τα σχόλια που μπορεί κάποιος νέος να λάβει. Στην Κύπρο τα πράγματα είναι δύσκολα, καταρχάς είμαστε ένα νησί και το μισό έχει ήδη αλληλοπαρθεί (και εμείς άπαρτοι αλλά δεν είναι το θέμα μας αυτό).

Και διετύπωσα την εξής άποψη: ότι τα διάφορα θετικά σχόλια που λαμβάνω, μηνύματα, παραμηνύματα κτλ δρουν θετικά στα επίπεδα της αυτοπεποίθησης μου και ενίοτε στα μηνύματα αυτά συμπεριλαμβάνονται τα αισχρά σχόλια ενός κάφρου (ενίοτε είπα). Φυσικά με το πέρασμα του χρόνου (γιατί μιλάμε για χρονοβόρες διαδικασίες, μπροστά σε αυτό η γραφειοκρατεία στην Κύπρο δεν είναι τίποτα) ξενερώνεις αφάνταστα όταν είσαι μέλος μια φάσης γραμματόσημου ή μιας φάσης, pure καλαμαριστί, καβάντζας.

Και το point of view μου ήτο απλό. Και θα σας δώσω παράδειγμα: κάθε εταιρεία έχει τον κύκλο της, εξειδικεύεται σε κάτι, έχουμε για παράδειγμα ένα κατάστημα-εταιρεία που πουλάει ηλεκτρονικά είδη. Απευθύνεται σε ένα άλφα κοινό. Πως θα ξέρει η εταιρεία πως ο κόσμος, το κοινό της την ξέρει; Θα διαφημιστεί και θα μαθευτεί, σπάνια κάποιος θα την πλησιάζει χωρίς να την ξέρει (αλλά υπάρχουν και αυτά). Και πως θα ξέρει η εταιρεία ότι το εμπόρευμα της είναι καλό; Θα το δει από τις πωλήσεις. Και πως θα ξέρει η εταιρεία τι κάνει καλό, τι δεν κάνει καλό; Ανατροφοδότησις!

Το κοινό οφείλει να ανατροφοδοτεί την εταιρεία... Το καταλάβαμε έτσι; Όμως πέρα από την κίνηση (ακόμα δηλαδή και αν το κοινό ανατροφοδοτεί με σχόλια) υπάρχει το γραφείο δημοσίων σχέσεων και μάρκετινγκ το οποίο θα χειριστεί τις απαντήσεις αναλόγως...

Ευχαριστώ μαμά!

Καλή βδομάδα να 'χετε! Και εγώ πάω για το τρέξιμο μου (το μεταφορικό, το κυριολεκτικό ίσως απόψε)

*Κουδουνάκι ανακοίνωσης* Η κα. Τουλίπα παρακαλείτε να επικοινωνήσει μαζί μας για το βίντεο, ευχαριστώ *Κουδουνάκι ανακοίνωσης*

Blah Blah Blah

Μπλα μπλα μπλα το καλοκαίρι δεν είναι αρκετό, μπλα μπλα μπλα κι άλλες διακοπές, μπλα μπλα μπλα θέλω, μπλα μπλα μπλα Δευτέρα, μπλα μπλα μπλα καινούργια ευκαιρία, μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα καλή αρχή, μπλα μπλα μπλα μπλα βαριέμαι, μπλα μπλα μπλα μπλαμπλα.

ΥΓ. Ωραίο πράγμα ο μινιμαλισμός

Και καλή βδομάδα!