Six hundredth

I'm proud for myself για πολλούς λόγους... Και αυτή η ανάρτηση, που είναι στον αριθμό η εξακοσιοστή, είναι ένας από αυτούς. Πάντα θα λέω πως θεωρώ άθλο το ότι έφτασα στο καθεκατοστό ποστ. Το μπλοκ αυτό είναι η μεγαλύτερη μου “δέσμευση”, η πιο μακροχρόνια... Και φτου μου. Ναι, μπορεί να ακούγεται πολύ κλισέ, πολύ εγωιστικό να μιλάω για εμένα και να λέω και εκατό μπράβο μου αλλά χρειάζονται και αυτά! Μελό ή μη, ξεχάσαμε να αγαπήσουμε τους εαυτούς μας.

Την ανάρτηση αυτή την ανέβαλα, έλεγα ακόμα λίγο, ακόμα λίγο. Και όταν λες “Λίγο Ακόμα” το κάνεις είτε επειδή σ' αρέσει είτε επειδή είσαι μαζοχιστής (που και πάλι σ' αρέσει). Ήθελα να είμαι στο σωστό mood για την ανάρτηση με αριθμό 600. Δεν θέλω να μιζεριάζω, έχω άλλες 99 αναρτήσεις για αυτό (μέχρι την 700η).

Εντάξει μπορεί 600 ποστ να ακούγονται πολλά αλλά όλα τα δοκίμασα εδώ και μερικά σε μικρές δόσεις, δεν είναι πως κάθε ανάρτηση είναι και από 800 λέξεις. Από συνταγές μαγειρικής ή μάλλον συνταγή μαγειρικής (μια ήταν), πολιτική, ιστορίες επιστημονικής φαντασίας, στήλες, εξομολογήσεις, κριτική θεατρικής παράστασης, κριτική για μουσικό άλμπουμ, φανταστικούς διαλόγους με όλα τα παραπάνω κ.ά. Αρκετά δηλαδή πράγματα στο σύνολο τους! Το καλύτερο από όλα ήταν πως δεν υπήρξε απολογισμός για το 2011!!! 

Και δεν επεμβαίνω καθόλου σε ό,τι έχω γράψει μέχρι τώρα, είναι μια από τις αρχές μου. Μπορεί αν το έχω πει πάμπολλες φορές αλλά πως να το κάνουμε, έτσι είμαι, έτσι έγινα κάτω από συγκυρίες και συνεχίζω. Δεν “διορθώνω” τίποτα από το παρελθόν γιατί δεν έχει σημασία, σημασία έχει αν κατάλαβα από τα λάθη μου, ορθογραφικά, συντακτικά και όχι μόνο, στο σήμερα. Δεν θέλω να είμαι αυτός που φαίνεται πάντα σωστός.

Ας σκεφτούμε πως ο άνθρωπος είναι ένα βιβλίο, δεν μπορείς να λες πως σου άρεσε το βιβλίο για ένα του κεφάλαιο. Μπορείς, αλλά αυτό που κάνει ένα βιβλίο καλό δεν είναι ένα κεφάλαιο, είναι -πολλά- όλα μαζί. Μπορεί λόγω κρίσης και της μικρής έως μηδαμινής επιχορήγησης ένα βιβλίο να έχασε τα χρώματα του, να μην είχε πολλές εικόνες, να είχε την πιο απλή γραμματοσειρά αλλά το βιβλίο θα θεωρηθεί σαν τέτοιο όταν γεμίσουν οι σελίδες του. Τι σημασία θα είχε για ένα βιβλίο το Κεφάλαιο 5 αν δεν υπήρχε το Κεφάλαιο 4; Και προχωράμε λοιπόν, στο επόμενο κεφάλαιο!

Σκέφτηκα πως θα ήταν μια αφορμή να μιλήσω για μένα αλλά άστο για άλλη φορά...

Θέλω να στείλω τα χαιρετίσματα μου και τις ευχαριστίες μου στον κάθε ένα από εσάς ξεχωριστά. Σας ευχαριστώ!

Ιθάκη-μαν